Oke, best begrijpelijk dat mijn reactie werd verwijderd maar wel vreemd dat andere, die ook geen toevoeging zijn op het antwoord van de deskundige dan wel gewoon blijven staan.... anyway, het ging mij om het volgende:
http://www.refoweb.nl/vragenrubriek/261 ... -op-aarde/In de christelijke traditie is het gebruikelijk te zeggen dat mensen die zijn overleden “in de hemel zijn” wanneer ze op het bloed van Christus mogen pleiten. Nu gaat het er mij niet om wie, hoeveel, hoe gemakkelijk of juist hoe moeilijk de toegang tot de hemel is maar wel om het gegeven zelf. Klopt deze aanmane eigenlijk wel?
Als we er vanuit gaan dat een overledene direct na zijn sterven naar de hemel zal gaan dan vindt het oordeel/de beoordeling dus plaats direct op dat moment. Met andere woorden de gelovige gaat naar de plaats zonder tranen, verdriet, gevoel van gemis, pijn en ga zo maar door en de ongelovige naar de plaats daar pal tegenover. Mijn vraag is nu, wat heeft dan de oordeelsdag voor zin? Dan komen al die mensen die al een bestemming hebben gekregen bij hun sterven, hemel of hel, weer terug om te horen dat God zich na hun sterven niet heeft vergist en ze weer terug kunnen naar hun eeuwige bestemming.
Als bewijs voor de aanwezigheid van mensen in de hemel of de hel worden vaak de geschiedenis van Lazarus en de rijke man aangevoerd en de zielen onder het altaar in Openebaringen die roepen om vergelding. In het eerste geval is het een gelijkenis die niet gaat over hemel en hel maar mer over “gedane zaken nemen geen keer” In Openbaring heeft Johannes veel visioenen die allemaal metaforisch zijn. Waarom die zielen dan niet?
Ik kom tot de conclusie dat het anders zou moeten zitten. Het probleem is dat al onze gedachten worden beïnvloed door de factor tijd. Zelfs eeuwigheid wordt uitgedrukt in een tijdsbepaling, namelijk een periode zonder begin en eind, zonder tijd.
Als een mens overlijdt raakt hij los van de tijd en beland hij in de eeuwigheid. Omdat die eeuwigheid geen tijd kent is de aankomst van alle gestorvenen op het zelfde moment. Dat betekent dus dat Adam, Abraham, David, Paulus en wij allen op het zelfde moment aankomen in de eeuwigheid. Daarom kan Christus ook aan het kruis tegen de moordenaar zeggen “heden zul je met mij in het paradijs zijn” Christus wist toch wel dat Hij eerst naar de hel ging om die te overwinnen? Hij heeft zich heus niet vergist. Ook is dit de verklaring voor de opstanding van de jongeling in Naïn en die van Lazarus. Zouden die beiden zich anders niet ontzettend bekocht hebben gevoeld? Eerst in de hemel zonder pijn, verdriet, in volmaaktheid en dan opeens weer terug naar het tranendal? Dit geldt ook voor Mozes en Elia op de berg.
Al met al ben ik er van overtuigd dat de hemel maar ook de hel nog niet bevolkt is. Trouwens, als er nu al mensen in de hel zouden zijn dan zijn ze daar zonder de duivel. Die is nog niet gebonden en gaat op aarde rond als een briesende leeuw, zoekende wij hij kan verslinden. De hel is voor de duivel ook een straf. Hij is daar niet de baas maar slechts de eerste onder de gelijken. (dat is een onderwerp voor een andere keer
)