Welkom op het forum.
Roadrunner schreef:Ik weet niet of ik het hier moet plaatsen of in de vragen rubriek maar ik loop al een tijdje rond met het volgende:
Toen de Joden Egypte verlieten kregen ze de opdracht, die ze echter nooit voltooid hebben, om zo'n beetje heel Kanaän (globaal het huidige Israël) uit te roeien. Niet de soldaten, maar mannen, vrouwen, kinderen/baby's en het vee.
Dit moest gebeuren ivm o.a. kinderoffers, aanvallen van diverse stammen en welke reden dan ook nog meer.
Persoonlijk vind/vond (weet ik niet zo goed) ik dit allemaal vrij heftig en barbaars. Echter, het was God's Eigen opdracht. Wie ben ik om het voorgaande te denken?
Naar aanleiding van een artikel, ik dacht van Dr. Paul, zijn de huidige volken, zowel Israël als de omliggende gebieden niet (dna technisch) 1 op 1 te vergelijken met de huidige bevolking.
Echter zie ik wel een parallel. De aanslagen van Satan/de wereld op Israël(jodendom) zowel toen, als nu. Fysiek en politiek.
Ik geloof niet dat de huidige genocide een opdracht van de Heere is.
De opdracht om de Kanaänieten uit te roeien (bijv. in Deuteronomium 7 en Jozua 6–11) kwam niet voort uit etnische haat of landhonger, maar was een goddelijke gerechtelijke handeling: Genesis 15:16 – "Het onrecht van de Amorieten is nog niet vol."
Met andere woorden: God wachtte eeuwenlang met oordeel tot de zonden van de Kanaänieten "vol" waren. Toen was het oordeel onafwendbaar. Israël was het instrument van Gods rechtspraak, vergelijkbaar met later hoe God ook andere volken gebruikte om Israël zelf te straffen (zoals Assyrië en Babylon).
Het ging om morele verwoesting, niet etnische zuivering. De volken in Kanaän waren diep geworteld in afschuwelijke praktijken: Kinderoffers Molech-dienst (Leviticus 18:21), rituele tempelprostitutie en magie en toverij
De opdracht was geen etnische genocide, maar een oordeel over extreem gewelddadige en zondige culturen. God zegt expliciet dat Israël het land niet krijgt vanwege hun eigen gerechtigheid, maar vanwege het morele verval van de volken (Deut. 9:4-5).
Gods oordelen zijn zeldzaam, doordacht en rechtvaardig. De vernietiging van Kanaän is een uitzonderlijk moment in de Bijbel, geen blauwdruk voor geweld. Het valt op dat Israël elders niet dezelfde opdracht krijgt tegen andere volken.
Er ruimte was voor vreemdelingen die zich bekeerden (zoals Rachab en de Gibeonieten).
God is traag tot toorn en wacht eeuwen met oordeel (2 Petrus 3:9).
Roadrunner schreef: In het evangelie, dus na Pasen wordt er niet langer opgeroepen tot geweld maar juist tot vergeving, zelfs tot 7 maal 70 maal aan toe.
Anderzijds moet het recht wel zijn loop blijven hebben, en de overheid het zwaard hanteren. De wijze waar dat op moet gebeuren is echter een vraag die ik niet durf te beantwoorden, zeker gezien mijn tweede alinea. Feit blijft wie God's oogappel aanraakt God zelf aanraakt.
Hierdoor vind ik het erg lastig om partij te kiezen in deze zaak, hoewel mn hart nijgt naar Israël. Zijn er hier meer die met vragen lopen of die mij een helder antwoord kunnen geven?
Ps. Ik ben lid van een gergem gemeente, en zoals iemand hier al eerder aangaf wordt er iedere zondag gebeden voor de evangelisatie in Israël, en elders, maar zeer zelden dat er gerept wordt over deze oorlog/conflict.
Mvg, Nico
Ja, volgens de Bijbel zijn de Joden nog steeds Gods volk. Dat is niet alleen een historische waarheid, maar ook een blijvend theologisch gegeven. De apostel Paulus maakt dit zeer duidelijk in het Nieuwe Testament, vooral in de brief aan de Romeinen.
Romeinen 11:1–2 “Heeft God zijn volk verstoten? Volstrekt niet!”
“God heeft zijn volk, dat Hij van tevoren heeft uitgekozen, niet verstoten.”
Dit is de meest directe tekst waarin Paulus bevestigt dat Israël, ondanks ongeloof van velen, nog steeds het door God uitverkoren volk is.
Romeinen 11:28–29 “Wat het evangelie betreft, zijn zij vijanden omwille van u; maar wat de verkiezing betreft, zijn zij geliefden omwille van de vaderen.”
“Want de genadegaven en de roeping van God zijn onberouwelijk.”
God neemt Zijn beloften aan Abraham, Isaak en Jakob niet terug, zelfs niet wanneer een deel van Israël Jezus als Messias afwijst. Zijn verbond blijft staan.
Jeremia 31:35–36 “Zolang de wetten van zon, maan en sterren blijven bestaan, zegt de HEERE, zal ook het nageslacht van Israël niet ophouden een volk voor Mij te zijn.”
Dit is een oudtestamentische bevestiging dat Israël een blijvende plaats heeft in Gods plan.
Wat betekent dat voor christenen?
Israël is niet vervangen, maar de heidenen zijn ingevoegd in het verbond (Romeinen 11:17–24).
Jezus is de vervulling van Gods beloften, maar niet de opheffing van Israël.
De kerken moet Israël erkennen als de wortel van haar eigen bestaan en Gods trouw respecteren.
Dus ja, de Joden zijn nog steeds Gods volk. Niet alle Joden geloven in Jezus als Messias, maar dat verandert niets aan Gods blijvende uitverkiezing en belofte aan Israël. Als christenen mogen we dankbaar zijn dat we door genade zijn geënt op dezelfde boom, en geroepen zijn tot liefde, gebed en nederigheid tegenover het volk waarin het heil begonnen is.
