Hoe kunnen we God kennen?

Om te kunnen posten in dit forum is lidmaatschap van een gebruikersgroep (leden Religie-fora) nodig.
Klik hier voor meer info en het aanvragen van postrecht

Moderators: henkie, elbert, Moderafo's

Anoniem_89

Re: Hoe kunnen we God kennen?

Berichtdoor Anoniem_89 » 11 jul 2014 18:30

Anoniem_89 schreef:Of Hij zich aan jou mag laten zien.
Pcrtje schreef:Waarom zou ik dat eigenlijk nog moeten doen? God is geen machine waar je een muntje inwerpt en er een ontmoeting uitkomt, toch? God is in mijn ogen de Onbereikbare, de Ongeziene, iemand die best Algoed kan zijn maar daar heus niet per se naar hoeft te handelen.


Nee dat is ook zo dat het niet als een machine werkt, maar ik geloof wel dat als ik Hem wat vraag dat Hij zal antwoorden.
Waarom zou God onbereikbaar zijn als Hij zijn Zoon Jezus Christus naar deze wereld gezonden heeft?
Jezus kwam naar de mensen toe, waarom zou Hij dan niet naar jou willen toekomen?
Kijk eens naar deze video; https://www.youtube.com/watch?v=lfm-OhgmenQ
Hoe Zijn kracht zichtbaar wordt de dag vandaag.

Waarom zou Hij de onbereikbare zijn?
Er staat overal geschreven dat Jezus naar de mensen toeging. Hij heeft nooit gezegd dat Hij onbereikbaar zal zijn. Dat deed Hij omdat Hij heel veel om jou geeft. En niets liever zou willen dan dat jij gelukkig bent.
Als Hij dat niet deed had hij Zijn leven ook niet gegeven.
Je mag weten dat Hij van je houdt.

Al is Jezus niet zichtbaar meer aanwezig op aarde Hij zou ons Zijn Heilige Geest (de Helper) zenden die altijd bij ons zou Zijn, ons kracht zou geven.

Weet je ook wat in de bijbel staat, wat een hele mooie tekst is; waarvan je mag weten dat waarheid is;

(waar het woord 'ik' of 'hij' staat heb ik even je naam ingevuld)
Psalm 91
14 De Heer zelf zegt:
‘Omdat Pcrtje van mij houdt,
red ik Pcrtje ;
omdat Pcrtje mij kent,
breng Pcrtje hem in veiligheid.
15 Als Pcrtje mij te hulp roept,
antwoord ik Pcrtje .
Als Pcrtje in het nauw zit,
sta ik Pcrtje bij.
Ik zal Pcrtje bevrijden
en in ere herstellen.
16 Een lang leven schenk ik Pcrtje ,
ik zal Pcrtje gelukkig maken.’

Anoniem_89

Re: Hoe kunnen we God kennen?

Berichtdoor Anoniem_89 » 01 sep 2014 23:04

Pff wat een verhaal Prctje..

Wat moet ik zeggen..?

Ik weet het niet goed.
Ben erg bewogen met je, ik heb er geen andere woorden voor.

Mag ik het 'apart' (ik weet niet zo een ander woord) noemen dat je 3 jaar geleden nog een overtuigd christen was?

Al heb je zoveel meegemaakt, zeg nooit dat je niet terug kunt, laat ik dat gelijk even zeggen.
Ik kan me niet in jouw gedachten verplaatsen, want ik heb makkelijk praten zul je wel denken.


Waarom je je zo leeg voelt in geloven, daar kan ik je geen antwoord op geven..
Is er misschien iets wat je onbewust tegenhoudt om voor Hem te kiezen?
Zelf ben ik ook door hele diepe dalen gegaan, heel erg diep.. Nu weet ik ook jaren later dat God altijd er voor mij geweest is. Ik was zelfs gedoopt en ik raakte hem daarna kwijt! :(
Niet Hij mij, want er staat geschreven dat God nooit loslaat, datgene wat Zijn hand begonnen is te doen. Gods plan gaat verder, ook in mijn leven, al heeft het een vertraging van zo'n 5 jaar of al langer. Waarom ik dit typ weet ik ook niet, ik schrijft hier mijn levensverhaal nog een keer op lijkt het. Dan is mijn 'nickname' ook niet echt van toepassing.
Ik heb gesmeekt letterlijk, uren, dagen.. God alstublieft wees mij genadig, ik kan echt niet meer. Ik heb gehuild, ik was zo bang dat God mij verlaten had. Ik ben vaak op mijn knieën gegaan want ik wilde zo graag dat Hij mij weer aannam als Zijn kind. Ik dacht dat ik al mijn kansen verspeeld had, ik smeekte en smeekte om een laatste kans, puur uit wanhoop. Ik krijg er zelfs nu nog tranen in m'n ogen terwijl ik dit schrijf. Terwijl ik zeer zelden emotie toon, het is puur genade, genade alleen.

