Hoe voorkomen we dat Jezus straks zegt: Ik ken u niet

[coby6]

Wat een vreemde vergelijking zeg.

Je eerste zinnetje kan ik wel mee instemmen.

God vergelijkt het altijd met een huwelijk. Jubel gij onvruchtbare. Uw Man is uw Maker.
Lol soms klinkt het wel wat idioot geef ik toe. Een prediker die ik eens op youtube zag had het maar over zijn man zei dit en zijn man deed dat. Ik dacht: oh is ie homo? Had ie het over de Heer.

[Johan100]

Een taxichauffeur in Peru die een bijbel naast zich had liggen op de bijrijdersstoel zei eens tegen evangelist van Dooijeweert: 'Ik wil voorkomen dat Jezus straks tegen me zegt 'Ik ken u niet', daarom graaf ik in het Woord.'

Zeker, je kunt de Bijbel 1000x lezen maar als het daarbij blijft..... je komt steeds meer te weten wie Jezus is, maar dat wil niet zeggen dat je Hem kent of leert kennen.
Je leert Jezus alleen kennen in een levende relatie met Hem.

Ik denk dat je de bedoeling van dit voorbeeld over het hoofd ziet. God heeft honger en dorst gewerkt bij deze man naar het Woord, naar Christus.
Christus is in het Woord te vinden. Een levende relatie gaat via het Woord, wat Hij tot ons te zeggen heeft. Zalig die hongeren en dorsten naar de gerechtigheid.

[Teus]

Vanwaar de angst dat Jezus je straks aan het eind van het tijdelijke niet wilt kennen?

Vanwaar de vrijmoedigheid niet bang te zijn of Jezus je wel zal kennen?

Overigens is het "zal kennen" Jezus wil ieder mens kennen.

[Yoshi]

Vanwaar de vrijmoedigheid niet bang te zijn of Jezus je wel zal kennen?

Omdat ik vrij ben in Christus. En als aan het eind blijkt dat mijn leven niet goed genoeg is geleefd dan is dat spijtig maar helaas. Die keuze is aan God en ik vertrouw volledig op Zijn rechtvaardigheid.

Ik vind het altijd zo spijtig dat christenen uit sommige denominaties zich een leven lang heilszekerheid hebben voorgehouden en op het laatst angstig zijn voor het oordeel. Ze zijn er schijnbaar vanuit hun denominatie nooit goed op voorbereid.

[Dorpeling]

Vanwaar de vrijmoedigheid niet bang te zijn of Jezus je wel zal kennen?

Inderdaad, zolang je niet die echte geloofszekerheid hebt, kun je altijd bang zijn dat Jezus zal zeggen dat Hij je niet kent. Want wat nu als het eigen werk is,of je bent gaan rusten voordat het toegepast is?
'Misschien', of ' ik hoop het maar' is niet genoeg hierin want een 2e kans komt er niet.
Daarom is het zo belangrijk te jagen naar die vrede met God, nu het nog kan en niet te rusten voor je het zeker mag weten; ook voor mij...!

[Dorpeling]

En als aan het eind blijkt dat mijn leven niet goed genoeg is geleefd dan is dat spijtig maar helaas. Die keuze is aan God en ik vertrouw volledig op Zijn rechtvaardigheid.

Spijtig maar helaas? Durf je het echt daarmee aan? Het gaat niet om een 'goed leven', goede werken tellen helaas niet mee. Alleen genade, om niet geschonken en verdiend door de Heere Jezus in Zijn lijden en sterven, redt van het eeuwige verderf! Daar hoeft niets van ons bij, maar kan ook niet.

[Yoshi]

Spijtig maar helaas? Durf je het echt daarmee aan?

Er is geen andere keus. Je kan jezelf natuurlijk heilszekerheid voorhouden, maar dat is in mijn ogen jezelf voor het lapje houden.

