Ik zou zeggen: het staat je vrij om steun en wijsheid te zoeken bij je joodse huis, maar zouden wij als christenen en Messias belijdende joden ook niet iets voor elkaar kunnen betekenen? Je staat nu wel erg vaak boos aan de kerkdeur te rammelen van heidense christenen, die weliswaar heiden zijn, maar wel de Messias van Israël als zodanig hebben erkend.
Beste Gravo,
Mijn steun en wijsheid zit niet in het Joodse huis maar in het geloof van het Huis van Israël. Niet als een Farizeeër of een wetgeleerde, die overigens in het Huis van Israël met groot respect behandeld worden. Het waren de Messias belijdende Joden die aan de volkeren rondom hen het Evangelie bracht. Menig christen denkt, vanuit zijn/haar kerkelijke achtergrond dat het christenen waren. Let vooral op de uitspraak van Yeshua over Nathanael en u begrijpt dat deze geen christen genoemd wordt.
Wij, Messias belijdende Joden hebben alles betekend voor de heidenen. Paulus was een gedreven Farizeeër en vanuit die professie heeft hij het Evangelie uitgelegd aan Jood en heiden. Andere discipelen deden eveneens. En wat hebben die lopen rammelen aan kerkdeuren om het zomaar te benoemen. Het erkennen van de Messias is een ding, het onderwijzen is de primaire taak die de Messias meegaf.
Messias belijdende Joden zijn een obstakel voor de kerken geworden en gebleven. Waarom? Zij verkeerden in een minderheid en de meerderheid drukte hen aan de kant. U moet maar eens kennis nemen van de geschriften die tegen de Messias belijdende Joden zijn opgesteld. Haat en vijandschap verdreef hen uit de kerken in die dagen. De enorme snelheid van het verbreiden van het Evangelie kwam tot stilstand. De daaropvolgende eeuwen wist het christendom zich uit te breiden met het zwaard in de hand. Zover was men al gekomen. Was dat de intentie van het Evangelie? Het zwaard heeft zich ook gekeerd tegen het Joodse volk, zie de kruistochten.
Het rammelen aan een kerkdeur legt u uit als een boosheid van mijn kant. Maar is dat zo? Laat ik het anders vragen: wat was de reden om de Messias belijdende Joden de deur te wijzen? Was dat niet: "hoogmoed en wij doen het op onze eigen gekozen manier". Deze feiten staan gewoon vast. Er is iets anders aan de hand, wat velen onder u zeer goed weten, namelijk de belofte van de Eeuwige: Ik zal een klein deel (zoals ten tijde van Elia) over houden. Dit kleine deel is wereldwijd aan het groeien en het gaat ook de kerken niet voorbij. In eerste instantie richt men zich uitsluitend op hun eigen volksgenoten. Daar worden wij het meeste aangevallen omdat wij ons daar gedragen als een Nathanaël die Zijn Messias heeft ontmoet en erkent. De heiden heeft zijn rechten verspeeld om daar een oordeel over te vellen hoe men in Israël naar elkaar kijkt. De Messias belijdende Jood zit niet stil maar laat van zich horen.
Soms vraag ik mij wel eens af: wat is de reden dat ik probeer om antwoord te geven op vragen. Waarom leg ik de (wijze?) raad van de rabbijnen ter zijde om vooral niet in discussie te treden met de christenen? Is hun conclusie dan toch juist dat een christen er een dubbele agenda op na houdt? Moet ik of mag ik dan niet de Messias belijdend gedachtegoed meer meedelen aan de heiden? Wat is dan de reden waarom ik telkens gevraagd wordt om het Evangelie uit te leggen? Velen onder u willen niet aan het verleden herinnerd worden. Ook voor mij is de geschiedenis vol van verdriet en ellende geweest. Als er een brug geslagen moet worden dient dat op goede gronden te geschieden. De pijlers van de brug moeten een vaste ondergrond hebben en niet op drijfzand of op foutieve daden en handelingen in het verleden. Dan pas krijgt die brug het vertrouwen dat deze sterk en gezond is om de kloof te overbruggen.