Jammer als de commercie om de hoek vaak komt kijken bij zulke tere emotionele momenten...
Gelukkig is er ook nog wel hier en daar menselijkheid te vinden!
Moderators: johannes1, Moderafo's
K80 schreef:Waar ik altijd veel moeite mee heb met reformatorische uitvaartdiensten is dat er weinig rekening wordt gehouden met mensen die er bij zijn die niet kerkelijk zijn. Ik weet nog goed bij mijn opa en oma, dat het grote donder preken waren met veel hel en verdoemenis en dat er over de overledene niets wordt gezegd behalve 1 of 2 keer de naam. Niet kerkelijke mensen zitten te klapperen met een oren wat er wordt gezegd en kunnen werkelijk niet begrijpen dat er mensen zijn die het fijn vinden om er naar te luisteren. Ze werden in de dienst nog fijn op gewezen dat het allemaal grote zondaren waren.
Origenes schreef:Ik herken dit verhaal. Niet bij uitvaarten in de directe familie maar een aantal jaren geleden werd een nicht van mij begraven. De kerkdienst (OGG) was in één woord verschrikkelijk. Het gebed was op zich al een donderpreek en zó lang dat ik op een bepaald moment ging denken dat ik waarschijnlijk het amen gemist had. Er waren evenwel nog genoeg gebogen hoofden te zien om de conclusie te trekken dat de dominee inderdaad nog steeds bezig was met zijn gebed, waarin hij God op het hart bond dat het toch allemaal niet zo gemakkelijk gaat! Het grootste deel van de aanwezige familie is niet kerkelijk betrokken en begreep er helemaal niets van. Maar het leek er erg veel op dat de dominee er behagen in had om juist daarom zijn wan-evangelie er stevig in te wrijven. Het nare is dan ook dat niet-kerkelijke mensen zodoende een heel scheef beeld krijgen van wat geloof inhoudt.
In de betreffende dienst ging het wel over de overledene maar dan op een manier die stuitend was. Wat ook nog eens niet bepaald dunnetjes (zeker een half uur) herhaald werd op de begraafplaats. Zoiets had ik nog niet eerder meegemaakt. Later hoorde ik van insiders dat dit voor OGG begrippen zelfs extreem was.
K80 schreef
Waar ik altijd veel moeite mee heb met reformatorische uitvaartdiensten is dat er weinig rekening wordt gehouden met mensen die er bij zijn die niet kerkelijk zijn. Ik weet nog goed bij mijn opa en oma, dat het grote donder preken waren met veel hel en verdoemenis en dat er over de overledene niets wordt gezegd behalve 1 of 2 keer de naam. Niet kerkelijke mensen zitten te klapperen met een oren wat er wordt gezegd en kunnen werkelijk niet begrijpen dat er mensen zijn die het fijn vinden om er naar te luisteren. Ze werden in de dienst nog fijn op gewezen dat het allemaal grote zondaren waren.
Toen mijn vader begraven werdt, hebben we hier duidelijk met de dominee en kerkenraad over gehad en die hadden begrip voor ons standpunt. Er waren veel onkerkelijke mensen op de begrafenis.
De dominee had een mooie preek waar het evangelie voor op stond en op ons verzoek vertelde hij ook over het leven van mijn vader en de fijne gesprekken die hij met onze vader heeft gehad in het ziekenhuis.
Alle onkerkelijke vonden het een mooie en begrijpelijke dienst.
Oude getrouwe vonden het natuurlijk allemaal te licht.
Ook wilden we dat bij het graf het laatste gebed was. Normaal is bij ons in de kerk gebruikelijk dat na de koffie tafel een ouderling een gebed doet. Dit moet altijd twee keer zo lang duren als het gebed van de dominee.
Dit wilden wij als kinderen absoluut niet. Klaar is klaar. De ouderling was het hier niet mee eens, want zo hoorde het volgens hem wel en was dit gebruikelijk.
Onze wens is wel gerespecteerd.
Ik gelukkig terug op een heel mooie en respectvolle begrafenis waar alle mensen die er waren het ook zo ervaren hebben.
K80 schreef:Waar ik altijd veel moeite mee heb met reformatorische uitvaartdiensten is dat er weinig rekening wordt gehouden met mensen die er bij zijn die niet kerkelijk zijn.
K80 schreef:Toen mijn vader begraven werdt, hebben we hier duidelijk met de dominee en kerkenraad over gehad en die hadden begrip voor ons standpunt. Er waren veel onkerkelijke mensen op de begrafenis.
