schaapje schreef:Ik ben geen orthodoxe christen, maar mijn belangstelling voor de zonnestelses en het hele universum is groot, (zover ik het begrijpen kan) en geeft mij juist grote eerbied voor onze God die dat alles geschapen heeft. De oneindigheid, de eeuwigheid het niet kunnen vatten van afstanden, aantallen van sterrenstelsels , noem maar op, daar word ik stil van en ben ik vol verbazing zoals vele anderen denk ik.
Mocht ik gelovig zijn dan zou ik het met bovenstaande eens zijn. Ik heb meerdere christelijke kosmologen en sterrenkundigen horen claimen dat ze juist door onderzoek dichter bij God komen.
Daarnaast zou ik me niet kunnen voorstellen dat al die enorme, onmetelijke pracht en praal is gecreeerd zonder een duidelijk doel of reden of niet gezien mogen worden.
Zoals je gemerkt hebt ben ik redelijk gepassioneerd over dit onderwerp, om te vermijden dat ik jullie ga vervelen wil ik graag afsluiten met mijn favoriete ruimtevaart foto;
Dit is de beroemde "pale blue dot", een foto van onze Aarde uit 1990 vanuit de Voyager 1, op dat moment bijna aan het einde van ons zonnestelsel. De afstand bedroeg op het moment van deze foto 4 miljard(!!) kilometer;
Mocht Engels niet je beste taal zijn, de tekst leest;
"Kijk nog eens naar dat stipje. Dat is hier. Dat is thuis. Dat is ons. Op dat stipje woont iedereen waarvan je houdt, iedereen die je kent, iedereen waar je ooit van gehoord hebt, elke mens die ooit was, alle levens die ooit zijn geleefd. Het totaal van ons plezier, ons lijden, duizenden zelfverzekerde religies, ideoligies en economische doctrines, elke jager en verzamelaar, elke held en elke lafaard, elke creator en vernietiger van civilisatie, elke koning en elke boer, alle jonge koppels die verliefd zijn, elke moeder en elke vader, alle hoopvolle kinderen, alle uitvinders en ontdekkers, elke leraar van moraal, elke corrupte politici, elke "superster", elke "supreme leader", elke heilige en elke zondaar in de geschiedenis van onze soort heeft hier geleefd - op een stipje van stof hangend in een zonnestraal..."
Ik krijg hier oprecht kippenvel van
Waar jij waarschijnlijk de schoonheid van de creatie/schepper ziet, zie ik dat er uit ongeordende chaos mooie dingen kunnen ontstaan. En in de basis is dit mogelijk gemaakt door letterlijk 1 kracht; zwaartekracht. Tuurlijk spelen er veel meer krachten mee, maar in mijn universum zorgde zwaartekracht voor de eerste waterstof/helium sterren 13 miljard jaar geleden die op hun beurt weer zwaardere elementen zoals koolstof creeerde, waar wij uiteindelijk uit zijn opgebouwd. De koolstofatomen in je linkerhand komen hoogstwaarschijnlijk uit de oven van een ontploffende ster miljarden jaren geleden, terwijl de koolstofatomen in je rechterhand zomaar uit een heel andere ster kunnen komen.
). En maakt dit uiteindelijk uit? Weten mensen over 1000 jaar nog wie Lock&Stock was? Waarschijnlijk niet. Maar als ik op mn sterfbed lig, en ik weet van mezelf dat er uit heb gehaald wat er in zat, dat ik zoveel mogelijk plekken heb gezien, culturen heb gesnoven, als ik weet dat ik mensen heb geholpen en andere mensen niet tot last ben geweest, als ik besef dat ik gelukkig ben of ben geweest, liefde heb ervaren, verdriet heb gedeeld, woede heb gevoeld, etc..Dan kan ik gelukkig sterven, ook al weet ik dat redelijk zeker dat na mijn laatste adem het lichtje permanent uit gaat...