Het water dat (geen) scheiding brengt

[Anoniem_89]

Het is ook juist mooi om te zien hoe God gewone gelovigen gebruikt om iemand te dopen.
Waarom het een apostel of leraar zou moeten zijn is mij een raadsel.

Als iemand tegen mij zegt dat hij gelooft dat Jezus voor zijn zonden gestorven is en Hem aanneemt als Heer wie ben ik dan om te weigeren?

[learsi]

@Elbert,
Ik meen dat jij de werken van Calvijn wel kent, kun je even checken of het volgende er ook inderdaad in staat:
'Aangezien Christus de discipelen opdracht geeft om onderricht te geven vóór de doop en wil dat niemand dan gelovigen tot de doop mogen worden toegelaten, lijkt het erop dat wij de doop niet juist bedienen; er moet eerst sprake van geloof zijn. ('Harmony of the Gospels', vol. 3, blz. 386)

Bvd.

Calvijn geeft hier de gedachte van de wederdopers weer, en gaat in op wat de tekst te zeggen heeft.

http://www.ccelorg/ccel/calvin/calcom33.html

of zoek .......Calvin Commentaries-Complete-Christian Classics Ethereal Library

h.g.
Learsi

[mealybug]

Calvijn geeft hier de gedachte van de wederdopers weer, en gaat in op wat de tekst te zeggen heeft.

http://www.ccelorg/ccel/calvin/calcom33.html

of zoek .......Calvin Commentaries-Complete-Christian Classics Ethereal Library

h.g.
Learsi

''lijkt het erop dat wij de doop niet juist bedienen; er moet eerst sprake van geloof zijn.''
Lijkt me sterk dat dit het standpunt van de wederdopers is
Heb je een direkte link, want die andere werkt niet.

[elbert]

@Elbert,
Ik meen dat jij de werken van Calvijn wel kent, kun je even checken of het volgende er ook inderdaad in staat:
'Aangezien Christus de discipelen opdracht geeft om onderricht te geven vóór de doop en wil dat niemand dan gelovigen tot de doop mogen worden toegelaten, lijkt het erop dat wij de doop niet juist bedienen; er moet eerst sprake van geloof zijn. ('Harmony of the Gospels', vol. 3, blz. 386)

Bvd.

Een link naar dit gedeelte is: http://www.sacred-texts.com/chr/calvin/cc33/cc33052.htm
Learsi heeft gelijk: Calvijn geeft hier het standpunt van de wederdopers weer. Want in de volgende zin (die je niet citeert) zegt hij: "Met deze pretentie hebben de Wederdopers zwaar gestormd tegen de doop van kinderen". Hier het volledige stukje (mijn vertaling uit het Engels):

Aangezien Christus de discipelen opdracht geeft om onderricht te geven vóór de doop en wil dat niemand dan gelovigen tot de doop mogen worden toegelaten, lijkt het erop dat wij de doop niet juist bedienen; er moet eerst sprake van geloof zijn. Met deze pretentie hebben de Wederdopers zwaar gestormd tegen de doop van kinderen. Maar het antwoord is niet moeilijk, als we luisteren naar de reden van het doopbevel. Christus beveelt hen om de boodschap van eeuwige redding over te brengen aan alle naties, en bevestigt dat door het toevoegen van het zegel van de doop. Nu is het terecht dat het woord geloof hier vóór de doop moet worden geplaatst, want de heidenen waren totaal vervreemd van God, en hadden niets gemeen met het uitverkoren volk. Anders zou het een valse voorstelling zijn geweest, waarbij vergeving en de gave van de Geest werd aangeboden aan ongelovigen, die nog geen lid waren van Christus. Maar we weten dat degenen die eerst veracht waren nu door het geloof worden verenigd tot Gods volk.

Nu wordt gevraagd, op welke voorwaarde neemt God kinderen aan die eerst vreemdelingen waren? Het kan inderdaad niet worden ontkend, dat wanneer Hij hen eerst in Zijn gunst heeft ontvangen, Hij doorgaat met dit te schenken aan hun kinderen en kleinkinderen. Door de komst van Christus openbaarde God Zichzelf als een Vader evenzeer voor de heidenen als voor de joden. En daarom, die belofte die eerst aan de joden was gegeven, moet nu ook gelden voor de heidenen,

Ik zal uw God zijn, en de God van uw nageslacht na u. (Gen 17:7.)

