verlangen naar de wederkomst!

[Jo'tje]

Als je niet geloofd, geloof je ook niet in de wederkomst en dus hoef je al helemaal niet bang te zijn toch?

Ik dacht het, jij zegt het

[amigo]

Als je niet geloofd, geloof je ook niet in de wederkomst en dus hoef je al helemaal niet bang te zijn toch?

Tussen niet geloven en niet geloven zit ook nog een verschil. Je weet dat God bestaat maar je gelooft niet in hem. En je gelooft dat God niét bestaat. Ik weet dat God bestaat, maar in hem geloven?

[Jo'tje]

Ik weet dat ik op een stoel zit, maar geloven dat het een stoel is?


De dag van Jezus' terugkomst, dat is toch de dag waar heel de geschiedenis al op wacht?
De dagelijkse dingen en drukheid is denk ik juist het gevaar in beleving. Maar wat stelt dat nou eigenlijk voor tegenover zo'n geweldige dag mét een geweldige eeuwigheid?
Natuurlijk, als iemand sterft zijn er altijd mensen die daar verdriet om hebben. Mijn oma is pas overleden. Maar juist dat mooie vooruitzicht heeft mij heel veel troost gegeven!

[Poesje]

Ik bedenk me net, dat 'ik wil die weg wel bewandelen, maar..dat lukt me niet' best sneu klinkt.. Het is geen kwestie van lukken denk ik, maar van 'willen'..

[Raido]

Als je niet geloofd, geloof je ook niet in de wederkomst en dus hoef je al helemaal niet bang te zijn toch?

Tussen niet geloven en niet geloven zit ook nog een verschil. Je weet dat God bestaat maar je gelooft niet in hem. En je gelooft dat God niét bestaat. Ik weet dat God bestaat, maar in hem geloven?

Naar mijn overtuiging geloof je dan wel in God maar niet in het offer voor jou. En dat is toch echt jou eigen verantwoordelijkheid, je weet wat je moet doen (wend u naar mij toe en wordt behouden)..

Kortom eigenlijk is dat geen reden om bang te zijn voor de wederkomst jij maakt zelf de keuze

[Marnix]

Ehm... maar je weet toch wat je daaraan kan doen?

Wil je wel de hemel als eindbestemming hebben? Zo ja, wat zit je hier dan nog te zeggen: Ik weet niet of ik daar wel kom. Je weet de weg naar de hemel toch? Als je daar wil komen, waarom ga je die dan niet bewandelen?

Ja, ik weet wat ik er aan kan doen..
En ja, ook ik wil de hemel als eindbestemming.
Ik weet de weg naar de hemel ook. Of..misschien juist wel niet..
Juist die weg lijk ik wel kwijt te zijn; ik weet niet hoe ik op die weg kom..
Ik wil die weg wel bewandelen, maar..dat lukt me niet.

Je hebt de vraag zelf al beantwoord. Je weet de weg duidelijk niet.

Hoewel je al een eind in de goede richting zit. Je moet alleen nog leren om je redding niet zelf te willen verdienen. Je bent teleurgesteld in jezelf... en dat betekent dat je teveel van je eigen kunnen uitgaat. Inderdaad, het lukt je niet. Daarom moet je naar Hem toe die het wel kan. Volgens mij liep Hij die weg zelf omdat het ons niet lukt. Accepteer dat, zeg dat tegen Hem... Ik wil het wel maar ik kan het niet. Dat is de weg.... Jezus is de weg.

[Willemijn_D]

Ik heb soms best verlangen naar de wederkomst, als ik zie wat voor ellende hier op aarde allemaal is. Toch heb ik vaak wel het gevoel van het mag nog wel even wachten, want ik wil eerst nog wel wat doen hier op aarde .
Ook zit ik er best mee of ik wel echt bereid zal zijn. Zal ik wel echt naar de hemel gaan? Is mijn geloof wel echt? Zijn mijn zonden ook vergeven? Zulk soort vragen komen dan in me op. Ook weet ik dat er zoveel mensen zijn waar ik van houd die sowieso nog niet bereid zijn. Ik zou zo graag willen dat zij ook bereid zullen zijn voor Jezus terug komt.

[Jo'tje]

Dat is wel een herkenbaar punt wat iedereen wel tegenkomt denk ik. Je hoopt allemaal eens met álle mensen van wie je houdt in de hemel God te kunnen aanbidden.
Ik vind het zelf een heel moeilijk idee dat mensen om wie ik veel geef op dit moment een soort afkeer van het geloof hebben (om best begrijpelijke redenen trouwens).
In dat perspectief is dit een moeilijk punt. Voor die mensen wil je toch ook het beste.

[columbus]

het is een vraag die me soms bezighoud, verlang ik naar de wederkomst of niet?
ik denk dat het erom gaat dat je alles los moet kúnnen laten, we hebben het hier vaak best, soms wat minder, maar uiteindelijk moet je niet vast zitten aan aardse zaken. ben je er klaar voor?
de hemel zie ik niet als beloning, het is dé plaats om God te prijzen en te aanbidden. daar krijgt God alle eer die Hem toekomt en die Hij van ons niet (of nauwelijks) krijgt op aarde.

[Acire]

Ahhh, de wederkomst! Ik kan daar zooo naar verlangen af en toe!
Nooit meer zonde, nooit meer pijn, nooit meer onvolmaakt.... en bovenal: volmaakte verbondenheid met God....
Moet je voorstellen; in de hemel kun je bidden zonder dat je afgeleid word, je krijgt regelrecht antwoord en je kunt Hem voor altijd volmaakt dienen!!
Ik heb er zooo'n zin in!!!

