Het belijden van zonde en schuld

[BladeStraight]

Verklaar je nader, alsjeblieft, BS?

Alle mensen worden geacht beelddragers te zijn van God. In alles wat we doen moeten we Hem bedoelen, alles moet zijn tot eer van God. Alles wat we dus niet doen tot eer van Hem is zonde (het niet beantwoorden aan het doel waarom we hier op aarde zijn). Zonde is niet zozeer het doen van een overduidelijk verkeerde daad, het is alles wat we doen tot eer van onszelf en niet tot eer van God.

We zijn zelf zondig omdat ons hart niets wil doen tot eer van God. Misschien willen we af en toe nog wel eens iets goeds doen, geld geven aan een goed doel of iets dergelijks, maar zolang we dat niet doen tot eer van God is het nog steeds zonde. Omdat ons hart zo is gericht op onze eigen eer, op ons eigen verlangen, en niet op God, kan je wel zeggen dat ons hart puur zonde is. Niet alleen een bron van vuile wanbedrijven, maar een troonzaal voor ons eigen ik.

Door Gods genade kan dit veranderen, maar dan nog hebben we ons hele leven te strijden tegen ons eigen ik (door Paulus 'oude mens' genoemd) die steeds maar weer opduikt. We hebben zicht op God gekregen, en mogen ons door genade de zijne noemen. Maar alles wat we niet tot eer van Hem doen, is nog steeds zonde.

Als we dat belijden, is het zeker niet gemakkelijk.

[Riska]

Door Gods genade kan dit veranderen, maar dan nog hebben we ons hele leven te strijden tegen ons eigen ik (door Paulus 'oude mens' genoemd) die steeds maar weer opduikt. We hebben zicht op God gekregen, en mogen ons door genade de zijne noemen. Maar alles wat we niet tot eer van Hem doen, is nog steeds zonde.

Ik kwam bij iemand met een diepe levensvraag en haalde een couplet van een gezang aan: "Maak ons tot strijders in dit aards gevecht, moedig als hen wier pleit reeds werd beslecht, tot aan de tijd die Gij hebt toegezegd".. Zei diegene: "Vergeet dat strijden nou eens... probeer je eens te ontspannen in de vreugde die de Heer ook aan jou wil geven".
Want dat mag dus.

Belijden van zonden: je mag zeggen: "Heer U weet wat ik vandaag wel of niet heb gedaan". Hij kent me immers.
Maar als ik iemand kwaad heb gedaan, moet ik die schuld wel belijden - niet alleen aan God, maar ook aan die ander die ik kwaad heb gedaan.
Dat bedoel ik met 'te gemakkelijk'. Alleen aan God belijden is dan niet voldoende.

[MoesTuin]

mooi de psalm, uit diepten van ellenden, vanuit je diepste nood, hulpeloosheid en je besef van de afhankelijkheid van de Heere God. en dan erna de volgende versen......zeker ook als je het bezingt vanuit je hart.

Psalm 130 kan je dan ook het beste in 1 keer helemaal zingen

neem psalm 130 vers 3 en 4 eens

https://www.youtube.com/watch?v=UVVkmsQK7l8

3 Ik blijf den Heer verwachten,
mijn ziel wacht ongestoord:
ik hoop in al mijn klachten
op zijn onfeilbaar woord.
Mijn ziel vol angst en zorgen
wacht sterker op den Heer,
dan wachters op den morgen,
den morgen, ach, wanneer?

4 Hoop op den Heer, gij vromen!
Is Israël in nood,
er zal verlossing komen:
zijn goedheid is zeer groot.
Hij maakt op hun gebeden
gans Israël eens vrij
van ongerechtigheden;
zo doe Hij ook aan mij.

[Teus]

Verklaar je nader, alsjeblieft, BS?

Alle mensen worden geacht beelddragers te zijn van God. In alles wat we doen moeten we Hem bedoelen, alles moet zijn tot eer van God. Alles wat we dus niet doen tot eer van Hem is zonde (het niet beantwoorden aan het doel waarom we hier op aarde zijn). Zonde is niet zozeer het doen van een overduidelijk verkeerde daad, het is alles wat we doen tot eer van onszelf en niet tot eer van God.

