elbert schreef:De VS zijn verantwoordelijk geweest voor honderdduizenden slachtoffers in Vietnam en Irak en ik heb geen demonstraties gezien waarbij gezegd werd dat de VS genocide zou plegen of dat de VS als staat zou moeten verdwijnen. Er waren uiteraard demonstraties, maar niet van het niveau dat we nu zien t.a.v. Israel. Dat is wat mij betreft al afdoende om mijn stelling te bewijzen.
Dat klopt maar we moeten even stapje terug. Dit ontstond omdat jij aangaf dat er een verband zit tussen de kritiek / demonstraties en antisemitisme: "als Israel dit doet komt er een storm van kritiek, als een ander land bijvoorbeeld Amerika het doet niet". En daar haal je nu voorbeelden voor aan, maar als we daar naar kijken zie je dat antisemitisme daar niet de reden voor is. Het heeft vooral te maken met de rol van de media, wat mensen te zien krijgen. Als een oorlog niet zoveel aandacht krijgt en je vooral de succesverhalen hoort en niet de verschrikkingen ervan ziet, blijft men doorgaans wel rustig. Een van de redenen dat er vanuit Rusland weinig kritiek is op de invasie in Oekraïne is omdat de media het brengt als een vredesoperatie en de successen heel groot noemt. Kijken we naar Vietnam, dan zie je dat de media een heel andere rol speelt. Voor het eerst komt een oorlog zichtbaar bij de mensen in de huiskamer terecht, maar in eerste instantie is de verslaggeving behoorlijk pro-Amerikaans, propagandistisch want was wereldwijd een "wij democratische vrije mensen tegen de communisten". Wie daar niet in meeging werd al snel als een verrader van het volk gezien, denk aan de kritiek die Dr. Martin in 1967 kreeg op zijn kritische speech "Beyond Vietnam".
Maar rond 1968 slaat de stemming om, ook in de journalistiek en het eerdergenoemde Tet-offensief speelt daarin een grote rol en de bekendste oorlogsjournalist, Walter Cronkite. Bij dat offensief komen veel burgers om het leven, de journalisten die sceptischer zijn geworden brengen dat duidelijk in beeld, de oorlog wordt steeds uitzichtlozer. Die verandering in de verslaggeving en het duidelijk zichtbaar maken van de verschrikkingen van de oorlog zorgen voor een enorme verschuiving in de publieke opinie, van doorgaans positief naar kritisch. Overigens beginnen de kritische demonstraties ook daar onder de studenten, wat dat betreft is er niet zoveel veranderd.
Bij de oorlog in Irak zie je ook zoiets, de war on terror heeft eerst draagvlak, de media fungeert als een propagandamachine omdat ze of worden aangestuurd, of in het licht van 9/11 niet kritisch willen zijn waardoor er een gekleurd beeld in de huiskamers binnenkomt. Ik citeer even de Wikipedia-pagina van de Irak-oorlog:
De oorlog werd door geselecteerde internationale journalisten verslagen. De meeste journalisten waren door het Pentagon 'ingebed' bij de verschillende legereenheden, vanwaar zij maar een beperkt deel van de oorlog te zien kregen. Het Pentagon regisseerde strak de informatie die het naar buiten bracht.
Diverse media, waaronder de doorgaans gerespecteerde The New York Times, concludeerden ruim na afloop van de invasie dat hun berichtgeving in bepaalde gevallen niet objectief was geweest, maar gekleurd was ten gunste van de voorstanders van de oorlog.
Je hebt terecht opgemerkt dat de oorlog een mediaoorlog is. En omdat er nu door social media en het feit dat veel mensen een smartphone en toegang tot internet hebben komen er veel meer beelden van de verschrikkingen bij de mensen thuis binnen dan in de Irak-oorlog, de Vietnamoorlog enz gebeurde. Al helemaal als een stadsoorlog is die zich tussen de burgers afspeelt, want bij militairen hebben nog wel afspraken over mediagebruik maar burgers kunnen filmen en uploaden wat ze willen. En dat zorgt ervoor dat er meer kritiek is, want als het niet bij de mensen thuis komt maar het een ver van hun bed-show blijft zal je ze niet horen. Zo zijn er genoeg oorlogen waar weinig kritiek op is, simpelweg omdat er weinig media-aandacht voor is, mensen zien het niet dus het raakt ze niet. Die rol van (social) media is enorm. Denk ook aan de invasie van Rusland, wanneer was er de meeste kritiek? Toen er expliciete beelden naar buiten kwamen van Boetsja. Het heeft dus vooral te maken met de rol van media en doorgaans niet met antisemitisme waardoor Israel wel kritiek zou krijgen en bijv Amerika niet.