Het gaat niet om een 'goed leven', goede werken tellen helaas niet mee. Alleen genade, om niet geschonken en verdiend door de Heere Jezus in Zijn lijden en sterven, redt van het eeuwige verderf! Daar hoeft niets van ons bij, maar kan ook niet.

http://www.oecumene.nl/files/Documenten ... gsleer.pdf

[Marnix]

Ik denk dat je de bedoeling van dit voorbeeld over het hoofd ziet. God heeft honger en dorst gewerkt bij deze man naar het Woord, naar Christus.
Christus is in het Woord te vinden. Een levende relatie gaat via het Woord, wat Hij tot ons te zeggen heeft. Zalig die hongeren en dorsten naar de gerechtigheid.

Ja, hoewel niet alleen via de Bijbel gaat. Een relatie waarin je elkaar alleen brieven schrijft blijft afstandelijk. Je kan de Bijbel heel interessant vinden maar God niet echt kennen. God wil een band met ons, een liefdesband. Hij wil dat we met Hem wandelen, met Hem praten zoals een man en een vrouw van elkaar houden, dat je de ander liefhebt, je er veilig voelt, vertelt hoe gaat gaat, waar je blij mee bent, waar je mee zit. En natuurlijk heeft de Bijbel daar ook een belangrijke plaats in maar dat is niet het enige. De dwaze meisjes hadden niet genoeg olie in hun lampjes en horen ook dit antwoord. Wat is die olie?

[coby6]

Er is geen andere keus. Je kan jezelf natuurlijk heilszekerheid voorhouden, maar dat is in mijn ogen jezelf voor het lapje houden.

http://www.oecumene.nl/files/Documenten ... gsleer.pdf

Natuurlijk is er een andere keus. Als wij onszelf zouden oordelen, zou Hij ons niet oordelen.
Er is wel heilszekerheid als je op de smalle weg blijft. Ik las er een hele goeie uitleg over van een man. Die had als voorbeeld Paulus op het schip met de gevangenen. Een engel zei dat niet een verloren zou gaan. Toen wilden ze ontsnappen en Paulus zei: Blijf op het schip of je gaat dood. Het een spreekt het ander niet tegen. Juist door die waarschuwing bleven ze op het schip en werden ze gered.

[Yoshi]

Natuurlijk is er een andere keus.

Mijn inziens niet een die ook recht doet aan Gods soevereiniteit en aan de eigen integriteit. Dat laatste is vooral de reden dat vele mensen die zichzelf heilszekerheid hebben voorgehouden gaan twijfelen op in de laatste levensfase.

Als wij onszelf zouden oordelen, zou Hij ons niet oordelen.

Mensen zijn vaak bezig met zelfreflectie en dus zichzelf oordelen om te verbeteren. Alhoewel in sommige kringen, zoals begrepen van oa Johan100 is zelfreflectie uit den boze.

Er is wel heilszekerheid als je op de smalle weg blijft.

En niemand die vervolgens weet wat die smalle weg precies inhoudt. Dat zien we in dit topic waar vooral heel veel van dit soort oneliners uitgesproken worden.

Ik las er een hele goeie uitleg over van een man. Die had als voorbeeld Paulus op het schip met de gevangenen. Een engel zei dat niet een verloren zou gaan. Toen wilden ze ontsnappen en Paulus zei: Blijf op het schip of je gaat dood. Het een spreekt het ander niet tegen. Juist door die waarschuwing bleven ze op het schip en werden ze gered.

Interessant voorbeeld maar zonder concrete vertaling naar de persoonlijke situatie van een individu, zoals zovele voorbeelden vrij betekenisloos.

[Teus]

Omdat ik vrij ben in Christus. En als aan het eind blijkt dat mijn leven niet goed genoeg is geleefd dan is dat spijtig maar helaas. Die keuze is aan God en ik vertrouw volledig op Zijn rechtvaardigheid.
Ik vind het altijd zo spijtig dat christenen uit sommige denominaties zich een leven lang heilszekerheid hebben voorgehouden en op het laatst angstig zijn voor het oordeel. Ze zijn er schijnbaar vanuit hun denominatie nooit goed op voorbereid.