God wilt ook voor jou zorgen Prctje, dat Hij onbereikbaar lijkt te zijn weet geen antwoord op, ik weet niet hoe dat komt.
Helpen wil ik heel graag, maar de vraag is wat er nog toe te voegen valt.
Mijn gebeden worden ook niet altijd verhoord, maar ik weet dat Jezus van mij houdt, dat Hij mij nooit zal verlaten.

Zelf ben ik ook behoorlijk teleurgesteld geweest in de kerk of wat mensen tegen mij zeiden.
Het is goed om kritisch te zijn, dat mag ook. Het Woord is onfeilbaar, dus ik zie het alleen maar als uitdaging als iemand een kritische opmerking erover maakt.
Ik vind het zo sneu voor je dat je in de kerk en tijdens cathechesatie zo'n negatieve ervaring hebt opgelopen. Ik schaam mij ook voor 'mede-gelovigen' die totaal niet fatsoenlijk met iemand in gesprek kunnen gaan en een andere mening accepteren. Misschien reageer ik zelf ook soms fel, maar ik ga mensen daarom niet anders behandelen o.i.d.

Dat het op de bijbelschool niet goed ging tja, wie ben ik om daarover te oordelen.
We zijn allemaal mensen, en het gaat niet altijd even goed. Als de Waarheid op de bijbel gebaseerd is, dan is het voor mij aannemelijker dat het waar is wat er staat, niet verzinsels en eigen ideeën erbij bedenken.

Ik heb geleerd niet te oordelen dat mensen niet goed geloven, als God door iemand heenwerkt en ik geef een kritische reactie, dan ga ik dus tegen Hem in. Dat is zonde. Nogal ook.
Heb wel een paar keer meegemaakt dat ik me rot schaamde dat ik er naast zat.
Hoe had ik dat ooit kunnen doen?

Als de Heilige Geest mensen een visioen of profetie geeft dan kan dat getoetst worden of de profetie uitgekomen is, als dat niet zo is, dan mag dat dwaling genoemd worden volgens de bijbel.
Ik ga niet oordelen nu dat de kinderdoop bijvoorbeeld verkeerd is, ik heb een andere mening.
Het is ook behoorlijk lastig. Ik sprak vandaag iemand uit de kerk, die komt uit een hervormde gemeente.
Haar vader is dominee daar. Zij is als kind gedoopt, maar ervoer dat ze naar een evangelische gemeente moest, dat God haar daar geplaatst had, en had sterk het gevoel dat ze gedoopt moest worden, dat God dat haar ingaf.
We vroegen ons af waarom zij wel, en de andere gemeenteleden niet. Ik weet het antwoord ook niet. Wel apart, maar ja..

Als je zoveel gelezen hebt weet je er inderdaad een hoop vanaf.
Dat mag je gerust zeggen.

Weet je, ik heb ook niet alle antwoorden. God werkt op een andere manier dan de onze.
Wij denken vaak Gods wil te begrijpen of Hem te sturen. Nee, Hij doet wat Hij wilt, op Zijn manier.
Als er geen wetenschappelijke onderbouwing is te vinden voor het bestaan van God, tja..
God werkt niet zoals ons. Waarom moet God aan ons verwachtingspatroon voldoen als Hij dat zelf bepaald hoe Hij het wilt.

Dat we in Hem geloven omdat we het graag willen geloof ik niet.

Ik ben meerdere malen bedreigd, zelfs een doodsbedreiging. Dat ze met een mes achter mij aanzaten.
Dat ik klemgereden werd en iemand mij ook bedreigde..
God heeft mij toen altijd beschermd. Nee dit is geen toeval te noemen, ik had er erg slecht vanaf kunnen komen. In het ergste geval hadden ze mij wat ergers aangedaan (je weet wel).


Ik wil graag voor je bidden. Ik ga straks slapen, ik wilde om 23.30 gaan, maar dit bericht heeft een halfuur geduurd voordat ik klaar was met typen.
Al lijkt het voor jou hopeloos, ik hoop dat je terug mag keren naar Hem.
Ik begrijp dat je waarschijnlijk helemaal 'op' zult zijn.

Het ga je goed Prctje!

Groeten,
Anoniem_89

Boerin
Generaal
Generaal
Berichten: 4537
Lid geworden op: 17 okt 2013 15:20

Re: Hoe kunnen we God kennen?

Berichtdoor Boerin » 02 sep 2014 00:15

Pcrtje schreef: En zo hoor ik van iedereen wel wat anders, maar het blijft allemaal zo vaag. Ben ik te nuchter, ofzo? Ik heb het wel eens geprobeerd: worshipmuziek aanzetten, heftig bidden, lang stille tijd houden, veel bijbellezen, veel geloofsgesprekken voeren, mensen bemoedigen in de naam van Jezus' of soms zelfs gewoon niet doen. Maar ik merk niets. Geen ontmoeting met God. Doe ik iets verkeerd? Of ben ik gewoon niet uitverkoren? Dat kan natuurlijk ook...

