De anti-christ, wie en wat zijn dat dan?

[naamloos]

Juist, dat verdient wel een applausje. Die on-refo ... ... ... ... broekenpissers gaan allemaal naar de hel, dat is weer eens duidelijk zwart op wit gesteld.
Je moet er toch niet aan denken dat je straks in Gods Koninkrijk iemand tegenkomt die een andere interpretatie had over een bijzaak dan het onfeilbare gereformeerde standpunt.
Als God nou maar geen roet in het eten gooit, dat weet je maar nooit met hem hé!
Wat een onverdraagzaamheid. Ik ben machtig blij dat jullie daar niet over gaan, ook al verstoord het jullie refofeestje.

[Chaya]

Liever oecumenisch (al dan niet abrahamitisch) dan in het apocalyptische spokenhuis geraken van de huilerige, huiverige ongelovige, angstvallige en daarmee afvallige christenen. Broekpissers.

Tjonge jonge jonge...
Zeker geboren en opgegroeid in zo'n spookhuis om er dan nu een trap tegenaan te geven. Je bent niet de enige (hier).

[naamloos]

Tja, meneer de theoloog heeft jaren moeten studeren om te kunnen lezen wat er niet staat.
En dan gebruikt ie nog geen argumenten om te weerleggen, maar volstaat met schelden en lasteren. Er zijn ook altijd wel mensen die dat prachtig vinden.

[Yoshi]

Evengoed zijn er mensen die het prachtig vinden als een ander of een andere groep voorafging-christ wordt uitgemaakt. Al dan niet opgeleukt met wat geknip en geplak uit de bijbel. Zolang er maar niet naar hun gewezen wordt lopen ze lekker mee, wel zo veilig.

[gravo]

De reacties zijn weer erg inhoudelijk, maar niet heus.
Toch meen ik het serieus. Zo langzamerhand verdringt de hele focus op eindtijd en antichrist de kern van de christelijke boodschap.
Die kern wordt gevormd door leer en leven van Jezus Christus.

Wat Zijn leven betreft gaat dan om Zijn komst als mens naar de wereld en Zijn vernedering tot aan de kruisdood. Daarin is Hij plaatsvervangend voor ons, Hij gaat de weg van ons allen. Hij draagt de zonde, de pijn, de verlorenheid en de verlatenheid tot aan het bittere einde. Vervolgens echter staat Hij op en overwint daarmee hel en dood, vaart zegevierend op tot God en bereidt voor ons een plaats in de hemel. Ook die weg van opstanding doet Hij plaatsvervangend. Wij zijn volgelingen van Jezus, die daarmee de Weg tot God is geworden. Door Zijn leven heeft ons leven eeuwigheidswaarde gekregen.

Daarnaast heeft Jezus Christus ons getoond hoe wij als Zijn volgelingen moeten / mogen leven. Namelijk vanuit het vertrouwen op Hem. Dat betekent dat we vol vreugde mogen leven, dat we niet vijandig, maar vriendelijk door het leven gaan. Neem de zeer indrukwekkende bergrede. En luister eens naar hoe Hij de farizeese hypocrisie stelt tegenover Zijn leer: de barmhartigheid, de liefde staan voorop. De liefde is de vervulling der Wet. Deze leer geeft ons houvast. Samen met de wetenschap dat ons leven met Christus verborgen is in God, mag ons leven dan ook in de volle vreugde en in het volste vertrouwen op God geleefd worden. We zijn bevrijd van angst, van slavernij, van de ketenen van de zonde, van de verslaving aan geld, bezittingen, eer en roem. En omdat wij de opluchting van die verlossing kennen, gunnen we het een ander ook.

Dat is in de kern van de zaak de betekenis van Jezus Christus. Het is een door en door positieve boodschap, een echt Evangelie.

