Chaya schreef:Voor mij herkenbaar.
Ik neem me op zondagavond voor om nu eens de hele week echt een heel uur per dag vrij te maken voor stille tijd.
En eer dat het dinsdag of woensdag is, schiet het er al weer bij in.
Beschamend!
We worden vaak zo in beslag genomen door aardse zaken, totdat de Heere ons Zelf weleens stil moet zetten.
Maar laat je oordopjes eens uit als je op de fiets stap en praat in gedachten met God.
Je hoeft niet persé aan tafel te zitten met je handen gevouwen.
Het kan ook gedurende de dag als je eventjes moet wachten of zo.
Bedankt voor uw (behulpzame) reactie!
Gelukkig probeer ik de kleine momenten te pakken om me te richten naar Hem! De afgelopen dagen ben ik me er bewust van geworden en denk bij mezelf: alle kleine beetjes helpen.
Maar ik denk (helaas) dat de ervaringen die ik in mijn stille tijd ervaar het niet mogelijk maakt om mee te nemen naar de rest van de dag. De aardse zaken nemen inderdaad zoveel tijd in beslag, dat ik soms merk dat het mijn "gedrag" veranderd (denk aan stress). In de ochtend stap ik in een heel ander "sfeer" mijn stille tijd in, dan overdag vanuit de stress de kleine momenten te pakken.
Maar ik ben nog maar net bezig, wellicht baard oefening kunst en hoop ik op den duur minder gestresst te zijn en mezelf juist meer door Hem te laten leiden, zelfs in de drukke periode. Ik geloof dat dat kan, alleen toepassen nog!
Chaya schreef:We worden vaak zo in beslag genomen door aardse zaken, totdat de Heere ons Zelf weleens stil moet zetten.
Echter vraag ik me af hoe Hij ons Zelf weleens stil moet zetten. Ik denk dat ik dit nooit heb ervaren, dat zou denk ik wel fijn zijn
Nogmaals bedankt voor uw reactie
Met een hartelijke groet,
Pres