Surfer:
Ik denk niet hier staat dat de kinderen van gelovige ouders vanwege het geloof van hun ouders naar de hemel gaan. Als dat er wél zou staan, betekent een consequente uitleg dat ook de ongelovige vrouw daarom naar de hemel zou gaan vanwege het geloof van haar man. Wie gelooft dat? Ergens door geheiligd zijn is iets anders dan bekeerd zijn.
Allereerst is de vraag 'wie gelooft dat?' m.i. niet helemaal terecht. Je zou jezelf beter af kunnen vragen of dat wat wij geloven dan wel juist is i.p.v. je te beroepen op anderen. De (uitleg van de) Schrift moet zich niet onderwerpen aan wat wij geloven maar wij moeten ons geloof onderwerpen aan de Schrift.
En tja, als je eerlijk bent lijkt hier toch echt te staan dat een man of kind door het geloof van de vrouw zalig worden. Het woord dat Paulus hier gebruikt voor geheiligd vinden we ook in b.v. 1 Corinthe 1:2
Aan de Gemeente Gods, die te Korinthe is, den geheiligden in Christus Jezus, den geroepenen heiligen, met allen, die den Naam van onzen Heere Jezus Christus aanroepen in alle plaats, beide hun en onzen Heere;
En in 1 Corinthe 6:11
En dit waart gij sommigen; maar gij zijt afgewassen, maar gij zijt geheiligd, maar gij zijt gerechtvaardigd, in den Naam van den Heere Jezus, en door den Geest onzes Gods;
Ons individualistische denkkader verbied ons echter om zo over Gods werk te denken. Er moet en zal sprake zijn van een individuële keuze of in ieder geval persoonlijk geloof. "Nee, zo werkt God niet" zeggen we dan. De vraag is echter wat Paulus hier dan wel wil zeggen. Uitleggers zijn het er niet over eens. Wat ik het meeste tegenkwam was nog het idee dat we 'geheiligd' moeten lezen als 'rechtmatig'. Een huwelijk tussen een ongelovige en een gelovige wordt rechtmatig door het geloof van één van beiden. En daardoor zijn de kinderen ook geen bastaarden maar rechtmaartige kinderen. Dat is in iedere geval heel wat makkelijker te slikken voor ons.
Ik vraag me dan echter af wat dat oplost. Ten aanzien van het huwelijk snap ik het nog. Je moet als gelovige vrouw niet denken dat je wel kunt scheiden omdat je huwelijk toch niet rechtmatig is. Jouw geloof maakt het huwelijk rechtmatig en dus moet je je man trouw blijven. (Ik blijf dan wel met de vraag zitten waarom het ineens het huwelijk is dat geheiligd is en niet de man, maar dat terzijde.) Maar wat heeft dat voor gevolgen voor de kinderen? Stel nou dat we ze wel zouden zien als bastaarden, zijn ze dan minder? Zijn bastaarden bij God minder in tel dan rechtmatige kinderen? Zo'n idee heeft alleen betekenis in de context van een erfenis of een verbond. Alleen als rechtmatige kinderen wel ergens recht op zouden hebben en onrechtmatige kinderen niet lijkt dat onderscheid van belang. Maar daarbuiten? Ik zou het niet weten.
Voordat je een idee afschiet met de vraag 'wie gelooft dat nou' zou ik dan ook wel graag willen weten wat ik dan wel zou moeten geloven t.a.v. deze tekst. Pas dan kan ik afwegen wat het emest waarschijnlijk is.
Klaas