Ik ben het in grote lijnen met ds Klaassen eens, maar heb ook wel een kritische aantekening.
Volkomen eens met dit:
Ik heb de indruk dat een helder en eenduidig sprekersbeleid bij Opwekking ontbreekt. Dit vraagt van de bezoekers onderscheidingsvermogen. Het gevaar bestaat dat mensen uitspraken of dingen die gebeuren voor zoete koek slikken.
Veel bijeenkomsten dragen een oppervlakkig of populair karakter. Dat is soms een kwestie van smaak, maar ik ben blij dat wij niet de gewoonte hebben om af te tellen voordat de dienst begint. Een vleugje humor kan een verademing zijn, maar soms heb je meer het gevoel bij een cabaretier te zitten dan in een dienst waarin het Woord van God centraal staat.
Veel erger is dat in sommige optredens het besef van de heiligheid van God lijkt te ontbreken. Waar is het besef dat zelfs kinderen van God de heiligheid van God nauwelijks verdragen kunnen (Jes. 6:5)? Bovendien kenmerken veel optredens zich door een eigentijdse stijl, met name wat muziek en vormgeving betreft, die ik soms niet anders dan ”wereldgelijkvormig” kan noemen.
Kritisch op dit:
Het eerste wat Jezus zegt van een burger van Gods Koninkrijk is dat deze „arm van geest” is en „treurt” (Matth. 5:3 en 4).
Ja, maar de Heere Jezus zegt niet dat je je hele leven moet blijven treuren als burger van Gods koninkrijk!
De Schrift en de reformatorische traditie leren echter overduidelijk dat niemand tot Jezus kan komen, tenzij dat de Vader hem trekt (Joh. 6:44). En dat er een vernieuwende werking van de Heilige Geest nodig is voordat een mens kan geloven of voor Jezus kan kiezen. „Tenzij dat iemand opnieuw geboren wordt, hij kan het Koninkrijk van God niet zien (Joh. 3:3).” Deze leer verheerlijkt God maar vernedert de mens.
Ja, maar het is dan ook geen reformatorisch evenement, waarbij alle stukken, in gelijkmatige delen, in elke lezing of preek, aan de orde moet komen, voordat je kunt zeggen dat het evenwichtig is.
Bovendien betwijfel ik het, dat er echt nooit gezegd wordt dat de Heilige Geest het geloof en de keuze voor de Heere Jezus in je hart werkt. Ik geloof dat namelijk niet. Wel is de visie op de mens erg positief. Ik gruw dan ook van het "pamperende parel-geloof".
(je bent mooi! sta op en schitter! als een kind bij Papa op schoot! en nog meer van die kreten).
Onze gereformeerde traditie heeft goud genoeg waarbij het klatergoud uit Biddinghuizen verbleekt. Of zou het enthousiasme voor ‘Biddinghuizen’ een illustratie zijn van onze onkunde of (nog erger) een camouflage van onze leegte?
Het zou van evenwichtigheid getuigen als de dominee het klatergoud van lijdelijkheid in sommige reformatorische kerken ook zou benoemen. Want in de reformatorische kerken is niet alles goud wat er blinkt. Als het gaat over camouflage van leegte, dan kan dat ook zijn door je uiterlijk te houden aan de traditie, en uit vorm twee keer naar de kerk gaat, en een rok en hoed draagt. Onbekeerde harten zijn leeg, zowel in refoland als in de happy-clappy kerk.
Het is niet de gereformeerde traditie die het goud heeft in handen heeft, maar het is Gods Woord wat het goud is!
Uiterst rechts en uiterst links hebben samen een gemene deler: gevoel en ervaring. Bij de één moet het een vrolijk gevoel zijn, en bij de ander moet het een gevoel van uiterste wanhoop zijn.
Daarnaast vallen er binnen de reformatorische kerken evengoed nog een heel aantal zaken te reformeren.
Het lastige is dat we onze eigen blinde vlekken zo moeilijk kunnen zien. Alleen als Gods Geest onze ogen opent, komen deze aan het licht.
Laten we ons inzetten voor de gemeente waarin God ons geplaatst heeft en bidden dat de Geest van God onze gemeente doorwaait. Er is nog genoeg voor Hem te doen. Laten we bidden om een opwekking in de geest van Handelingen 2, zodat velen, aangeraakt door de Geest, hun zonden belijden en hun heil in Christus alleen zoeken. Naar zo’n opwekking zie ik uit!
Amen, ik ook!