Zo zien we dus dat zij die door het geloof in de Kerk (gemeente) van God zijn binnengetreden, samen met hun nageslacht worden gerekend tot leden van Christus, en tegelijkertijd worden geroepen tot de erfenis van de zaligheid. En toch betekent dit niet de scheiding van de doop van het geloof en de leer. Want hoewel de kleine kinderen nog niet zo'n leeftijd hebben bereikt om de genade van God door het geloof te kunnen ontvangen, sluit God ze toch in als Hij hun ouders aanspreekt. Daarom houd ik staande dat het niet overhaast is om de doop aan kleine kinderen te bedienen, waartoe God hen uitnodigt, wanneer Hij belooft dat Hij hun God zal zijn.

[ereunao]

In de Schrift is niets los verkrijgbaar, alles hangt met alles samen. Zo is het ook met de doop. Dit kan niet goed begrepen worden zonder de kerk- historische achtergronden te kennen. Er is geen enkel expliciet voorbeeld in de Schrift te vinden dat de apostelen en hun directe opvolgers ooit zuigelingen gedoopt hebben. Want die z.g.n. ‘huistekskten’bewijzen niets; het is een pure veronderstelling dat daar ook wel zuigelingen bij geweest zullen zijn. Maar het is wel waar dat reeds in de 2e eeuw de kinderdoop algemeen gebruik was. Dit berustte echter niet op een verbonsvisie, maar op de gedachte dat de doop de erfzonde afwaste. Dat paste ook geheel in het Grieks- mythologische denken van die tijd dat nog steeds de Roomse sacramentsleer is. Want ook Rome leert dat door de doop de genade wordt ingegoten, als je maar gedoopt bent ben je een christen. En zo kon het gebeuren dat de Jezuïtische monnik Franciscus Xavier in zijn eentje meer dan een miljoen mensen gedoopt heeft. Hij reisde met een bel alle steden en dorpen af en vroeg wie christen wilde worden door zich te laten dopen! Calvijn kon deze roomse sacramentsleer natuurlijk niet overnemen, maar wilde wel de kinderdoop behouden. Daarom heeft hij er als ‘bewijs' het verbond der besnijdenis bijgesleept. Maar de Jood is, gelovig of niet, bekeerd of onbekeerd van nature een kind van het verbond met Abraham, maar heeft zonder het geloof van Abraham nog geen deel aan de beloften van evangelie van het N.V. En daar gaat het nu juist over bij de doop! Dit motief berust dus op de verv-theorie, de gedachte dat God Zijn verbond met Abraham in de kerk heeft voortgezet. Toch heeft Calvijn zelf wel aangevoeld dat dopen eigenlijk niet kan het zonder het geloof op zijn minst te veronderstellen. Daarom zegt hij bij de verdediging van de kinderdoop dat de kiem van het geloof, ofschoon nog niet ontwikkeld, in de gedoopte kinderen aanwezig is. . Inst.IV.hst.16.20 Maar dat is m.a.w. hetzelfde als de veronderstelde wedergeboorte van Abraham Kuyper ! Tot zover de kerk-historische achtergrond van de kinderdoop. Toch valt hier meer over te zeggen. Want de praktijk bewijst dat als godvrezende ouders in het geloof hun kind laten dopen God dat geloof met Zijn zegen kroont en er toch Zijn kerk door gebouwd heeft al is het van het begin niet zo gewest. Ik meen dat het J.H.Gunning was die eens gezegd heeft:’Als de Heere Jezus een kerk binnenkwam waar net een kind gedoopt werd zou Hij zeggen. ‘Ho,ho, zo was het niet bedoeld, maar ga nu maar door’ .Maar die dolgedraaide verbondsopvatting die de doop i.p.v. de besnijdenis zet zou Hij zeker niet goedkeuren. ereunao

[elbert]

In de Schrift is niets los verkrijgbaar, alles hangt met alles samen. Zo is het ook met de doop. Dit kan niet goed begrepen worden zonder de kerk- historische achtergronden te kennen. Er is geen enkel expliciet voorbeeld in de Schrift te vinden dat de apostelen en hun directe opvolgers ooit zuigelingen gedoopt hebben. Want die z.g.n. ‘huistekskten’bewijzen niets; het is een pure veronderstelling dat daar ook wel zuigelingen bij geweest zullen zijn. Maar het is wel waar dat reeds in de 2e eeuw de kinderdoop algemeen gebruik was.

