(Pleeg)ouder worden als alleenstaande?

[Ella393]

Ik ben een vrouw van 29 jaar.
Ik ben single en zie me helaas niet snel een relatie krijgen. Wel heb ik altijd een kinderwens/zorgwens gehad.
Nu zit het zo: ik ben enig kind en heb bijna geen familie meer. Ik heb enkel nog mijn ouders van familie. Buiten hen heb ik niemand meer van familie. Mijn vader is al wat ouder. Naast mijn familie heb ik ook weinig vriendinnen: ik heb 1 vriendin maar zij heeft zelf al een gezin dus het is niet dat ik veel op haar ga kunnen rekenen.

Ik ben me aan het oriënteren wat mijn opties zijn. Zo zou ik bewust alleenstaande moeder kunnen worden of pleegouder. Enkel omdat ik al zo'n beperkt netwerk heb twijfel ik of ik ga worden toegelaten tot één van beiden. Bewust alleenstaande moeder worden vind ik zelf ook wat egoïstisch van mezelf met zo'n kleine familie en ook geen sociaal netwerk.
Pleegzorg lijkt me ook een mogelijkheid omdat je daar een verschil kan maken voor een kind. Twijfel zelf nog tussen voltijds of deeltijd/weekend. Ik hoor helaas ook veel negatieve zaken over pleegzorg, wat me doet twijfelen.

Momenteel woon ik op een klein appartement met 1 slaapkamer (+- 68 m2), maar hoop binnen 2-3 jaar te kunnen verhuizen naar een koopwoning.

Ik kan me gewoon geen leven voorstellen zonder kinderen en zou graag iets willen betekenen voor een kind.

Ik werk voltijds, maar zou naar 4 dagen per week kunnen gaan.

Hoe denken jullie hierover? BAM worden of pleegouder? Zijn er hier mensen die misschien ervaring hebben met pleegzorg en hun ervaringen willen delen? Is dit haalbaar als alleenstaande?

[Marnix]

Ik ben een vrouw van 29 jaar.
Ik ben single en zie me helaas niet snel een relatie krijgen. Wel heb ik altijd een kinderwens/zorgwens gehad.
Nu zit het zo: ik ben enig kind en heb bijna geen familie meer. Ik heb enkel nog mijn ouders van familie. Buiten hen heb ik niemand meer van familie. Mijn vader is al wat ouder. Naast mijn familie heb ik ook weinig vriendinnen: ik heb 1 vriendin maar zij heeft zelf al een gezin dus het is niet dat ik veel op haar ga kunnen rekenen.

Ik ben me aan het oriënteren wat mijn opties zijn. Zo zou ik bewust alleenstaande moeder kunnen worden of pleegouder. Enkel omdat ik al zo'n beperkt netwerk heb twijfel ik of ik ga worden toegelaten tot één van beiden. Bewust alleenstaande moeder worden vind ik zelf ook wat egoïstisch van mezelf met zo'n kleine familie en ook geen sociaal netwerk.
Pleegzorg lijkt me ook een mogelijkheid omdat je daar een verschil kan maken voor een kind. Twijfel zelf nog tussen voltijds of deeltijd/weekend. Ik hoor helaas ook veel negatieve zaken over pleegzorg, wat me doet twijfelen.

Momenteel woon ik op een klein appartement met 1 slaapkamer (+- 68 m2), maar hoop binnen 2-3 jaar te kunnen verhuizen naar een koopwoning.

Ik kan me gewoon geen leven voorstellen zonder kinderen en zou graag iets willen betekenen voor een kind.

Ik werk voltijds, maar zou naar 4 dagen per week kunnen gaan.

Hoe denken jullie hierover? BAM worden of pleegouder? Zijn er hier mensen die misschien ervaring hebben met pleegzorg en hun ervaringen willen delen? Is dit haalbaar als alleenstaande?

Geen ervaring mee, ik ken wel mensen die goede ervaring hebben met pleegzorg, dat zijn wel gezinnen met twee ouders.
Misschien een wat persoonlijke vraag, maar mag ik vragen waarom je jezelf niet snel een relatie ziet krijgen want dat is toch doorgaans wel optie 1 als je een gezin wil.

[Lalage]

Van alleenstaande ouders hoor je vaak dat een goed netwerk essentieel is, zodat iemand anders het kind kan opvangen als jij ziek bent bijvoorbeeld. In onze individualistische samenleving is het anders haast niet te doen. Voltijds ouderschap is zwaar. Je zou ook kunnen overwegen om pleegouder in deeltijd te worden. Er zijn kinderen die af en toe een weekend gaan logeren om de eigen ouders te ontlasten.
Wat je ook weleens hoort is dat een vrouw een kind krijgt samen met een homoseksuele man. Dan kan je ook de zorg delen. Natuurlijk moet je daar goede afspraken over maken. Kijk maar eens hier: https://www.onewish.nl/

[meribel]

Waarom zie je jezelf geen relatie krijgen? Ben je aromantisch of liever alleen?

