Berichtdoor madel » 22 sep 2006 19:49
Verbondstheologie versus Bedelingenleer
Er is tussen beide visie een behoorlijk verschil. Zelf ben ik van huisuit opgegroeid met de verbondstheologie maar ben nu een om het maar zo te noemen: ultra-dispensationalist. Een wat negatief klinkend woord. In dit gedeelte wil ik laten zien wat een aantal verschillen zijn en hoe deze tot stand komen. Misschien verhelderend voor veel lezers. Het is al met al een behoorlijk stukje tekst geworden. Het is heel globaal want ik zou er talloze kantjes vol over kunnen typen maar dat werkt ook niet. dus heb ik getracht het zo kort en bondig mogelijk neer te zetten. Niet bedoeld om iemand of wat dan ook aan te vallen. Integendeel. Maar we mogen elkaar wel wijzen op diverse zaken als we menen het anders te zien.
In dit alles gaat het er niet zozeer om wat we geloven maar Wie we geloven. We behoren als gelovigen Christus te prediken. Christus dient centraal te staan. Desondanks kan het wel eens nodig zijn om gewoon teksten te verklaren. Daarom ook dit gedeelte.
We lezen in de bijbel in de meeste van de 66 boeken de geschiedenis over Israel. Zo lezen we in Exodus het volgende over Israels roeping.
SVV Exodus 19:3 En Mozes klom op tot God. En de HEERE riep tot hem van den berg, zeggende: Aldus zult gij tot het huis van Jakob spreken, en den kinderen Israels verkondigen:
SVV Exodus 19:4 Gijlieden hebt gezien, wat Ik den Egyptenaren gedaan heb; hoe Ik u op vleugelen der arenden gedragen, en u tot Mij gebracht heb.
SVV Exodus 19:5 Nu dan, indien gij naarstiglijk Mijner stem zult gehoorzamen, en Mijn verbond houden, zo zult gij Mijn eigendom zijn uit alle volken, want de ganse aarde is Mijn;
SVV Exodus 19:6 En gij zult Mij een priesterlijk koninkrijk, en een heilig volk zijn. Dit zijn de woorden, die gij tot de kinderen Israels spreken zult.
Bovenstaand gedeelte spreekt heel duidelijk over een aparte rol van Israel uit alle andere volken. Elk woord in dit gedeelte is een uitleg op zich waard maar dat voert te ver.
Aan dit volk is ook de wet gegeven die wij kennen als de 10 geboden. Dit kunnen we ook lezen in het volgende hoofdstuk in Exodus 20.
SVV Exodus 20:2 Ik ben de HEERE uw God, Die u uit Egypteland, uit het diensthuis, uitgeleid heb.
Veel gelovigen horen deze wet zondag aan zondag voorlezen zonder zich te realiseren dat zij nooit bedoeld kunnen worden met bovenstaande aanhef. Ik althans, ik spreek namens mijzelf, weet dat ik nooit en te nimmer uit Egypteland ben uitgeleid. Nog mijn vader en moeder, nog mijn opa’s en oma’s. waarom niet? wel, ik ben geen Jood. Heel simpel.
Dus wat gaan we dan doen met bovenstaande aanhef! Die gaan we niet letterlijk nemen maar geestelijk. En de meeste mensen lezen het dan ook nog anders. Daar zij niet als bekeerden door het leven gaan zijn zij geestelijk nog niet verlost uit het geestelijke Egypte dat dan wordt voorgesteld als de wereld.
Velen zullen dan misschien denken! Ga je niet al te lichtvoetig om met de wet? Mijn antwoord daarop is het volgende. Stel dat ik meen niet onder het juk van de wet te zijn als heiden. Mag ik er dan op losleven als ik in Christus geloof? Leg dan eens Efeze 4:17-32 en Kolossenzen 3 en 4 naast de 10 geboden en vraag je dan eens af wat er mis is als je gelooft dat je mag staan en leven in de nieuwe mens zonder de wet. Daarom bedenk de dingen die boven zijn, niet die op de aarde zijn.