Met kerkvaders die zeiden dat dit gebruik terugging tot op de apostelen (o.a. Origenes, Ep. ad Rom. 5:9). Ik wil dit er wel aan toevoegen, omdat het vervolg van je betoog uitgaat dat de kinderdoop direct of indirect teruggaat op een dwaling: ofwel het grieks-mythologische denken, dan wel de vervangingsleer. Maar nu zijn er 2 mogelijkheden:
1. ofwel de vroege kerkvaders (de zgn. apostolische vaders, waarvan een deel de apostelen nog hebben gekend) hebben gelogen en hebben zelf de kinderdoop uitgevonden, merkwaardigerwijs zonder discussie in de vroege kerk. Nog vreemder is het dat dit gebruik blijkbaar algemeen was in een kerk die door het hele Romeinse Rijk verspreid was. Maar eeuwen later hebben we nu gelukkig mensen die tenminste niet dwalen en die "ontdekt hebben" dat de kerk het hierin altijd bij het verkeerde eind heeft gehad.
2. ofwel de apostolische vaders spraken de waarheid en de kinderdoop gaat inderdaad terug op het apostolische gebruik. In dat geval is het vervolgens de vraag hoe je dit theologische duidt, en daarover is in de loop der tijd inderdaad verschillend gedacht, maar dat is dan een tweede vraag. De eerste vraag is of hun bewering klopt.

Het is de vraag wat je wil geloven in dit geval. De eerste optie lijkt me weinig overtuigend. In de vroege kerk is zwaar gestreden over allerlei zaken (m.n. de drie-eenheid, de 2 naturen, de gnostische dwalingen enzovoorts), maar niet over de kinderdoop. Daarmee lijkt mij de conclusie aannemelijk dat de doop van kinderen inderdaad teruggaat op het apostolisch gebruik. In elk geval komen we in de Bijbel nergens een verbod op de kinderdoop tegen, maar vinden we vanaf de vroegste kerkgeschiedenis wel dit gebruik.

Calvijn kon deze roomse sacramentsleer natuurlijk niet overnemen, maar wilde wel de kinderdoop behouden. Daarom heeft hij er als ‘bewijs' het verbond der besnijdenis bijgesleept. Maar de Jood is, gelovig of niet, bekeerd of onbekeerd van nature een kind van het verbond met Abraham, maar heeft zonder het geloof van Abraham nog geen deel aan de beloften van evangelie van het N.V. En daar gaat het nu juist over bij de doop! Dit motief berust dus op de verv-theorie, de gedachte dat God Zijn verbond met Abraham in de kerk heeft voortgezet.

Dat laatste (dat God Zijn verbond met Abraham in de kerk heeft voortgezet), is ook gewoon Bijbels te onderbouwen, zonder dat je daar een vervangingstheologisch etiketje op hoeft te plakken. De belofte aan Abraham was: "in u (d.w.z. in uw zaad, Christus) zullen alle volken van de aarde gezegend worden" en de apostel Paulus sluit hier in Gal. 3 naadloos bij aan. Het verbond met Abraham is niet beperkt tot Israël. De vraag die je hierbij kunt stellen, is of er bij de komst van Christus iets veranderd is m.b.t. de positie van kinderen. De Schrift zegt niet dat er wat dat betreft iets veranderd is (wel v.w.b. een heleboel andere dingen), dus geeft Calvijn (en zeker niet alleen hij) het antwoord dat ik in mijn vorige post van hem citeerde.

Want de praktijk bewijst dat als godvrezende ouders in het geloof hun kind laten dopen God dat geloof met Zijn zegen kroont en er toch Zijn kerk door gebouwd heeft al is het van het begin niet zo geweest.

Het onderstreepte kun je met geen enkel Schriftuurlijk of historisch bewijs ondersteunen. Je veronderstelt wel afwijkende theologieen/dwalingen, maar daarmee begeef je je op glad ijs. Je eigen theorie (dat het allemaal een gevolg is van vervangingstheologie) zou namelijk ook weleens niet kunnen kloppen. Dan kunnen we ons beter aan de feiten houden die zeggen dat de discussie over de kinderdoop pas sinds de 16e eeuw is losgebarsten.
Het feit dat God Zijn kerk erdoor gebouwd heeft, wat je terecht opmerkt, is trouwens gewoon als algemeen principe in de Bijbel terug te vinden, nl. dat God de God is van de gelovigen en hun kinderen (o.a. Gen. 17:7). Dus dat is compleet tegengesteld aan je opmerking dat het "van het begin niet zo geweest is". In elk geval zie ik geen bewijs dat dit algemene principe beperkt is tot een bepaalde bedeling, zoals in dit topic gezegd wordt.

