De Nieuwe Bijbel Vertaling is een feit.

[Cicero]

Het artikel van de heer L.M.P. Scholten vond ik stukken beter.

Ik ook, maar er zaten m.i. ook nog wel een aantal haken en ogen aan zijn visie op Lukas 2. Wat hij allemaal beweerde over het Grieks klopt niet allemaal.

...

Gelukkig heb ik dan nog twee grondige commentaren in mijn boekenkast staan die de betreffende tekst behandelen:
- Commentaar op het Nieuwe Testament, derde serie, Lucas, Het evangelie als voorgeschiedenis, dr. J. van Bruggen, uitgeverij Kok Kampen, 1993, 2de druk 1996.
- Commentaar op het Nieuwe Testament, Het Heilig Evangelie naar de beschrijving van Lucas I, hoofdstukken 1-12, dr. S. Greijdanus, uitgeverij H.A. van Bottenburg Amsterdam, 1940.
Kan ik altijd nog de uitleg van L.M.P. Scholten tegen het licht houden.

Mag ik je feliciteren met je boekenkast?
Goeie kost!

Mijns inziens ook, al is Van Bruggen iets actueler. En een commentaar gaat natuurlijk niet specifiek op vertalingen in. Maar je hebt er natuurlijk een heleboel aan om de betekenis van een tekst te achterhalen.

[Boekenlezer]

Mijns inziens ook, al is Van Bruggen iets actueler. ...

Dat is zo. Dr. S. Greijdanus deed zijn theologische arbeid vóórdat de handschriften in Qumran werden ontdekt, terwijl dr. J. van Bruggen ná die tijd leeft. Nou zul je misschien denken: 'wat haalt dat nou uit? Dat gaat over oud-testamentische handschriften! Het gaat hier over het Nieuwe Testament!' In het boek Qumran van Alexander Schick wordt echter op blz. 126-129 een verband gelegd naar Lukas 2:14, een zeer interessante en uitdagende tekst vanuit tekstkritisch oogpunt. In de Qumran-rollen zijn zaken ontdekt die volgens dat hoofdstuk in dat boek consequenties hebben voor deze tekstkritische kwestie.
Toch denk ik dat een commentaar van S. Greijdanus nooit te versmaden is. Ik heb een jaar geleden zijn Korte Verklaring van Galaten eens geraadpleegd, en zoals hij Galaten 3 exegetiseerde, dat sprak mij heel erg aan. De manier waarop hij spreekt over de werkingen van de Geest, heel levendig en mooi. Dat doen niet alle theologen zo. S. Greijdanus moet het werk van de Geest in zijn leven wel heel duidelijk hebben ervaren, anders kon hij dat niet zo levendig onder woorden brengen, denk ik dan.

[Michel]

Ik heb ook een boek van Greijdanus, 'Heilige Geschiedenis'. Ik heb eigenlijk zelden een boek gelezen dat zo van liefde voor Gods Woord getuigt. Voor mij een bewijs dat geleerdheid hand in hand kan gaan met godsvreze.

[Boekenlezer]

Dat heb je heel mooi gezegd, Michel.
Laten we God diep dankbaar zijn, zoals Hij Zijn genade heeft willen verheerlijken in het leven van deze man!
Het is immers Gods werk geweest.

[Boekenlezer]

Gisteravond kwam ik een tekst tegen, die in de NBV beter vertaald is, dan in de Statenvertaling en de NBG-vertaling van 1951. Ja, ze zullen er niet van willen weten, veel refo-dominee's, en helemáál niet de GBS-aanhangers. En je zult ze er natuurlijk nóóit over horen, al is het honderd keer waar. Zij kunnen vaak alleen maar naar woordjes en kommaatjes kijken, dus naar details, lijk ik nogal eens te constateren. Ze zijn helemaal daarop gefocusd, en de grotere lijnen van betekenissen lijken ze niet te zien. Maar het feit ligt er wel!
Het gaat om Deuteronomium 12:23.
In de genoemde oude vertalingen staat:

Statenvertaling:
Alleen houdt vast, dat gij het bloed niet eet; want het bloed is de ziel; daarom zult gij de ziel met het vlees niet eten;

NBG-vertaling 1951:
Houd er echter aan vast, dat gij geen bloed eet, want het bloed is de ziel, en gij zult niet de ziel met het vlees eten.