Om terug te komen op de wet valt mij nog iets op. Als men de wet hoort voorlezen past men stiekum Gods woord aan. Voor sabbat lezen we de zondag. Nu ga ik hier niet die discussie voeren maar toch is het een verschil. Waarom men dat nog niet gewijzigd is mij trouwens een raadsel hoor. Men meent op bijbelse gronden de zondag te moeten/mogen handhaven dus ik zie het probleem dan ook niet om dan maar des Heren woorden wat aan te passen daar het bijbels gezien geen probleem lijkt om de sabbat te veranderen in de zondag. Maar dat zal aan mij liggen waarschijnlijk.
Netzo is het met gebod om je ouders te eren. Dat is een belangrijke zaak. Daar wil ik niets aan afdoen. Maar het land dat wordt beloofd zal ik nooit krijgen en u ook niet. Of we moeten het beloofde land gaan vergeestelijken en er het hemelse kanaan van maken. Maar wanneer is de wet gegeven? In de woestijn. Tussen Egypte en Kanaan (Israel) in. Daarom kon God dat toen beloven. Toen men in dat land woonde was deze zin meer een terugblik aan het feit. Want in het beloofde land woonde men al. Dat kon men niet meer verkrijgen.
Als we dergelijke uitspraken gaan vergeestelijken is het moeilijk consequent te zijn. Wat wel en wat niet. als mensen dat voor ons moeten gaan bepalen weet je bij voorbaat dat dat niet werkt. De een meent het zus en een ander weer zo. Vest op mensen geen betrouwen is hier ook wel gepast denk ik.
God heeft met Israel een verbond gesloten. En dat is de meeste mensen wel bekend. We noemen dat dan vaak het oude verbond. Heel duidelijk laat de bijbel zien dat dit met Israel gesloten is en niet met e.o.a. kerk of gemeente.
Vele gelovigen zijn er helaas oprecht van overtuigd dat het NV niet met Israel wordt of is gesloten maar dat het met de kerk gesloten is of zal worden. Maar volgens mij lees ik iets anders in de bijbel dan de meeste anderen. Het kan aan mijn vertaling liggen maar ik heb de ons allen welbekende SV en de NBG.
Laten we er acht op geven dat, zoals we kunnen lezen, aan Israel de wet is gegeven en allerlei feesten in inzetting die tot op detail door de Here zelf zijn voorgeschreven. Maar leefden er niet talloze volken in dezelfde tijd als Israel op de gehele wereld? Hebben zij ooit in die tijd van de wet gehoord? Hebben zij zich ooit onder de wet moeten stellen? Waarom gaf God dit alles nu alleen aan Israel en niet aan de gehele wereld? U mag de vraag zelf beantwoorden en er over nadenken.
In de handelingen zien we een opmerkelijk hoofdstuk. Er is namelijk in hoofdstuk 21 een belangrijke vergadering met een heel belangrijke kwestie. De vraag die daar aan de orde is, is niet: moet Israel zich aan de wet houden? Dat was duidelijk. Wel zeker moest Israel zich aan de wet houden. Wat wordt tegen Paulus gezegd vol vreugde?
SVV Acts 21:18 En den volgenden dag ging Paulus met ons in tot Jakobus; en al de ouderlingen waren daar gekomen.
SVV Acts 21:19 En als hij (Paulus) hen (Petrus, Jacobus en en al de ouderlingen) gegroet had, verhaalde hij van stuk tot stuk, wat God onder de heidenen door zijn dienst gedaan had.
SVV Acts 21:20 En zij (Petrus, Jacobus en en al de ouderlingen) , dat gehoord hebbende, loofden den Heere, en zeiden tot hem (Paulus): Gij ziet, broeder, hoevele duizenden van Joden er zijn, die geloven; en zij zijn allen ijveraars van de wet.
Wat leert ons nu de verbondstheologie over de woorden” ijveraars van de wet’. Fout fout fout. De Joden begrijpen er helemaal niets van. Ze hebben helemaal niet door dat de cermonieen hebben afgedaan.
