brusjes

[mw]

hoi,
ik weet eigelijk niet zo goed waar ik dit onderwerp moet plaatsen, dus daarom maar hier. Ik weet ook niet of hier al een topic over is, maar ik ben hem in ieder geval nooit tegengekomen.

Wie is hier een brusje. Oftewel wie heeft een broer(tje) of zus(je) met een handicap. Het maakt niet uit wat voor handicap, verstandelijke of lichamelijk ( of allebei). Ik zou graag ervaringen uit willen delen.

-Ben je ouder of juist jonger dan diegene met de handicap?
- wat voor handicap heeft diegene?
- hoe vind je het?
- hoe ga je er mee om?
- wat voor reacties krijg je van de omgeving?
- en hoe reageer je hier op?
- enz.

kortom... vertel gewoon alles wat je kwijt wil.

Groetjes van een brusje!

[Lalage]

Ik dacht dat een brusje gewoon een broer of zus in het algemeen was... Bij Ichthus is er af en toe een brusjesavond en dat is gewoon een broertjes- en zusjesavond.

[joepie]

Ik zag vandaag voor het eerst het wordt Brusjes. Er hing in de spreekkamer bij de huisarts een biljet waarop een avond werd aangekondigt voor Brusjes. En daar werden dan inderdaad broertjes en zusjes van iemand met een handicap mee bedoeld.
Had er nog nooit van gehoord.

Maar goed, ik ben niet een brusje dus. Wel een moeder van, maar dat is geen brusje.

[Hydro]

Ik zag vandaag voor het eerst het wordt Brusjes. Er hing in de spreekkamer bij de huisarts een biljet waarop een avond werd aangekondigt voor Brusjes. En daar werden dan inderdaad broertjes en zusjes van iemand met een handicap mee bedoeld.
Had er nog nooit van gehoord.

Maar goed, ik ben niet een brusje dus. Wel een moeder van, maar dat is geen brusje.

Ik denk dat je dan ook wel je ervaringen mag geven hoor Joepie. Of zouden broertjes en zusjes het nog weer anders ervaren als ouders?

[Socrates]

Ik zag vandaag voor het eerst het wordt Brusjes. Er hing in de spreekkamer bij de huisarts een biljet waarop een avond werd aangekondigt voor Brusjes. En daar werden dan inderdaad broertjes en zusjes van iemand met een handicap mee bedoeld.
Had er nog nooit van gehoord.

Maar goed, ik ben niet een brusje dus. Wel een moeder van, maar dat is geen brusje.

In dat geval ben je waarschijnlijk een voeder of een mader? Of een pamma of een mappa?

[mw]

Ik zag vandaag voor het eerst het wordt Brusjes. Er hing in de spreekkamer bij de huisarts een biljet waarop een avond werd aangekondigt voor Brusjes. En daar werden dan inderdaad broertjes en zusjes van iemand met een handicap mee bedoeld.
Had er nog nooit van gehoord.

Maar goed, ik ben niet een brusje dus. Wel een moeder van, maar dat is geen brusje.

Ik denk dat je dan ook wel je ervaringen mag geven hoor Joepie. Of zouden broertjes en zusjes het nog weer anders ervaren als ouders?

tuurlijk mag jij ookje reactie geven, graag zelfs

[joepie]

Nu ik denk juist dat het wel goed is als alleen brusjes reageren. Want als ouder ervaar jij je kind heel anders dan als broer of zus.
Wat wij heel gewoon vinden om te doen voor ons kind, kan juist tussen kinderen onderling voor spanning zorgen.
Vind het woord brusjes eigenlijk wel leuk gevonden.
Zal vanavond eens vragen hoe onze andere kinderen over zo een bijeenkomst zouden denken.
Wie weet kom ik er nog op terug

[mw]

Nu ik denk juist dat het wel goed is als alleen brusjes reageren. Want als ouder ervaar jij je kind heel anders dan als broer of zus.
Wat wij heel gewoon vinden om te doen voor ons kind, kan juist tussen kinderen onderling voor spanning zorgen.
Vind het woord brusjes eigenlijk wel leuk gevonden.
Zal vanavond eens vragen hoe onze andere kinderen over zo een bijeenkomst zouden denken.
Wie weet kom ik er nog op terug

je kan ook vertellen hoe je andere kinderen ermee omgaan

ik ben ook nog nooit om zo'n bijeenkomst geweest. Maar het lijkt me wel leuk om ervaringen uit te wisselen.