[Marnix]

Ik heb soms best verlangen naar de wederkomst, als ik zie wat voor ellende hier op aarde allemaal is. Toch heb ik vaak wel het gevoel van het mag nog wel even wachten, want ik wil eerst nog wel wat doen hier op aarde .

Wat wil je hier doen wat je daar niet kan doen? Ik zou me maar 1 ding kunnen voorstellen... en dat doen we hier veel te weinig.

[bloob]

Wat Poesje beschrijft kan ik helemaal meevoelen. Gezien gezondheidsproblemen en de angsten daarbij (help, straks heb ik wat ergs.... etc etc etc) heb ik wel geleerd om op kortere termijn te denken, hoewel je natuurlijk ook moet blijven plannen in de toekomst, want we weten de dag van de wederkomst niet.

Verlangen naar de wederkomst is heel wat. Je moet dan wel bereid zijn en die zekerheid mis ik nog. En ook al wordt je de weg zondag aan zondag aangewezen, toch is het nog -door eigen onwil- onmogelijk om op die weg te komen. Niet op de verantwoordelijkheid af te schuiven. Want ik weet: als ik nu sterf zal ik God niets kunnen verwijten. Als Hij dan zegt: "je hebt niet gewild", moet ik dat -letterlijk- beamen. Maar ik voel wel dat er een almachtige kracht, een onweerstaanbaar trekken nodig is om mijn onwil te breken. Zie je daarom zie ik nog niet uit naar de wederkomst. Daarom ben ik ook bang voor ernstige ziektes omdat ik zó niet kan sterven. En daar komt nog bij dat ik hier toch veel mensen heb waar ik om geef en om dat allemaal los te moeten laten is ook een stap. We zijn tenslotte uit de aarde...
Dus als ik er ooit kom is dat een eeuwig, onuitsprekelijk Goddelijk wonder.

[Hippieblijhoofd]

Ik heb soms best verlangen naar de wederkomst, als ik zie wat voor ellende hier op aarde allemaal is. Toch heb ik vaak wel het gevoel van het mag nog wel even wachten, want ik wil eerst nog wel wat doen hier op aarde .

Wat wil je hier doen wat je daar niet kan doen? Ik zou me maar 1 ding kunnen voorstellen... en dat doen we hier veel te weinig.

Het punt is dat de hemel toch wel een beetje vaag is.. en als je het moeilijk vind ergens een voorstelling bij te maken, is het ook moeilijk om je erop te verheugen. En bij je toekomst nu kun je je soms wel een voorstelling maken.. ook al kan dat ook weer anders verlopen.

[Marnix]

Wat Poesje beschrijft kan ik helemaal meevoelen. Gezien gezondheidsproblemen en de angsten daarbij (help, straks heb ik wat ergs.... etc etc etc) heb ik wel geleerd om op kortere termijn te denken, hoewel je natuurlijk ook moet blijven plannen in de toekomst, want we weten de dag van de wederkomst niet.

Verlangen naar de wederkomst is heel wat. Je moet dan wel bereid zijn en die zekerheid mis ik nog. En ook al wordt je de weg zondag aan zondag aangewezen, toch is het nog -door eigen onwil- onmogelijk om op die weg te komen. Niet op de verantwoordelijkheid af te schuiven. Want ik weet: als ik nu sterf zal ik God niets kunnen verwijten. Als Hij dan zegt: "je hebt niet gewild", moet ik dat -letterlijk- beamen. Maar ik voel wel dat er een almachtige kracht, een onweerstaanbaar trekken nodig is om mijn onwil te breken. Zie je daarom zie ik nog niet uit naar de wederkomst. Daarom ben ik ook bang voor ernstige ziektes omdat ik zó niet kan sterven. En daar komt nog bij dat ik hier toch veel mensen heb waar ik om geef en om dat allemaal los te moeten laten is ook een stap. We zijn tenslotte uit de aarde...
Dus als ik er ooit kom is dat een eeuwig, onuitsprekelijk Goddelijk wonder.

Doe er wat aan. Geef toe dat je het zelf niet kan en ga naar Jezus toe. Hij deed het. Wie dat gelooft en zijn eigen trots overboord zet... en Hem gaat volgen... krijgt van Hem ook zekerheid. En inderdaad, besef maar goed dat het zomaar over kan zijn.... ziekte, een ongeluk.... Roept de Bijbel ons niet op om klaar te zijn voor de wederkomst?

[Marnix]

Ik heb soms best verlangen naar de wederkomst, als ik zie wat voor ellende hier op aarde allemaal is. Toch heb ik vaak wel het gevoel van het mag nog wel even wachten, want ik wil eerst nog wel wat doen hier op aarde .

Wat wil je hier doen wat je daar niet kan doen? Ik zou me maar 1 ding kunnen voorstellen... en dat doen we hier veel te weinig.

Het punt is dat de hemel toch wel een beetje vaag is.. en als je het moeilijk vind ergens een voorstelling bij te maken, is het ook moeilijk om je erop te verheugen. En bij je toekomst nu kun je je soms wel een voorstelling maken.. ook al kan dat ook weer anders verlopen.

Het is daar beter dan hier... dat geloof ik... hoe het er precies is? Ik weet het niet... vast heel mooi... en helemaal niet zo vaag als we denken..... denk ik