We zijn zelf zondig omdat ons hart niets wil doen tot eer van God. Misschien willen we af en toe nog wel eens iets goeds doen, geld geven aan een goed doel of iets dergelijks, maar zolang we dat niet doen tot eer van God is het nog steeds zonde. Omdat ons hart zo is gericht op onze eigen eer, op ons eigen verlangen, en niet op God, kan je wel zeggen dat ons hart puur zonde is. Niet alleen een bron van vuile wanbedrijven, maar een troonzaal voor ons eigen ik.

Door Gods genade kan dit veranderen, maar dan nog hebben we ons hele leven te strijden tegen ons eigen ik (door Paulus 'oude mens' genoemd) die steeds maar weer opduikt. We hebben zicht op God gekregen, en mogen ons door genade de zijne noemen. Maar alles wat we niet tot eer van Hem doen, is nog steeds zonde.

Als we dat belijden, is het zeker niet gemakkelijk.

Oké duidelijk, bedankt.
Ik dacht een andere visie op te merken maar had het verkeerd.

We kunnen geen beelddragers van God zijn zonder dat we Zijn Genade ontvangen hebben, daarom net wat je zegt, God wil dat iedereen zich bekeerd, beelddrager is.
Uiteindelijk gaat het eigenlijk niet eens om de zonden maar dat we God niet serieus nemen.

[mealybug]

Met hypercalvinisme heb ik dus helemaal niets.

Omdat wij niet weten wie er uitverkoren wordt is, is dit voor mij vooral een dogmatisch punt en niet zozeer iets dat cruciaal is. Het is niet zo dat je in een uitverkiezing moet geloven om behouden te worden, je moet in Christus geloven. Wat dat betreft is iemand die oprecht 'kiest voor Jezus' dus uitverkoren. Die keuze maakt hij zelf niet maar heeft God, in de wedergeboorte, in hem gelegd. De mens denkt te kiezen, maar als dit een ware geloofsomhelzing van de middelaar is heeft Christus hem eerst gekozen. Niemand kan tot Mij komen, tenzij de Vader hem trekke.

Stukje verderop zei Jezus; Als ik opgevaren zal zijn, zal Ik allen tot Mij trekken.
Conclusie: Allen kunnen tot Hem komen.

[BladeStraight]

Stukje verderop zei Jezus; Als ik opgevaren zal zijn, zal Ik allen tot Mij trekken.
Conclusie: Allen kunnen tot Hem komen.

Typisch geval context bestuderen. Jezus zegt overigens 'hen allen' al is dat in sommige vertalingen niet juist weergegeven. Een paar verzen daarvoor spreekt Jezus uitvoerig over degenen die Hij liefheeft:

24 Voorwaar, voorwaar zeg Ik u: Indien het tarwegraan in de aarde niet valt, en sterft, zo blijft hetzelve alleen; maar indien het sterft, zo brengt het veel vrucht voort. 25 Die zijn leven liefheeft, zal hetzelve verliezen; en die zijn leven haat in deze wereld, zal hetzelve bewaren tot het eeuwige leven. 26 Zo iemand Mij dient, die volge Mij; en waar Ik ben, aldaar zal ook Mijn dienaar zijn. En zo iemand Mij dient, de Vader zal hem eren.

Daarna begint Jezus nog duidelijker over Zijn lijden te spreken, Hij ontvangt bekrachtiging van een stem uit de hemel.

27 Nu is Mijn ziel ontroerd; en wat zal Ik zeggen? Vader, verlos Mij uit deze ure! Maar hierom ben Ik in deze ure gekomen. 28 Vader, verheerlijk Uw Naam. Er kwam dan een stem uit den hemel, zeggende: En Ik heb Hem verheerlijkt, en Ik zal Hem wederom verheerlijken. 29 De schare dan, die daar stond, en dit hoorde, zeide, dat er een donderslag geschied was. Anderen zeiden: Een engel heeft tot Hem gesproken.

Vervolgens legt Jezus deze stem uit, het is niet voor Hem, maar voor Zijn discipelen die op dat moment nog niet in Hem geloofden (vers 37). Jezus spreekt dus tot Zijn discipelen, degenen die Hij zal trekken zijn de mensen uit vers 25 en 26.

30 Jezus antwoordde en zeide: Niet om Mijnentwil is deze stem geschied, maar om uwentwil. 31 Nu is het oordeel dezer wereld; nu zal de overste dezer wereld buiten geworpen worden. 32 En Ik, zo wanneer Ik van de aarde zal verhoogd zijn, zal hen allen tot Mij trekken. 33 (En dit zeide Hij, betekenende, hoedanigen dood Hij sterven zou.)