Onbegrijpelijk dat men dit zo leert. Maar laten we verder gaan. Want het gedeelte gaat ook over de heidenen met de vraag: moeten de heidenen de wet onderhouden? Dat was de kwestie. En met heidenen wordt bedoeld. Alles en iederen buiten Israel, de Joden, om. En wat lezen we als antwoord?
Allereerst laat Paulus zien aan dat hij ook gewoon de wet onderhoudt als Jood zijnde. Paulus leerde namelijk gewoon aan in het buitenland wonende Joden, namelijk die in de diaspora, dat zij de wet moesten onderhouden en de heidenen niet. Daar was verwarring over ontstaan. Maar Paulus laat duidelijk zien hoe de vork in de steel zit. Namelijk:
SVV Acts 21:24 Neem dezen tot u, en heilig u met hen, en doe de onkosten nevens hen, opdat zij het hoofd bescheren mogen; en allen mogen weten, dat er niets is aan hetgeen, waarvan zij, aangaande u, bericht zijn; maar dat gij alzo wandelt, dat gij ook zelve de wet onderhoudt.
Maar wat is nu het antwoord voor de heidenen die tot geloof kwamen in die tijd?
SVV Acts 21:25 Doch van de heidenen, die geloven, hebben wij geschreven en goed gevonden, dat zij niets dergelijks zouden onderhouden, dan dat zij zich wachten van hetgeen den afgoden geofferd is, en van bloed, en van het verstikte, en van hoererij.
Heidenen hoeven zich dus niet aan de wet te houden maar aan een 4tal kleine zaken. Meer niet. dat wordt hier heel duidelijk afgebakend. Maar allerlei theologie gaat er mee aan de haal en gaat de uitleg verdraaien en anders interpreteren. Volgens mij kunnen wij hier gewoon lezen wat er staat. Niets meer en niet minder.
We lazen ook dat de Joden ijveraars van de wet waren. We zien hier namelijk een uitwerking van het NV in werking. Zij verlustigden zich in het onderhouden van de wet. Volgens mij staat daar al iets van voorzegd in het OT. Laten we het eens opzoeken.
SVV Jeremiah 31:31 Ziet, de dagen komen, spreekt de HEERE, dat Ik met het huis van Israel en met het huis van Juda een nieuw verbond zal maken;
SVV Jeremiah 31:32 Niet naar het verbond, dat Ik met hun vaderen gemaakt heb, ten dage als Ik hun hand aangreep, om hen uit Egypteland uit te voeren, welk Mijn verbond zij vernietigd hebben, hoewel Ik hen getrouwd had, spreekt de HEERE;
SVV Jeremiah 31:33 Maar dit is het verbond, dat Ik na die dagen met het huis van Israel maken zal, spreekt de HEERE: Ik zal Mijn wet in hun binnenste geven, en zal die in hun hart schrijven; en Ik zal hun tot een God zijn, en zij zullen Mij tot een volk zijn.
SVV Jeremiah 31:34 En zij zullen niet meer, een iegelijk zijn naaste, en een iegelijk zijn broeder, leren, zeggende: Kent den HEERE ! want zij zullen Mij allen kennen, van hun kleinste af tot hun grootste toe, spreekt de HEERE; want Ik zal hun ongerechtigheid vergeven, en hunner zonden niet meer gedenken.
…… en wat er verder volgt in deze teksten.
We zien ook hier heel duidelijk het OV en het NV afgebeeld worden. Met Israel en niet met de Kerk of wie dan ook. Ik lees er niets van hoor. Maar het kan zijn dat u een andere vertaling heeft dan ik.
Ook in het NT komen we deze zaken tegen. En wat zien we dan bijv.
SVV Hebrews 8:8 Want hen berispende, zegt Hij tot hen: Ziet, de dagen komen, spreekt de Heere, en Ik zal over het huis Israels, en over het huis van Juda een nieuw verbond oprichten;
Ook in het NT is nog steeds sprake van 2 huizen. Ook zou het de moeite waard zijn om ons af te vragen welke dagen hier bedoeld worden maar ook dat voert te ver. Maar dat het nog niet vervuld is is helder. We kunnen uit het OT talloze zaken naar voren halen die gaan over de situatie onder het NV en dat is nog niet aan de orde.
