Volgens mij is het vooral zo ingewikkeld geworden, omdat men poogt te onderscheiden in de ervaringen van gelovigen en die systematisch te ordenen. Daarbij loopt men het gevaar verder te gaan dan waar de Bijbel ons direct over vertelt.
Waardoor men afging op de ervaring van een aantal predikanten/theologen en die inpaste in bepaalde gelovigen uit de Bijbel.
Bovendien is er het gevaar dat er uit het oog verloren wordt, waar het in de kern om gaat: het noodzakelijke kennen van Christus als persoonlijke Zaligmaker en de absolute heilszekerheid in Hem (N.B. 1 van de kernpunten van de Reformatie).
Klopt inderdaad, het is een van de dingen die van der Groe benadrukt en dat is later ook gedaan door Kersten. Je bent bekeerd, maar je moet ook het exacte moment van je bekering weten en tsja.. dan moet ik ook stilzwijgen want dat weet ik niet. Daarom onstond er een zoektocht naar dat punt, omdat je anders leeft met een ingebeelde Jezus. Het probleem is echter dat het gros van de reformatorische/nadere-reformatoren etcetra dat helemaal niet zo zag (a Brakel bijvoorbeeld niet).
Het je verliezen in beschouwingen over in welke stand je nu leeft, kan ontaarden in bevindingsgeloof (verkeerd) i.p.v. geloofsbevinding (goed). Ik zeg niet dat dit altijd gebeurt, maar ik ben wel bang dat dit het gevolg kan zijn van zo'n manier van onderscheiden.
Dat vind ik persoonlijk ook. Systemen zijn goed om dingen uit te leggen, maar een bekering verloopt niet systematisch, het is wel zo uit te leggen.