Waar blijft het getuigenis van deze heerlijke verlossing nu, wanneer we onze focus helemaal gaan verleggen naar speculaties over eindtijd, antichrist, oorlogen, bloed en vuur en rookdamp?
Naar mijn mening is de om zich heen grijpende obsessie voor deze dingen een teken aan de wand. Is het geen teken van het feit dat de kern van het christelijk geloof, zoals boven verwoord, niet meer beleefd wordt? Dat men in de grond van de zaak die kern ook niet meer weet of wil horen? Is die hele over elkaar heen buitelende speculatie over de grote eindcatastrofe niet een teken dat het geloof en de troost uit het Evangelie ingeruild is voor een angstig toekomstbeeld, waarin de Bijbel helemaal geen goede boodschap meer is (ja voor mijzelf persoonlijk, maar niet meer voor de wereld). En duidt dat dan niet op een denken, waarin we ons als christenen bangelijk terugtrekken in eigen kring en angstig afwachten tot de hele werkelijkheid in elkaar stort? Liever vandaag nog dan morgen?

Zo vergeten we de bevrijdende kracht van het Evangelie. We negeren hoezeer deze boodschap mensen over de hele wereld nog steeds een nieuw zalig leven kan schenken en hoe het geloof in Jezus Christus mensen nog steeds kan redden en verlossen.
Hoeven ze niet meer gered te worden? Vinden wij dat het tijd wordt voor het einde? En vindt God dat dan ook?

Nee, ik heb niets op met die duistere liefde voor Gods tegenstander, de duivel en zijn trawanten.
Ten eerste zijn wij door Jezus Christus verlost uit zijn vernietigende greep.
En ten tweede leidt schrik en angst voor duivel, hel en dood (alle door Jezus Christus definitief overwonnen) tot een verstarring in onze christelijke roeping. Door verlamming zijn we niet meer in staat om het bevrijdende en goede van de bijbelse boodschap te verkondigen. We zijn van nul en generlei waarde meer voor onze naaste, voor de samenleving, voor de wereld.
Daarmee luiden dit soort sekte-achtige eenzijdigheden in feite het einde in van het christendom in onze regio (in andere regio's is het gelukkig anders). Het is een uit het lood geslagen theologie, die zich hier luidkeels meldt. Want als het dan toch gaat over de toon van het debat, dan lusten de honden soms ook geen brood van de uitlatingen die de hel- en verdoemenis-verwachters doen.

Mijn conclusie is: al dat gepraat over de eindtijd (en het niet meer spreken over de verlossing en verzoening door Jezus Christus) is in feite een symptoom van het einde van het christelijke geloof. Ja ik zie heel goed hoe het christelijke geloof op z'n retour is in het Westen. En dat is een treurige zaak. Maar daarmee hoeven wij de kern van de bijbelse boodschap nog niet te verzwakken of in te ruilen voor onze ongeloof-theologie?
De eindtijd-theologie is een kenmerk van de vermolmdheid van het christelijke geloof in het Westen.

Dit is wat ik zie gebeuren bij de negatieve theologie die de eindtijd tot kern van haar belijden heeft gemaakt in plaats van de heerlijkheid van Jezus' leer en leven. Jezus is niet langer de Weg, de Waarheid en het Leven ( ja alleen voor ons eigen clubje). Nee, voor alle anderen, voor de hele wereld is Hij veelmeer de Muur geworden, het Oordeel en de Dood. En dat alles omdat wij menen dat we in het laatste der dagen leven.
Maar dat is een volstrekt ongeoorloofde aanname. We zouden ons daar niet mee in moeten laten. Dat zeg ik niet, maar dat zegt Jezus Christus zelf.

Dat dit zomaar wordt aangenomen is niet alleen maar "jammer". Nee, hier past een sterke waarschuwing bij. En dat beoog ik met mijn scherpe uitvallen jegens de eindtijd-drijvers die andere christenen opstoken tot het onheilig vuur van Lucifer en dit verkopen als een werk Gods.
Die hele eindtijd-obsessie is alleen maar bedoeld om ons ongeloof te verhullen en om onze angst te verdoezelen. De onzekerheid doet ons grijpen naar wapens om alle andere mensen schrik aan te jagen en ze voor eeuwig uit te sluiten. Het is een hele harde en militante boodschap.
Wij zullen voor de Heer wel eens even het oor van Malchus afslaan. Wraakgevoelens spelen misschien wel een rol, of teleurstelling.

"Jullie, ongelovigen van over de hele wereld, jullie gaan allemaal kapot", dat is het sentiment dat er achter zit. De goede zaak betekent kennelijk: een grote afrekening van God met alle volken op deze aarde. Kijken we daar naar uit? Is dat onze christelijke hoop? Maar dat is een erg wanhopig en onbijbels sentiment. Een noodsprong om toch nog het gevoel te hebben aan de goede kant te staan.