Overigens ben ik het wel eens met je conclusie dat allen tot Hem kunnen komen, maar een natuurlijk mens heeft geen behoefte om tot Hem te komen.

[mealybug]

En in 2 Kor.5:19 zegt hij:.....want God was in Christus de wereld met Zichzelf verzoenende, hun zonden hun niet toerekenende, en heeft het woord der verzoening in ons gelegd. Zo zijn wij dan gezanten van Christus wege: laat u met God verzoenen........

Wat bedoelt de Apostel met deze zin?
En wat bedoelt hij met...............laat u met God verzoenen!

Klopt het wel dat verzoening "een herstelde relatie" is?

Zomaar een paar vragen die bij mij opkomen als ik lees wat je schrijft.

h.g.
Learsi

Vrij vertaald lees ik dat Hij zegt, die "erfzonde" van Adam zal ik jullie niet meer toerekenen, wanneer je gelooft, want het geloof van Jezus Christus als eersteling van velen heeft hersteld wat Adam had verprutst.

[learsi]

En in 2 Kor.5:19 zegt hij:.....want God was in Christus de wereld met Zichzelf verzoenende, hun zonden hun niet toerekenende, en heeft het woord der verzoening in ons gelegd. Zo zijn wij dan gezanten van Christus wege: laat u met God verzoenen........

Wat bedoelt de Apostel met deze zin?
En wat bedoelt hij met...............laat u met God verzoenen!

Klopt het wel dat verzoening "een herstelde relatie" is?

Zomaar een paar vragen die bij mij opkomen als ik lees wat je schrijft.

h.g.
Learsi

Vrij vertaald lees ik dat Hij zegt, die "erfzonde" van Adam zal ik jullie niet meer toerekenen, wanneer je gelooft, want het geloof van Jezus Christus als eersteling van velen heeft hersteld wat Adam had verprutst.

Dus vanaf het moment dat je gelooft, ben je verzoent?
Paulus heeft het hier toch tegen de gemeente. Dus tegen mensen die geloven.
En tegen die gelovigen zegt hij.....laat u met God verzoenen.
Het geloof zelf is dus niet de verzoening.
De apostel roept de gelovige op om tot God te gaan (daad van het geloof).............om de verzoening.

h.g.
Learsi

[Boerin]

Dus vanaf het moment dat je gelooft, ben je verzoent?
Paulus heeft het hier toch tegen de gemeente. Dus tegen mensen die geloven.
En tegen die gelovigen zegt hij.....laat u met God verzoenen.
Het geloof zelf is dus niet de verzoening.
De apostel roept de gelovige op om tot God te gaan (daad van het geloof).............om de verzoening.

h.g.
Learsi

Ja dan ben je verzoend en krijg je de bediening der verzoening: tegen niet-gelovigen zeggen dat ze zich ook met God moeten laten verzoenen.

[BladeStraight]

Dus vanaf het moment dat je gelooft, ben je verzoent?
Paulus heeft het hier toch tegen de gemeente. Dus tegen mensen die geloven.

Als je geloofd dat Christus voor jou de schuld verzoend heeft, met een waarachtig en ontwijfelbaar geloof. Dus het gelovig aannemen van Christus' kruisverdiensten, dan ben je ook direct gerechtvaardigd (verzoent).

Paulus spreekt hier inderdaad tegen de gemeente, maar het is natuurlijk niet zeker dat die gemeenteleden Jezus ook als hun persoonlijke zaligmaker hebben leren kennen. Zo moet er bij ons ook iedere zondag van de kansel worden opgeroepen tot geloof en bekering.

[learsi]

Dus vanaf het moment dat je gelooft, ben je verzoent?
Paulus heeft het hier toch tegen de gemeente. Dus tegen mensen die geloven.
En tegen die gelovigen zegt hij.....laat u met God verzoenen.
Het geloof zelf is dus niet de verzoening.
De apostel roept de gelovige op om tot God te gaan (daad van het geloof).............om de verzoening.