[sweap]

bij Eleos hebben ze toch regelmatig brusjes-dagen? heb het regelmatig zien staan, vind dat erg goed!

ben zelf geen brusje, maar kan me zo voorstellen dat het goed is, om daar een dag met andere brusjes over na te denken, ervaringen uit te wisselen e.d.
en dan krijg je waarschijnlijk ook tips van ervaringsdeskundigen hoe je er het beste mee om kan gaan?

[mini]

Heb zelf een zus met een lichamelijke en verstandelijke handicap. Ben de jongste thuis. Ze heeft een spierziekte en is verstandelijk op het niveau van iemand van 10/11 jaar. De spierziekte is nu nog niet heel ernstig, maar gaat wel door. Ze kan niet zo ver lopen, is snel moe, heeft hangende mond en ogen (je ziet het dus ook wel een beetje aan haar), kan geen zwaar werk verrichten, enz. Ze slaapt heel veel en ziet er ook heel snel moe uit, is eigenlijk altijd wit enzo. Vroeger schaamde ik me heel veel voor haar en ook voor mijn vader die dezelfde spierziekte had (maar niet verstandelijk gehandicapt was). Ik nam weinig vriendjes en vriendinnetjes mee naar huis. Door de spierziekte praten ze vaak ook onduidelijk en dat irriteerde mij mateloos. Als ze ergens mee naar toe wilde met mij verbood ik haar dat. Ik had echt een soort hekel aan haar Ik schaamde me zo, vooral omdat ik dacht dat andere mensen mij dan zouden gaan vergelijken met haar. Na mijn 17e ben ik haar wel gaan accepteren zoals ze is, maar dat heeft ontzettend lang geduurt. Ze heeft juist heel veel mooie dingen, haar inbreng in zaken zijn altijd heel kinderlijk en daarom soms juist zo mooi. Ik houd nu echt van haar zoals ze is. Ik heb wel een heel andere band met haar als mijn andere zus. Je praat nooit over politiek, dingen die voor jou belangrijk zijn, enz. Daarom kun je namelijk niet op 1 lijn komen. Over haar lichamelijke handicap hebben we het eigenlijk nooit. Ik vind dat persoonlijk ook nog steeds erg moeilijk, omdat ze het zelf ook niet inziet. Terwijl het alleen maar zal verslechteren. Reacties uit de omgeving kunnen weleens zielig zijn, maar ik ben iemand die daar nogal fel op reageert en ook gelijk zegt dat ze absoluut niet zielig is, maar heel verrijkend voor ons leven. mmm, wat moet ik er nog meer over zeggen? vraag maar....

groetjes

[mw]

heej mini, leuk dat je gereageerd hebt. Ik herken veel dingen in wat je zegd.

Vroeger schaamde ik me heel veel voor haar

.
Schamen deed ik me niet echt. Ik begreep eigelijk niet waarom ze zo waren. Waarom leerde ik wel lezen en schrijven en mijn tweelingzusje niet? ( mijn tweelingzusje is verst. geh., maar dat vertel ik zo wel).

Na mijn 17e ben ik haar wel gaan accepteren zoals ze is, maar dat heeft ontzettend lang geduurt. Ze heeft juist heel veel mooie dingen, haar inbreng in zaken zijn altijd heel kinderlijk en daarom soms juist zo mooi. Ik houd nu echt van haar zoals ze is. Ik heb wel een heel andere band met haar als mijn andere zus.

Toen ik zelf ouder werd en over mijzelf ging nadenken, kreeg ik eigelijk pas in de gaten hoe ze eigelijk waren. Ik kreeg toen pas oog voor de persoon zelf. Met hen heb ik ook een heel andere band met hen dan al mijn andere broers en zussen.

Reacties uit de omgeving kunnen weleens zielig zijn, maar ik ben iemand die daar nogal fel op reageert en ook gelijk zegt dat ze absoluut niet zielig is, maar heel verrijkend voor ons leven.

ik wens geen medelijden. Reacties zoals: wat erg voor jullie! en hoe houden jullie het vol. Daar kan ik echt niet tegen. Meestal vertel ik de mensen wel dat ik niet anders weet en dat we kracht van Boven mogen ontvangen. Soms reageer ik kortaf.