[ereunao]

Met apostolische vaders die zeiden dat dit gebruik terugging tot op de apostelen. Ik wil dit er wel aan toevoegen, omdat het vervolg van je betoog uitgaat dat de kinderdoop direct of indirect teruggaat op een dwaling: ofwel het grieks-mythologische denken, dan wel de vervangingsleer. Maar nu zijn er 2 mogelijkheden:
1. ofwel de apostolische vaders (waarvan een deel de apostelen nog hebben gekend) hebben gelogen en hebben zelf de kinderdoop uitgevonden, merkwaardigerwijs zonder discussie in de vroege kerk. Nog vreemder is het dat dit gebruik blijkbaar algemeen was in een kerk die door het hele Romeinse Rijk verspreid was. Maar eeuwen later hebben we nu gelukkig mensen die tenminste niet dwalen en die "ontdekt hebben" dat de kerk het hierin altijd bij het verkeerde eind heeft gehad.
2. ofwel ze spraken de waarheid en de kinderdoop gaat inderdaad terug op het apostolische gebruik. In dat geval is het de vraag hoe je dit theologische duidt, en daarover is in de loop der tijd inderdaad verschillend gedacht, maar dat is dan een tweede vraag.

In ieder geval berust het op overlevering en valt het niet dan bij conclusie uit de Schrift te bewijzen. En dat er nooit over gediscussieerd is komt omdat men het als vanzelfsprekend aannam dat de doop de erfzonde afwast. Van Augustinus is bekend dat hij het, althans in zijn begintijd, niet nodig vond omdat hij geloofde dat kinderen geen erfzonde hebben

Het is de vraag wat je wil geloven in dit geval. De eerste optie lijkt me weinig overtuigend. In de vroege kerk is zwaar gestreden over allerlei zaken (m.n. de drie-eenheid, de 2 naturen, de gnostische dwalingen enzovoorts), maar niet over de kinderdoop. Daarmee lijkt mij de conclusie aannemelijk dat de doop van kinderen inderdaad teruggaat op het apostolisch gebruik. In elk geval komen we in de Bijbel nergens een verbod op de kinderdoop tegen, maar vinden we vanaf de vroegste kerkgeschiedenis wel dit gebruik.Dat laatste (dat God Zijn verbond met Abraham in de kerk heeft voortgezet), is ook gewoon Bijbels te onderbouwen, zonder dat je daar een vervangingstheologisch etiketje op hoeft te plakken. De belofte aan Abraham was: "in u (d.w.z. in uw zaad, Christus) zullen alle volken van de aarde gezegend worden" en de apostel Paulus sluit hier in Gal. 3 naadloos bij aan. De vraag die je hierbij kunt stellen, is of er bij de komst van Christus iets veranderd is m.b.t. de positie van kinderen. De Schrift zegt niet dat er wat dat betreft iets veranderd is (wel v.w.b. een heleboel andere dingen), dus geeft Calvijn (en zeker niet alleen hij) het antwoord dat ik in mijn vorige post van hem citeerde.

Niet het verbond, maar de belofte die betrekking op het beloofde zaad had is door Christus in het evangelie op de kerk overgegaan. Maar het verbond had betrekking op het beloofde land en in de nadere ontsluiting op de troon van David etc. En dat zijn beloften die nooit op de kerk overgegaan zijn en alleen bij Israël en niet bij de kerk passen. En dat wij ook geen verbod vinden is slechts een negatief bewijs.

Het onderstreepte kun je met geen enkel historisch bewijs ondersteunen. Je hebt er wel argumenten voor in de zin van afwijkende theologieen, maar daarmee begeef je je op glad ijs. Je eigen theorie (dat het allemaal een gevolg is van vervangingstheologie) zou namelijk ook weleens niet kunnen kloppen. Dan kunnen we ons beter aan de feiten houden die zeggen dat de discussie over de kinderdoop pas sinds de 16e eeuw is losgebarsten.

Met de stelling dat de doop in de plaats van de besnijdenis gekomen is zet men de kerk op de plaats van Israël en dat is pure verv.theorie

Het feit dat God Zijn kerk erdoor gebouwd heeft, wat je terecht opmerkt, is trouwens gewoon als algemeen principe in de Bijbel terug te vinden, nl. dat God de God is van de gelovigen en hun kinderen.