De natuurlijke mens is instaat om op natuurlijke wijze in Christus te geloven. Wat uit vlees geboren is is vlees. Zelfs een natuurlijk mens kan geloven in de beloften, dat ze waar zijn. Net als dat een natuurlijk mens kan geloven, dat God bestaat. dan rust men in dat geloof.
Het geloof is dan dat waar het om gaat. Heb je dat geloof, dan heb je ook meteen alles. Dan zeg je:....ik geloof, dus nu ben ik een kind van God. Men bezit dat geloof, en men rust in dat geloof. Men acht alles reeds ontvangen te hebben.

Nu kán en moet dit natuurlijke geloof door Woord en Geest tot een levend geloof gemaakt worden.

Geestelijk geloof (wat uit de Geest geboren is is Geest) ontstaat uit/door wederbarende genade (zonder welke niemand het Koninkrijk Gods kan zien noch ingaan); de mens wordt in die geboorte los/afgesneden van Adam en innerlijk ge-ent op Christus (hoe gaat dat?, en merkt een mens daar iets van in de beleving?). Dat geloof is een geestelijk geloof. Een levend geloof. In die zin, dat het zich actief richt op de vervulling van Gods beloften. Dit geloof gelooft niet alleen de beloften, dit geloof bidt (daad van het geloof) om de vervulling ván de beloften en ontvángt die vervulling dan ook.
Hoeveel te meer zal de Vader de Geest geven aan hen die Hem daarom bidden.

On-topic wil dat zeggen, dat een gelovige zijn zonden belijdt en ook werkelijk de kracht van het bloed (=de vergeving van zonden) en de reiniging van zijn geweten ervaart.

h.g.
Learsi

[mealybug]

@ Learsi.
Waar de apostel onderscheid maakt tussen de natuurlijke mens en de geestelijke mens, heb jij het nu ineens over een natuurijk geloof en een geestelijk geloof.
En waar lees ik over "wederbarende genade" en wat moet ik me daar bij voorstellen?

2000 jaar geleden is de mensheid genade geschonken.
Neem dat aan.
Of je het nu gelooft of niet.
Dwing jezelf, leef ernaar.
Heers over je wil.
God maakt geen onderscheid tussen een alpha en een beta, maar neemt hen aan die gehoorzamen uit geloof, ook al geloven ze van nature met moeite, want de natuurlijke mens heeft er soms helemaal niets mee.

[Boerin]

De natuurlijke mens is instaat om op natuurlijke wijze in Christus te geloven. Wat uit vlees geboren is is vlees. Zelfs een natuurlijk mens kan geloven in de beloften, dat ze waar zijn. Net als dat een natuurlijk mens kan geloven, dat God bestaat. dan rust men in dat geloof.
Het geloof is dan dat waar het om gaat. Heb je dat geloof, dan heb je ook meteen alles. Dan zeg je:....ik geloof, dus nu ben ik een kind van God. Men bezit dat geloof, en men rust in dat geloof. Men acht alles reeds ontvangen te hebben.

Nu kán en moet dit natuurlijke geloof door Woord en Geest tot een levend geloof gemaakt worden.

Geestelijk geloof (wat uit de Geest geboren is is Geest) ontstaat uit/door wederbarende genade (zonder welke niemand het Koninkrijk Gods kan zien noch ingaan); de mens wordt in die geboorte los/afgesneden van Adam en innerlijk ge-ent op Christus (hoe gaat dat?, en merkt een mens daar iets van in de beleving?). Dat geloof is een geestelijk geloof. Een levend geloof. In die zin, dat het zich actief richt op de vervulling van Gods beloften. Dit geloof gelooft niet alleen de beloften, dit geloof bidt (daad van het geloof) om de vervulling ván de beloften en ontvángt die vervulling dan ook.
Hoeveel te meer zal de Vader de Geest geven aan hen die Hem daarom bidden.

On-topic wil dat zeggen, dat een gelovige zijn zonden belijdt en ook werkelijk de kracht van het bloed (=de vergeving van zonden) en de reiniging van zijn geweten ervaart.

h.g.
Learsi

Ja, ik dacht eigenlijk dat ik al bekeerd was toen ik op een gegeven moment overtuigd was dat God bestond, maar ik moest eerst het Woord nog onderwezen krijgen en hoe ik Hem aan kon nemen en dat ik tot bekering moest komen.

[learsi]

@ Learsi.
Waar de apostel onderscheid maakt tussen de natuurlijke mens en de geestelijke mens, heb jij het nu ineens over een natuurijk geloof en een geestelijk geloof.
En waar lees ik over "wederbarende genade" en wat moet ik me daar bij voorstellen?

