taalgebruik en Christen zijn

[Annemieke86]

Let jij op je taalgebruik in je "dagelijks leven" ? En zo nee, waarom niet?

[mw]

gewoon normaal taalgebruik. Ik probeer niet te vloeken enzo.... ook geen woorden waarvan mensen vinden dat het een vloek is, maar ik het niet vind probeer ik zo min mogelijk te gebruiken.

En verder: als ik in gesprek ben over het geloof met niet gelovigen probeer ik met makkelijke woorden te praten

[Raido]

Let jij op je taalgebruik in je "dagelijks leven" ? En zo nee, waarom niet?

Ja

Niet dat dat nou altijd lukt hoor, ik krijg vaak genoeg 'dat kun je niet zeggen hoor' te horen.

[simone]

Ik let er wel op maar er flappen toch wel eens woorden uit die eigenlijk niet kunnen.

[bloob]

Ja; er op letten doe ik wel. Maar 't zou beter zijn als ik er wat bewuster bij stilstond dat ook je woorden tot eer van God moeten zijn.
Enne.. .als ik dan zie wat er bij mij idd wel eens uitflapt tijdens het autorijden ofzo, kan dat nooit helemaal de bedoeling zijn. (Ook al neem ik me elke keer voor om vooral rustig te blijven en me niet aan bumperklevers e.d. te ergeren..) Eigenlijk (zit ik nu te denken) kan je daarin al zien hoe zwak je van jezelf bent....

[Hippieblijhoofd]

Ik heb er vandaag op gelet
najah, het was wel al te laat toen

Ik let er op, in de zin van dat ik niet vloek..
Voor de rest, heb ik buien dat ik best niet-netjes in mijn mond ben maar ik heb heel vaak dat ik denk: 'vanaf nu ga ik proberen minder grof te zijn' en meestal lukt dat wel ik probeer er op te letten.

[meschianza]

Ik zou zeker niet vloeken, maar een tijdje was ik wel wat grof in de mond soms. En daar wil ik wel wat aan doen, buiten het christen-zijn vind ik het vaak ook heel lomp klinken.

Grof taalgebruik vind ik soms net alsof je vloekende kleuren kleren draagt, het is lelijk.

[Smurffie]

Ik moet zeggen dat het nogal verschilt met waar ik ben. Thuis corrigeer ik me meestal, maar dan ben ik vaak nét te laat Toen ik net op de markt stond, klapperden mijn oren aan alle kanten, mén Maar je went eraan, hoe vervelend ook. Een heel aardige marokkaanse buurman maakte eens reclame voor ons; ''Koop bij Vogel je brood, anders ga je dood''. Ja, op dat moment klonk dat enerzijds behoorlijk lomp, maar anderzijds weer zó lomp dat het grappig was

Maar vloeken? Ik probeer het niet iig, hoewel een verbasterde vloek al snel eruit flapt. Een collega roept de hele dag door gvd, al laat hij maar een koekje vallen Ik heb er al een paar keer wat van gezegd, maar het is zo'n gewoonte, hij vergeet het steeds. En zelfs dáár raak je aan gewend

[Pucca]

hhmm... vloeken?

Ik kan me nog herinneren dat zo'n 3 jaar geleden ik in de klas zat, en behoorlijk scheef zat op m'n stoel, en bijna onderuit ging, het ging net goed. Ik riep behoorlijk luid 'God!' daar schrok ik behoorlijk van. Het was nou namelijk niet echt de 'hulproep', maar meer een uiting van schrik.
Maar verder? Ik heb wel eens tijden dat shit behoorlijk vaak uit mijn mond komt, maar verder gaat het niet.
Ik weet niet, denk dat dit mijn zwakke kant niet is, taalgebruik.
Iedereen heeft zijn eigen zwakheden, dus heb ik wel weer ergens anders last van :S

[pol]

tja... vloeken doe ik eigenlijk nooit. Ik kan me nog wel heugen dat ik met iets heftigs: o God toch heb geroepen, maar of dit dan een vloek is, ik geloof meer een kreet om hulp.
Verder is mijn taalgebruik best pittig, ik heb altijd in de chauffeurswereld gewerkt en dan pik je toch het een en ander op. Nu moet ik daar op gaan letten want ons dochtertje begint te brabbelen en diel moet "netjes" leren praten!

[MissF]

Vloeken heb ik niet aangeleerd gekregen
Nee, vloeken doe ik eigenlijk nooit.
Grove woorden af en toe wel. Óm mijn woorden even te onderbouwen.
Omdat ik zelden echt kwaad ben, is het best moeilijk om aan te geven dat ik op dat moment WEL kwaad ben en het de druppel was, ofzo. Dan gebruik ik wel eens grove(re) woorden ja. En daar hebk eigenlijk nooit spijt van. Het zijn iig geen godslasterlijke woorden.
Ik let vaak wel op, in gesprekken over bijv gevoelige onderwerpen zoals seksualiteit en geloof ofzo, hoe ik erover praat. Tegen mijn beste vriendinnen praat ik er anders over dan wanneer ik tegen een niet christelijk iemand erover praat. Bij die laatste zal ik altijd proberen ff aan te dikken dat God het echt prachtig heeft gemaakt etc

[Kaboutertje]

Ik vloek soms wel...
Maar probeer het niet te doen!
ik zeg wel jee.. en krijg hier soms ook commentaar op, maar ik vind het geen vloek.. dan kun je overal wel een vloek van maken

soms als je boos bent is het lastig om niet te vloeken ofzoiets..

maar moet je er is op letten hoe je je er aan kan ergeren als iemand anders vloekt..
ik denk dat hij/zij dat ook bij jou zou doen..

[Nell]

Echt vloeken doe ik eigenlijk nooit. Die woorden werden bij ons thuis nooit gebruikt, vandaar.
Wat ik eigenlijk ergerlijker vind is de gewoonte hier om " elkaar de waarheid te zeggen" dat is soms best heftig en heeft niets met eerlijkheid te maken, maar met het idee dat de ander zich naar jou normen moet gedragen, want dat is wat de Heer wil..

[fem]

ik draai bijvoorbeeld het liedje "YAHWEH" van U2 alleen als ik echt luister, en zing het meestal ook niet zomaar. Verder vloek ik nooit, maar wel veel, ggggg. En ik praat soms een beetje met lompe woorden. Niet schokkend ofzo, maar die vent, ipv die meneer, of zeik niet, ofzo. Ik bedoel dat niet lomp of stoer ofzo, maar zo komt het bij sommige mensen niet over. Dat probeer ik ook wel een beetje in te perken. (ligt er ook aan met wie ik praat)

[pol]

O, maar die woorden als gezeik, gel*l, geouwe..... gebruik ik ook heel vaak. Dat flapt er zo uit. En scheldwoorden zoals wat ben je toch een koei of zoiets.
Maar echt vloeken van gvd, nooit. Alleen grof in de mond met andere woorden. Dat moet ik eigenlijk afleren maar dat is errug moeilijk.
't Zal mijn brabantse achtergrond wel zijn, ik ben een flapuit en heb dingen al 10x gezegd, terwijl ze hier in zh daar raar van opkijken.