Tsjonge, dat is wel een vage tekst, vind je niet?! Zit hier een of andere vage mystieke betekenis achter of zo? In ieder geval: heel erg onduidelijk allemaal.
Deze gedachten roept de bovenstaande vertalingen van deze tekst bij mij op, als ik dit zo lees.
Het veranderde accuut toen ik het woordje 'ziel' eens veranderde in 'leven'. Toen zag de tekst er plotseling een stuk gewoner en nuchterder uit.
Waarom ik dat deed? Nou, omdat dat mag van de grondtekst. 'Nèfèsj' kun je net zo goed vertalen met 'leven', in plaats van 'ziel'. Kijk er maar een woordenboek op na, en je ziet dat dat kan.
Samen met wat andere modificaties kwam ik toen tot deze weergave:

Maar houd eraan vast: eet geen bloed,
want bloed is het leven, en je zult niet het leven met het vlees eten;
(Ja hallo, ik ga echt geen 'gij' neerzetten hoor! We leven niet meer in het stenen tijdperk! )

Daar kon ik heel wat meer logica in ontdekken.
Immers: als een dier zijn bloed kwijt is, leeft hij niet meer.
Niet meer dus dan een heel gewone, nuchtere en alledaagse realiteit.

Toen ik in de NBV keek, zag ik een vertaling staan, waarvan ik dacht: 'Die is nog weer een stuk beter dan mijn weergave!' Immers: nog duidelijker.
Daar staat:

Nieuwe Bijbelvertaling
Maar wees er wel op bedacht dat u zich van het bloed onthoudt, want bloed is leven; vlees met leven erin mag u niet eten.

Conclusie: wat de SV en de NV '51 doen - nèfèsj met 'ziel' vertalen - is in deze tekst gewoon fout!
Immers, het leidt tot zeer onduidelijke taal, die mij - en ongetwijfeld zeer vele anderen - totaal niets zegt. En de betekenis van wat het Hebreeuws bedoelt komt al helemáál niet over.
De NBV levert bij deze tekst echter een heel puike vertaling.

[Cicero]

De NBV levert bij deze tekst echter een heel puike vertaling.

Dat ben ik geheel met je eens.
Maar de correctheid van een vertaling is heel relatief. Mijns inziens kun je nooit zeggen dat een vertaling beter is dan een andere. Immers het ligt er maar aan welke eisen je stelt. Daar moet je je van bewust zijn.
Vele critici van de NBV zien dat over het hoofd. Ze projecteren hun eigen wensen op de vertaling en gaan vervolgens de NBV afkraken als het niet in hun straatje past.

[Boekenlezer]

Hier een artikel over de NBV van dr. J. van Bruggen in het blad Wegwijs.
Dat heb ik even geleend, en dit artikel overgetypt.
Dan heb je de mening van een deskundige hierover.
't Is niet echt kort, maar dat zij dan zo.

____________________________________________________________

Wat is er zo nieuw aan de NBV?

J. van Bruggen

Alle bijbelvertalingen worden ‘nieuw’ geboren en verouderen met de jaren. Ook de meest recente vertaling van de Bijbel in het Nederlandse taalgebied is bij verschijning nieuw en wordt met nadruk zo genoemd: de Nieuwe Bijbelvertaling.

Wat is er zo nieuw? Het boek zelf is zo oud als Mozes en Metuselach. En geen vertaling slaagt er gelukkig in om een ander boek op de markt te zetten dan het aloude. Al worden generaties soms door vertalingen gescheiden, de Schriften verbinden hen over al die vertalingen heen. En dat is het belangrijkste.
Sterker nog: een nieuwe vertaling heeft alleen recht van bestaan wanneer ze in eigen tijd een bijdrage levert aan de continuïteit van grootouders en kleinkinderen. Door ieder nieuw venster moeten we de oude waarheid weer kunnen ontdekken en herkennen.

Nu lopen nieuwe vertalingen zichzelf daarbij in de eerste tijd wat voor de voeten. Voorlopig gaat de aandacht meer uit naar de vertaling zelf en haar opvallende nieuwigheden: daarover is opwinding en rumoer. Pas na enige tijd ebt dat weg en dan wordt het tijd om te merken dat de nieuwe vertaling eigenlijk niets nieuws brengt. Gelukkig maar. Het is het oude Woord door déze tijd.
Nieuwe gebruikers van de NBV lopen het gevaar, dat zij in het begin voortdurend struikelen over de kleine variaties in taal en woordkeus. Toch maken deze de vertaling niet echt nieuw, alleen maar anders en wat hedendaagser. Wennen daaraan is voldoende.