Je bent gewoon niet zo'n gevoelstype denk ik die gelijk maar van alles ervaart. Maar intelligente mensen moeten er ook wezen.

God moet wel een kil karakter hebben. Almachtig is Hij vast, en Alwetend misschien ook wel. Maar Algoed? Nee, dat lijkt me niet. In mijn beleving is God vooral ongenegen, onbereikbaar. Begrijp me goed, ik ben ook opgegroeid met het beeld van de Algoede God die met ieder mens een persoonlijk plan heeft en voor iedereen het beste wil; maar door mijn leven heen schaaf je je godsbeeld bij. De dingen die ik meemaakte resulteerden erin dat ik erachter kwam dat God niet bereikbaar is door te bidden. Of, laat ik het zo zeggen, God was niet zodanig bewogen dat Hij iets deed. De gebeden die ik als kind jarenlang vurig bad kwamen nooit in vervulling.

Dat is dan toch wel hoe het je in de kerk is geleerd als je het mij vraagt. God is almachtig. Hij kan alles en doet alles wat Hij wil. Maar als Hij dan niks doet mag je geen vragen stellen.
Ik heb altijd prediking gehad niet dat God almachtig is en toch wel doet wat Hij wil, maar juist dat Hij er ook niks aan kan doen en afhankelijk is van Zijn Lichaam, dat is de kerk die er een zootje van maakt en op een gegeven moment dacht ik wel behoorlijk laag van Hem, alsof Hij niks kon, maarja, het stond wel toch vast dat Hij onmogelijk onaardig zou kunnen zijn.
Ik had een paar jaar terug een periode dat ik eerst teleurgesteld was in God. Ik bad, maar Hij verhoordde me niet. Ze pikten een baby van 3 maanden van me af en ik bad en bad en Hij deed niks en op een gegeven moment kwam ik ook echt op het punt van: Hij bestaat gewoon niet. Hij zei niks, deed niks. Maar toen ben ik na een jaar of zo toch weer overtuigd vanwege de rotzooi in de wereld. Er moest in ieder geval wel een duivel bestaan. Bewijs in overvloed. Dat was ook de reden dat ik de eerste keer tot geloof kwam. Ik was niet christelijk opgevoed en toen ik 14 was ging ik occulte boeken lezen en dat geloofde ik allemaal, geestuittredingen en dat soort troep en ik dacht: er zal vast een soort oppergeest zijn en toen ben ik Hem uit gaan testen een jaar: 'Als dit niet gebeurt geloof ik niet meer in God' en alles gebeurde. Na een jaar kon het niet toevallig meer zijn, toen was ik overtuigd en ben ik naar een kerk gegaan.

Ik ben teleurgesteld in de kerk, in de mensen van de kerk en in God. De meeste mensen van de kerk die ik ken(de) zijn/waren hypocriet. A zeggen en B doen. En op het moment dat je als enige durft toe geven anders te denken dan hetgeen de dominee zegt, dan je ouders vinden, dan de cathechesatieleider onderwijst, dan krijg je meteen een emmer stront over je heen. "Dit mag niet, dat mag niet." Maar ondertussen doen ze het zelf wel. Geen haan die ernaar kraait. God blijkbaar ook niet, want Die laat het toe dat iedereen Hem voor zijn of haar eigen karretje spant. En op het moment dat het erop aankomt? Dan laten de mensen je keihard vallen. Niemand die meer naar je omziet. Zóveel mensen die alleen bereid zijn je te helpen als je bij het 'ware clubje' hoort, of die eerst allemaal dingen van je verwachten voordat...

Was ik ook, maar je moet oppassen dat je dat dan niet op God projecteert, want Hij kan er ook niks aan doen dat mensen zich zo gedragen. Hij stelt niet teleur.

Als kind, ik kan het me goed herinneren, stelde ik al moeilijke vragen. Ik weet nog dat mijn vraag, toen ik 11 was, voor de predikant onbeantwoordbaar was. Kritische vragen stellen mocht niet. Het antwoord was altijd een verwijzing naar een of andere Bijbeltekst (terwijl ik me als 11-jarige al afvroeg waarom mensen toch geloofden in zo'n cirkelredenering: we weten dat de Bijbel waar/af/compleet/whatever is omdat het in de Bijbel staat?). Maar wat als je doorleert en erachterkomt dat de Bijbel toch niet zo wetenschappelijk 'waar' is? Het enige fundament van Protestanten is de Bijbel. Maar wat als dat fundament onderuit wordt gehaald?

Dat vind ik erg. Mijn zoontje stelt ook van die moeilijke vragen. Het feit dat dat niet mag laat gewoon zien dat ze het zelf niet weten. Al zou de hele Bijbel vervalst zijn en de echte zoek dan maakt het nog niks uit. God is niet de Bijbel en je kunt Hem ook ontmoeten zonder Bijbel. Ik bid voor je dat God Zich aan je zal openbaren.

