Beste Omega,
Omega schreef:Beste Volgeling,
Allereerst mijn complimenten voor de wijze van antwoorden. Ik kan er eerlijk gezegd geen speld tussen krijgen. Dat wil niet zeggen dat ik het begrijp. Dat lijkt me ook onmogelijk. Gods gedachten zijn hoger dan de onze en met ons beperkt verstand komen we niet veel verder dan een onbegrip over deze -in onze ogen- willekeurige voorselectie. Als we mogen belijden dat Hij rechtvaardig is in al Zijn doen en laten, kunnen we er vanuit gaan dat dit ook voor de uitverkiezing geldt.
Mooi gezegd! Ik leer zelf ook steeds meer en meer dat het ook hierin om vertrouwen gaat.
Het enige nadeel van een krampachtig vasthouden aan de uitverkiezing is dat het een enorme lijdelijkheid in het geloofsleven teweeg brengt (of kan brengen). Ik zie dat bij veel jonge mensen in hun redenering: Als ik niet uitverkoren ben, kan ik toch nooit zalig worden. Dan heeft het "strijden om in te gaan" ook geen enkele zin. A. Omdat het dan een gevecht wordt in en uit eigen kracht en daarmee kan ik niet zalig worden. B. Als ik uitverkoren ben, dan kom ik er toch wel. Tsja, praktisch gezien hebben ze dan nog gelijk ook.
Ik hoop dat ik niet de indruk heb gewekt dat ik 'krampachtig' aan de uitverkiezing vasthoudt. Wel wil ik opkomen voor de waarheid erover.
Verder hoop ik dat ik ook niet de indruk wek dat ik de menselijke verantwoordelijk minimaliseer of zelfs teniet zou doen. Integendeel. Ik wil juist deze twee Bijbelse lijnen volledig naast elkaar laten staan, ook als strijdt dat met mijn logica.
Ik heb zelf een tijd lang andere gedachten over de uitverkiezing gehad. Maar telkens kwam ik dan weer teksten tegen die mijn ideeën en gedachten ontkrachtten.
Die redenering die jij noemt ken ik. Daar ligt echter naar mijn mening nog iets anders aan ten grondslag: namelijk dat er iets 'speciaals' moet gebeuren. Een bijzondere ervaring of zo. Tot dat moment maakt het allemaal niet uit, is dan de gedachte.
De volgorde van de dingen die wij in ons (geloofs)leven ervaren wordt echter omgedraaid. Men gaat ervan uit dat je pas kan geloven als je zekerheid hebt gekregen over je uitverkoren-zijn. Maar God geeft die zekerheid nu juist aan mensen die geloven! De zekerheid omtrent je uitverkiezing is dus een gift van genade van God die je ontvangt door het geloof! Des te meer geloof, des te meer zekerheid. Juist daarom zal iemand die verslapt in het geloof, gaan twijfelen.
Daarom moet Jezus Christus en Zijn offer, Zijn werk voor ons, voorop staan.
Als ik hierover nadenk, dan krijg ik diep ontzag voor de wijsheid van God. Want juist op deze manier trékt Hij. Wil je zekerheid over je uitverkiezing? Geloof dan! Dan ontvang je die zekerheid.
Daarmee wordt wel de kracht en de rijkdom van het Middelaarschap van Christus voor een belangrijk deel teniet gedaan. Waar ik me aan vast houd is dan ook het volgende: God is rechtvaardig. Zijn uitverkiezing van zondaren is dus ook rechtvaardig. Op welke wijze Hij dat gedaan heeft begrijp ik niet. Hij is echter een genadig God die geen bidder laat staan. Indien wij ons tot Hem bekeren, zoals Hij van ons eist, zal Hij dat ook waarmaken. Niet omdat er iets goeds in onszelf is of omdat wij dat in eigen kracht kunnen, maar om het werk van Zijn Zoon Jezus Christus, onze Voorspraak. Of zoals ds. J. Driessen dat zo mooi zegt: "De Heere zegt: bekeert u! (“Nader, naakt tot God”, Jakobus 4). Begin er aan!!!!!! En als je dan begonnen bent, zul je ontdekken dat je nooit had kúnnen beginnen als Gód niet begonnen was. Maar jij moet dus beginnen!!!!"
Inderdaad. Een ander beeld wat ik eens hoorde is gaat ongeveer als volgt: iemand staat op een weg voor een nauwe poort. Erboven staat: Komt allen tot Mij. Pas als deze persoon erdoor gaat en achterom kijkt, dan ziet hij dat er boven staat: 'Van eeuwigheid verkoren'.