elbert schreef:Je onderschat mijns inziens een aantal dingen. Ten eerste het feit dat burgers beschoten worden en de impact die dat op hen heeft. Als we in Nederland dagelijks beschoten zouden worden met raketten, dan ben ik er zeker van dat een aanzienlijk deel van de burgers zal eisen dat er iets aan gedaan wordt. Niet alleen met onderhandelingen, maar desnoods ook met geweld, zeker als die aanvallen aanhouden. Je ziet dat ook in Israel. Begin jaren 90, ten tijde van de Oslo akkoorden, was de vredesbereidheid veel groter dan nu. Toen er bomaanslagen kwamen en vervolgens raketaanvallen waarbij vele burgers gedood werden, was het langzamerhand gedaan met de bereidheid om compromissen te sluiten met andere partijen. Nu is de meerderheid van de bevolking ervan overtuigd dat er geen compromis mogelijk is met organisaties zoals Hamas en dat betekent dat ze voorstander zijn van de harde aanpak. Je kunt ze dat kwalijk nemen, maar als je 30 jaar of langer in zo'n omgeving hebt gewoond, dan doet dat wat met je. Dan kunnen wij vanuit onze luie stoel wel roepen dat ze het in Israël niet snappen, maar bij ons gaat het luchtalarm niet elke dag af, hoeven we ook niet elke dag te rennen naar de schuilkelder, hoeven we ook niet maanden in angst te zitten over onze geliefden die ontvoerd zijn en hoeven we ook niet mee te maken dat de lichaamsresten van onze geliefden van het asfalt of de wanden van de stadsbus worden geschraapt omdat iemand het nodig vond om zichzelf op te blazen. In Oekraine ondergaan ze momenteel een vergelijkbare ervaring en ik kan je zeggen dat ze daar ook minder welwillend naar de Russen kijken dan 10 jaar geleden.
Dat kan ik me goed voorstellen, maar het oorlogsrecht (bedoeld om burgers te beschermen in tijden van gewapende conflicten) is er juist om burgers te beschermen tegen haat die verder gaat dan de verantwoordelijken. Als Oekraïne Russische steden zou bombarderen, daarmee tal van Russische burgerslachtoffers makend kan je vervolgens zeggen: Ja, maar die mensen leven al jaren in angst en zijn boos op Rusland en hun inwoners om wat er de afgelopen periode gebeurd is... maar het Westen zou toch boos zijn en wijzen op het oorlogsrecht: Haat tegen de Russische inval mag niet leiden tot geweld tegen Russische burgers. En zo is dat hier ook, haat tegen Hamas mag niet leiden tot haar richting Palestijnen in het algemeen. Je kan groot voorstander zijn van de staat Israël en van hun strijd tegen Hamas maar dan wel binnen die die kaders. Dat oorlogsrecht is juist omdat je door alle omstandigheden de ander kan gaan haten maar dat die haat niet zorgt voor geweld tegen onschuldigen, gevangenen etc.
In de tweede plaats onderschat je denk ik de macht van de westerse pers en de invloed van de politiek daarop. In 2003 trokken de VS ten oorlog tegen Irak op ondeugdelijke gronden. Er was toen nauwelijks discussie over. Dat herinner ik me nog goed. Amerikaanse journalisten waren toen zo bang om als onpatriottisch te boek te staan (bedenk: 9/11 was nog maar anderhalf jaar eerder gebeurd), dat ze zonder moeilijke vragen te stellen met de troepen meegingen. Pas toen die oorlog de foute kant op ging doordat er in Irak een burgeroorlog ontstond, kwamen die kritische vragen pas. Maar toen waren we al een heel aantal maanden verder.
De pers is nu inderdaad kritischer dan nu maar dat is denk ik ook de taak die de pers hoort te hebben. Dat men dat 21 jaar geleden niet was is jammer, toen had men net zo kritisch moeten zijn als nu. Dat had een hoop ellende gescheeld.
Stel dat ik jou zou ontvoeren en er onderhandelingen met de politie komen over jouw vrijlating. Zeg je dan ook dat de voorwaarden voor beide kanten reeel moeten zijn? Nu zul je vermoedelijk aanvoeren dat dit een heel andere situatie is, maar mijn contra argument is dan dat het ontvoeren van burgers van een land door een terreurorganisatie iets is waar je feitelijk niet over behoort te onderhandelen. Die behoren zonder enige voorwaarden vooraf en zonder beloning voor de terreurorganisatie vrijgelaten te worden, want ontvoeren van burgers is een oorlogsmisdaad. Het feit dat daar wel onderhandelingen over plaatsvinden is een gotspe, om er maar een woord met oorsprong in het Hebreeuws voor te gebruiken.
Dat is de gangbare praktijk in het Midden-Oosten. Herenakkoorden d.m.v. onderhandelingen worden daar niet vaak gesloten en in plaats daarvan heerst het recht van de sterkste. En als er al een wapenstilstand gesloten wordt, dan is dat vaak van tijdelijke duur. Dan zijn wij in het westen weer even tevreden, terwijl we op onze vingers kunnen natellen dat een paar maanden of een paar jaar later we opnieuw een geweldsspiraal zien.
Een getekende vrede, waar je op hoopt, komt er in elk geval voorlopig niet. Een tijdelijke wapenstilstand is het meest realistische waar je voorlopig op kunt hopen.
Ik ben het natuurlijk helemaal met je eens dat de ontvoeringen een oorlogsmisdaad zijn en de gegijzelden gewoon vrijgelaten zouden moeten worden. Het is alleen niet de realiteit als je onderhandelt met terroristen. Daarnaast zijn de ontvoeringen natuurlijk niet een op opzichzelfstaand iets, het gaat allemaal over de positie van Palestina / Gaza, het conflict met Israel, hoe die twee al decennia met elkaar omgaan. En de onderhandelingen gaan ook daarover, wie zich tot waar terugtrekt en zo. Hamas wil dat Palestina een eigen zaak is, Israel wil militairen op strategische posities in Gaza houden enz. Daarop lopen de onderhandelingen stuk.