Dat God ook de God van de kinderen wil zijn is zeker waar, maar geen grond voor de doop. Want het N.V. is geen zaadverbond, maar een zaak van wedergeboorte, die verzegelt de gemeenschap met Chr. in Zijn dood en opstanding zie Rom. 6. Daarom heeft Calvijn ook het geloof verondersteld. h.gr: ereunao

[mealybug]

In de Schrift is niets los verkrijgbaar, alles hangt met alles samen. Zo is het ook met de doop. Dit kan niet goed begrepen worden zonder de kerk- historische achtergronden te kennen. Er is geen enkel expliciet voorbeeld in de Schrift te vinden dat de apostelen en hun directe opvolgers ooit zuigelingen gedoopt hebben. Want die z.g.n. ‘huistekskten’bewijzen niets; het is een pure veronderstelling dat daar ook wel zuigelingen bij geweest zullen zijn. Maar het is wel waar dat reeds in de 2e eeuw de kinderdoop algemeen gebruik was. Dit berustte echter niet op een verbondsvisie, maar op de gedachte dat de doop de erfzonde afwaste.

Die erfzonde is aan het Kruis door Christus al weggenomen, volgens mij, het handschrift dat tegen ons was heeft Hij uitgewist.
de 2de eeuw is niet de eerste eeuw, er kan in een eeuw heel wat veranderen.
Zo zie je in de hedendaagse maatschappij in 100 jaar het verschil tussen gevangenisstraf voor homoseksualiteit veranderen in het kunnen trouwen in sommige kerken tussen 2 mensen van hetzelfde geslacht..
Zet er nog wat maatschappelijke dwang achter en straf op discriminatie en het is binnen 2 geslachten al traditie.

[ereunao]

Die erfzonde is aan het Kruis door Christus al weggenomen, volgens mij, het handschrift dat tegen ons was heeft Hij uitgewist.

De verzoening is ondeelbaar omdat de zonde ondeelbaar is. daarom schrijft Johannes ook dat Hij een verzoening is voor de zonde der gehele wereld. ( 1Joh.2:2 ) Maar dat neemt niet weg dat ook de erfzonde alleen die gelooft niet toegerekend wordt. Buiten Chr. blijven wij een mens in Adam. zie Rom.5 v.a.vs 12

de 2de eeuw is niet de eerste eeuw, er kan in een eeuw heel wat veranderen.
Zo zie je in de hedendaagse maatschappij in 100 jaar het verschil tussen gevangenisstraf voor homoseksualiteit veranderen in het kunnen trouwen in sommige kerken tussen 2 mensen van hetzelfde geslacht..
Zet er nog wat maatschappelijke dwang achter en straf op discriminatie en het is binnen 2 geslachten al traditie.mealybug.

Jawel, maar juist in de 2e eeuw wordt voor het eerst melding gemaakt van kinderdoop. De apostelen waren toen allemaal al gestorven. En men beroept zich alleen op de kerkvaders als het zo in het kraampje te pas komt. Maar dat volgens zijn leerling Irenaus Polycarpus zelf uit de mond van Johannes gehoord heeft dat die 1000 jr uit Openb.20 letterlijk bedoeld is verzwijgt men liever. Moet je nu eens om komen! Wie belijdt dat hij dat letterlijk gelooft wordt onmiddellijk voor chiliast uitgescholden en in de sectarische hoek gedrukt. Want de Reformatie is nooit verder teruggegaan dan Augustinus die leerde dat die 1000 jr met de bekering van keizer Constantijn begonnen zijn! Nu heeft dit weliswaar niet direct met de doop te maken, maar, zoals gezegd, niets is los verkrijgbaar, alles hangt met alles samen. En niet het verbond met Abraham, maar de belofte van het evangelie dat God tevoren aan Abraham verkondigd en op Christus bevestigd heeft is dus na de dood van Chr. tot de heidenen uitgebreid. Gal.3:8 h.gr: ereunao

[mealybug]

Jawel, maar juist in de 2e eeuw wordt voor het eerst melding gemaakt van kinderdoop. De apostelen waren toen allemaal al gestorven.

Hand. 20:29-31. “Want dit weet ik, dat na mijn vertrek zware wolven tot u inkomen zullen, die de kudde niet sparen; en uit uzelven zullen mannen opstaan, sprekende verkeerde dingen, om de discipelen af te trekken achter zich.

[ereunao]

Hand. 20:29-31. “Want dit weet ik, dat na mijn vertrek zware wolven tot u inkomen zullen, die de kudde niet sparen; en uit uzelven zullen mannen opstaan, sprekende verkeerde dingen, om de discipelen af te trekken achter zich.

