Moderators: johannes1, Moderafo's
Boekenlezer schreef:Waarom zit er nu ineens een spatie tussen auto en topic? Wat is dat voor nieuwlichterij?
Bij deel 2 was het nog: autotopic. En dat lijkt mij ook juister.
Yoshi schreef:Van elk slijtage onderdeel, zoals een lager, start de slijtage zodra je het gebruikt waarvoor het bedoeld is. Zo kort na de garantieperiode is wel zuur. Je zou kunnen vragen om coulance waarbij ieder een deel betaald. Edit; zoals dus ook gebeurd is.
Of dit redelijk is, dat ligt eraan. Bij een door PON geïmporteerd merk (PON is importeur van VAG merken zoals VW, Skoda, Seat en Audi) mag je in je handjes wrijven dat je dat voor elkaar gekregen hebt. Bij een merk als Toyota is de kans groter dat ze het volledig vergoeden.
Jess schreef:Mijn vraag gaat niet over een auto in het byzonder maar of jullie misschien mij een beetje moed in kunnen praten...
ik durf steeds minder in de auto te rijden. Hier in de omgeving gaat het prima van dorp a naar dorp b. We wonen redelijk op het platteland en daar gaat het prima maar ik durf bijna niet meer de grote weg op --> drukke stad al helemaal niet. Het gaat steeds gekker worden lijkt het. Kan ik het wel vinden? Zou ik niet uit de bocht vliegen? Als er een vrachtwagen naast me invoegt staat het zweet me in de handen terwijl ik op mijn eigen baan blijf rijden. Heb geen traumatisch ongeluk meegemaakt. Ben over het algemeen best nuchter. Maar ik ga me nu echt belemmerd voelen want eigenlijk wil ik dolgraag ergens heen volgende week maar zou nu thuis blijven. OV is hier ook helemaal niet. Moet 1,5 uur in de bus zitten voor ik bij een treinstation ben.
In het donker is het helemaal een drama. Er gebeuren zoveel ongelukken en waarom niet bij mij en wel bij een ander?
Ja ik breng het in gebed en vraag om een veilige reis, dan zou ik het los moeten laten. Maar is het God's wil dat ik op weg ga? Moet ik niet bij mijn gezin blijven?
Als mijn man rijdt krijg ik het ook steeds meer. En als het regent, ja we kunnen wel gaan drijven op de snelweg, of het plenst soms zo hard dat je ruitenwissers het niet aan kunnen.
Meen het echt serieus!
Jess schreef:Mijn vraag gaat niet over een auto in het byzonder maar of jullie misschien mij een beetje moed in kunnen praten...
ik durf steeds minder in de auto te rijden. Hier in de omgeving gaat het prima van dorp a naar dorp b. We wonen redelijk op het platteland en daar gaat het prima maar ik durf bijna niet meer de grote weg op --> drukke stad al helemaal niet. Het gaat steeds gekker worden lijkt het. Kan ik het wel vinden? Zou ik niet uit de bocht vliegen? Als er een vrachtwagen naast me invoegt staat het zweet me in de handen terwijl ik op mijn eigen baan blijf rijden. Heb geen traumatisch ongeluk meegemaakt. Ben over het algemeen best nuchter. Maar ik ga me nu echt belemmerd voelen want eigenlijk wil ik dolgraag ergens heen volgende week maar zou nu thuis blijven. OV is hier ook helemaal niet. Moet 1,5 uur in de bus zitten voor ik bij een treinstation ben.
In het donker is het helemaal een drama. Er gebeuren zoveel ongelukken en waarom niet bij mij en wel bij een ander?
Jess schreef:Ja ik breng het in gebed en vraag om een veilige reis, dan zou ik het los moeten laten. Maar is het God's wil dat ik op weg ga? Moet ik niet bij mijn gezin blijven?
Jess schreef:Als mijn man rijdt krijg ik het ook steeds meer. En als het regent, ja we kunnen wel gaan drijven op de snelweg, of het plenst soms zo hard dat je ruitenwissers het niet aan kunnen.
Meen het echt serieus!
Jess schreef:Mijn vraag gaat niet over een auto in het byzonder maar of jullie misschien mij een beetje moed in kunnen praten...
ik durf steeds minder in de auto te rijden. Hier in de omgeving gaat het prima van dorp a naar dorp b. We wonen redelijk op het platteland en daar gaat het prima maar ik durf bijna niet meer de grote weg op --> drukke stad al helemaal niet. Het gaat steeds gekker worden lijkt het. Kan ik het wel vinden? Zou ik niet uit de bocht vliegen? Als er een vrachtwagen naast me invoegt staat het zweet me in de handen terwijl ik op mijn eigen baan blijf rijden. Heb geen traumatisch ongeluk meegemaakt. Ben over het algemeen best nuchter. Maar ik ga me nu echt belemmerd voelen want eigenlijk wil ik dolgraag ergens heen volgende week maar zou nu thuis blijven. OV is hier ook helemaal niet. Moet 1,5 uur in de bus zitten voor ik bij een treinstation ben.
In het donker is het helemaal een drama. Er gebeuren zoveel ongelukken en waarom niet bij mij en wel bij een ander?
Ja ik breng het in gebed en vraag om een veilige reis, dan zou ik het los moeten laten. Maar is het God's wil dat ik op weg ga? Moet ik niet bij mijn gezin blijven?
Als mijn man rijdt krijg ik het ook steeds meer. En als het regent, ja we kunnen wel gaan drijven op de snelweg, of het plenst soms zo hard dat je ruitenwissers het niet aan kunnen.
Meen het echt serieus!
Gebruikers op dit forum: Geen geregistreerde gebruikers en 1 gast