Dus: wil ik God beter leren kennen? Nouja, graag, denk ik. Maar ik denk niet dat het kan. Ik denk niet (meer) dat God zo werkt.

Nou Hij werkt nog steeds zo. Er komen geregeld bij ons zo mensen tot bekering en Hij is geen Aanziener des persoons.
Trouwens, hoop mensen die Hem ontmoeten nu:
https://www.youtube.com/watch?v=6E076Nia7bM
Zach91
I'm a 23 year undergrad. I know everything, so it's futile to argue with me.

Gebruikersavatar
mona
Majoor
Majoor
Berichten: 1990
Lid geworden op: 04 mei 2012 21:06

Re: Hoe kunnen we God kennen?

Berichtdoor mona » 02 sep 2014 10:17

Tjonge Pcrtje, jouw verhaal vind ik heftig.
Het lastige is dat er geen pasklare antwoorden zijn, binnen het geloof.
Als je God wilt leren kennen, moet je geloven dat Hij bestaat, en ook dat Hij je zal belonen als je Hem ernstig zoekt (door Zich te laten vinden) Hebreeen 11 vers 6.
Je zegt: ik zoek mijn hele leven al, maar wát zoek je eigenlijk?
Zoek je bewijs van God, voordat je kunt/wilt geloven?
Het willen vinden van Godsbewijzen, zijn vaak een verhindering dat God Zich openbaart.
Hebreeen 11 vers 1:
Het geloof nu is de zekerheid der dingen, die men hoopt, en het bewijs der dingen, die men niet ziet.
Overdenk dit bijbelvers (en liefst het hele hoofdstuk van Hebreeen 11) eens met een biddend hart.


Net als Boerin en Anoniem zal ik voor je bidden.
Spiegeltje, spiegeltje aan de wand,
hoe staat het met mijn binnenkant?

Gebruikersavatar
Pcrtje
Majoor
Majoor
Berichten: 1920
Lid geworden op: 14 mei 2012 15:48

Re: Hoe kunnen we God kennen?

Berichtdoor Pcrtje » 02 sep 2014 13:34

mona schreef:Tjonge Pcrtje, jouw verhaal vind ik heftig.
Nouja, het is niet bedoelt als 'heftig levensverhaal' ofzo, hoor. ;)

mona schreef:Als je God wilt leren kennen, moet je geloven dat Hij bestaat, en ook dat Hij je zal belonen als je Hem ernstig zoekt (door Zich te laten vinden) Hebreeen 11 vers 6. Je zegt: ik zoek mijn hele leven al, maar wát zoek je eigenlijk? Zoek je bewijs van God, voordat je kunt/wilt geloven? Het willen vinden van Godsbewijzen, zijn vaak een verhindering dat God Zich openbaart.
En daar heb ik dus moeite mee. We moeten maar 'gewoon geloven'. Wát dan precies? Er moet toch een bepaalde omlijnde definitie zijn van hetgeen geloofd moet worden? Daar zul je het vast met mij eens zijn, maar jij zult ongetwijfeld een totaal andere definitie geven dan een christen uit Afrika of mijn moslimbuurman.

Iedereen kan zeggen: geloof nou eerst maar, dan openbaart God zich vanzelf wel. Maar dat kan een moslim ook gewoon zeggen, toch? Er zullen vast een hoop moslims zijn die om die reden wel geloven. Hoe kan dat dan? Openbaart God Zich aan hen dan verkeerd? Of denken zij dat ze God geopenbaard zien terwijl dat dan niet zo is..?
"Een libelle zweeft over het water..."

schelpje3
Maarschalk
Maarschalk
Berichten: 11426
Lid geworden op: 23 apr 2010 13:57

Re: Hoe kunnen we God kennen?

Berichtdoor schelpje3 » 02 sep 2014 14:10

Tijdens onze pb wisseling, kon ik niet vinden waar het stond.
Maar nu wel: in Handelingen 17:
Uit één mens heeft hij de hele mensheid gemaakt, die hij over de hele aarde heeft verspreid; voor elk volk heeft hij een tijdperk vastgesteld en hij heeft de grenzen van hun woongebied bepaald. 27 Het was Gods bedoeling dat ze hem zouden zoeken en hem al tastend zouden kunnen vinden, aangezien hij van niemand van ons ver weg is. 28 Want in hem leven wij, bewegen wij en zijn wij. Of, zoals ook enkele van uw eigen dichters hebben gezegd: “Uit hem komen ook wij voort.” 29 Maar als wij dan uit God voortkomen, mogen we niet denken dat het goddelijke gelijk is aan een beeld van goud of zilver of steen, het werk van een ambachtsman, door mensen bedacht.

30 God slaat echter geen acht op de tijd waarin men hem niet kende, maar roept nu overal de mensen op om een nieuw leven te beginnen.

En zijn zoektocht is zo herkenbaar. Ook de teleurstelling daarin.
Ik hoop en bid dat God op een dag PCrtje te sterk is geworden, zoals Jakob worstelde aan de rivier de Jabbok.

maaarten

Re: Hoe kunnen we God kennen?