De dominee had een mooie preek waar het evangelie voor op stond en op ons verzoek vertelde hij ook over het leven van mijn vader en de fijne gesprekken die hij met onze vader heeft gehad in het ziekenhuis.
elburger schreef:De afgelopen weken heb ik enige malen te maken gekregen met sterfgevallen.
Ook een oom van mij ligt momenteel erg "slecht".
Als je dan naar een crematie/begrafenis gaar is er een enorm verschil in hoe deze of gene herdacht wil worden.
De één wil het met een uitvaartdienst vanuit de kerk, en ander vanuit het crematorium.
De één wil dat er een kerkelijke dienst is en van een ander neemt men afscheid met Andre Hazes of Kansas, of iets dergelijks.
Nu mag een ieder dat natuurlijk zelf bepalen.
Ik lees in het huis aan huis blad dat sommigen zelfs in stilte willen worden begraven, of alleen in intieme kring.
Sommigen, die weten dat zij binnenkort gaan sterven regelen alles zelf, tot en met de liederen toe.
Dan zit ik soms wel eens te denken, hoe zou ik het graag willen?
Eén ding weet ik al wel, geen toespraken van o:" die man was zo'n goed mens", want dat vind ik zo hypocriet.
Mijn naasten hebben niets met de kerk, dus een kerkdienst zit er voor mij niet in.
Dat zijn zo van die dilemma's.
Graag jullie mening over dit onderwerp en bent u er mee bezig?
MoesTuin schreef:Het is juist hét moment om mensen van buiten de kerk te bereiken.....de kans....
Origenes schreef:Ik herken dit verhaal. Niet bij uitvaarten in de directe familie maar een aantal jaren geleden werd een nicht van mij begraven. De kerkdienst (OGG) was in één woord verschrikkelijk. Het gebed was op zich al een donderpreek en zó lang dat ik op een bepaald moment ging denken dat ik waarschijnlijk het amen gemist had. Er waren evenwel nog genoeg gebogen hoofden te zien om de conclusie te trekken dat de dominee inderdaad nog steeds bezig was met zijn gebed, waarin hij God op het hart bond dat het toch allemaal niet zo gemakkelijk gaat! Het grootste deel van de aanwezige familie is niet kerkelijk betrokken en begreep er helemaal niets van. Maar het leek er erg veel op dat de dominee er behagen in had om juist daarom zijn wan-evangelie er stevig in te wrijven. Het nare is dan ook dat niet-kerkelijke mensen zodoende een heel scheef beeld krijgen van wat geloof inhoudt.
In de betreffende dienst ging het wel over de overledene maar dan op een manier die stuitend was. Wat ook nog eens niet bepaald dunnetjes (zeker een half uur) herhaald werd op de begraafplaats. Zoiets had ik nog niet eerder meegemaakt. Later hoorde ik van insiders dat dit voor OGG begrippen zelfs extreem was.
DeLange schreef:We zijn bewust op twee ger. gem. begravenissen geweest van familie en vriendenkring, en besloten de dienst zelf niet bij te wonen. Precies hierom, al tonen we wel respect voor hun overtuiging, door zoveel mogelijk rekening met hen te houden.
DeLange schreef:Als je een christen bent, vind ik dat je juist met een kerkdienst moet afsluiten. Jammer dan voor je naasten, dan komen ze maar niet in de dienst. Ik heb een dienst van mijn oom mee gemaakt, waarvan zijn atheïstische zoon (mijn neef dus) wel even de christelijke inhoud van de dienst wilde tegenhouden, maar zijn christelijke zus gebood hem zijn plaats te kennen en zich maar ernaar te schikken. De christelijke inhoud ging gewoon door.
Sterker nog, toen mijn tante ervoor stierf, werd door de dominee in de dienst een getuigenis verteld van een veronderstelde sterfbedvisioen die mijn tante had, gezien haar opgewekte uitspraken op haar sterfbed. Als reactie daarop kwamen er mensen tot geloof en besloten weer naar de kerk te gaan. Zo'n moment kan juist een goede getuigenis zijn.
Optimatus schreef:Ik zou een traditionele Hervormde uitvaartdienst willen met een klein aantal oud-katholieke accenten, zoals het dragen van het processiekruis bij het in- en uitdragen.
Optimatus schreef:Ik zou een traditionele Hervormde uitvaartdienst willen met een klein aantal oud-katholieke accenten, zoals het dragen van het processiekruis bij het in- en uitdragen.
Chaya schreef:Dan is het dus geen traditionele Hervormde dienst meer.
Gebruikers op dit forum: Geen geregistreerde gebruikers en 54 gasten