Ik zie het anders: God heeft al voor jou gekozen, Hij heeft Zijn Zoon al voor jou gegeven. Hij heeft al kenbaar gemaakt dat Hij een eeuwige relatie met je wil hebben. Nu, op deze wereld is het aan jou. Het hangt niet meer van God af.

Ieder kind van God heeft minstens een moment in zijn of haar leven dat Hij laat weten dat ze geborgen zijn in Jezus Christus. Het gaat om het vertrouwen op die belofte, dat geeft geloofszekerheid.
God laat nooit iemand in het ongewisse als het om de eer van Zijn Zoon gaat.

Mijn volgende vraag is dan. Waar gaat het dan om?
Gaat het om jou positie of om Gods eer?

[Yoshi]

Ik zie het anders: God heeft al voor jou gekozen, Hij heeft Zijn Zoon al voor jou gegeven. Hij heeft al kenbaar gemaakt dat Hij een eeuwige relatie met je wil hebben. Nu, op deze wereld is het aan jou. Het hangt niet meer van God af.

Ieder kind van God heeft minstens een moment in zijn of haar leven dat Hij laat weten dat ze geborgen zijn in Jezus Christus. Het gaat om het vertrouwen op die belofte, dat geeft geloofszekerheid.
God laat nooit iemand in het ongewisse als het om de eer van Zijn Zoon gaat.

Mijn volgende vraag is dan. Waar gaat het dan om?
Gaat het om jou positie of om Gods eer?

Je hebt mijn eerste vraag nog niet beantwoord. Ik heb jouw wedervraag reeds beantwoord.
En ook hier zie ik prachtige oneliners waar helaas niemand wat concreet mee kan.

[Teus]

Hoe kan je dat voorkomen? Oeps, het is zondagmorgen en ik heb mij verslapen. Dat kan u gewoon overkomen, dat zal ik u ook niet verwijten. Een gemiste kans kan ook nog worden ingehaald. Maar gebeurt dat ook in de praktijk? Uitzending gemist is wat dat betreft een uitstekend "redmiddel" en dient mijns inziens geen vaste gewoonte te worden. In drukke gezinnen is dat vaak niet mogelijk en is er een "achterstand" ontstaan. Wie zo slordig omgaat met de kerkgang en het verbindende samenzijn met zijn/haar mede gelovigen begeeft zich op glad ijs.

Denk je de zaligheid te verliezen met zo'n leven?

Ik ben van mening dat God ons niet zal vragen waar we gekerkt hebben. Ook niet hoe vaak we gekerkt hebben.
God houdt niet van onze regelmaat of gewoontes.
Hij verlangd trouw aan Jezus van ons. Dat we onze zonden beleden hebben en hem oprecht geloofd, geprezen en verootmoedigd hebben en geleefd hebben tot Zijn eer. We ons leven in Zijn handen (vertrouwen) gelegd hebben. Niet dat we belangstelling voor Hem hadden maar dat Hij in ons was, Het Middelpunt van ons leven was. Bereid waren om dingen, die veel waarde hadden, op te geven voor Jezus.

Zijn kinderen zullen beoordeeld worden.
Ik denk dat Hij b.v. zal vragen wat we er aan gedaan hebben om Zijn koninkrijk uit te breiden.
Hoe onze relatie met Jezus was, was het een echte vertrouwensrelatie? Hoe vaak hebben we Jezus de eer gegeven die Hij toekomt?
Maar er is geen verwijt meer, Hij zal ons met open armen ontvangen er zal geen verdriet of pijn meer zijn.

[Teus]

Vanwaar de angst dat Jezus je straks aan het eind van het tijdelijke niet wilt kennen?

Ik ben het spoor kennelijk bijster, was het deze vraag Yoshi?

[mohamed]

Omdat ik vrij ben in Christus. En als aan het eind blijkt dat mijn leven niet goed genoeg is geleefd dan is dat spijtig maar helaas. Die keuze is aan God en ik vertrouw volledig op Zijn rechtvaardigheid.

Wat mij betreft: