meribel schreef:Klinkt ook wel 'gewoon' puber eigenlijk
Maar je zal wel meer voorbeelden hebben en bij jullie zal wellicht de emmer vol zijn
Zoiets als die haren of Kong kan me niet de kast op jagen of ik zou het idee hebben dat ze het bewust en expres doet maar dan nog niet
Het is niet alleen puberen, zo is ze altijd al geweest alleen wordt het dus steeds duidelijker een probleem omdat de zaken die ze negeert steeds ernstiger worden.
Naast dat ze puber wordt, lesbisch is( toch?), een verschrikkelijke relatie met haar vader(toch?), net verhuist en mss ook gedoe op school
Zou ik een prof inschakelen voor haar en voor jullie hoe je haar begeleid naar volwassenheid
Ondertussen boeken lezen hoe het puberbrein werkt
We staan op de wachtlijst om haar te laten testen voor ADHD, maar aan de gezondheidzorg merk je hier echt dat Ierland geen rijk land is. Wachtlijsten van meerdere jaren zijn geen eerder regel dan uitzondering.
En verder in de tussentijd zoveel mogelijk naast je neerleggen, goede dingen prijzen, negatieve dingen negeren en voor problemen je schouders ophalen en haar zelf laten oplossen of een oplossing verzinnen ( kan met die haren heelgoed, been there, ook incl hysterische huilbui. Nu weet je dat je die haren in de avond even moet checken/haar herinneren eraan)
Moet je echt een 11-jarige aan ALLES herinneren? Ik heb mijn verwachtingen al heel erg omlaag bijgesteld in de afgelopen 4 jaar. Wanneer mag je verwachten dat je kinderen aan minder hoeft te herinneren ipv meer?
En zelf laten oplossen? Dan komt er dus gewoon geen oplossing totdat de enige oplossing de schaar erin is. Nu zou ik dat geen probleem vinden - als je niet voor je eigen lange haar kan zorgen, dan krijg je dus geen lang haar - maar mijn vrouw moedert helaas wat meer met een schuldgevoel (niet dat dat terecht is, en het is zo ontzettend niet-behulpzaam), maar daar gaat het nu dus even niet om.
En negatieve dingen negeren? Waar ligt die grens? Als ze een stuk speelgoed van 20 euro ziet verdwijnen omdat ze het de verkeerde kant op gooit en dan dus rustig wegloopt zonder er iets van te zeggen, zou jij dat dan negeren?
Sorry, ik klink heel negatief en het lijkt erop dat ik je advies afwijs. Dat probeer ik niet te doen. Ik ben oprecht dankbaar voor je reactie en hopelijk kan ik er morgen na een nachtje slaap meer mee uit te voeten.
Maar zoek ondertussen wel hulp hoor voor iedereen!
Mijn vrouw heeft een aantal boeken besteld; hopelijk zit er wat tussen dat helpt.