[Marnix]

Ja dat vraag ik me ook af, een netwerk en een stabiele omgeving is wel belangrijk en "Ik heb haast geen familie, geen vrienden en een partner zie ik me ook niet krijgen" klinkt dan niet heel rooskleurig in de zin van: Dat is een goede omgeving voor een pleegkind om in op te groeien.

[Lalage]

Een kinderwens is geen rationeel iets, dat is wel weer duidelijk

[Jess]

Hoi

Je hebt een kinderwens zeg je, heb je veel ervaring met kinderen? Heb je bijvoorbeeld opgepast bij een gezin?
Soms heb ik wel eens het idee dat vrouwen een kindje willen, omdat ze hun liefde kwijt willen.

Voorheen speelden ze met poppen.

Kleine kindjes lijken (en zijn!) vaak schattig, maar ze zorgen ook voor slapeloze nachten, soms weet je het echt niet meer. Alleenstaande (pleeg)ouder zijn is niet niks hoor. Er wordt vaak gesproken over een netwerk, dat dat handig is. Toch is het 9 van de 10 keer zo dat je er alleen voor staat.

En, ik snap wat je zegt dat je verwacht dat een relatie er zomaar niet in zit. Dat gevoel heb ik ook heel lang gehad.

Misschien zou je eens kunnen overwegen om een vakantiekindje te nemen, dan ervaar je wat het is om voor een kind van een ander te zorgen

[Huisje_op_de_hei]

Ik ben een vrouw van 29 jaar.
Ik ben single en zie me helaas niet snel een relatie krijgen. Wel heb ik altijd een kinderwens/zorgwens gehad.
Nu zit het zo: ik ben enig kind en heb bijna geen familie meer. Ik heb enkel nog mijn ouders van familie. Buiten hen heb ik niemand meer van familie. Mijn vader is al wat ouder. Naast mijn familie heb ik ook weinig vriendinnen: ik heb 1 vriendin maar zij heeft zelf al een gezin dus het is niet dat ik veel op haar ga kunnen rekenen.

Ik ben me aan het oriënteren wat mijn opties zijn. Zo zou ik bewust alleenstaande moeder kunnen worden of pleegouder. Enkel omdat ik al zo'n beperkt netwerk heb twijfel ik of ik ga worden toegelaten tot één van beiden. Bewust alleenstaande moeder worden vind ik zelf ook wat egoïstisch van mezelf met zo'n kleine familie en ook geen sociaal netwerk.
Pleegzorg lijkt me ook een mogelijkheid omdat je daar een verschil kan maken voor een kind. Twijfel zelf nog tussen voltijds of deeltijd/weekend. Ik hoor helaas ook veel negatieve zaken over pleegzorg, wat me doet twijfelen.

Momenteel woon ik op een klein appartement met 1 slaapkamer (+- 68 m2), maar hoop binnen 2-3 jaar te kunnen verhuizen naar een koopwoning.

Ik kan me gewoon geen leven voorstellen zonder kinderen en zou graag iets willen betekenen voor een kind.

Ik werk voltijds, maar zou naar 4 dagen per week kunnen gaan.

Hoe denken jullie hierover? BAM worden of pleegouder? Zijn er hier mensen die misschien ervaring hebben met pleegzorg en hun ervaringen willen delen? Is dit haalbaar als alleenstaande?

Sommige dingen worden je gewoon niet gegeven in dit leven. Ga je op de een of andere manier van alles forceren om toch iets gedaan te krijgen dan komt er vaak veel ellende van is mijn ervaring.
Het kan best zijn dat je hier al lange tijd biddend mee bezig bent, dat kan ik niet beoordelen, maar het kan zijn dat het niet voor je is weggelegd.
Dan is accepteren en kijken welke wegen er wel open zijn om met je talenten te dienen m.i. een beter optie. Voor jezelf en voor de wereld om je heen.

[Marnix]

Sommige dingen worden je gewoon niet gegeven in dit leven. Ga je op de een of andere manier van alles forceren om toch iets gedaan te krijgen dan komt er vaak veel ellende van is mijn ervaring.
Het kan best zijn dat je hier al lange tijd biddend mee bezig bent, dat kan ik niet beoordelen, maar het kan zijn dat het niet voor je is weggelegd.
Dan is accepteren en kijken welke wegen er wel open zijn om met je talenten te dienen m.i. een beter optie. Voor jezelf en voor de wereld om je heen.

En het kan ook wel voor jaar weggelegd zijn. Ik ken genoeg mensen die op hun 29e dachten dat dit niet voor ze weggelegd was en waarbij het 10 jaar later totaal anders was geworden.

Maar goed, er zijn nogal wat vragen en helaas heeft Ella na haar eerste vraag nog niet gereageerd, dus ik denk dat we weinig anders kunnen doen dan daarop wachten.