Oppervlakkige vriendschappen, of zijn het kennisssen?

[Annerieke]

Ben ik de enige die vriendschappen vaak zo oppervlakkig vind?

Ik heb best een paar vriendinnen en een paar bevriende stellen samen met mijn man, maar toch, ik vind het vaak allemaal zo oppervlakkig blijven. De meeste van onze vrienden zijn eigenlijk kennissen.

En dat is wat ik eigenlijk nogal mis. Gewoon wat meer leuke bevriende stellen of vriendinnen met wie je wat meer kunt delen dan alleen de voortgang op je werk, hoe het met de kinderen op school gaat, welke nieuwe auto je gekocht hebt, welke plantjes je in de tuin hebt staan en naar welke film je volgende week gaat

Zijn er meer die dat gevoel hebben? Ik heb overigens al eens ergens oproepjes gedaan voor meer vriendinnen, is me redelijk gelukt, maar toch blijft het allemaal zo aan de oppervlakte. Durft niemand zich te geven of zo? Zijn mensen wantrouwig? Ik stel mezelf altijd behoorlijk open op, ik ben spontaan, maar toch.... Het wil niet gaan zoals ik het wil!

Zou ik te hoge verwachtingen hebben? Alhoewel? Wat meer diepgang is toch een niet al te hoge verwachting?

[Dippie]

Ik merk wel dat de vriendschappen die ik had, verwateren doordat we elkaar niet meer zo veel zien. Dit kun je dan idd misschien kennissen noemen, maar dat vind ik zo afstandelijk dus ik noem ze toch nog wel gewoon mn vriendinnen. Maar er zit wel verschil in vriendinnen en vriendinnen. Ik heb 1 vriendin, die ik nog steeds met heel mn hart een echte vriendin noem. Met haar deel ik gewoon alles, niet alleen je werk, of wat dan ook, maar ook gewoon je problemen enzow. Heerlijk om zo iemand te hebben. Ik zie haar ook niet zo vaak meer, allebei een vriend, dus allebei druk, maar we proberen wel elke week een avondje tijd voor elkaar te maken, al lukt dat niet altijd, maar dan hebben we de volgende keer gewoon weer wat meer te vertellen aan elkaar

Als ik jou was, zou ik iig goed naar de relatie kijken die je met die personen hebt. Zijn ze echt zo oppervlakkig? Heb je weleens geprobeerd om een 'goed' en wat dieper gesprek te houden met diegene? Waarom lukte dat je niet? Durfde je jezelf niet helemaal open te stellen, of reageerde hun niet zoals jij wilde? Dit zijn misschien wat puntjes om over na te denken...

Succes verder iig!!

[Gerdien B.]

Er zit zeker verschil tussen vrienden en vrienden.
Ik heb een aantal vrienden met wie ik alles kan delen. Ik probeer deze contacten zo goed mogelijk te onderhouden. Zulke contacten heeft elk mens nodig. Dus daarom eigenlijk ook wel logisch dat je verwacht dat je met bepaalde persoon diepere gesprekken kunt voeren.

[Tobbe]

Qua vriendinnen heb ik eigenlijk heel verschillende 'soorten'. Wat ik met de ene vriendin doe, zou ik gewoon nooit met een andere doen, maar met diegene doe ik weer dingen die ik met vriendin 1 niet zou doen.

Zo is het ook met 'praten', sommigen zie je ontzettend weinig, maar dan is er als je elkaar weer ziet, meteen weer zo'n gevoel van 'heee!', dat je meteen weer op dezelfde golflengte zit en bij wijze van spreken vijf minuten later midden in persoonlijke zaken verwikkeld kunt zijn. Terwijl andere figuren na twee weken van samen op vakantie pas laten zien hoe ze er van binnen uit zien. *dat aan de oppervlakte liggen, kan ook dus aan een 'stug' karakter oid liggen*

Overigens heb ik niet veel vriendinnen, maar degenen die ik heb, daarmee praat ik over alles. Varierend van kleding tot geloof. Ik ben er blijer mee dan met een grote schare vrienden die aan de oppervlakte drijft.

Mijns inziens kun je beter enkele goede vrienden hebben - waarmee je dus alles kunt bepraten - dan van die figuren die bij hun tuinplantjes blijven steken.[/u]

[reform]

Ik heb eigenlijk allemaal een beetje verschillende soort vrienden. Met de ene praat je vaak oppervlakkiger en met de ander meer diepzinnig. Ik vind dat ik ook helemaal niet zo erg. Ik vind duurzaamheid belangrijker voor vriendschap.

[Rainbowgirl]

He Annerieke,

Allereerst: ik ben gezegend met een paar geweldige vriendschappen, dus van mij moet je niet teveel aannemen.

