Marnix schreef:1. Hezbollah heeft wel een paar tikken gehad van Israel, de afgelopen tijd. Je herinnert je ook vast de vergelding van Iran op de dood van Haniyeh vorig jaar die nauwelijks wat aanrichtte.
2. VS, Zeker de huidige regering, zal Israel niet zien als agressor. VS heeft er grote belangen bij dat Iran geen kernwapens ontwikkelt, waar het duidelijk wel mee bezig was. Zolang de aanvallen zich vooral daarop richten denk ik niet dat er in de VS snel iets verandert wat deze steun betreft, zelfs niet als er wijzigingen plaats gaan vinden qua regerende partij / meerderheid in Huis / Senaat. Vraag is wel of dit niet beter via de lopende diplomatieke weg die er ook was opgelost had moeten worden, of dat men dat in ieder geval had moeten proberen.
3. Iran heeft zeker bondgenoten maar die kijken wel uit om het openlijk tegen Israel en daarmee ook de VS (en daarna de rest van het Westen) op te nemen. Ze hebben het doorgaans al druk genoeg in eigen regio.
4. Iran zou zo'n oorlog ook nooit winnen.
5. Toen Iran reageerde op de dood van Haniyeh had dat weinig impact. De technologische voorsprong beschermde Israel toen wel. Toch moet Israel ook wel uitkijken.
1. "Hezbollah heeft wel een paar tikken gehad van Israël... Vergelding Iran stelde weinig voor."
Hezbollah is veerkrachtig gebleken en blijft invloedrijk in Libanon. Ondanks militaire verliezen is hun asymmetrische oorlogsvoering moeilijk volledig uit te schakelen.
De vergelding van Iran op de dood van Haniyeh was wellicht beperkt in directe schade, maar had een belangrijke symbolische en strategische waarde: het toonde bereidheid tot openlijke confrontatie.
De impact van aanvallen is niet alleen fysiek meetbaar. Zelfs een beperkte vergelding kan geopolitieke spanningen versterken of interne solidariteit binnen bondgenootschappen vergroten.
2. "VS zal Israël niet als agressor zien, zolang aanvallen gericht zijn op Iraans kernprogramma."
Er is groeiende kritiek binnen de VS, ook onder Democraten, over Israëlisch optreden in de regio, zeker als dat tot burgerdoden leidt of als disproportioneel wordt ervaren.
De internationale wetgeving kent duidelijke grenzen voor unilaterale aanvallen. Als Israël preventieve aanvallen uitvoert zonder breedgedragen bewijs van onmiddellijke dreiging, kan dit alsnog leiden tot diplomatieke druk, ook vanuit Washington.
Een diplomatieke route is mogelijk effectiever op lange termijn en vergroot de legitimiteit van eventuele sancties of acties tegen Iran. Door voor militaire actie te kiezen, ondermijnt Israël de positie van gematigde krachten binnen Iran.
3. "Iran heeft bondgenoten, maar die zullen het niet openlijk opnemen tegen Israël en de VS."
Terwijl landen als Rusland en China mogelijk geen directe militaire steun geven, kunnen ze Iran wel economisch, diplomatiek en via cyberoorlogsvoering steunen.
Regionale bondgenoten zoals Hezbollah, de Houthi’s en militante groepen in Irak en Syrië zijn bereid om namens Iran te handelen, wat alsnog een brede escalatie kan veroorzaken.
‘Openlijk opnemen’ hoeft niet noodzakelijk direct militair te zijn om effect te hebben; politieke steun, wapenleveringen of sanctie-ontwijkende netwerken kunnen Iran helpen stand te houden.
4. "Iran zou zo'n oorlog ook nooit winnen."
De term “winnen” is complex in asymmetrische oorlogsvoering. Iran hoeft Israël niet militair te verslaan om strategisch succes te boeken, zoals het ondermijnen van Israëls veiligheid of internationale legitimiteit.
Een langdurig conflict met Iran zou Israël economisch en politiek zwaar kunnen belasten, en de regionale instabiliteit vergroten — wat Iran als winst zou kunnen beschouwen.
Iran heeft ervaring met overleving onder druk en sancties, en beschikt over middelen (o.a. raketten, drones, proxy’s) om langdurige schade aan te richten.
5. "Iran’s reactie op Haniyeh’s dood had weinig impact. Israël moet wel uitkijken."
De geringe impact was mogelijk bewust beperkt om escalatie te voorkomen — Iran zou bij een grotere bedreiging harder terugslaan.
Israëlische kwetsbaarheid voor drones en raketten groeit, ondanks technologische voorsprong. Iraanse technologie wordt steeds geavanceerder en is moeilijk volledig af te stoppen.
Regionale spanningen kunnen onverwacht uit de hand lopen, zelfs als eerdere reacties ‘beperkt’ waren. Israël is afhankelijk van constante waakzaamheid, wat op lange termijn moeilijk vol te houden is.
