2 geloven op 1 kussen

[saartje]

Wat vinden jullie ervan als je van een jongen (of meisje) ben gaan houden die wel christelijk is opgevoed, maar daar nix meer aan doet. Die elke avond naar disco's enz gaat, die gewoon leeft van de wereld (kweet ff niet hoe k t anders moet zeggen). En diegene houd ook van jou, maar kan z'n vrienden niet loslaten. En diegene zegt dat het waarschijnlijk wel komt. Ik ken een meisje die in deze situatie zit.
Mensen oordelen heel snel: breken met zo iemand, want 2 geloven op 1 kussen....
maar dat meisje praat ook over t geloof met die jongen, en bid voor hem. Dat weet hij ook, en hij is er erg mee bezig.
Wat vinden jullie hiervan? Mag het eerlijk zeggen hor!

Ik persoonlijk vind dit erg moeilijk! Naar mijn idee kan je beter niet breken omdat hij wel aan het nadenken is... maar ik weet het gewoon niet!

[@mic]

je huwelijk/verkering/ relatie hoort geen evangelisatie terrein te zijn maar een geestelijke thuisbasis.

[Lalage]

Eerst bekering, dan verkering. Maar je moet wel uitkijken dat die jongen niet christen wordt om dat meisje (lijkt me nog best lastig).

Ik heb 't zelf heel moeilijk gehad om de knoop door te hakken, maar heb het toch gedaan. En ik heb er geen spijt van! Het is heeeeeel belangrijk dat je vriend(in) ook christen is; het is de basis van onze relatie. Samen bijbel lezen, bidden, naar de kerk gaan, over geloof praten is heel gaaf. En de manier waarop je beslissingen neemt is voor een christen gewoon totaal anders dan voor een niet-christen.

Als je nog meer wilt weten van een ervaringsdeskundige: vraag gerust.

[joris]

ik geef geen waardeoordeel, vertel alleen wat ik zou doen. Ik vind het belangrijk ook in gewone vriendschappen dat we hetzelfe referentiekader hebben> Ik wil God leven en ademen en dat kan alleen als mijnvrienden het ook doen. Dus een vriendin zou voor mij zeker weten christelijk moeten zijn, want ik wil samen naar God toe groeien en elkaar daarin kunnen steunen.
Het belangrijkste in je leven wil je toch delen met de tweede belangrijkste?

[columbus]

best lastig als dat je overkomt. toch zou ik voorzichtig zijn met het zomaar beeindigen van de relatie.
in elk geval zou ik blijven bidden en hopen dat die ander toch op één of andere manier gaat geloven.
en moet die ander er niets van hebben en accepteerd diegene het niet dat je christen bent dan zou ik stoppen met die relatie maar als het wel geaccepteerd word en er valt mee te praten/discussieren over geloof dan zou ik toch proberen om van die relatie iets moois te maken.

[Frost]

Volgens mij moet je er in zo'n situatie vanuit gaan dat beiden altijd bij hun eigen standpunt zullen blijven. Je kunt natuurlijk hopen dat een van beide partijen van gedachten verandert, maar je moet er van uit gaan dat dat niet gebeurt. Als beiden er van overtuigd zijn daarmee te kunnen leven dan zie ik er geen kwaad in. De meeste praktische problemen kun je tenslotte van te voren zien aankomen, en daar afspraken over maken. Zoals: hoe je kinderen opvoedt (competitie tussen ma en pa om kindjelief te overtuigen?), uitgaansleven, tijdsbesteding, geven aan goede doelen (wat is goed?) etc. 't Ligt er een beetje aan hoeveel waarde beiden aan zulke dingen hechten.

Persoonlijk zou ik (als atheïst) nooit aan een relatie beginnen met iemand die gelovig is, tenzij dat geloof niet verder gaat dan iets als 'iedereen gaat naar de hemel' o.i.d. . Heb geen moeite om met gelovigen om te gaan, de meeste van mijn vrienden zijn gelovig, maar een relatie die verder gaat dan vriendschap gaat vroeger of later onvermijdelijk spaak lopen. Want ik zou er bijvoorbeeld nooit mee akkoord gaan dat mijn kinderen bedreigd worden met hellevuur, hoe subtiel dat dan ook gebracht wordt. En iemand die er van overtuigd is dat haar kinderen dat risico lopen is naar mijn mening immoreel bezig als ze dat niet aan haar kinderen probeert duidelijk te maken, en zo'n immoreel iemand zou ik ook niet willen.

[joepie]

De Bijbel zelf heeft er wel iets over te zeggen:

Dan 2,43
Dat gij gezien hebt ijzer vermengd met kleiachtig leem, betekent: zij zullen zich door huwelijksgemeenschap vermengen, maar met elkander geen samenhangend geheel vormen, zoals ijzer zich niet vermengt met leem.
2 Kor: 6
14 Vormt geen ongelijk span met ongelovigen, want wat heeft gerechtigheid gemeen met wetteloosheid, of welke gemeenschap heeft het licht met de duisternis? 15 Welke overeenstemming is er tussen Christus en Belial, of welk deel heeft een gelovige samen met een ongelovige? 16 Welke gemeenschappelijke grondslag heeft de tempel Gods met afgoden? Wij toch zijn de tempel van de levende God, gelijk God gesproken heeft:

[Klaas]

Natuurlijk kent iedereen de verhalen van die en die waarbij de ongelovige partner uiteindelijk toch tot geloof gekomen is. Dit is echter wel een ontzettende minderheid, meestal gaat het andersom. Ik geloof dan ook dat de uitdrukking "Twee geloven op 1 kussen daar slaapt de duivel tussen" in deze erg juist is. Satan zal er juist niet tussen gaan liggen omdat de kans op succes voor hem dan veel groter is (soms letterlijk!).