SVV Hebrews 8:13 Als Hij zegt: Een nieuw verbond, zo heeft Hij het eerste oud gemaakt; dat nu oud gemaakt is en verouderd, is nabij de verdwijning.
Let er op dat hier staat: NABIJ de verdwijning. Het OV is er klaarblijkelijk nog als Paulus deze woorden opschrijft. En het NV is in aantocht. Dat NV heeft te maken met het beloofde aardse koninkrijk dat nog steeds op zijn vervulling wacht.
De twee ‘huizen’ in vers 31 staan voor de 2 en de 10 stammen. We komen deze op meerde plaatsen tegen.
SVV Jeremiah 3:18 In die dagen zal het huis van Juda gaan tot het huis van Israel; en zij zullen te zamen komen uit het land van het noorden, in het land, dat Ik uw vaderen ten erve gegeven heb.
In de begintijd van Israel is er sprake van 1 geheel. Later valt dit uiteen in twee delen. Het 2- en 10stammenrijk. Tot op de dag van vandaag is er nog steeds sprake van deze deling. Nergens is dit ooit al samengevoegd. Toch gaat dat tzt wel een x gebeuren.
In Ezechiel lezen we namelijk iets opmerkelijks over deze twee huizen dat nog niet geschied is:
SVV Ezekiel 37:22 En Ik zal ze (het huis van Juda en het huis van Israel) maken tot een enig volk in het land, op de bergen Israels; en zij zullen allen te zamen een enigen Koning tot koning hebben; en zij zullen niet meer tot twee volken zijn, noch voortaan meer in twee koninkrijken verdeeld zijn………………. Lees het gehele gedeelte anders eens door van Ez. 37:15-28. Dit is niet de Kerk of wat dan ook. Dit staat nog te geschieden. God heeft het gesproken en hetgeen uit zijn lippen ging blijft vast en onverbroken. Ook al kunnen wij mensen dat nauwelijks vatten. Wij gaan menselijk denken en denken, Ach, onmogelijk toch! Moet je niet al te letterlijk nemen joh deze woorden van God. Hij zegt af en toen wel eens wat. Het hele gedeelte moet je niet vervuld zien in Israel! Nee, dat is voor de Kerk.
Mijns inziens blijft voor Israel staan wat voorzegd.
Helaas denken velen gelovigen dat als zij geen deel hebben aan de verbonden, die hebben heel duidelijk betrekking op Israel, dat zij dan met lege handen staan. Dat er dan voor hen niets is in deze tijd.
Zij die dit dan denken moeten toch maar eens goed lezen in efeze en kolossenzen. Dat zijn bijv. twee brieven die wel voor ons zijn. En nog een aantal andere. Doch het merendeel handelt over Israel. Wel is de hele Schrift voor ons maar niet de gehele Schrift is voor ons. We mogen wel degelijk geestelijke waarheden ontdekken maar we moeten maar niet gaan vergeestelijken. Heeft God ooit dergelijke zaken gezegd als: dit moet je niet al te letterlijk nemen? Heeft God ooit gezegd dat als Israel geen natie meer is, en dat is gebeurd in 70 na Chr., dan mogen de beloften vergeestelijk gaan worden want dan komen deze toch nooit meer in vervulling? Ik heb dergelijke uitspraken nergens kunnen ontdekken.
Een voorbeeld van vergeestelijking is de volgende.
SVV Zechariah 14:11 En zij zullen daarin wonen, en er zal geen verbanning meer zijn; want Jeruzalem zal zeker wonen.
SVV Zechariah 14:12 En dit zal de plage zijn, waarmede de HEERE al de volken plagen zal, die tegen Jeruzalem krijg gevoerd zullen hebben: Hij zal een iegelijks vlees, daar hij op zijn voeten staat, doen uitteren; en een iegelijks ogen zullen uitteren in hun holen; een eens iegelijks tong zal in hun mond uitteren.