Burgerslachtoffers zijn helaas onvermijdelijk in een stadsoorlog. Dat is hoogst ongemakkelijk, maar het alternatief voor Israel was om helemaal niet te reageren om de gebeurtenissen van 7 oktober of om te reageren zoals in de vorige rondes van geweld rond Gaza: een paar bombardementen en klaar. Dat is gezien de aard van wat er die dag gebeurde eigenlijk ondenkbaar, want dat zou betekenen dat Israël zou accepteren dat een volgende massamoord op de eigen burgers mogelijk bleef en onvermijdelijk werd. Geen enkel land zou dat accepteren, dus was een invasie van de Gazastrook onvermijdelijk, met alle consequenties van dien.
Op zich mee eens maar dan is nog steeds de vraag of je burgerdoelen als ziekenhuizen, scholen etc moet bombarderen omdat er ook Hamas-strijders zitten. Dat er een reactie moest komen is wel duidelijk maar hoe die moet plaatsvinden is wel de vraag en ook of je door moet gaat totdat je alle Hamas-leden hebt uitgeroeid ook. Het aantal slachtoffers in Gaza is al 30x hoger dan het aantal op 7 oktober, het aantal omgekomen kinderen is naar schatting al zo'n 12x hoger dan het aantal omgekomen mensen op die dag. En ik snap dat dat complex is maar Israel heeft wel een keuze is wat ze wel en niet doen in die reactie. Maar goed, op dit punt vallen we een beetje in herhaling.
Je beseft hopelijk dat dit verwachtingspatroon zo krom als een hoepel is? Dus als we in het vervolg minder van Israel verwachten, dan is het blijkbaar minder een probleem? Of omdat we nu eenmaal weten dat de Russen schurken zijn, accepteren we maar dat ze zich ook zo gedragen? Dat is een merkwaardige redenatie.
Het heeft niet met acceptatie te maken maar met het nut van demonstreren. Het had weinig zin om na Boetsja demonstrerend door de straten te gaan, het zou niets veranderen in de houding van Rusland of in de leveringen van wapens door Noord-Korea of zo. Bij Israel demonstreert men wel omdat men hoopt dat het impact heeft op wat Israel doet, op de wapensteun en steun in woorden vanuit westerse landen enz. En dat er zo druk wordt uitgeoefend op Israel om dingen anders te doen, geen scholen en ziekenhuizen te bombarderen enz.
Het getal van Oekraine is vrijwel zeker te laag (alleen in Marioepol zijn er waarschijnlijk tienduizenden doden gevallen), maar los daarvan is de oorlog in Oekraine van een geheel andere aard. Het is een oorlog tussen 2 min of meer gelijkwaardige legers die zich bovendien grotendeels buiten de grote steden afspeelt. Dat is heel wat anders dan een oorlog tussen een staat en een terreurgroep die zich in een stedelijke omgeving afspeelt.
Klopt dat had ik ook al genoemd.
Ik snap eerlijk gezegd niet waarom je deze kant op redeneert. Ik zeg helemaal niet dat iedereen die kritisch is op Israel zich schuldig maakt aan antisemitisme, wel dat er een flinke dosis antisemitisme in het discours in het westen is doorgedrongen. Dus als je vindt dat ik die suggestie wek, dan bij deze nogmaals: niet iedereen die kritiek heeft op Israel, is een antisemiet. Maar een aantal critici zijn dat weldegelijk en die critici behoren weersproken te worden, want hun denkwijze is uiterst troebel en gevaarlijk.
Goed om te weten want met uitspraken als "Als Amerika het doet vindt iedereen het prima, als Israel het doet opeens niet" ga je toch ook wel een beetje richting een verwijt dat kritisch zijn op Israel wel iets met land / afkomt te maken heeft.
Ik heb anders ook beelden gezien van Gazanen die van deze oorlog afwillen en die hun ongenoegen uiten over Hamas. Ik denk dat de meeste mensen wel beseffen dat wat hun overkomt, het gevolg is van wat Hamas als beleid heeft. Datzelfde geldt voor Libanon: daar is Hezbollah aan de macht en veel burgers daar zitten echt niet te wachten op een grootschalige oorlog met Israel. Ze hebben zonder oorlog al genoeg problemen. Gazanen en Libanezen zijn dan wellicht geen vrienden van Israel (ze zullen echt geen goede woorden over Israel zeggen, dat snap ik wel), maar velen snappen ook wel dat er fanatici aan de touwtjes trekken die het liefst het bloed van hun eigen burgers opofferen alsof het niks is.
Het is te hopen dat gematigder groepen het meer voor het zeggen krijgen dan terroristische groeperingen als Hamas en Hezbollah ja want inderdaad, veel mensen willen gewoon vrede. Aan de andere kant, als je je gezin, familie, vrienden bent verloren doordat je huis, kamp of wat dan ook werd gebombardeerd is de kans best groot dat de haat richting Israel ook is toegenomen onder die mensen wat weer kan zorgen voor extremisme is de toekomst. Het blijft een uitzichtloze situatie zo....
).