StillAwake schreef:Het was welliswaar niet de partijtop van de democraten, maar na de verkiezing van Trump (vs Hillary) waren er toch aardig wat democraten die de verkiezingsuitslag niet accepteerden, en waren er ook rellen.
Ook Al Gore zijn verlies tegen Bush junior is niet door de volledige partij onderschreven.
In die zin was Trump de eerste kandidaat die zelf zijn nederlaag weigerde toe te geven (Hoewel Hillary Clinton ook bleef hameren op de door haar gewonnen polular vote).
Met je eens dat de republikeinen daar echt in zijn doorgeslagen, maar het stellen van de vraag impiceert al dat de kandidaat de verkiezing van zijn concurrent niet zou accepteren.
En ergens kan ik me voorstellen dat je, mocht je deze vraag krijgen, je er antwoord op weigert te geven, of iets roept in de trant van: "daar hoef ik niet over na te denken, ik win toch". Als jij keer op keer deze vraag zou krijgen (en je opponent niet) zou jij wellicht ook het evident juiste antwoord niet meer willen geven. Ik kan me bij mijzelf in elk geval wel voorstellen dat ik dan ook een ontwijkend antwoord zou geven. Niet omdat ik niet voor een nederlaag zou openstaan, maar meer omdat een domme vraag ook een dom antwoord vereist.
En nogmaals: als de vraag maar aan één kamp gesteld wordt impilceert dat dat de vraagsteller aan de integriteit van de bevraagde twijfelt. Dus in die zin: Ik snap de zorg van de vraagsteller, maar snap ook dat het een vraag is die beter niet, of beter aan iedereen gesteld kan worden.
Het is vaker voorgekomen dat een uitslag ter discussie stond en via rechtzaken meerdere hertellingen plaatsvonden. Maar nadat de juridische kant volledig was afgehandeld feliciteerde Al Gore Bush. En Hillary idem dito, ook al verdiende het allemaal niet de schoonheidsprijs en ging het niet van harte. Ik vind dat van een andere categorie dan wanneer je als partij massaal, twee jaar na dato de uitslag als legaal, gefraudeerd blijft bestempelen.
Ik ben bepaald geen republikein, maar het wordt op dit moment een beetje als een verzameling Trump-addepte tokkies gezien wordt. En laten we eerlijk zijn, daarmee grofweg de helft van het land tot tokkie verklaren helpt ook niet.
Dat woord heb ik ook niet gebruikt. Probleem is dat je maar twee opties hebt en de polarisarie er daar zo ingebakken zit dat veel mensen denken: dan maar een republikein die dingen roept die niet kloppen….
Ik ben bepaald geen republikein, maar de diepe tegenstelling die op dit moment door de Amerikaanse politiek loopt is wellicht de schuld van de republikeinen (althans, hun partijtop), maar wordt absoluut versterkt door de reactie van de democraten, door bijvoorbeeld de vraagstelling: "what if you lose..."
Het zijn geen democraten maar journalisten die dat vragen. Omdat ze al signalen hebben dat ze de uitslag dan niet willen erkennen. Dus doe niet alsof het een soort democratische negatieve discriminatie is. Als ikeen sportwedstrijd verlies en vervolgens de boel kort en klein sla en bij mijn volgende wedstrijd vraagt een journalist: “stel dat je weer verliest, wat doe je dan?” lijkt het me ook vreemd als ik vervolgens heel verongelijkt ben omdat die vraag wel aan mijn wordt gesteld maar niet aan mijn tegenstander. En doe alsof die de ander hoger opmde integriteitsladder plaatst dan ik. Want ik heb het recent nog gedaan en daarmee heb ik aanleiding gegeven voor zo’n vraag. En in het geval van Kari Lake kondigde ze van tevoren al tussen de regels al een beetje zoiets aan dus logisch dat een journalist dan deze vraag even aan haar stelt en niet aan mensen die doen wat normaal is in een democratie: gewoon accepteren als je tegenstander meer stemmen haalt dan jij.
En ik snap heel goed dat je een link legt met FvD, maar het probleem is in de VS dat er eigenlijk geen alternatief is als je voor bepaalde zaken wilt staan.
Iedereen die rechts van het Amerikaanse midden zit is feitelijk veroordeeld tot de Republicans, omdat dat tweepartijensysteem beide partijen gijzelt.
Door het tweepartijensysteem zal er nooit een coalitieregering ontstaan, en betekent een nieuwe partij op links versnippering van de democraten, met een gegarandeerde republikeinse president (gesteld dat het dan tussen drie kandidaten zou gaan), en zou een partij op rechts de republikeinse partij splijten en de democraten automatisch de grootste maken. In die zin is een tweepartijensysteem een erg slecht idee. Iemanmd die overtuigd republikein is, maar niks op heeft met Trump kan zich feitelijk alleen nog maar van stemming onthouden. En of dat nu de essentie van democratie is vraag ik me ook ten stelligste af.
