Ik kan niets zonder God, zelfs niet knipperen met mijn ogen maar kan mijn oogleden wel stil houden. Het blijft een keuze Johan, en wel een oprechte keuze. Wat denk je? Zou God je tegemoet komen als je bij jezelf zegt “ik ga mijn zonden belijden en ga vragen of Hij ze wil vergeven en in mijn leven wil komen, maar.... Hij zal het toch wel niet doen?"
Met mijn ogen knipperen en heel veel andere dingen meer gaat me net zo makkelijk af met als zonder dat besef hoor.Johan100 schreef:Als we beseffen dat we in alles de Geest nodig hebben hoeft het niet zo moeilijk te zijn.
Maar veel mensen leven niet uit dat besef, dat blijkt wel uit hun praat.
Ik durf zelfs te stellen dat zulk besef het geloven juist veel moeilijker kan maken.
Het blijkt steeds weer dat er mensen zijn die niet durven te geloven voordat ze zeker weten dat het de Geest is die hen drijft.
Waarom zou je die verhouding wie wat doet in woorden willen vangen?Johan100 schreef:Die verhouding tussen wat doet de mens en wat doet God precies is echt nog niet zo eenvoudig om in woorden te omschrijven.
Maar als Hij maar aan Zijn eer komt. De Bijbel zegt dat niemand God zoekt van nature, God komt tot ons met Zijn Woord, Hij klopt, maakt mensen bereidwillig. Hij zorgt in wezen voor alles. We moeten het wel zien.
Dat lijkt mij helemaal niet nodig. We weten heel goed wat Gods wil is over ons doen en laten.
Hoe de Geest precies werkt wordt ons toch nooit helemaal duidelijk, dus kun je gewoon bij je eigen kennen en kunnen blijven.
Gewoon je verantwoordelijkheid nemen, en dan zie je vanzelf wel hoe je leven geleidt wordt. Hoe je hart en gedachten gevormd worden.
Juist wel!Johan100 schreef:Nee, juist niet stil blijven zitten. De Geest maakt je een zoeker, maakt je actief. Maar dan moeten mensen niet zeggen dat ze het zelf doen.
Ze geven God de eer niet.
Tekenend dat je juist het laatste onderstreept.Johan100 schreef:Speciaal aan gelovigen gericht:
Daarom, mijn geliefden, gelijk gij te allen tijde gehoorzaam zijt geweest, blijft, niet alleen zoals in mijn tegenwoordigheid, maar nu des te meer bij mijn afwezigheid, uw behoudenis bewerken met vreze en beven, want God is het, die om zijn welbehagen zowel het willen als het werken in u werkt. (Filippenzen 2:12-13)
Ik zou nou juist met het eerste beginnen: Daarom, mijn geliefden, zoals u altijd gehoorzaam geweest bent, niet alleen zoals in mijn aanwezigheid, maar nu veelmeer in mijn afwezigheid, werk aan uw eigen zaligheid met vrees en beven, want het is God, Die in u werkt zowel het willen als het werken, naar Zijn welbehagen.
Als iemand aan zijn eigen zaligheid werkt dan mag je concluderen dat het God is die in je werkt.
Precies wat ik eerder stelde: als iemand zegt dat hij gelooft dan mag je concluderen en erkennen dat God dat in hem gewerkt heeft.
Maar goed, je klaagde over off topic, dat deze discussies elders al gevoerd worden, plus dat het de aandacht teveel van de openingspost afleidt.
Toch ga je er zelf mee verder en negeer je de vraag hoe jij zelf denkt te kunnen voorkomen dat Jezus straks zegt ''Ik ken u niet.''