ajl schreef:Ik herken mij meer in Lammetjes verhaal dan in jouw ervaringen. Jij hebt een aantal jaren tussen jouw kinderen zitten. Lammetje en ik hebben de kinderen kort na elkaar gekregen. Dat scheelt behoorlijk.. ik heb mij de eerste jaren ook eenzaam gevoeld en kende na 4 jaar buiten mijn collega's nog bijna niemand.
Contacten opdoen bij het kdv? Hooguit een praatje bij de deur, maar meer ook niet. Op vrije dagen naar een speeltuin of ergens op de koffie? Met 3 kinderen onder de 3,5 onmogelijk. Dan slaapt iedereen op een ander tijdstip. Daarnaast vonden de kinderen het ook heerlijk om na 3 dagen kinderopvang lekker thuis te rommelen.
's Avonds afspreken vond ik met borstvoedingen, zwangerschappen kort achter elkaar en 's nachts vaak eruit ook vermoeiend, deed het daarom minimaal. De wekker ging namelijk ook altijd om 5.45 uur om op tijd weer op kantoor te zijn
Het scheelt denk ik wel ja, kinderen kort na elkaar of niet. Hier op een jaar na max 1 slaapje in de middag bij beide kids of een van beiden. Reistijd scheelt ook. Wij zijn toen we trouwden gaan wonen waar ik werkte zodat er minder reistijd is en die wekker niet zo vroeg hoeft te gaan. Bij ons zat er inderdaad wat meer tijd tussen en we werkten evenveel. Dus ruimte om ‘s avonds de deur uit te gaan, naar het koor bijvoorbeeld, activiteiten in de kerk, met vriendinnen uit, sporten. Die was ‘s avonds gewoon geregeld op pad, ook dat wisselen we wel af. Af en toe ging er een kind in de draagzak mee maar meestal niet. Los van vroeg opstaan scheelt het ook wel of je avondmens bent of niet, ik heb ook wel vriendinnen die om 10 uur omvallen en dan is dat allicht ook wat lastiger.