Berichtdoor maaarten » 02 sep 2014 14:11

@pcertje

Hoewel de bewoording ongetwijfeld zeer anders zal zijn en hoewel er zeker enige (accent)verschillen zullen zijn, denk ik, meerdere christenen uit Afrika gesproken hebbende, dat de definitie van wat er geloofd moet worden van de Afrikaanse christen en van mona toch wel een bepaalde kern heeft, waarin zij zullen overeenkomen. Zowel de Afrikaanse christen, als mona, geloven dat Jezus de Zoon van God is en dat Hij gestorven is voor onze zonden en na drie dagen weer opgestaan uit de dood.

Ik zou zeggen; op het subjectieve niveau van ervaring en misschien van het godsbeeld is er inderdaad veel diversiteit, maar op het gebied van wat men geooft aan concrete feiten die men gelooft is er juist een grote overeenkomst. Alle christenen geloven, God de wereld geschapen heeft, dat de mensen door hun eigen schuld op de een of andere manier van Hem vervreemd zijn en dat er door het sterven en de wederopstanding van Jezus, de Zoon van God, verlossing is. Ik denk dat zelfs ook op het gebied van het godsbeeld dat men heeft er veel diversiteit is aan de ervaring die men erbij heeft, maar niet zozeer wat betreft de concrete eigenschappen die God toegeschreven worden. Alle christenen geloven dat God de Schepper is, dat Hij in zekere zin persoonlijk is, dat Hij Zich in de Bijbel en in de Schepping openbaart, dat Hij liefdevol, almachtig, alwetend is en zo kunnen we nog wel even doorgaan.

Ik heb mij de afgelopen jaren juist verbaast over de herkenning die ik heb als ik met christenen uit heel andere tradities en andere delen van de wereld spreek. Het zal je misschien verbazen, maar een pinksterchristenen uit Afrika of Indonesie, een baptist uit Oekraine, een orthodoxe bisschop uit Rusland, Rooms-Katholieken uit Belgie of een refo uit Nederland - om eens even een greep te nemen uit mensen met wie ik de laatste 2 jaar gesproken heb - geloven allemaal dat Jezus de Zoon van God is, die gestorven is en weer opgestaan uit de dood voor de redding van de mensen.

Gebruikersavatar
mona
Majoor
Majoor
Berichten: 1990
Lid geworden op: 04 mei 2012 21:06

Re: Hoe kunnen we God kennen?

Berichtdoor mona » 02 sep 2014 15:27

Pcrtje schreef: We moeten maar 'gewoon geloven'. Wát dan precies?
Door Maaarten mooi omschreven:
maaarten schreef:dat Jezus de Zoon van God is, die gestorven is en weer opgestaan uit de dood voor de redding van de mensen

Je wilde een definitie om te weten wát je moest geloven.
Daarna denk je vervolgens: gewoon geloven, maar hóe dan precies?
En daar loop je dan vast. Omdat het verstand dit niet kan beredeneren.
En dat is nu wat het geloof doet: Je vertrouwt dat het zo is. Je weet met je hart dat het zo is.
Jouw verstand wil bewijzen, richtlijnen, concrete zaken. Je wilt het doorgronden. Maar het geloof is in het verborgene, onzichtbaar. Maar wél waarneembaar. Alleen wel voor mensen die God geloven.
Je stelt zoveel vragen die met ratio te maken hebben, maar daar zit het niet.
Geloof heeft met je hart te maken.

Pcrtje schreef:Er zullen vast een hoop moslims zijn die om die reden wel geloven. Hoe kan dat dan? Openbaart God Zich aan hen dan verkeerd? Of denken zij dat ze God geopenbaard zien terwijl dat dan niet zo is..?
Een moslim kent ook bevinding. Er zijn 'bevindelijke moslims'. Ook moslims ervaren een religieus gevoel, wat hele extreme vormen aan kan nemen (en dat je vandaag de dag genoeg voorbeelden van.)Een religieus gevoel is daarom niet per definitie een juist gevoel. Een moslim kent niet de wetenschap gered te zijn, doordat er Iemand de schuld heeft overgenomen. En ook mag hij Allah nooit zijn Vader noemen. Het christendom is zo veel rijker en genadiger, omdat christen door Jezus Christus God mogen kennen. Jezus Christus geloven, is God geloven, Hem geloven is gered zijn.
De Heilige Geest is heel krachtig. En als Hij aan het werk gaat, valt er niets meer te keren. Dan gaan opeens je ogen open voor hoe het werkelijk zit. En dan gaat de Bijbel een grote rol spelen, want dan krijg je honger naar kennis van God. En God openbaart zich door Zijn Woord. En dat is wat ik je toewens, want wat ik allemaal zeg, kun je aannemen of verwerpen. Maar wat God zegt en wil staat in de Bijbel, en heeft schelpje ook al aangehaald:
schelpje3 schreef:30 God slaat echter geen acht op de tijd waarin men hem niet kende, maar roept nu overal de mensen op om een nieuw leven te beginnen.
Spiegeltje, spiegeltje aan de wand,
hoe staat het met mijn binnenkant?