Precies. Het is een beetje alsof je moet kiezen tussen D66 en FVD. Die laatste partij zou dan toch heel veel stemmen krijgen vanuit een gedachte van: alles behalve D66!
Sterker nog, ik kan me niet aan de indruk onttrekken dat veel democraten zo klaar waren met de clintonclub dat ze zich (omdat de verkiezingsuitslag toch al wel duidelijk leek) onthouden hebben van stemming, of zelfs voor de op papier kansloze Trump gestemd hebben. Dat Trump feitelijk verkozen is doordat zijn concurrent een kandidaat met een luchtje naar voren schoof. Klopt. Besef echter wel dat dat diezelfde media waren die tot vervelens toe zijn blijven roepen dat Trump onterecht verkozen was door Russische inmenging. Met je eens dat Trump Biden's winst ruiterlijk had moeten toegeven, maar besef wel dat zijn eigen verkiezing ook aangevochten is gebleven (vanuit de democraten en vanuit de media).
Trump was een volslagen malloot (al zou ik er niet eens van opkijken als hij over twee jaar gewoon weer president is), maar het kinderlijke gedrag wat hem verweten wordt door de media is door dizelfde media ook op Trump lossgelaten. En in die zin heb ik de indruk dat het hele politieke systeem (van links tot rechts) in Amerika aan een grondige herziening toe is. Volledig met je eens, maar besef wel dat dit al langer bezig is dan sinds het verlies van Trump. De hele Rusland connectie (waar overigens de EU gewoon in de campagnekas van Clinton gestort had...) die al dan niet terecht uitvergroot en tot vervelens toe herhaald werd was feitelijk net zo complotgeorienteerd... Zeker waar! maar doordat in Europa geen tweepartijenstelsels meer bestaan zullen de meest estreme krachten in een specifieke partij gebundeld zijn. Dat is zorgwekkend, maar beheersbaar. In het Amerikaanse tweepartijenstelsel houdt dat dus automatisch in dat, mocht er een extremist opstaan, de enige weg naar de top via één van de twee grootste partijen is. En dat hebben we met Trmup zeker gezien.
Totaal ondemocratisch. Maar het stelsel is nu eenmaal op deze wijze opgezet (net als in NL met de eerste kamer overigens, wat ook een getrapte verkiezing is) om te voorkomen dat stad of platteland de alleenheerschappij krijgt. En aangezien het maar zelden gebeurd is dat opeenvolgende presidenten dezelfde politieke kleur hadden werkt dat systeem blijkbaar goed. Niet democratisch, maar het mechanisme waarvoor het in het leven geroepen is functioneert dus blijkbaar.
En het is pas twee keer gebeurd dat een president opstond zonder de popular vote sinds het tweepartijenstelsel (uit mijn hoofd, ik meende dat er in totaal 5 geweest zijn, maar dat de hele 20e eeuw dit probleem niet voorgevallen is maar ik kon het zo gauw niet vinden), en dat mede hierdoor de presidenten redelijk om en om door de partijen geleverd worden, we moeten het probleem dus ook niet groter maken dan het is.
Zorgelijker zou wellicht zijn als het tweepartijenstelsel standhoudt, en door een "eerlijker" telwijze één van de partijen per definitie de president gaat leveren.
In dat geval zit je heef dicht tegen een éénpartijstelsel aan. En daar zijn mijns inziens nog geen zinnige resulteaten van bekend.
Gevaar is natuurlijk dat als je de wet niet wil accepteren als politicus, je wanneer je voldoende macht hebt die dan maar gewoon aan gaat passen. Dat zie je in tal van landen gebeuren, denk bijvoorbeeld aan China en Rusland. Pas de wet aan en je kan gewoon aan de macht blijven. Voor 8 jaar? Ach, dat is ook aan te passen. In Amerika kan je ook gewoon een uitslag niet erkennen en als je macht genoeg hebt wordt die uiteindelijk ook verworpen. Vorige keer waren er Republikeinen die Trumps verzoek om “extra stemmen te vinden” naast zich neerlegden maar die zijn inmiddels grotendeels vervangen door mensen die meegaan in het complot van Trump.
Lastige van het tweepartijenstelsel is natuurlijk dat dit helemaal niet wettelijk is vastgelegd, er mogen best meer partijen meedoen maar die komen gewoon nooit van de grond en het systeem van “winner takes it all” speelt daarin weer een grote rol. Want krijg je als partij nooit de kans om je in de praktijk te profileren.