Zijn er ook andere zaken waarin de NBV werkelijk nieuw is en zich structureel of minstens relatief onderscheidt van eerdere vertalingen? Ik denk dat hier enkele punten zijn te noemen. En voor een goede waardering van de NBV is het belangrijk dat wij dit werkelijk nieuwe onderkennen, waarderen en weten te gebruiken.
Ik geef het echt nieuwe aan met een paar trefwoorden:
1. Onafhankelijk;
2. Betekenisgericht;
3. Consistent.

1. Onafhankelijk
Vertalingen zijn vaak elkaars nageslacht. Reeds in de Oude Kerk werden vertalingen voor de uithoeken van Europa afgeleid van de Latijnse vertaling. En tegenwoordig zijn vele vertalingen op zendingsterreinen afgeleid van de King James Version, de Good News Bible of de New International Version.

Slechts zo nu en dan ontstaat een min of meer zelfstandige vertaling. Zo was de vertaling van Luther een vrije creatie, niet schatplichtig aan eerdere vertalingen. Men kan dat niet zeggen van de Nederlandse vertalingen. De Liesveldtbijbel en de Deux Aes bijbel waren sterk afgeleid van Luther. En de Statenvertaling (SV) op haar beurt leunde weer tegen de Deux Aes bijbel, ook al was zij een verbetering. Dit domino-effect ging door tot en met de Nieuwe Vertaling 1951 (NV-1951), waarin met opzet niet méér van de SV is afgeweken dan noodzakelijk was.

Met de NBV doet in Nederland een nieuwe standaardvertaling zijn intrede, waarvan men niet kan zeggen dat ze aanleunt tegen eerdere vertalingen. Dit is werkelijk een onafhankelijke vertaling. Doorslaggevend waren de brontekst en de situatie van de doeltaal, niet de vraag hoe de vertaaltraditie in Nederland was.

Nadat er in de periode 1960-1990 vele particuliere vertalingen waren verschenen, waaronder de Groot Nieuws Bijbel (GNB) en min of meer ook Het Boek, was het ook wel gemakkelijker om overnieuw te beginnen: de uniforme vertaaltraditie was kwijnende geworden. Het werd tijd voor een sterk begin.
Dit betekent wel dat de overgang van SV naar NV-1951 iets vloeiender was dan die van NV-1951 naar NBV zal zijn voor vaste bijbelgebruikers.
Deze onafhankelijkheid betekent niet alleen dat men zich niet meer heeft bekommerd om het idioom van gangbare oudere vertalingen. De onafhankelijkheid betreft ook confessies en ideologieën.
Nu is onafhankelijkheid van confessies vrij normaal voor goede bijbelvertalingen. Alleen in uithoeken als de Jehova’s Getuigen treft men dogmatisch beïnvloede vertalingen aan. Ook zouden we kunnen zeggen dat een oude vertaling (zoals de SV en de King James Version in sommige Nederlandse Engelse kringen) soms een confessionele meerwaarde kan krijgen, maar dat heeft slechts te maken met een later proces van selectief inlezen in de bewoordingen van de vertaalde tekst.
De onafhankelijkheid van de NBV betreft echter ook gangbare ideologieën. Op bijbelvertaalgebied is er een sterke aandrang om de feministische taalideologie in te voeren die leidt tot zogenaamde gender-neutral translations. Het is heel bijzonder dat, terwijl in de Verenigde Staten zo’n vertaling is gepubliceerd, juist in Nederland, dat geldt als gidsland in secularisatie en modernisme, nu een vertaling verschijnt die zich geheel onthouden heeft van dit modeverschijnsel. Men heeft hierover zelfs een merkwaardige, maar toch pijnlijke strijd moeten voeren rond de godsnaam HEER.

Onafhankelijkheid van een vertaling spreekt in deze tijd niet vanzelf. Het is een reden tot dankbaarheid dat zo breed geïnvesteerd is in een nieuwe vertaling die de Bijbel zelf aan het woord wil laten en niet onze eigen tijd.

