geen kinderen ???---

[Lalage]

Hmm ik en oppassen? Dat heb ik ooit wel een of twee keer gedaan, bij de buren. Maar kan je je voorstellen dat als je totaal geen ervaring hebt met kinderen, dat je liever hebt dat de ouders erbij zijn, voor als het kind bijvoorbeeld in krijsen uitbarst? Een meeting met kinderen vind ik trouwens wel een gaaf idee.... lekker een keer met z'n allen het bos in ofzo?

[Hippieblijhoofd]

hm, vaak is het wel zo dat je relaxter met die kinderen omgaat, en meer 'durft' wanneer de ouders er niet bij zijn. Als een kind begint te huilen en de ouders zijn er bij dan ga ik het niet troosten, dat kan die ouder toch veel beter. Maar zo leer je het ook nooit .
Hm, je mag mij wel een x helpen oppassen, ik pas elke week een dag op de kinderen van mn broer&schoonzus. Dat zijn nog megamakkelijke kinderen ook .

[Lalage]

Daar heb je ook gelijk in... dat je meer durft zonder de ouders.

maar gaan we nu niet een beetje erg off topic?

[marma]

Een zus van mijn man is 16 jaar getrouwd en kinderloos. Hier heeft zij (en ook haar man) erg veel moeite mee.
Mensen met kinderen 'stoot ze af', zo houden ze steeds minder vrienden over.
Gisteren was mijn schoonmoeder jarig en dat was de eerste verjaardag met hun kleinkind (ons kind) erbij.
Mijn schoonmoeder zag tegen deze avond op omdat ze denkt dat ze het kind geen aandacht mag geven omdat mijn kinderloze schoonzus er ook was.
Onze kleine is nu bijna 7 maanden en mijn schoonzus heeft nog niet één keer iets aandacht aan haar gegeven. Gisteravond ging ze bij de mannen zitten toen de tantes de kleine bewonderden.
Toen ik haar op bed had gelegd, kwam ze er weer bijzitten.
Toen ik haar later op de avond weer uit bed haalde, vertrok mijn schoonzus meteen naar buiten en heeft zo'n 20 minuten in de auto zitten wachten tot haar man kwam.
Ik vind dit heel erg moeilijk en weet niet goed wat ik moet doen, hoe ik me precies moet gedragen.
Wat vinden jullie?

[L'être extraterrestre]

Ik zou proberen een gesprek met haar aan te gaan. Er zijn zoveel mensen die dit mee moeten maken, en de een gaat er heel anders mee om dan de ander. Ik denk dat je niet te belerend moet zijn, maar gewoon moet praten. Aandacht geven aan haar en aan haar probleem. Ik hoop dat ze dan zelf in gaat zien dat ze niet reëel bezig is. Ik zeg dus niet dat ik haar niet begrijp oid, maar ze kan dit jullie niet aandoen.

[marma]

Voor mezelf vind ik het niet zo heel erg maar voor mijn schoonmoeder is het heel moeilijk. Die wordt precies gevolgd: wat doet ze, geeft ze niet teveel aandacht aan het kind... enz.
Nu heeft de kleine er nog geen weet van. Maar wat gaat ze over 5 jaar zeggen?
En er wordt natuurlijk over gepraat. Er wordt door iedereen op gelet hoe ze doet. Zo lastig...
Praten hebben we geprobeerd maar daar staat ze helaas niet open voor. Ik denk zelf dat het het beste is om maar gewoon te doen maar het voelt echt niet goed.
Kijk, als ze het nu probéérde. Maar zondag had ze al tegen m'n schoonmoeder gezegd dat ze d'r eigen terug zou trekken als de kleine op was. Bij voorbaad beslist ze dit dus al. Vind ik echt zo jammer...

[Lalage]

Hmmmm moeilijk marma... maar ik denk dat je het idee van een gesprek met haar aangaan wel moet overwegen. Of ben jij misschien dan niet de goede persoon daarvoor? Ze moet haar verdriet toch een keer goed gaan verwerken...

[australiafreak]

ik zou toch ook telkens blijven proberen te praten...blijkbaar heeft ze het er heeeel erg moeilijk mee. Misschien moet je haar ook gewoon met jullie kind confronteren, ze kan het niet blijven ontlopen en waarschijnlijk gaat ze er onwijs veel van houden als ze zich dat eenmaal toestaat.

[marma]

Ik heb echt heel veel begrip voor het feit dat ze moeite heeft met hun kinderloosheid. Ik kan me niet eens voorstellen hoe erg dat is. Maar ik mag wel ervaren hoe mooi het is om wel een kind te hebben.
Maar we weten dat het niet alleen de pijn is, waardoor ze zo doet, maar dat het ook een stuk jaloezie en aandacht tekort is. (Je krijg ook veel aandacht als je met je kind ergens heenga...)
Haar karakter is moeilijk en ze is op veel dingen snel jaloers.
We zjin ook zeker van plan om het te blijven proberen, vooral om te praten. Maar soms sta je zo met je mond vol tanden!

