Erik1960 schreef:Ik heb sterk de indruk dat de bronnen die je aanhaalt met de beste wil van de wereld niet zijn te rekenen tot 'genderspecialisten'. Ze liggen meer op het niveau van 'Mona weet raad' (overigens met alle respect voor Mona).
Ook als je wel mensen aanhaalt die naar jouw mening wel genderspecialist zijn, dan valt er nog heel wat af te dingen op het wetenschappelijke gehalte ervan. Door de bank genomen zijn die moderne genderstudies (en de social studies in het algemeen) wetenschappelijk gezien uiterst dubieus. Het is namelijk een koud kunstje om een artikel gepubliceerd te krijgen dat op geen enkele manier te reproduceren valt (een vereiste voor een wetenschappelijk artikel) en dat pure nonsens bevat, maar dat zonder kritiek door de peer review komt. Zie bijv. de
grievance studies affair waarin een aantal auteurs aantoonden hoe gemakkelijk dat is.
Daar komt nog eens bij dat veel van wat er gepubliceerd wordt puur ideologisch gedreven is, met name vanuit de CRT hoek.
Erik1960 schreef:Dat is een argument dat met name gebruikt wordt door mensen die zich veilig wanen binnen wat zij als 'normaal' beschouwen. Er komt inderdaad vaak veel verdriet kijken bij deze problematiek. Dat verdriet wordt ook niet opgelost door mensen vast te zetten in gangbare opvattingen over 'normaal' en 'afwijkend'.
Ik kan hier 2 dingen over zeggen:
1. het is een "shoot the messager" reactie. Ik ben inderdaad kritisch op de zogenaamde genderwetenschappen en de neiging is dan om maar mij aan te vallen als boodschapper ervan. Dat zal wel, maar daarmee blijft mijn kritiek op deze tak van wetenschap wel staan.
2. zoals ik in mijn eerste reactie verwoordde, ontken ik niet dat er sprake is van problematiek. Maar dat wil niet zeggen dat het indelen van mensen in hokjes waar ze zich beter mee identificeren, nou een goede manier is om daarmee om te gaan, zeker niet als dat niet goed te onderbouwen valt.
Mortlach schreef:Ja, en wat is daar precies mis mee? Als je je anders voelt, waarom zou je dan in een gender blijven zit dat je niet beschrijft.
Ik ben trouwens ontzettend benieuwd wat je nu precies met biologisch gegeven bedoelt. Ik zal even een voorzetje geven en dan mag jij dat eventueel aanvullen.
Sinds de middelbare school (het einde van alle kennis!) weten we allemaal dat er twee geslachten zijn op basis van je chromosomen, XX en XY. Heb je XX, dan ben je vrouw, en XY, dan man. Maar niet altijd. Soms heb je YY, of XXX of XXYY of XXXXXX. Wat je in die gevallen chromosomaal bent, is me niet helemaal duidelijk.
Veel van deze gevallen zijn in het verleden al uitgebreid onderzocht en benoemd. Bijvoorbeeld: iemand met een
XYY chromosoom wordt iemand met het Jacob's syndroom genoemd. Iemand met XXY heeft het
Klinefelter syndroom. Het zijn dus chromosoom afwijkingen die als zodanig worden bestudeerd en benoemd. Let wel dat men hier geen genderideologisch sausje over legt, want ook binnen de groep van mensen met deze specifieke kenmerken kunnen er verschillen optreden in gevoel, gedrag en voorkeuren.
Mortlach schreef:En let op, niks van deze elementen gaat over hoe deze persoon zich voelt; het is allemaal fysiek meetbaar, pure biologie dus.
Zie boven: dat heeft op zich dus nog niets met gender te maken. De huidige genderideologie is echt een tak van sport waarbij het juist niet over biologie gaat. Sterker nog, binnen die kringen wordt het nadruk leggen op biologische kenmerken zoals chromosomen en hormoonhuishouding als verdacht beschouwd. "Gender is a social construct" is het dogma. Dat betekent dat biologie buiten de deur wordt gehouden en dat het vooral door ideologie wordt gedreven. Juist hier maak ik bezwaar tegen.
Mortlach schreef:Dat "etiketje" blijkt echter enorm waardevol voor het transgender individu en de naasten. Dat heeft niks met verdrietig te maken. Je moest het verdriet eens zien voordat we de juist benaming hadden gevonden.
Ik snap dat sommige mensen er blij of opgelucht van worden dat ergens een benaming voor is (je kunt het als een vorm van erkenning zien en het gevoel dat je gezien wordt), maar het is wel problematisch als de wetenschappelijke onderbouwing eronder vaak buitengewoon wankel is. Waar ben je dan eigenlijk blij mee? Met een bepaald gevoel dat anderen je geven. Dat is inderdaad belangrijk, maar het is geen wetenschap.
Laat de woorden van mijn mond en de overdenking van mijn hart welgevallig zijn voor Uw aangezicht, HEERE, mijn rots en mijn Verlosser! (Ps. 19:15)