De natuurlijke mens kan geloven.
Lees Joh.1:13....geloof uit den bloede, geloof uit de wil des mans en geloof uit de wil des vleses.
Dezelfde tekst maakt duidelijk, dat deze 3 geloven niet het geloof zijn dat uit God geboren wordt/is.
Natuurlijk geloof blijft binnen de grenzen van de natuur van de mens.
De natuurlijke mens heeft een vleselijke natuur.
Een vleselijke natuur brengt vleselijke wijsheid voort (2Kor.1:12).
Vleselijke wijsheid staat tegenover de genade van God.
Zo is er dus ook natuurlijk=vleselijk geloof. En dit geloof gaat niet tot God om de vervulling van Zijn beloften. Want dit geloof is niet uit God geboren.
Dit geloof heeft aan zich zelf genoeg.

Wederbarende genade is de genade waardoor een mens opnieuw geboren wordt. Johannes 3 het gesprek met Nicodemus.

h.g.
Learsi

[naamloos]

Dus vanaf het moment dat je gelooft, ben je verzoent?
Paulus heeft het hier toch tegen de gemeente. Dus tegen mensen die geloven.
En tegen die gelovigen zegt hij.....laat u met God verzoenen.
Het geloof zelf is dus niet de verzoening.
De apostel roept de gelovige op om tot God te gaan (daad van het geloof).............om de verzoening.

God laat weten dat hij in Christus met de wereld verzoend is: 19 God was het namelijk Die in Christus de wereld met Zichzelf verzoende, en aan hen hun overtredingen niet toerekende; en Hij heeft het woord van de verzoening in ons gelegd.
20 Wij zijn dan gezanten namens Christus, alsof God Zelf door ons smeekt. Namens Christus smeken wij: laat u met God verzoenen.

Nu God door Christus met de wereld verzoend is, wordt de wereld geroepen zich met Hem te verzoenen.
Verzoening moet van twee kanten komen wil het effectief zijn. (gelovigen horen niet bij de wereld, die zijn al met God verzoend)
Geloof en verzoening zijn in principe verschillende dingen, maar God heeft het zo geregeld dat het, in dit verband, niet los te verkrijgen is.

De natuurlijke mens kan geloven.
Lees Joh.1:13....geloof uit den bloede, geloof uit de wil des mans en geloof uit de wil des vleses.
Dezelfde tekst maakt duidelijk, dat deze 3 geloven niet het geloof zijn dat uit God geboren wordt/is.

Dat gaat niet over geloven, maar over wedergeboorte.

Natuurlijk geloof blijft binnen de grenzen van de natuur van de mens.
De natuurlijke mens heeft een vleselijke natuur.

En door geloof doet God de mens wederom geboren worden zodat ie een andere natuur krijgt.

Een vleselijke natuur brengt vleselijke wijsheid voort (2Kor.1:12).
Vleselijke wijsheid staat tegenover de genade van God.
Zo is er dus ook natuurlijk=vleselijk geloof. En dit geloof gaat niet tot God om de vervulling van Zijn beloften. Want dit geloof is niet uit God geboren.
Dit geloof heeft aan zich zelf genoeg.

Dat is link, hier wordt een uitspraak van Paulus over een ander onderwerp gelegd
God vraagt geen onmogelijke dingen hoor: Maar wat zegt zij? Dicht bij u is het Woord, in uw mond en in uw hart. Dit is het Woord van het geloof, dat wij prediken. Paulus refereert hier aan Deut. 30: 11 Want dit gebod, dat ik u heden gebied, is niet te moeilijk voor u en het is niet ver weg. 12 Het is niet in de hemel, zodat u zou kunnen zeggen: Wie zal voor ons naar de hemel opstijgen om het voor ons te halen en ons te laten horen, zodat wij het kunnen doen?
13 Het is ook niet aan de overzijde van de zee, zodat u zou kunnen zeggen: Wie zal voor ons oversteken naar de overzijde van de zee om het voor ons te halen en het ons te laten horen, zodat wij het kunnen doen? 14 Want dit woord is heel dicht bij u, in uw mond en in uw hart, om het te doen. 15 Zie, ik heb u heden het leven en het goede voorgehouden, maar ook de dood en het kwade.