Volgens de kanttekenaren is het eerste vers letterlijk te nemen als het gaat over Jeruzalem. In het tweede vers geven zij aan dat Jerzulem de Kerk is. Als men op dergelijke wijze de bijbel gaat lezen dan kan het niet anders dan dat de bijbel een moeilijk boek wordt. Men weet dan niet wat er nu wel of niet mee wordt bedoeld. En wie van de uitleggers hebben dan gelijk? hierdoor krijgt men verwarring alom. De een meent dit en een ander meent zus. En de gelovigen komen er onderling niet meer uit en de bijbel wordt een wazig boek want er wordt blijkbaar niet bedoeld wat er staat. Dit alles heeft alles te maken met de vervangingstheorie en de verbondstheologie. Men heeft gedacht dat God geen Israel meer had en zou krijgen dus heeft men maar gesteld dat de Kerk ipv Israel is gekomen. Helaas heeft deze gedachte de eeuwen door post gevat in tal van mensen die op een voetstuk zijn geplaats.
Maar……als in de bijbel geproken wordt over Jeruzalem dan wordt daar Jeruzalem mee bedoeld. Niet meer en niet minder. Dat wordt bedoeld met letterlijk nemen wat er staat.
Evenzo is dit het geval geweest met de doop en avondmaal. Ons wordt verweten dat we geen doop en avondmaal vieren. Voor alle duidelijk het volgende. Als iemand zijn kinderen wil laten dopen of avondmaal wil vieren is mij dat prima. Maar laten we wel wezen. Hebben deze twee onderwerpen de laatste 2000 jaar niet altijd voor twist gezorgd? Hoe komt dat toch. Ten tijde van Israel wist men haarfijn hoe men de feesten des Heeren mocht en moest vieren. Tot in detail door God zelf voorgeschreven. Daar was geen verwarring over mogelijk. We kunnen zelf alles nalezen in de Torah.
Maar op het kerkelijk erf is er over deze onderwerpen eigenlijk alleen maar verwarring. Hoe komt dat toch?
Hoe vaak behoren we het avondmaal te vieren en op welk tijdstip? En wie mogen er aan deelnemen? Wat zijn de benodigdheden? Wie mogen het uitvoeren? En zo zijn er nog wel meer vragen die onbeantwoord blijven.
Ook met de doop. Als mensen hun kinderen willen laten dopen is mij dat prima. Maar wat een verwarring ook weer hierover. Moeten we nu wel of niet zuigelingen dopen? Onderdompelen of besprenkelen? En wat dies meer zij aan verwarring.
Helaas komt dit voort uit de vervangingstheorie. Men heeft gemeent zaken te moeten overnemen van Israel. Toch valt mij iets op. Men meent dan dat dit ingestelde sacramenten zijn. Toch wordt in het NT ook gesproken over andere feesten van Israel. Deze heeft men weer niet overgenomen. Laat men dan consequent zijn en alles overnemen. Dat scheelt verwarring.
Wat is de Hope Israels waar Paulus het over heeft in handelingen?is dat dezelfde hoop waar wij als gemeente die zijn lichaam zijn, op hopen?
Is het koninkrijk der hemelen mislukt zoals ik ergens las? Volgens waren er voorwaarden aan het aardse koninkrijk verbonden zoals Petrrus ook aanhaalt in de handelingen:
NBG Acts 3:19 Komt dan tot berouw en bekering, opdat uw zonden uitgedelgd worden, opdat er tijden van verademing mogen komen van het aangezicht des Heren, 20 en Hij de Christus, die voor u tevoren bestemd was, Jezus, zende;
Let op het woordje u: waarom? Allereerst kwam Hij voor Israel. Oja? Ja. Lees maar. De woorden van de Heiland zelf.
SVV Matthew 15:24 Maar Hij, antwoordende, zeide: Ik ben niet gezonden, dan tot de verloren schapen van het huis Israels.
Mag ik vragen wie hier bedoeld worden met het huis Israel? Is dat de kerk? Is dat Nederland of wie dan ook. De tekst bedoeld te zeggen wat er staat. Niet meer en niet minder.
Sterker nog, de Here Jezus verbied allereerst de twaalven uit te gaan naar de heidenen. Dat is alles buiten Israel.