Gebruikersavatar
Bescheiden
Verkenner
Verkenner
Berichten: 67
Lid geworden op: 24 okt 2014 18:45

Re: Hoe kunnen we God kennen?

Berichtdoor Bescheiden » 25 okt 2014 14:18

Faramir schreef:Ik ontmoet God in de sacramenten waaronder eucharistie. Maar ook in het huwelijk met zijn goede en slechte momenten ontmoet ik God. God ontmoet ik ook in gesprek met andere mensen maar ook in de natuur als ik mij verwonder over haar schoonheid ontmoet ik God. En in mijn eigen geweten ontmoet ik God.

Door iedereen zal dat natuurlijk wat anders beleefd worden, maar ik herken wel wat je zegt. De bijbel is voor mij een zeer waardevol boek maar ik ben eigenlijk geen boekenlezer en lees dus ook zelden in de bijbel. Maar God zit niet gevangen in de verzameling boeken die wij bijbel noemen. Je kan Hem leren kennen door de bijbel te lezen maar dat is echt niet de enige manier.


Dat vind ik mooi. Je zei dat je God ook ontmoet in de natuur als je je verwondert over haar schoonheid. Dat is heel mooi en helemaal waar. Ik dacht hierbij aan Romeinen 1; 20 Zijn onzichtbare eigenschappen zijn vanaf de schepping van de wereld zichtbaar in zijn werken, zijn eeuwige kracht en goddelijkheid zijn voor het verstand waarneembaar.

"In zijn werken", dus in de natuur.

Gebruikersavatar
Bescheiden
Verkenner
Verkenner
Berichten: 67
Lid geworden op: 24 okt 2014 18:45

Re: Hoe kunnen we God kennen?

Berichtdoor Bescheiden » 25 okt 2014 19:11

Jezus, de Waarheid zei: "Ik ben de weg en de waarheid en het leven; niemand komt tot de Vader dan door Mij."

Aldus, Jezus, de Waarheid.

Ik bid voor je opdat je de Waarheid mag kennen.

Een goeie en misschien moeilijke vraag ook is de volgende: Waarom zou je God willen leren kennen?

Jezus is de Waarheid, en wie de Waarheid kent, die zal de Waarheid vrij maken.

Vele groeten.

Gebruikersavatar
BladeStraight
Luitenant
Luitenant
Berichten: 739
Lid geworden op: 13 okt 2014 14:45

Re: Hoe kunnen we God kennen?

Berichtdoor BladeStraight » 27 okt 2014 11:49

Pcrtje schreef: En zo hoor ik van iedereen wel wat anders, maar het blijft allemaal zo vaag. Ben ik te nuchter, ofzo? Ik heb het wel eens geprobeerd: worshipmuziek aanzetten, heftig bidden, lang stille tijd houden, veel bijbellezen, veel geloofsgesprekken voeren, mensen bemoedigen in de naam van Jezus' of soms zelfs gewoon niet doen. Maar ik merk niets. Geen ontmoeting met God. Doe ik iets verkeerd? Of ben ik gewoon niet uitverkoren? Dat kan natuurlijk ook...


Dat is het nu juist. God is niet verplicht om zich te openbaren omdat je zo 'goed' aan het bidden bent en bijbel aan het lezen bent. God doet het ondanks dat. Echter, hij doet het wel. Wie volharden zal tot het einde, die zal zalig worden.
“You contribute nothing to your salvation except the sin that made it necessary.”
― Jonathan Edwards

Gebruikersavatar
Bescheiden
Verkenner
Verkenner
Berichten: 67
Lid geworden op: 24 okt 2014 18:45

Re: Hoe kunnen we God kennen?

Berichtdoor Bescheiden » 05 dec 2014 16:05

God leren kennen doe je dan vooral door de geboden te onderhouden. Lijkt misschien makkelijker gezegd dan gedaan.

Gebruikersavatar
gravo
Majoor
Majoor
Berichten: 2017
Lid geworden op: 12 jan 2009 23:20

Re: Hoe kunnen we God kennen?

Berichtdoor gravo » 05 dec 2014 17:57

@Pcrtje

Hoe kunnen we God leren kennen?

Wij zijn aangewezen op onszelf. Je hebt maar één hoofd en daar vindt het allemaal plaats. Hooguit kan een ander proberen zich in te leven in je situatie of in je gedachten, maar ten diepste ben je alleen. God kennen is dan ook een persoonlijke zaak. Net zoals het voor een kind een persoonlijke zaak is om zijn moeder te kennen of een oom te leren kennen.

