Zonder dat ik hiemree op welke wijze dan ook een is gelijk teken wil plaatsen: hoe zie jij dat dan met bijvoorbeeld pedofilie?Mortlach schreef:Ik ben er gewoon voor dat mensen mogen uitkomen voor wie ze zijn.
Frappant is namelijk dat veel mensen roepen dat iedereen mag zijn wie hij of zij wil zijn, maar zodre het om kinderen gaat mensen ineens terughoudender zijn.
Ik snap het volledig. Maar mij, of jouw, begrip maakt bepaald gedrag nog niet verstandig.Mortlach schreef:Nou en? Moeten we daarom allemaal maar grijze muizen worden die nooit meer iets doen wat die mensen niet zint? Dat is eeuwenlang geprobeerd. Ik begrijp volledig waarom mensen er dan tijdens zo'n parade een schepje bovenop doen als dikke middelvinger tegen die lui die hen het liefst onzichtbaar zou maken. "Wij bestaan en we gaan niet weg! Leer er maar mee leven!" als het ware.
Zeker in landen waar de overheid wat repressiever te werk gaat kan dit een negatief effect hebben.
En zelfs een demonstratie in Aarhus kan leiden tot rellen in Islamabad is een aantal jaar geleden aangetoond.
Mag een homo voor zijn geaardheid uitkomen? ja.
Mocht Kurt Westergaard cartoons over Mohammed tekenen: Ja.
Maar in beide gevallen moet je wel uitkijken dat je neit een bepaalde grens over gaat die gelijkdenkende in andere landen in een heel lastig parket brengt.
In zijn geval speelt dat niet (omdat hij alleen in een zee beperkte vriendengroep uit de kast is, ik vraag me zelfs af of zijn ouders het weten), maar je hebt daar zeker een punt.Mortlach schreef:Tja, en toch, zonder dit soort evenementen had die vriend misschien nog niet eens openlijk voor zijn geaardheid kunnen uitkomen.
Russen zijn wat pragmatischer. Als jij hand in hand met een vriend over straat wilt is dat prima, maar je moet niet bij elk glas wodka dat je drinkt over je geaardheid beginnen.Mortlach schreef:Ik ben daar nog nooit geweest. Maar een plek in de maatschappij opeisen roept altijd weerstand op. Is dat dan maar een reden om het niet te doen? Lekker onzichtbaar thuis blijven, alleen, want als je hand in hand met je partner loopt, breek je de ongezegde "Don't ask, Don't tell"-code. Je hele leven een geheim?
En in een roze tutu-tje gaan dansen in het openbaar: dan neemt geen hond je meer serieus (ook je werkgever niet).
De code "don't ask, don't tell" hoeft daar dus niet in een geheim te ontaarden (wat in Refo-kringen overigens vaak wel het geval is), maar overdrijf het niet.
Je mag in Amsterdam ook prima rondlopen met een voorliefde voor Feyenoord. Maar als jij met een feyenoord-shirt op de dam Ajax-vlaggen gaat staan verbranden wordt het toch wat anders. En dat is hoe Rusland (dat wil zeggen, benoorden Sint Petersburg) werkt en denkt.
Inhoudelijk niet, en ik denk dat Thorne ook iets meer kennis van de bewuste materie heeft. Maar het cherry-pickinggehalte wat ik bij beiden (waarbij ik moet toegeven dat ik na Peter Scheele;s boek "evolutie eof degeneratie" gestopt ben met het volgen van deze man, en ik mijn mening over Thorne baseer op inmiddels drie filmpjes.Mortlach schreef:Alsjeblieft zeg, wil je die twee nou echt vergelijken?
Het meest lachwekkende aan Peter was dat hij op gegeven mometn met een anonieme wetenschapper Darwin onderuit probeerde te halen.Mortlach schreef:Natuurlijk heeft zo'n video een boodschap en je gaat die natuurlijk niet zelf ondergraven. Verschil is alleen dat Abigail een eerlijk verslag doet van het werk van serieuze filosofen en Peter... tja... het werk van louche YEC-ers herkauwt en klakkeloos overneemt?
Als je daar wat op inzoomde bleek Darwin degene te zijn die werd aangehaald, en het enige wat omver gehaald was was de mening die Darwin volgens Peter Scheele had...
Abigail doet een redelijk eerlijk verslag van een redelijk beperkt aantal filosofen, en laat daarbij ook relavante zaken buiten beschouwing.
Bovendien is de filosofie nu ook weer niet zo'n exact stuk wetenschap dat dat het eind van alle tegenspraak is (sterken nog, over het algemeen is filosofie juist het begin van de discussie)
Ik heb nog nooit een ziekenuis gezien waar (afgezien van de dames die bij liggen te komen op de kraamafdeling) mannen bij mannen, en vrouwen bij vrouwen liggen.Mortlach schreef:Het gaat erom dat de overheid daar niks over te zeggen zou moeten hebben. Als je voor die hartoperatie wordt opgenomen en je komt op een zaal met mannen terecht omdat dat gender nu eenmaal aan je is toegewezen bij je geboorte, dan kan ik me zeer goed voorstellen dat je als transvrouw liever op een vrouwenzaal wordt geplaatst. Zorg is wel wat meer dan alleen de operatie.
Daarmee zeg ik niet dat het niet voorkomt, maar alle mensen die ik ooit in het ziekenhuis bezocht heb lagen op gemengde afdelingn.
En daarbij heb ik ziekenhuizen in Nederland, Duitsland, Rusalnd, Italië en Schotland van binnen gezien.
Op de locale fitnesclub ben ik ooit (per ongeluk...) de dameskleedkamer ingelopen omdat ik de indeling van het gebouw niet goed in het hoofd had.Mortlach schreef:Is dat echt zo? Kun jij voor "de meeste vrouwen" spreken?
Niemand heeft me gevraagd of ik me vrouw voel, maar het gegil kwam uit meerdere kelen...
Er zullen vast dames zijn die daar minder moeite mee hebben, maar in het door mij onbedoeld uitgevoerde experiment bleek de score 100%...
Daarmee stel je feitelijk je eigen mening, of je eigen gevoel, als maatstaf voor anderen.Het zou mij niks uitmaken, dus het hoort jou ook niks uit te maken.Mortlach schreef:Het zou mij echt niks uitmaken.
Ik zou ook wel eens met de bromfiets mee willen doen aan de Tour de France, maar ik vermoed dat ik uitgesloten wordt van deelname omdat ik te snel benMortlach schreef:Dus preventief al deze mensen maar uitsluiten want het zou toch eens kunnen dat ze te goed zijn?
Zoals een ervaren voetballer uit de Premier league niet met de onder-15 mee mag doen: ja, in bepaalde gevallen is het de juiste beslissing om sporters, die om welke reden dan ook buiten de competitie vallen een eigen competitie te geven.
Mortlach schreef:Wat jij 'politieke correctheid' noemt, noem ik compassie en mededogen.
En hoe is het sluiten van afdelingen in winkels, en het uit de handel halen van kleding waar het grootste deel van de doelgroep wél naar vraagt een toonbeeld van compassie en mededogen?