Maar bij die paar (waarvan ik de meeste drie keer per jaar zie en dan kan ik er gelukkig weer op teren) blijft het ook. Soms heb ik contacten die ik vriendschappen noem, waarvan ik denk: 'sjonge, waar is de diepgang?'
Misschien is het ook wel een soort veeleisendheid, dat ik altijd op zoek ben naar diepgang.

Het grappige is dat er dan juist van die mensen zijn die ik geen vrienden durf te noemen omdat we elkaar nog heel kort kennen, waarmee ik geweldige (soms diepgaande) gesprekken heb. Daar geniet ik intens van! Dus als ik je een tip mag geven: wanneer je contact kan maken met anderen die je aardig lijken (eerste indruk klopt lang niet altijd), grijp het dan aan. Niet zo van: 'hé wil jij mijn vriendje zijn?' maar meer op een natuurlijke manier. Dan moet je je wel vrij voelen om jezelf te zijn en iets van jezelf te laten zien. Wanneer dat niet het geval is, zou ik zeggen: werk eraan om je vrijer te voelen (makkelijk gezegd...) door bijvoorbeeld stappen te nemen: soms dingen te doen die helemaal 'annerieke' zijn, die je misschien eerst niet durfde.

En inderdaad, zoek het ook in de vriendschappen die je al hebt. Misschien een beetje 'eng' eerst, om zomaar (via een aanleiding of zijweggetje) over diepere dingen te beginnen, maar het kan een boel mooie dingen opleveren! Ieder mens heeft een diepere laag!

Hopelijk heb je hier iets aan. Ik wens je een heleboel goede vriendschappen toe!

[Lalage]

Misschien kan je als mens nu eenmaal niet heel veel diepgaande vriendschappen hebben, omdat dat veel tijd kost. Op school had ik altijd een goede vriendin en als ik die weer zie (2 keer per jaar als het niet minder is) dan gaat het snel wel diep. En met 2 studiegenoten was ik ook altijd heel hecht. Maar nu ik stageloop gaat dat toch anders.
Diepgang wat geloof betreft kan ik gelukkig wel vinden op m'n kring van Ichthus. Dat is belangrijk en ik ben blij om zo'n clubje mensen te hebben om elkaar te bemoedigen in geloof en met elkaar te bidden.

[MissF]

Ik zou het echt niet volhouden als ik een aantal echt intensieve vriendinnen zou hebben eigenlijk.
Ik heb een beste vriendin, en als er echt iets is, is zij degene waar ik, na mijn vriend, heenga. Maar zelfs haar spreek ik tegenwoordig maar eens per 2 of 3 weken. Zij loopt ver weg stage, woont een eindje weg enzo.
En dan heb ik wel groepen vriendinnen. Maar de ene groep zie ik alleen elke vakantie een dag (al is het dan wel meteen weer als vanouds!) en de andere groep hebben we eens in de maand ofzo een meidenavondje.

In de klas heb ik superleuke mensen, al noem ik die niet echt mijn vriendinnen.
Ik heb er ook echt geen tijd voor ofzo, elke avond bij een vriendin zitten. Heeft er ook wel mee te maken dat ik best veel bij mijn vriend ben, en ik vind het erg belangrijk dat ik alles aan hem vertel, in plaats van dat ik dat verschuif naar mijn ouders of vriendin.

[Annerieke]

He Annerieke,

Allereerst: ik ben gezegend met een paar geweldige vriendschappen, dus van mij moet je niet teveel aannemen.

Maar bij die paar (waarvan ik de meeste drie keer per jaar zie en dan kan ik er gelukkig weer op teren) blijft het ook. Soms heb ik contacten die ik vriendschappen noem, waarvan ik denk: 'sjonge, waar is de diepgang?'
Misschien is het ook wel een soort veeleisendheid, dat ik altijd op zoek ben naar diepgang.

Het grappige is dat er dan juist van die mensen zijn die ik geen vrienden durf te noemen omdat we elkaar nog heel kort kennen, waarmee ik geweldige (soms diepgaande) gesprekken heb. Daar geniet ik intens van! Dus als ik je een tip mag geven: wanneer je contact kan maken met anderen die je aardig lijken (eerste indruk klopt lang niet altijd), grijp het dan aan. Niet zo van: 'hé wil jij mijn vriendje zijn?' maar meer op een natuurlijke manier. Dan moet je je wel vrij voelen om jezelf te zijn en iets van jezelf te laten zien. Wanneer dat niet het geval is, zou ik zeggen: werk eraan om je vrijer te voelen (makkelijk gezegd...) door bijvoorbeeld stappen te nemen: soms dingen te doen die helemaal 'annerieke' zijn, die je misschien eerst niet durfde.