[L'être extraterrestre]

Misschien speelt het ook mee dat er door de jaren heen steeds mnder naar haar geluisterd word. Geef nu toe, het is inmiddels zo 'gewoon' dat ze geen kinderen heeft. En dan ziet ze jou wel gelukkig zijn. Misschien mag ze je niet, of mag ze je niet omdat jij wel kinderen kunt krijgen. Misschien heeft ze een ernstig complex, omdat ze niet bewezen heeft dat ze vrouw is. Als je begrijpt wat ik bedoel. Er mist iets bij haar blijkbaar. Daardoor heeft ze misschien een hekel aan zichzelf, en reageerd ze dit op jullie af.

Dit zijn natuurlijk enkel speculaties, en ik zou echt met haar proberen te praten. Nodig haar een keer uit op de koffie, zorg er dan wel voor dat Melanie bij een oppas is, een beetje de kinderspullen opruimen, toon respect voor haar. Heel, heel misschien helpt het.

[marma]

Je heb wel deels gelijk. Ze voelt zich idd een 'slechte, mislukte vrouw'.
Het is niet zo dat ze me niet mag want toen we nog geen kind hadden, konden we het af en toe best gezellig hebben.
Uitnodigen op de koffie.. ik wilde dat het ging. Maar met nog geen 20 paarden krijg ik haar hier in huis.
Misschien dat het ooit nog komt als ze er iets meer aan gewend is.
Ik heb trouwens voor dat Melanie geboren is wel gevraagd wat ze zelf wilde. Erbij betrokken worden of juist niet.
Dit omdat ze een paar jaar geleden eens zei dat veel mensen hun kinderen weg houden voor haar en dat ze dat pijnlijk vond.
Toen ik dat vroeg zei ze dat ze hun eigen leven hebben en wij ook.
Onvoorstelbaar want mijn man en zij waren altijd 2 handen op 1 buik.

[Katlheen]

Dit omdat ze een paar jaar geleden eens zei dat veel mensen hun kinderen weg houden voor haar en dat ze dat pijnlijk vond.
Toen ik dat vroeg zei ze dat ze hun eigen leven hebben en wij ook.
Onvoorstelbaar want mijn man en zij waren altijd 2 handen op 1 buik.

Maar dat werkt ze toch zelf ook in de hand? Zij gaat alvast 20 minuten in de auto zitten wachten omdat ze geen kind wil zien? Maar wat ik eruit proef, is dat ze een verbitterde jaloerse vrouw is geworden, omdat ze zelf geen kinderen heeft kunnen krijgen. Is natuurlijk heel pijnlijk, zeker als je wordt geconfronteerd met het kindergeluk van een ander. Maar aan de andere kant, dat is blijkbaar wel je lot van God. Daar kan je positief mee omgaan, of als een chagerijnig jaloers en onhebbelijk mens mee omgaan.
Probeer haar duidelijk te maken dat er echt wel om haar kinderloosheid wordt gegeven, maar dat ze ook niet kan verwachten dat alles om haar moet gaan draaien, omdat zij zo zielig is doordat ze kinderloos is. Is misschien een beetje hard, maar een confrontatie lijkt me denk ik wel nodig.

[marma]

Is het niet heel erg hard om dat te zeggen? Ik heb zelf het gevoel dat ik heel erg voorzichtig moet zijn, elk woord is bijna te veel.
In de gesprekken die we in het verleden gehad hebben, zei ze wel dat ze het ons en iedereen wel gunde, soms vraag ik me dus af of het verdriet echt zo groot is dat ze zo moet doen. Ik ken wel meer mensen die geen kinderen hebben. Die vinden het ook erg moeilijk maar proberen het wel.
Zo jammer is ook dat ze het voor zichzelf zo moeilijk maakt.

We zagen er erg tegen op hoe het zou gaan als ons kind geboren zou worden.
Gelukkig ging dat heel goed. Er is een onderzoek gedaan naar syndroom van Down, ik heb vaak het idee dat het voor haar makkelijk was dat wij nog niet wisten of ons kind 'gezond' was.
Nadat we die uitslag kregen is het eigenlijk weer mis gegaan.

[L'être extraterrestre]

Het is niet echt slim om dat gelijk te zeggen lijkt me, ze zou het zelf in moeten gaan zien, maar als dat niet lukt zou ik het gewoon zeggen. Soms helpt het niet om lief en vriendelijk te blijven.

[Liarose]

Best een lastige situatie natuurlijk en ik ken die vrouw natuurlijk niet, maar mijn eerste indruk is toch wel dat ze erg verbitterd en jaloers is. Natuurlijk kan je lief blijven en voorzichtig, maar soms helpt het om het eens goed te zeggen. Misschien moet ze het gewoon even goed inzien!? Waarschijnlijk moet ze uit een gat getrokken worden. Soms is iemand goed de waarheid zeggen niet verkeerd!