2. Betekenisgericht
De NBV vertaalt niet de brontaal maar wel de brontekst.
In het Nederlands Dagblad werden daar enkele kanttekeningen bij geplaatst. De heer Bergwerff schreef in een hoofdartikel (27 oktober 2004) over serieuze bezwaren ook bij hen die openstaan voor vernieuwing. De vertaling ‘beoogt een getrouwe weergave te bieden van wat de oorspronkelijke tekst bedoelde te zeggen. Dat betekent dat er vaak niet letterlijk wordt vertaald. Volgens sommige critici zal dat op de preekstoel nogal eens moeten leiden tot het bekende domineeszinnetje: “Gemeente, in de grondtekst staat eigenlijk…”.’
Bergwerff signaleert hier een verschijnsel dat algemeen bekend is uit de periode van de NV-1951. Zal de NBV dit genezen? Ik denk het niet. In ‘Het Katern’ van het ND d.d. 29 oktober 2004 schreef Gijs van den Brink al, dat de NBV geen studiebijbel kan zijn en niet gebruikt kan worden voor bijbelonderwijs, want er is niet letterlijk vertaald.
Ik stem met van den Brink toe dat het heel ondermijnend werkt wanneer een voorganger steeds zegt: ‘Eigenlijk staat er…’ Ik denk echter dat sommige voorgangers dit bij elke vertaling zullen blijven zeggen. Zij lezen Hebreeuws en proberen dan de vertaling te overtroeven. Zij zouden moeten zeggen: ‘Eigenlijk, gemeente, staat er letterlijk tohu wabohu.’ Maar dat zeggen ze niet, want dan zou duidelijk zijn dat wat er letterlijk staat, niet verstaan wordt door de luisteraar in Nederland. Dus geeft de predikant zijn eigen vertaling van tohu wabohu. Hij verbetert dus de vertaling die de gemeente gebruikt. Waarom? Omdat hij de betekenis van tohu wabohu beter denkt te begrijpen. Maar meestal is dat slechts zijn subjectieve en soms beperkte inzicht, waaraan hij een meerwaarde verleent door de kwalificatie ‘letterlijk’ toe te voegen aan zijn eigen vertaling. Bovendien creëert een voorganger op deze wijze vaak tegenstellingen die wel suggestief zijn, maar die niets met de grondtekst hebben te maken. Genesis 1:1 luidt in de NBV: ‘De aarde was nog woest en doods.’ Duidelijk. Maar nu kan iemand zeggen: ‘Eigenlijk staat er niet doods, want dat lijkt alsof er al iets was dat er alleen doods uitzag, maar er staat letterlijk: “woest en ledig” (NV-1951) of “woest en vormloos” (Oussoren/Naardense Bijbel).’ Op deze manier ga je de NBV in de flank aanvallen. Alsof deze vertaling echt wilde zeggen dat er al een wereld bestond waar alles alleen maar weer doods was geworden. Ook de NBV zegt in zijn context niets anders dan dat er geen leven bloeide voordat God sprak. En wat er letterlijk staat? Noch ‘doods’ noch ‘ledig’ noch ‘vormloos’, maar bohu. En wat dat betekent? Alles wat deze vertalers ieder met eigen woorden aangeven. Er is in elke vertaling niet méér dan de betekenis, niet voor theologen en niet voor de bijbelstudie! Voor ‘letterlijk’ moet u een Hebreeuwse Bijbel of een Grieks Nieuw Testament kopen.

Kortom: elke vertaling, ook de particuliere probeersels van sommige theologen, geeft de betekenis weer en niet wat er letterlijk staat (want letterlijk staat er alleen Hebreeuws en Grieks). De betekenis nu moet worden afgeleid uit woord en tekstverband. Wanneer de NBV de brontaal niet ‘weergeeft’, maar de betekenis van de brontekst, doet de NBV wat elke vertaling behoort te doen. Studie van de Bijbel richt zich niet op woordjes en taal, maar op inhouden, en ik durf te zeggen dat de door Van den Brink in zijn artikel opgesomde vertalingen van Handelingen 2:38 allemaal precies hetzelfde betekenen, ook alzijn ze volgens hem in afnemende mate ‘letterlijk’! Laten voorgangers zich richten op die betekenis van de openbaring en niet op een schimmenspel met woordjes.

Positief gezegd: juist doordat de NBV heel consequent is in het weergeven van de betekenis in de doeltaal, levert zij een wezenlijke bijdrage aan de vernieuwing van de bijbelstudie van de gehele openbaring van apostelen en profeten.