Toch, en dat is wel belangrijk, zijn er altijd veel mensen om je heen. In allerlei verbanden zoeken mensen elkaar op, om samen te werken, op school, op kantoor, bij verenigingen, familiebezoek, met buren, vrienden of gewoon op straat. Wij mensen verstaan de kunst van delen blijkbaar. Dezelfde ervaringen op hetzelfde moment delen. Je zou je kunnen afvragen of je God ook met elkaar kunt leren kennen. Dat wordt wel gezegd van kerken en samenkomsten, waar samen wordt gebeden, gezongen en naar een verkondiging geluisterd. Als jij het hoort, hoor ik het ook. Als jij God hebt leren kennen toen en toen in dat zaaltje, waarom ik dan niet? Dat werk.

Zijn er nog meer mogelijkheden? Nou, je zou kunnen denken aan handleidingen. Op schrift gestelde verslagen, weetjes, tips of adviezen van mensen die God hebben leren kennen. Als je die goed bestudeert (en het voordeel is dat je ook verhalen tot je kan nemen van reeds overleden personen) dan maak je wellicht een grote kans om kennis op te doen van God, voordat je Hem persoonlijk leert kennen. Veel Bijbellezen hoort tot deze categorie. Diepzinnig, veelkleurig. Ook mooi. Als zij het zeggen zal het wel waar zijn. Dat wil ik ook.

Want daar gaat het toch om? Dat je op de een of andere manier oog in oog komt te staan met God? Of fysiek of in je geest, je gedachten? Dat is toch de achtergrond van deze vraag? Moet ik ergens naar toe? Moet ik iets doen? Moet ik met iemand afspreken? Moet ik ergens gaan staan wachten? Moet ik mijzelf in een bepaalde staat brengen? Meditatie, drugs? Stilte of vasten? Moet ik me afbeulen of een lange voetreis gaan maken? Moet ik een ritueel ondergaan, moet ik spreuken uitspreken, moet ik ...enzovoorts. Als ik je goed begrijp wil je zoiets weten.

Mijn antwoord zou zijn: God is onvindbaar als jij Hem niet zoekt. Het is niet afhankelijk van anderen.

Daar bedoel ik mee, dat je nooit de God moet willen leren kennen die anderen gevonden hebben. Anderen, die claimen dat zij God hebben leren kennen, zitten namelijk heel anders in elkaar dan jij. Dus de God die zij hebben leren kennen vertoont ook andere trekjes dan de God waar jij naar zoekt. Mensen zoeken en vinden God pas als zij hun eigen godsbeeld hebben geformuleerd. Eerst is er een omschrijving van God. Zo moet God zijn. Dat is voor mij God. Als er een God bestaat dan is Hij zus of zo. Daarna gaan ze er pas naar op zoek. Dan willen ze Hem ook vinden, zoals ze hem zich hadden voorgesteld. Heel gemotiveerd. Eerst het beeld van God, dan op reis om die God te vinden.

Wat is dat waard? Niet zo veel, want al onze beelden van God zijn beperkt, menselijk, vaak ook op ons zelf gericht. Maar toch, zonder al teveel kennis van God is het iets belangrijks, zo'n beeld van God, omdat het je in beweging brengt. Het is soms op zeer weinig gestoeld, aanname dit, aanname dat, maar het voordeel is: je bent persoonlijk betrokken, niet anderen maar jij bent op zoek.

De eigenlijke vraag is dus: wil ik God wel leren kennen? En zo ja, wat voor God wil ik eigenlijk ontmoeten. Nou, om dat uit te zoeken is het goed om anderen te raadplegen. Er zijn namelijk legio verhalen over God in omloop. Kies de mooiste, die bij je past. Als een beginnetje.

Dus: nooit de God willen leren kennen die anderen hebben gevonden (dan kom je terecht in verkooppraatjes), maar je eigen gedachten ordenen en formuleren waar je naar op zoek bent. Dan heb je nog niks, maar je weet dan wel wat je wil, wat je verlangt, wat je diepste wens is. Want daar gaat het natuurlijk over, wanneer je God wilt leren kennen: je diepst gekoesterde wens.

Nu eerst de reis.

Ik kan je natuurlijk verklappen dat al die mensen die op reis zijn gegaan vergelijkbare ervaringen hebben gehad, dat er een soort volk van God is, dat ze zich herkennen in elkaar en in God, maar dat zou jou alleen maar op je plaats gekluisterd houden. Zonder persoonlijke ervaring zou je dan tot die groep ervaren Godkenners toetreden, om het af te kijken of om het te kopiëren.

Niet doen. Je weet niets van hen, niets van hun God. Zij weten niets van jou en niets van jouw diepste verlangen.

Als je zelf niet zoekt en vindt wordt je gedwongen de ervaring van anderen te kopiëren en die is altijd veel minder waard. Je ontvangt dan een God die je niet bevrijdt, maar Die blijft knellen.
Het ligt namelijk in de aard van God om er voor jou persoonlijk, helemaal te zijn. Geen zakelijke relatie, maar iets met liefde of zo. Dat moet je niet overhaast willen, is mij altijd verteld.
Alleen persoonlijke kenners van God kunnen een gemeenschap vormen. Dat is een extra toegift, als je een volk van God kunt vormen. Maar in wezen is het kennen van God iets tussen God en jou. En dus delicaat.

