En met een grote gallop sprong het paard van de rand van de duinen in de zee. Toen werd het een zeepaard. Het kromp en kromp en kromp, maar toen het op zeepaardjesformaat was aangekomen wilde het niet stoppen met krimpen. Dag paard, goede reis!
De tegenstellingen vierden weer de boventoon. En hoe! Steeds hoger en hoger ging het, tot de spiegel in diggelen sprong om mee te zingen. En de diggelen spiegelden zichzelf en werden gek.
Nee, klopt, maar het moet wel te doen blijven om de inzendingen allemaal te kunnen lezen. Bovendien: in de beperking toont zich de meester & schrijven is schrappen.