NBG Matthew 10:5 Deze twaalf heeft Jezus uitgezonden en Hij gebood hun, zeggende: Wijkt niet af op een weg naar heidenen, gaat geen stad van Samaritanen binnen;
Ook Paulus geeft aan dat Christus kwam om beloften gedaan aan de vaderen te bevestigen.
NBG Romans 15:8 Ik bedoel namelijk, dat Christus ter wille van de waarachtigheid Gods een dienaar van besnedenen geweest is, om de beloften, aan de vaderen gedaan, te bevestigen,
Met de besneden word hier wel de joden mee bedoeld. Net zoals in romeinen 9.
NBG Romans 9:3 Want zelf zou ik wel wensen van Christus verbannen te zijn ten behoeve van mijn broeders, mijn verwanten naar het vlees;
het gaat hier om zijn eigen landgenoten. Joden. Paulus legt het gelukig zelf uit in het daaropvolgende vers:
NBG Romans 9:4 immers, zij zijn Israëlieten, hunner is de aanneming tot zonen en de heerlijkheid en de verbonden en de wetgeving en de eredienst en de beloften:
NBG Romans 9:5 hunner zijn de vaderen en uit hen is, wat het vlees betreft, de Christus, die is boven alles, God, te prijzen tot in eeuwigheid! Amen.
Letten we op dat hier staat. HUNNER! Dat zijn de Joden, Israelieten. En de Israelieten zijn de verbonden. En de rest. Zoals we kunnen lezen.
Het heil is uit de joden. Ik kan er ook niets aan doen. Israel is en bijft Gods sleutelvolk.
NBG John 4:22 Gij aanbidt, wat gij niet weet; wij aanbidden, wat wij weten, want het heil is uit de Joden;
Een ander punt is het volgende. Ik geloof in een verandering van bedeling na handelingen 28. En wel om de volgende reden. Paulus geeft aan in handelingen 28 op het eind dat het heil nu naar de heidenen gezonden wordt. Maar wat is dat nu? Paulus was toch al bij de heidenen geweest in handelingen vanaf hoofdstuk 15 ongeveer? We kunnen in de hoofdstukken voor handelingen 28 lezen over zijn zendingsreizen in het buitenland, Hij was notabene een apostel der heidenen. En dan opeens deze uitspraak. Wat vreemd toch! Of niet?
Laten we eens nagaan wat de reden is dat Paulus in de handelingenperiode naar de heidenen ging. Dit kunnen we lezen in de romeinenbrief die wat later in de handelingentijd door deze apostel is geschreven.
SVV Romans 11:14 Of ik enigszins mijn vlees tot jaloersheid verwekken, en enigen uit hen behouden mocht.
Waar gaat de context van deze tekst over. Paulus is naar de heidenen gezonden om Israel tot jaloersheid te verwekken. Dat was de achterliggende gedachte. Daarom werden deze gelovige heidenen,ook genoemd:vreemde loten, geent op de olijfboom Israel. Waarom? Dat was namelijk een middel om een niet vruchtbare boom tot bloei te verwekken. Zij (de heidenen) deelden in mee in de zegeningen en beloften. Maar het was wel steeds: eerst de Jood en dan de griek. Dit zien we heel de handelingenperiode door.
We zien dan brieven aan thessalonica en korinthe. Ook brieven uit deze zelfde periode. Ook hier weer steeds. Eerst de Jood en dan de Griek.
Waarom? Voor het kruis heeft Israel zijn Messias niet aanvaard en aan het kruis laten nagelen. Op het kruis bidt de Heiland: Vader, vergeef het hun want zij weten niet wat zij doen. Deze tekst ook heel letterlijk nemen. Ze waren verblind door hun eigen leidslieden, de farizeen en sadduceen en schriftgeleerden. Maar het wordt ze vergeven want ze hebben het in ontwetendheid gedaan zoals we kunnen lezen in handelingen 2. Maar zoals voor het kruis het aards koninkrijk wordt aangeboden, netzo is het na het kruis. De discipelen krijgen 40 dagen lang bijbelstudie. Dan na die dagen, voor de hemelvaart, vragen ze aan de Here Jezus:
SVV Acts 1:6 Zij dan, die samengekomen waren, vraagden Hem, zeggende: Heere, zult Gij in dezen tijd aan Israel het Koninkrijk wederoprichten ?