Daarom moet je eerst overal binnenstappen, vrienden maken, mensen ontmoeten, lezen, vieren, feesten, reizen, het leven begrijpen, maar je nergens teveel aan hechten. Tegelijkertijd constant op zoek zijn...om jouw God te vinden.
Uiteindelijk weet je wel waar je thuis bent, waar je je welkom weet, waar je binnen kunt stappen zoals je echt bent. Waar het makkelijk is om te delen. Waar je contact krijgt.

Ik zou me niet in teveel bochten wringen. Zeker geen commando's accepteren. En geen angst.
Zoekt en gij zult vinden.

Daarna spreken we verder.

gravo
'Von Gott wissen wir nichts. Aber dies Nichtwissen ist Nichtwissen von Gott'
(Franz Rosenzweig, Der Stern der Erlösung)

Spreeuw
Generaal
Generaal
Berichten: 4612
Lid geworden op: 08 jul 2013 09:02

Re: Hoe kunnen we God kennen?

Berichtdoor Spreeuw » 08 mar 2016 16:25

gravo schreef:@Pcrtje

Hoe kunnen we God leren kennen?
...

Mijn antwoord zou zijn: God is onvindbaar als jij Hem niet zoekt. Het is niet afhankelijk van anderen.

...

De eigenlijke vraag is dus: wil ik God wel leren kennen? En zo ja, wat voor God wil ik eigenlijk ontmoeten. Nou, om dat uit te zoeken is het goed om anderen te raadplegen. Er zijn namelijk legio verhalen over God in omloop. Kies de mooiste, die bij je past. Als een beginnetje.

Dus: nooit de God willen leren kennen die anderen hebben gevonden (dan kom je terecht in verkooppraatjes), maar je eigen gedachten ordenen en formuleren waar je naar op zoek bent. Dan heb je nog niks, maar je weet dan wel wat je wil, wat je verlangt, wat je diepste wens is. Want daar gaat het natuurlijk over, wanneer je God wilt leren kennen: je diepst gekoesterde wens.

...

Ik zou me niet in teveel bochten wringen. Zeker geen commando's accepteren. En geen angst.
Zoekt en gij zult vinden.

Daarna spreken we verder.

gravo


gravo,

Je hebt deze bijdrage aan Pcrtje geschreven, maar ik ben zo vrij om hierop te reageren, met name vanwege het feit dat je van Pcrtje geen reactie hierop ontvangen hebt. Ik weet niet of je deze bijdrage geschreven hebt vanuit christelijk oogpunt. Maar ik denk, als het gaat om de vraag "Hoe kunnen we God kennen?", juist in deze dagen, de lijdenstijd (de 40 dagen voorafgaand aan Goede Vrijdag), aan de lijdenspsalm bij uitstek, namelijk Psalm 22.

Misschien heb jij het onderstaande psalmvers als kind wel uit volle borst meegezongen in de kerk. Let vooral op de vetgedrukte woorden. Zullen we Psalm 22:13 in de berijming van 1773 zingen? Daar gaan we:

Ik loof eerlang U in een grote schaar,
En, wat ik U beloofd' in 't heetst gevaar,
Betaal ik, op het heilig dankaltaar,
Bij die U vrezen,
't Zachtmoedig volk zal rijk verzadigd wezen,
Ten dis geleid.
Wie God zoekt, zal Hem prijzen.
Zo leev' Uw hart, door 's hemels gunstbewijzen,
In eeuwigheid!

Zingen: http://www.psalmboek.nl/zingen.php?psID ... D=13&s=rit


Wie God zoekt, zal Hem prijzen. In de onberijmde tekst staat het zo: "wie de HERE zoeken, zullen Hem loven" (Psalm 22:27b, NBG'51). Zou dat niet wat te kort door de bocht zijn van de psalmist? Nee, dat geloof ik niet. Ja, het is inderdaad, zoals jij schrijft: "zoekt en gij zult vinden" (zie Matteüs 7:7; Lukas 11:9, NBG'51).

Gebruikersavatar
Pcrtje
Majoor
Majoor
Berichten: 1920
Lid geworden op: 14 mei 2012 15:48

Re: Hoe kunnen we God kennen?

Berichtdoor Pcrtje » 10 mar 2016 23:39

Spreeuw schreef:Je hebt deze bijdrage aan Pcrtje geschreven, maar ik ben zo vrij om hierop te reageren, met name vanwege het feit dat je van Pcrtje geen reactie hierop ontvangen hebt.
Jawel, maar dat was per privébericht. Overigens haal je wel een onderwerp van meer dan anderhalf jaar geleden naar boven...
"Een libelle zweeft over het water..."


Terug naar “[Religie] - Algemeen”

Wie is er online

Gebruikers op dit forum: Geen geregistreerde gebruikers en 16 gasten