Verder vraag ik me af welke rol het geloof voor je speelt als je zo'n relatie ziet zitten. Als het goed is wil je je hele leven delen met je partner. Natuurlijk heb je je eigen interesses waar de ander niet volledig in meegaat (mijn vrouw kijkt geen voetbal; ik wel) maar dat zijn zaken die niet de kern van je zijn bepalen. Als het goed is is het geloof echter wel een essentieel onderdeel van je leven. Wil je dat niet kunnen delen? Heeft het geloof dezelfde status als voetbal?

Klaas

[Cuore di Leone]

De Bijbel zelf heeft er wel iets over te zeggen:

2 Kor: 6
14 Vormt geen ongelijk span met ongelovigen, want wat heeft gerechtigheid gemeen met wetteloosheid, of welke gemeenschap heeft het licht met de duisternis? 15 Welke overeenstemming is er tussen Christus en Belial, of welk deel heeft een gelovige samen met een ongelovige? 16 Welke gemeenschappelijke grondslag heeft de tempel Gods met afgoden? Wij toch zijn de tempel van de levende God, gelijk God gesproken heeft:

is dat ook te interpreteren als: zolang je maar dezelfde God als God hebt?

ook dit onderwerp vind ik meer waard dan een forum, zoiets kun je alleen aan de hand van de betrokkenen bekijken, maar goed, zo kun je natuurlijk wel wat inzichten verwerven.

ik ben het eens met @mic, dat het huwelijk een geestelijke thuisbasis moet zijn. een verkering hoeft dat nog niet per sé te zijn, maar een verkering op die basis kan wel insluipen in het huwelijk, en alsnog gevaarlijk zijn.

een geestelijke thuisbasis kan m.i. ook bestaan uit 2 geloven, tenminste, wat betreft de christelijke stromingen. over de andere kan ik natuurlijk niets zeggen. ik ken een koppel dat bestaat uit een katholiek en protestant wederhelft, getrouwd en wel, gericht op oecumene.

[SMO]

Ik persoonlijk vind dit erg moeilijk! Naar mijn idee kan je beter niet breken omdat hij wel aan het nadenken is... maar ik weet het gewoon niet!

Zolang je niet in je relatie probeert die ander overstag te krijgen. Bidden :thumbsup:, maar ellenlange discussies... net zoiets als wanneer t binnen een relatie met 1 van beide of beiden niet goed gaat. Luisteren :thumbsup: maar councillen no way. Je bent er op een andere manier voor elkaar. Zowel 'evangeliseren' als 'psycholoogje spelen' zijn gevaarlijk. Dat komt namelijk op het gebied van de ander willen veranderen. Die wil alleen is al twijfelachtig, maar als je dat op zo'n manier laat zien wordt de basis ook nogal scheef. Ik weet niet of je een relatie moet aangaan met iemand, voor jezelf ondertussen op voorwaarde dat -in dit geval hij- verandert. Ik denk het niet. Dat is niet eerlijk ten opzichte van hem. Of je begint iets met iemand zoals -in dit geval hij- op dat moment is, of je wacht met een relatie -verkering- tot diegene zo veranderd is dat je er wel wilt instappen.

Bovendien, 'bekering' door mensen is vrij moeilijk, er is er uiteindelijk maar een die kan overtuigen, en dat is God zelf. Aanzetten tot zoektocht of dat stimuleren is wat anders. Maar als daar de dwang achter zit als-hij-niet-ook-mijn-God-gaat-vinden-dan-heb-ik-een-probleem, dan vraag ik me -nogmaals- af in hoeverre je eerlijk bent tegen diegene. Een relatie hoort wel gelijkwaardig te zijn, en, ondanks dat de 1 feitelijk nog ergens niet is gekomen waar jij al wel bent, is de verhouding scheef als jij daarom zelf gaat proberen die ander naar dat level te halen.

[hijwel]

de bijbel zegt hier ook wat over joepie

12 Maar den anderen zeg17) ik,18) niet de Heere:19) Indien enig broeder een ongelovige20) vrouw heeft, en dezelve tevreden is bij hem te21) wonen, dat hij ze niet verlate.
13 En een vrouw, die een ongelovige man heeft, en hij tevreden is bij haar te wonen, dat zij hem niet verlate.
14 Want de ongelovige man is geheiligd door de vrouw,22) en de ongelovige vrouw is geheiligd door den man; want anders waren uw kinderen onrein, maar nu zijn zij heilig.24)

[SMO]

amen.

hoewel ik de tekst nog nooit heb begrepen, en nu ook niet.

[Klaas]

de bijbel zegt hier ook wat over joepie

Volgens mij moet je dit zien in de context van een bestaande relatie waarbij 1 van beide partners tot geloof komt.

Klaas

[SMO]

en waarom?

[hijwel]

de bijbel zegt hier ook wat over joepie

Volgens mij moet je dit zien in de context van een bestaande relatie waarbij 1 van beide partners tot geloof komt.

Klaas

this zo ie zo een bestaande relatie
een bestaande relatie hoef je niet te breken, als je man/vrouw zich goed bij je voelt.

maare ik denk dat het wel iets anders is bij een relatie aangaan.
en btw, dat lijkt mij bij elke relatie zo. God bidden om wijsheid, als je samen met God belangrijke keuzes maakt kan het niet fout gaan.