Ja… inderdaad zo hebben we een mooi gesprek.Marnix schreef:Ho, je haalt nu dingen door elkaar, het stuk van de verlossing en van de dankbaarheid. Je hebt het nu over bekering en dan ben ik het helemaal met je eens. We worden niet verlost door onze werken maar door Zijn offer. Maar als je Hem dan weer gaat volgen en Zijn wil gaat doen ga je je ook inzetten van Hem en Zijn koninkrijk, niet omdat je daar iets mee kan verdienen maar omdat je van Hem houdt en Hem wil volgen. En dan mag je je gaven inzetten voor Hem, tijd aan Hem geven omdat Hij jou tijd heeft gegeven. Daar lees je heel veel over in het NT, bijvoorbeeld bij Paulus als hij de gaven bespreekt. Maar ook:
Broeders en zusters, met een beroep op Gods barmhartigheid vraag ik u om uzelf als een levend, heilig en God welgevallig offer in zijn dienst te stellen, want dat is de ware eredienst voor u.
en laat u ook zelf als levende stenen gebruiken voor de bouw van een geestelijke tempel. Vorm een heilige priesterschap om geestelijke offers te brengen die God, dankzij Jezus Christus, welgevallig zijn.
Vraag voor je: Wat is dat levend en God welgevallig offer? Volgens de Bijbel is het niet een levenslang schuldbesef maar iets wat je Hem geeft.
En een antwoord op jou vraag: Wat is dat levend en God welgevallig offer?
Mijn antwoord is dat dat toch voort komt uit een oprecht en verslagen hart door het geloof gereinigd.
Jou antwoord was: Volgens de Bijbel is het niet een levenslang schuldbesef maar iets wat je Hem geeft.
Dat schuldbesef is volgens mij wel je leven lang maar het is wel een overwonnen schuldbeleving in een tweemens. Het verdwijnt nooit helemaal.