3. Consistent
Vertalingen zijn niet altijd consistent. Zo hebben latere edities van de SV de neiging om ruwe en schokkende terminologie weg te werken en door preutsere termen te vervangen, ook al is de brontekst wél ruw en soms schofferend. De SV en de NV-1951 polijsten beide de bijbelboeken zodat de teksten er allemaal betrekkelijk gelijk uitzien, namelijk als bijbelboeken. De GNB doet het omgekeerde: zij polijst de vertaling zodanig, dat zij er over de hele linie wat lichtvoetiger en vrijwel drempelloos uitziet.

Wanneer je consistent vertaalt, ontstaat er een niet-gepolijste bijbeltekst. Er ontstaan verschillen in register, in stijlniveau. Dit wordt bij oppervlakkige waarneming welk eens te weinig verdisconteerd. Zo legt prof. Kwakkel in twee stukken in het ND van 29 oktober 2004 een te snel verband tussen enkele woorden in de NBV die hij zelf als archaïsch ervaart en het altijd al wat verouderde taalkarakter van de NV-1951: hij vreest dat vanwege ‘archaïsche’ woorden de NBV te snel het lot van de NV-1951 zal delen. Er is echter een groot verschil tussen het bewust kiezen van een bepaald woordniveau in bepaalde passages en het over de hele linie nivellerend aansluiten bij een wat ouder taalgebruik. En er zijn gegevens die bevestigen dat een tekst met incidenteel welgekozen woorden uit een hoger register eenzelfde verouderingssnelheid zou hebben als een tekst met een over de hele linie verouderd taalgebruik. Naast deze consistentie in register per afzonderlijk tekstonderdeel is er in de NBV ook meer dan in eerdere vertalingen consistentie in vertaling per document: daardoor ontstaan verschillen in documentindeling en zal men de NBV minder ervaren als een gepolijst eenheidsboek. Deze consistentie laat minder Bijbel en meer ‘alle de heilige Schriften’ zien.

Voor bijbelstudie is dit een winst. Wel zullen we methoden van bijbellezen en bijbelstudie meer dan voorheen op documenten en niet op een hoofdstukindeling of op losse woordjes en uitdrukkingen moeten baseren. Dat de NBV daartoe uitnodigt, is werkelijk nieuw aan deze vertaling van de Bijbel.

Ter afsluiting
Wat is er zo nieuw aan de NBV? Het antwoord luidt: haar onafhankelijkheid, haar consequente gerichtheid op de betekenis en haar consistentie. Deze kenmerken staan garant voor een vertaling die, na de eerste gewenning, op heel goede wijze overnieuw toegang geeft tot de aloude boeken die van geslacht tot geslacht ons de grote daden van de HEER vertellen en ons tot geloof en lied uitnodigen.
Deze nieuwe vertaling zal zo een nieuwe standaard kunnen worden. En wat is er meer wenselijk dan dat ouders en kinderen, kerk en school weer lezen uit dezelfde bijbelvertaling!

Prof. dr. J. van Bruggen is emeritushoogleraar Nieuwe Testament van de Theologische Universiteit te Kampen en was als supervisor betrokken bij de totstandkoming van de Nieuwe Bijbelvertaling.

[André]

Ik vind dit idd een duidelijk artikel dat handelt over de NBV, k had hm al gepost bij "welke vertaling is getrouw"

[Boekenlezer]

Een gedeelte daarvan inderdaad. Ik heb het hele artikel neergezet.

[Boekenlezer]

Deuteronomium 13:17, het eerste stukje daarvan:

Van de goederen waarop de ban van de HEER rust mag u niets verduisteren.

ook zal niets van het gebannene aan uw hand kleven;...

Ook zal er niets van het verbannene aan uw hand kleven,...

Als ik de SV en de NV '51 lees vraag ik mij af: wat wordt hier bedoeld? Ja, ik heb wel een vaag vermoeden, maar dat dit nou duidelijk is...??
Nou helpt mijn Gesenius woordenboek me wel op weg. Die zegt:
d-b-q: kleben, ... von ungerechte Besitze, der an der Hand klebt.
Maar dat is toch wel een wat omslachtige manier van er achter komen, nietwaar?
Waarom niet een vertaling die ons geen Hebreeuwse zegswijzen voorhoudt, maar gewoon wat er bedoeld wordt? (Al is het kennen van die Hebreeuwse zegswijzen dan ook wel weer handig. Maar gebruik dan voetnoten of zo.)
De vertaling van de NBV is hier goed èn duidelijk.