En inderdaad, zoek het ook in de vriendschappen die je al hebt. Misschien een beetje 'eng' eerst, om zomaar (via een aanleiding of zijweggetje) over diepere dingen te beginnen, maar het kan een boel mooie dingen opleveren! Ieder mens heeft een diepere laag!

Hopelijk heb je hier iets aan. Ik wens je een heleboel goede vriendschappen toe!

Bedankt voor je reactie (trouwens alle anderen ook)! Ik ben ook wel een heel spontaan persoon hoor, ik leg gemakkelijk contact, praat met iedereen (als ik zin heb ), maar juist dat diepere mis ik vaak. En als ik het al met vrienden heb, komt het van mij (ons, ik praat eigenlijk ook over mijn man) uit. Maar goed, misschien toch maar eens verder proberen als ik het gevoel heb dat het goed klikt met iemand en als ik denk dat dat contact wel wat dieper zou kunnen worden.

Ik weet ook wel dat ik daar zelf veel aan kan doen, maar het was / is ook meer een soort 'noodkreet' (na ja, iets aangedikt dan), zo van 'hebben jullie dat nou ook'?

En sja, ik ben toch ook wel vaak degene die belt, kaartjes schrijft, mailt en sms'st en dan stoor ik me weer aan het feit dat dat vaak op mijn initiatief is en blijft...... zucht..... waar je je al niet druk om kan maken he?

Heb een heel leuk en goed leven, ben gezond, heb een leuk huis, lieve man, familie, veel kennissen maar ik mis echt wat diepere vriendschappen. Daarnaast zijn veel van onze vrienden/kennissen niet gelovig (daar ligt een taak.... . Nu haal en breng ik dat ook wel op de bijbelkring, maar dat is toch anders...

[Annerieke]

Ik heb eigenlijk allemaal een beetje verschillende soort vrienden. Met de ene praat je vaak oppervlakkiger en met de ander meer diepzinnig. Ik vind dat ik ook helemaal niet zo erg. Ik vind duurzaamheid belangrijker voor vriendschap.

Ja inderdaad, duurzaamheid. Ik heb meerdere ervaringen met vriendschappen die na een paar jaar intense omgang opeens in het niets verdwenen door de komst van een vriend/vriendin. Sja, wat noem je dan duurzame vriendschap he? Dat dacht ik op dat moment ook.

[Annerieke]

Overigens, ik heb een heel lieve man die mijn soulmate nummer 1 is hoor ! Wilde ik toch nog even toevoegen aan m'n "klaagzang"....

[spacy]

ja ik merk het verschil tussen vrienden en vrienden ook goed, en heeft inderdaad ook te maken met hoe vaak je elkaar ziet.
Het verassende is dan dat je opeens met een vriend een super gaaf gesprek hebt, met wie je van te voren enkel bij die oppervlakkige onderwerpen bleef.
Aan de andere kant personen bij wie je graag eens meer de diepte in wil, komt het er nooit van, dat soort vrienden zijn moet echt van 2 kanten komen.
Daarom is het misschien ook maar goed dat het aantal echt close vrienden niet te groot is, dan kan ik in ieder geval het speciale eraan echt waarderen

Ik kreeg ooit eens te horen: 'ik wist niet dat ik met jou zo zou kunnen praten'
hmmz dacht ik toen, deed ik altijd iets verkeerd dan ?

[Smurffie]

Hm, ik ben best goed in oppervlakkig ouwehoeren, maar echte diepe gesprekken moet ik gewoon lang over nadenken. Mensen verwachten op dát moment een antwoord van je, maar dat heb ik meestal niet gelijk, dus houdt het op. Daarom luister ik gewoon liever als mensen in een diep gesprek verwikkelt zijn, gooi er af en toe een opmerking tussendoor, maar de aandacht moet voorál niet op mij gericht zijn. Als mensen mij aanstaren van;''Wat vind jij ervan?'' dan word ik zenuwachtig. Niet doen dus

[Aragorn]

Hm, ik herken in de openingspost van Annerieke wel bepaalde visites van m'n ouders, maar zelf zou ik daar niet aan moeten denken. Het interesseert mij dan ook geen f*ck wat voor auto anderen rijden en wat ze in de tuin hebben staan als ik verder niet echt met ze kan praten en in mijn eigen sociale leven probeer dat soort contacten ook te vermijden.

[Smurffie]

Msn is trouwens de ideale manier om diepe gesprekken te voeren. Dingen die je irl niet zomaar zou zeggen of vertellen. Tenminste, ik niet dan