Wat stelt de liefde nog voor in deze door geweld getekende geloofsvoorstellingen?

"Want zo lief heeft God de wereld gehad, dat Hij Zijn eniggeboren Zoon gegeven heeft, opdat een iegelijk die in Hem gelooft, niet verloren ga, maar het eeuwige leven hebben".

Roep dat nu eens luid op de straten.

gravo

PS. En wie zich stoort aan een scherpe pen, leze eens de christelijke kerkvaders. Wie zich te buiten gaat aan onbijbelse leringen en de mensen angst aanjaagt voor God en Zijn toekomst verdient lik op stuk

[naamloos]

Waar blijft het getuigenis van deze heerlijke verlossing nu, wanneer we onze focus helemaal gaan verleggen naar speculaties over eindtijd, antichrist, oorlogen, bloed en vuur en rookdamp?
Naar mijn mening is de om zich heen grijpende obsessie voor deze dingen een teken aan de wand. Is het geen teken van het feit dat de kern van het christelijk geloof, zoals boven verwoord, niet meer beleefd wordt?

Misschien is het je niet opgevallen, maar dit topic heet "De anti-christ, wie en wat zijn dat dan?"
Het zegt niets over iemands focus als hij netjes bij het topic onderwerp blijft.

[pindas83]

PS. En wie zich stoort aan een scherpe pen, leze eens de christelijke kerkvaders. Wie zich te buiten gaat aan onbijbelse leringen en de mensen angst aanjaagt voor God en Zijn toekomst verdient lik op stuk

Bewust gekozen voor ''kerkvaders'' i.p.v. ''reformatoren''?

Hoe dachten: Luther, Melanchton, Zwingli en Calvijn (om er een paar te noemen) eigenlijk over de antichrist?
Jij hoeft dat zeker niet op te zoeken, daar ben ik zeker van.

Best scherp he? Misschien wel te scherp? Beter maar niet lezen wellicht...Of verdienen zij ook ''lik op stuk''?

[mona]

Gravo, je woordkeuze doet mijn mondhoeken lichtjes optrekken, en ik kan een glimlach niet onderdrukken .
Toch vind ik het jammer dat je je zo laat leiden door je frustratie.
Je reactie vind ik echt bezijden de waarheid.
Als je zegt:

"Jullie, ongelovigen van over de hele wereld, jullie gaan allemaal kapot", dat is het sentiment dat er achter zit. De goede zaak betekent kennelijk: een grote afrekening van God met alle volken op deze aarde. Kijken we daar naar uit? Is dat onze christelijke hoop? Maar dat is een erg wanhopig en onbijbels sentiment. Een noodsprong om toch nog het gevoel te hebben aan de goede kant te staan....

...dan vind ik echt dat je ontzettend generaliseert en bijzonder kort door de bocht bent. Bovendien is het niet wáár! Nadenken over de eindtijd en de strijd die er te strijden valt tegen de boze machten en wereldheersers is echt heel erg bijbels. Maar het een sluit het ander niet uit!
Enerzijds moeten we als christenen roepen: Maranatha! Kom Heere Jezus! Aan de andere kant moet ons hart in brand staan zodat we vurig bidden dat het koninkrijk van God wordt uitgebreid: Dus de liefde van God verkondigen aan alle mensen, dat betekent iedereen, inclusief moslims en Joden en humanisten.
Het is onmogelijk voor een kind van God dat deze twee dingen los staan van elkaar: Het verlangen naar Zijn komst en de uitbreiding van Zijn Koninkrijk.

[Chaya]

De reacties zijn weer erg inhoudelijk, maar niet heus.

Als iemand zo denigrerend zegt:

dan in het apocalyptische spokenhuis geraken van de huilerige, huiverige ongelovige, angstvallige en daarmee afvallige christenen. Broekpissers.

verwacht van mij dan geen inhoudelijke reactie.
Als je dit vanachter een katheder zou zeggen, dan zou ik acuut opstappen en de zaal of ruimte uitlopen.