Precies, maar nu worden degenen die zich op de Schrift beroepen als die' zware wolven' neergezet.Al wil ik hiermee niet gezegd hebben dat zij a priori altijd gelijk hebben. Want de conclusie die jij uit Koll.2:14 trekt deel ik niet. Want daar gaat het niet over de erfzonde, maar over de wet die eertijds scheiding maakte tussen Joden en heidenen. zie ook Ef.2:12 e.v.v. ereunao

[mealybug]

Precies, maar nu worden degenen die zich op de Schrift beroepen als die' zware wolven' neergezet.Al wil ik hiermee niet gezegd hebben dat zij a priori altijd gelijk hebben. Want de conclusie die jij uit Koll.2:14 trekt deel ik niet. Want daar gaat het niet over de erfzonde, maar over de wet die eertijds scheiding maakte tussen Joden en heidenen. zie ook Ef.2:12 e.v.v. ereunao

Was het de wet die de scheidingsmuur belichaamde tussen jood en heiden?
De proseliet moest zich nog steeds aan de wet houden, en wilde dat ook.
Toch?

[ereunao]

Was het de wet die de scheidingsmuur belichaamde tussen jood en heiden?
De proseliet moest zich nog steeds aan de wet houden, en wilde dat ook.
Toch?

Jawel,maar het gaat hier niet over proselieten, maar over heidenen die onmiddellijk onder de prediking van het evangelie de H.Geest ontv. hadden (Hand.10:47) en daarom ook zonder de omweg via het Jodendom gedoopt werden. Want niemand kan Jezus als Heer belijden dan door de H.Geest.( 1 Kor.12:3) Alleen daarom al is het in strijd met de aard van het sacrament om te dopen voor de geloofsbelijdenis. Maar dat geldt niet voor de besnijdenis, daarvoor was alleen de natuurlijke geboorte uit Joodse ouders voldoende. En nu zijn er natuurlijk wel parallellen te trekken van de besnijdenis naar de doop maar dat is wat anders dan een = gelijkteken. ereunao

[mealybug]

http://www.refdag.nl/opinie/doop_in_bij ... f_1_865772

[ereunao]

http://www.refdag.nl/opinie/doop_in_bij ... f_1_865772

Ik ben het met de auteur eens dat het verbond met Abraham een zaadverbond was omdat de Messias uit dat volk geboren moest worden. Maar niet dat met die geboorte de besnijdenis afgedaan heeft. Want de Messias heeft en houdt nog steeds een relatie met dit volk als met geen ander. Want juist omdat Hij uit dit volk geboren is is hij nog steeds de wettige erfgenaam van de troon van David ( Luk.1;32,33 ) En die belofte is nog steeds niet vervuld. Want de troon van David staat niet in de hemel en ook niet in de kerk, maar in Jeruzalem! Jer.(3:17) Maar hij heeft wel gelijk dat de doop, behalve dan natuurlijk heils-historisch, niets met het verbond met Abraham te maken heeft en dat de geboorte uit gelovige ouders geen grond voor de doop is. Al was Petrus je vader en Maria je moeder, je bent geen verbondskind zonder de wedergeboorte en het geloof in Chr. Calvijn en Kuyper hebben dat impliciet ook wel erkend; daarom hebben zij het geloof resp. de wedergeboorte in die baby’s verondersteld. En het doopformulier gaat zelfs zover dat onze kinderen op gelijke wijze in Chr. begrepen zijn als in Adam .Maar het verderf in Adam erven wij volgens de natuur, terwijl voor de wedergeboorte een aparte Godsdaad nodig is. En dat beroep op Hand.2: 38 slaat ook negens op. Want Petrus sprak tot Joden en Jodengenoten en dacht hier in de verste verte nog niet aan heidenen. Want die kwamen niet naar Jeruzalem om het Pinksterfeest te vieren, stel je voor! Kortom, de kerk is hier in de huid van Israël gekropen. Maar die uitdrukking ‘de sterren des hemels en het zand der zee' is gewoon een dubbelspraak waarin de tweede helft de eerste versterkt en bevestigd zoals zo vaak in de Schrift voorkomt. Hier worden dus geen twee verschillende volken maar hetzelfde volk mee bedoeld.(zie Deut.1:10; Hebr.11:12) En ook wordt de doop nergens in de Schrift direct met de verbondsgedachte verbonden.