meribel schreef:Oh dat ervaar ik anders
Ik vond het echt het zwaarst toen ze klein waren. Hoe ouder hoe makkelijker. Gewoon de mogelijkheid om de deur uit te kunnen lopen is zo lekker. Man is weg en ik ga een uurtje wandelen met de buurvrouw? Geen probleem. Man moet werken en ik heb vrouwenvereniging? Prima. (Klinkt heel ouderwets
)
Onze overweging om het bij 3 te houden was puur een rationele en praktische. Drie kan maar meer passen niet in het huis (behalve als ze kamers delen) en bovendien vond ik de zwangerschappen bij elke zwaarder worden.
Maar ik herken het hoor dat je naar een baby kijkt en denkt ‘oe wat ruikt dat lekker’. En ‘ het kan nog’. Maar ja soms moet je beslissen met je hoofd ipv je hart
En ik geniet van de vrijheid en dat zeg ik dan ook tegen mezelf
Ja precies. Ik denk trouwens dat het twee kanten heeft, als kinderen klein zijn zijn ze veel meer van je afhankelijk, je kan ze niet alleen laten, ik gok dat ze wat vaker huilend wakker worden en zo ook, dat soort dingen. Dat verandert als ze ouder worden, op een gegeven moment kan je ze thuis alleen laten.Op andere vlakken wordt het misschien juist wat complexer. Pubertijd, misschien problemen op school, kinderen die naar feestjes willen en hoe laten komen ze dan thuis enz
Plus dat ze later naar bed gaan, nu is de avond nog van ons samen als we allebei thuis zijn en geen sport, kerk, werk of andere dingen hebben... en anders van degene die thuisblijft. Als ze ouder worden gaan ze ook later naar bed en hou je wel wat minder tijd voor jezelf over. Aan de andere kant, dan kan je wel makkelijker even eruit. Laat mij dan maar lekker een uur op de hei lopen. En het kan natuurlijk ook juist wel weer heel gezellig zijn
Overigens denk ik dat vaak bij overwegingen wat de subcultuur gewoon vindt ook wel een rol speelt. Christelijke gezinnen zijn nog steeds gemiddeld denk ik een stuk groter dan seculiere gezinnen, dat is deels ook wel een gevolg van de subcultuur. Vanuit de scheppingsopdracht en het idee om de "kerk te bouwen" en die aan Noach en Abraham heeft de kerk toch het idee gehad dat God van je vraagt om veel kinderen te krijgen. Zelfs in jouw reactie proef ik daar nog wel iets van, het moeten er in ieder geval zoveel zijn als je aan kan, of wat past, sowieso dat je moet beargumenteren waarom het er niet meer zijn geworden. Maar volgens mij is aan de opdracht om de aarde bevolken, zeker in ons land, ruimschoots voldaan, sterker nog, de bevolkingsgroottte en bevolkingsdichtheid zorgen tegenwoordig ook voor allerlei problemen op het gebied van milieu, natuur, klimaat, woningnood en huizenprijzen die zo hoog zijn dat starters vaak niet eens een huis meer kunnen kopen en ga zo naar door. We hebben ook de opdracht om rentmeester van de aarde, te zijn, zorg te dragen voor de schepping, de natuur. De dieren, de planten. En ik merk dat dat tegenwoordig ook wel meer een afweging wordt die mensen, vooral als ze wat meer links georiënteerd zin, maken maar ik denk dat je als christen op die manier ook prima kan besluiten om geen kinderen te krijgen of maar een of twee, waar zover je daar invloed op hebt.