Dat betekent dat we vol vreugde mogen leven, dat we niet vijandig, maar vriendelijk door het leven gaan.

O.

PS. En wie zich stoort aan een scherpe pen, leze eens de christelijke kerkvaders. Wie zich te buiten gaat aan onbijbelse leringen en de mensen angst aanjaagt voor God en Zijn toekomst verdient lik op stuk

De prediking is voor mij zelden te scherp of afsnijdend, ik zit er vaak onder.
Werd het maar meer gedaan, ook zoals de oudvaders deden!
Maar ik begrijp dat je jezelf tot een oudvader anno 2016 rekent, of zie ik dat verkeerd?
Want wie de oudvaders gebruikt als voorbeeld, stemt met hen in, toch?

[naamloos]

PS. En wie zich stoort aan een scherpe pen, leze eens de christelijke kerkvaders. Wie zich te buiten gaat aan onbijbelse leringen en de mensen angst aanjaagt voor God en Zijn toekomst verdient lik op stuk

Verkeerde voorbeelden zijn er niet om na te volgen.
Paulus geeft een ander advies hoe met dwaalleraars om te gaan (vooruit, ik kom je even tegemoet door te veronderstellen dat het inderdaad dwaalleer is).
Hij moet met zachtmoedigheid hen onderwijzen die zich verzetten. Misschien geeft God hun eens bekering, zodat zij tot erkenning van de waarheid komen.

PS. Ik stoor me het meest aan je leugens.

[gravo]

(...) Nadenken over de eindtijd en de strijd die er te strijden valt tegen de boze machten en wereldheersers is echt heel erg bijbels. Maar het een sluit het ander niet uit!
Enerzijds moeten we als christenen roepen: Maranatha! Kom Heere Jezus! Aan de andere kant moet ons hart in brand staan zodat we vurig bidden dat het koninkrijk van God wordt uitgebreid: Dus de liefde van God verkondigen aan alle mensen, dat betekent iedereen, inclusief moslims en Joden en humanisten.
Het is onmogelijk voor een kind van God dat deze twee dingen los staan van elkaar: Het verlangen naar Zijn komst en de uitbreiding van Zijn Koninkrijk.

Hier ben ik het helemaal mee eens. Maar waar het mij om gaat is de houding van "wij zijn de laatste generatie, binnenkort gaat alles naar de gallemiezen, de antichrist gaat zich uitleven...er is geen redden meer aan". Dan kweek je een soort christendom dat geen boodschap meer heeft aan de wereld en aan de naaste. Voor je het weet zit je als christen achter je voordeur te preppen en onderhoud je alleen nog gebrekkig contact met de buitenwereld via de brievenbus.
Het is vooral heel kwalijk voor het getuigenis naar buiten toe. Alsof het christelijk geloof gekenmerkt wordt door de prediking van Jona:

"Nog veertig dagen en Ninevé wordt ondersteboven gekeerd!".

Er zijn nog wel meer parallellen te trekken tussen de houding van Jona en die van de huidige eindtijdkraaiers. Dat is de teleurstelling bij Jona, wanneer de stad niet voor zijn ogen wordt vernietigd. Hij kan zijn frustratie daarover niet verbergen:

"Dit was volstrekt kwalijk in de ogen van Jona en hij ontstak in woede. Hij bad tot de HEERE en zei: Och HEERE, waren dit mijn woorden niet toen ik nog in mijn eigen land was? Daarom ben ik het voor geweest door naar Tarsis te vluchten! Want ik wist dat U een genadig en barmhartig God bent, geduldig en rijk aan goedertierenheid, Die berouw heeft over het kwaad. Nu dan, HEERE, neem toch mijn leven van mij weg; het is immers voor mij beter te sterven dan te leven."

Wat jammer dat God Zijn barmhartigheid en liefde op de eerste plaats zet. Was het niet veel mooier, wanneer Hij in een wrakende slag de stad met de grond gelijk had gemaakt? En zouden veel eindtijd-fanatici diep in hun hart ook niet liever een machtige eindstrijd zien ontbranden, waarin alle gruwelijke visioenen van Armageddon werkelijkheid worden. Waarin de volken eindelijk eens zullen optrekken tegen Israël en nog mooier, waarin door Strijd en Geweld de aarde gezuiverd wordt van miljarden ongelovigen?