[Boekenlezer]

Dan het vervolg van Deuteronomium 13:17:

Als u zo handelt zal de woede van de HEER bekoelen en zal hij u genadig zijn. Hij zal zich over u ontfermen en u in aantal doen toenemen, zoals hij uw voorouders onder ede heeft beloofd.

...opdat de HERE zijn brandende toorn late varen, u barmhartigheid betone, Zich over u erbarme en u talrijk make, zoals Hij uw vaderen gezworen heeft.

...opdat de HEERE Zich wende van de hitte Zijns toorns, en u geve harmhartigheid, en Zich uwer erbarme, en u vermenignuldige, gelijk als Hij uw vaderen gezworen heeft.

Dit vers spreekt mij minder goed aan in de NBV.
'Als u zo handelt...', daarmee wordt geduid op het uitvoeren van de straf op mensen die tot afgoderij verleiden, en de mensen van die stad succesvol verleiden. Dat hield in: alles en iedereen in de stad uitroeien, en alle spullen uit die stad verbranden.
Daar moest uiteraard wel een grondig onderzoek aan vooraf gaan.

De NBV spreekt mij op dit punt niet erg aan. Ik heb zoiets van: dan lijkt het alsof je door je handelen God gunstig stemt. Als een mechanisme wat zo werkt. Het verschil wat ik proef is:
- in de NBV ben jij de bewerker,
- in de SV en de NV '51 handelt God souverein.

In het Hebreeuws staat er:

...lemààn jásjuv JHWH mécheàron...

Daar is JHWH ook duidelijk de handelende persoon, en is er geen sprake van een mechanisme. Er wordt immers een gewone qal-vorm gebruikt.

De NBV doet mij ook denken aan de heidense cultus, waarin je de goden inderdaad kon manipuleren met offers en dergelijke. Dat kon er behoorlijk corrupt aan toe gaan. Het functioneerde daar inderdaad als mechanismes.
Terwijl de Bijbel toch zo duidelijk maakt dat JHWH niet te vergelijken is met de andere goden!
Nee, dit tekststukje is duidelijk een zwakke schakel in de NBV.

SV = Statenvertaling
NV '51 = Nieuwe Vertaling, door het NBG, 1951
NBV = Nieuwe Bijbelvertaling 2004
MT = Masoretische tekst, dat is de Hebreeuwse tekst zoals die aan ons overgeleverd is door de Masoreten.

[Boekenlezer]

In de SV en de NV '51 is het vers 17, en in de NBV vers 18, zag ik.
Ook in de MT is het vers 18. De NBV volgt de versnummering van de MT.

[joepie]

Wij lezen nu vanaf dat de NBV uit kwam daaruit aan tafel. Wij dachten dat het een vertaling zou zijn die makkelijk te lezen en te begrijpen is voor iemand met b.v. dislectie. Maar ondertussen zijn we er wel achter dat het in veel gevallen niet zo is. Onze zoon zit nog net zo te stotteren en snapt er regelmatig niets van. Wij trouwens vinden sommige dingen ook niet beter begrijpbaar vertaald.
Job 37 : 18 kun jij dan als hij de hemelkoepel uithameren,
die zo hard is als een gegoten spiegel?

En zo zijn er nog wel meer plaatsen waarvan wij al hebben gezegd dat deze vertaling niet een verrijking is. Het wordt er regelmatig niet duidelijker op.
Dus ik weet niet of ik nog wel zo blij ben met deze vertaling.

[André]

Wij trouwens vinden sommige dingen ook niet beter begrijpbaar vertaald.

Ach, misschien gaat het daar niet om, maar meer om wat de -dichtst-bij-de-grondtekst-vertaling-is.

[Cicero]

Wij trouwens vinden sommige dingen ook niet beter begrijpbaar vertaald.
Job 37 : 18 kun jij dan als hij de hemelkoepel uithameren,
die zo hard is als een gegoten spiegel?

Prachtig Nederlands! Het zijn geen voor de hand liggende beelden, maar wel heel goed Nederlands.
Versimpeling lijkt me juist een verarming.