En wat zeggen de kanttekenaren? Fout fout fout!!! Wat een domme vraag van deze mensen.
Zij zeggen dan: het Koninkrijk Namelijk hetwelk de profeten tevoren hebben gezegd, door den Messias te zullen opgericht worden, en zij nog meenden, naar de gemene dwaling, een werelds koninkrijk te zullen zijn.
Onbestaanbaar in de ogen van sommigen. Geen aards koninkrijk. Dat komt er niet hoor. Nee, fijn blijven vergeestelijken. De woorden des Heeren niet al te serieus nemen. feitelijk kun je God niet op zijn woord geloven want je weet niet wat Hij nu wel en niet bedoeld op die manier. Lijkt mij erg lastig bijbellezen hoor en dat blijkt ook hedentendage nog steeds het geval te zijn met zeer veel gelovigen. Men onderscheidt niet de dingen die verschillen.
Want, en dan keren we terug naar handelingen 28. Daar gaat Paulus dus wederom naar de heidenen blijkbaar. En zij zullen horen. Na de handelingen weten we dat o.a efeze, kolossenzen en filipenzen geschreven zijn. En wat valt dan op? Het gaat niet meer om aardse zaken en aardse beloften en aardse zegeningen. De blik verschuift naar boven. Naar het bovenhemelse. Hemelse zegeningen en beloften. Dat is onderscheidend lezen. De hope Israels is niet de zelfde hoop als die van de gemeente die zijn Lichaam is waarvan Christus het Hoofd is. Israel kreeg een aardse roeping. Wij een hemelse. Een degelijk verschil lijkt me. En het wonderlijke is als men met onderscheidt kan lezen dat tal van problemen wegvallen en opgelost worden. Het is heerlijk om te kunnen lezen wat er staat . dat er bedoeld wordt wat de tekst bedoeld. Zonder allerlei vergeestelijking. Daarom ben ik blij dat ik deze visie van bedelingen op het spoor ben gekomen. Het heeft mijn leven en met name mijn geloofsleven alleen maar verrijkt.
De bijbel op deze wijze te lezen is volgens mij meer bijbels dan allerlei zaken gaan inlezen en interpreteren.
Heeft u wel eens gelezen in de bijbel over werkverbond? genadeverbond? kinderdoop? de Kerk? Onsterfelijke ziel? Noem maar op. Woorden die in de bijbel niet voorkomen maar als theologie er in gelegd worden. Op deze zienswijze is heel wat aan te merken. In de eerste eeuwen is men al van de boodschap van de verborgenheid afgeweken en heeft men Paulus verlaten in zijn tweede bediening. Dit probleem duurt tot op de dag van vandaag voort. Het kerkelijke erf is een dusdanige warboel geworden van allerlei stromingen dat een buitenstaander er alleen maar vol verbazing toekijkt.
Maar ondanks alles mogen we dankbaar zijn voor zijn woord. Het is belangrijk dat we voor ons zelf weten in Wie we geloven. wat we geloven is dan ook voor ieders eigen verantwoording. Voor mij persoonlijk is de bijbel een levend boek geworden sinds ik deze visie op het spoor ben gekomen. Het is een bron van Levend Water geworden. Een laatste woord daarover in combinatie met het avondmaal. Wij hebben in deze bedeling nu de vrije toegang tot God. We zijn geestelijk huisgenoten Gods. We mogen 24 per dag in- en uitgaan. Hoe? Door gebed. Geen bidden door iets te vragen. Nee, een gebed vol dank en lofprijzing. Here, wie ben ik dat gij naar mij wilt omzien. Dat wij dit voorrecht mogen hebben van vrije toegang. Dat is toch een geweldig iets om dankbaar en blij om te zijn.
Verblijd u in de Heere, te allen tijde.
Bedenkt de dingen die boven zijn, niet die op de aarde zijn.