Het eigenlijke punt is voor mij, dat tegenwoordig zoveel mensen er van uit gaan dat deze dingen op het punt staan om te gebeuren. En wie dat als christen niet zomaar overneemt of wijst op de heel bijbelse waarschuwing dat we niet moeten willen speculeren over dit einde, die wordt al snel weggezet als iemand die de meest onchristelijke en ongelovige eigenschap heeft, namelijk te behoren tot één van de grotere christelijke kerken. Daarvan is de gehele theologie immers verkeerd vanaf het begin tot nu toe. Israël, eindtijd, (Ha, daar zijn ze weer, de favoriete onderwerpen) ze zijn duizenden jaren lang door de Kerk moedwillig vals voorgesteld. Maar gelukkig, in onze dagen, exact voor het moment waarop het einde zal plaatsvinden, zijn er gelukkig ware christenen opgestaan die het bedrog hebben doorzien en op de valreep de echte waarheid kunnen melden.
"Kom ook naar de profetische lezing van broeder Donderslag en hoor welke grote dingen God in Onze Dagen doet...toegang gratis"
In dat soort lezingen lijkt de Kerk wel gezien te worden als de Antichrist. Lust u nog peultjes?

Kortom, ik heb de stellige indruk dat we met de genoemde eindtijd-predikers vooral te maken hebben met bange christenen die het leven op deze aarde niet waarderen, de wereld definitief hebben opgegeven en net als Jona de boel het liefst in elkaar zien storten, omdat daarna hún tijd komt.

Maar dat moet je ook geen hypotheek meer nemen, vind ik, of kinderen of aan duurzame energie gaan doen. Geef dan je pensioengeld maar aan de armen en ga met je bijbeltje onder de wonderboom zitten om te zien hoe alle bijbelse beloften aan Israël en de volken zich in de komende maanden zullen gaan voltrekken. Maar dat gebeurt natuurlijk niet. Want die hele eindtijdvisie is uiteindelijk natuurlijk een construct, een verhaal, een fictie, geinspireerd door Bijbel en Hollywood en opgekweekt in een religieuze omgeving die het met een schijn van feitelijkheid bekleedt. Het gewone leven gaat uiteraard gewoon door. De auto moet een APK-keuring en de vakantie moet geboekt. Er zijn nauwelijks christenen die consequenties trekken uit hun minutieuze eindtijd-leer.
Ja, er zijn er altijd wel enkelen die met subsidiegeld (lees: met fijne giften van christenen die wel verantwoordelijkheid nemen voor hun leven door te werken, kinderen op te voeden en de samenleving te versterken) de een of andere Israël-missie volbrengen. Die zitten dan vroom naar de Klaagmuur te staren, geven elke maand een profetisch nieuwsbriefje uit met "opvallende zaken die nu in het Beloofde Land plaatsvinden", vergeten nooit het bankrekeningnummer te vermelden, bidden zich een bult, maar profiteren in feite van een geconstrueerd eindtijdverhaal. Ik heb er genoeg gezien, die ver weg van het dorpje waar het geld vandaan komt, allerlei "wonderen" zien plaatsvinden. "Het zou fijn zijn als u dit goede werk met een fijne gift zou willen steunen".
En als het geld op is, komt er een nieuwe roeping. Weer enthousiaste werfakties, tranentrekkende Israël-visies, veel Karmelwijn en lectuur in de verkoop. En hup daar gaan we weer, zolang de Heer vertoeft.
Allemaal gelegitimeerd door romantische begrippen als geloofszending, "de Heer sprak tot mij", enzovoorts.
Voor veel van dit soort schijn-religie geldt ook: "it's the economy, stupid"

Ik vind het vrij ongeloofwaardig worden, wanneer de zoveelste generatie die door dit virus is aangestoken roept dat ze de laatste generatie is.
Misschien is het bijbelser om je te concentreren op het gewone christelijke leven. Daarin is de belofte van het Beloofde Land namelijk ook aanwezig.

En ach, misschien ga ik mijn bijdragen op Refoweb over dit onderwerp wel bundelen in een boekje. En dan voor een leuk prijsje in de markt zetten. Ik voel opeens een roeping aankomen.

gravo
(dominee en koopman)