[mw]

ik zal mijn eigen verhaal ook maar vertellen!
Ik ben een brusje van 4 personen.
Ik heb een verstandelijk gehandicapte broer van 34 jaar en een verstandelijk gehandicapte zus, zij is ook doof, van 33 jaar.
Mijn tweelingzus heeft ook een verstandelijke handicap en zij is ook doof. Zij is dus 17 jaar. Daarnaast heb ik nog een zusje van 14 jaar met een verstandelijke handicap.

Alleen de laatste twee wonen nog thuis. De andere twee wonen begeleid zelfstandig.

Hoe ik het vind? Ja leuk is anders natuurlijk. maar echt erg vind ik het niet. Wij hebben de taak gekregen om voor hen te zorgen,dus doen wat dat ook en we weten van Wie we de kracht krijgen.

Zoals ik mijn reactie op mini weten jullie hoe ik reageer. Ligt ernet aan wie het vraagt en wat mijn humeur is.

Ik ga zo gewoon mogelijk met ze om. ALs ik bijvoorbeeld met mijn zussen wegga, en de mensen beginnen tegen haar te praten, zeg ik dat ze doof zijn. Mensen reageren hier meestal goed op. Soms beginnen ze dan gewoon tegen mij te praten, ik zeg het dan weer tegen mijn zussen en dan gaan ze meestal weer verder tegen mijn zus.
Thuis probeer ik zo gewoon mogelijk tegen ze te doen.

Met hen heb ik wel een andere band dan met de andere gezinsleden. Met hen onderneem ik andere dingen dan met de andere gezinsleden, dus ik ga anders met hen om. Met mijn tweelingzusje heb ik weer een andere band dan de andere gehandicapte gezinsleden. Die band merk je niet altijd, maar die is er wel. Tis eigelijk heel apart, niet te beschrijven.

Vroeger was ik weleens jaloers op hen. Ik wilde toen ik zelf net naar school ging, ook wel opgehaald worden met het busje terwijl ik het lekker dichtbij had de school. Ook kon ik weleens boos worden, omdat zij meer aandacht kregen als mij. Nu moet ik daarom lachen, want nu begrijp ik waarom.

Volgens mij heb ik nu zo'n beetje alles wel verteld.

[mw]

tword volgens mij tijd dat dit topic naar boven gaat

*schopt topic omhoog*
Zijn er nog meer brusjes die ervaringen willen delen???

[Philindertje]

mijn zusje is slechthorend, zit ook op een speciale slechthorenden-school. Ze is 12 jaar, maar in haar ontwikkeling loopt ze wel wat achter.
Die slechthorendheid, daar heb ik niet zoveel problemen mee. Maar dat ze toch iets minder begaafd is (ze is niet dom, maar kan gwoon nie goed logisch denken, dus ze legt geen verbanden tussen dingen), dat vind ik wel vaak moeilijk. Dan denk ik: "dat snap je toch wel!" , en dan snapt ze het dus niet. En dat vind ik moeilijk. Mijn broertje is 8 jaar, en in verschillende dingen is hij beter dan mijn zusje (hij is juist best wel slim) en dat vind ik wel eens moeilijk om te zien. Ik merk echt bij mezelf dat ik de lat voor haar wel eens iets te hoog ligt... misschien moet ik gwoon meer accepteren dat ze zo is, en niet verwachten dat zij allerlei dingen snapt die haar leeftijdsgenootjes ook snappen... want ik denk niet dat het goed is om me zo aan haar te ergeren... ze is nu eenmaal zo.

Hebben jullie nog tips?!

[mw]

moeilijk he, om te bepalen wat ze wel en niet kunnen?! Ik heb er vaak ook moeite mee.
Een veel gehoorde uitspraak bij ons is dan ook: doe niet zo dom, meestal is het er al uit, voordat we er erg in hebben. Gelijk weer ruzie
Ikheb er ook grote moeite mee. Ook als ik zie dat mijn nichtje van 9, meer kan dan mijn zus van 32.
Praten jullie met je zusje ook weleens in gebarentaal?

Tips??? Probeer je zo veel mogelijk in te leven in haar. Dan kun je haar beter begrijpen en kun jij er makkelijker mee omgaan.

ze is niet dom, maar kan gwoon nie goed logisch denken, dus ze legt geen verbanden tussen dingen

onthoud zeker dat ze niet dom is