Wat zou er gebeuren...

Om te kunnen posten in dit forum is lidmaatschap van een gebruikersgroep (leden Religie-fora) nodig.
Klik hier voor meer info en het aanvragen van postrecht

Moderators: henkie, elbert, Moderafo's

Gebruikersavatar
gravo
Majoor
Majoor
Berichten: 2017
Lid geworden op: 12 jan 2009 23:20

Wat zou er gebeuren...

Berichtdoor gravo » 05 apr 2018 20:22

Veel gesprekken in reformatorische kring, en dus ook op deze fora gaan over de vraag hoe het nu zit met het eenzijdige genade-karakter van het heil aan de ene kant (God verkiest en schenkt de genade voor wedergeboorte en bekering) en de verantwoordelijkheid van de mens aan de andere kant (de mens wordt door God welgemeend opgeroepen om zich te bekeren en door geloof Jezus als Zaligmaker aan te nemen).

Laat ik voorop stellen dat ik me alles overdenkend beslist schaar aan de zijde van degenen die het genade-karakter van het heil benadrukken. Uiteindelijk heeft Hij ons eerst lief en is de verandering in ons leven van begin tot het eind helemaal te danken aan Gods goedheid en opzoekende liefde. Geen enkele inspanning onzerzijds heeft daaraan bijgedragen.

Maar ik realiseer me ook dat de leerstukken over genade en uitverkiezing zware kost zijn. Je zou kunnen zeggen: vaste spijze. Ze behoren tot het ongekende geheimenis van Gods Wezen. Wie God kent zal Hem echter helemaal vertrouwen. "Niet mijn wil, maar Uw wil geschiede". Hoe moeilijk en onbegrijpelijk Gods weg ook is, alleen al het feit dat we met God te doen hebben, maakt dat wij Zijn wil en beleid volgen. Daarom zijn het volstrekte genade-karakter van ons heil en onze verkiezing geen schrikbeeld, maar een troost.

Echter, wie aan het begin staat van de geloofsweg wordt over het algemeen gevoed met "melk". Lichtere kost, zeg maar.

Ik durf de stelling aan dat bijna alle waarachtige bekeringen vanuit het perspectief van de prille gelovige worden ervaren en dat die ervaringen volkomen in tegenstrijd kunnen zijn met wat de ervaren en doorgeleide gelovigen (die van de zware kost) kennen en weten. Ze komen echt tot geloof, maar ze hebben nog weinig diep inzicht in de dingen van God.

Om het concreet te maken: volgens mij vinden veel waarachtige bekeringen plaats met de volgende verkeerde veronderstellingen: Veel bekeringen worden "remonstrants" beleefd, "Arminaans". Men ontvangt Jezus immers zelf vol verlangen en emotie? Men neemt Jezus immers welbewust, vanuit de eigen wil aan? Direct wanneer men de dwingende en lokkende oproep hoort, opent men zijn hart en geeft zich hartelijk over aan wat er wordt aangeboden. Men is er zelf bij wanneer men besluit om de Bijbel te onderzoeken, naar de kerk te gaan, te bidden, koortsachtig op zoek te gaan naar God en voluit te kiezen voor Hem. Men neemt een beslissing om te geloven, om zijn leven te beteren.
Men heeft geen notie van de achtergrond van wat hier gebeurt, namelijk dat wat de ingewijden wél weten: dat God hier alles werkt. Dat alles genade is. Nee, men ervaart het als de beste keuze uit zijn of haar leven. Vaak zie je ook bij jonge bekeerlingen een enorm enthousiasme en een energieke opleving. Ze vertellen het aan iedereen. The sky is the limit. De eerst liefde. Ze zijn er vol van. Het is niet buiten hen gebeurd, nee, ze zijn er volop mee bezig (geweest). Geen wonder dat men het ervaart als een actief antwoord op God.

Hebben de ouden gelijk als ze wat gereserveerd zijn? Als ze het allemaal wel erg gebaseerd vinden op het eigen gevoel en op de eigen wil? Als ze vragen gaan stelen over de echtheid en de waarachtigheid van deze bekering?

Ik vind van niet.

Zeker, de werkelijkheid van de wedergeboorte is veel rijker, veel dieper, veel mysterieuzer dan al die prille gelovigen (jongeren?) weten of kunnen weten. Het genade-karakter leer je pas over veel langere tijd zien en begrijpen.
Maar ik denk dat die ouden (die van de vaste spijzen) ook ooit jong geweest zijn in het geloof. Dat ze ook ooit melk te drinken kregen. En dat dat maar goed was ook. Want zij hadden het ook nodig dat zij op een dag gewoon "Ja" hebben gezegd. Uit volle overtuiging, daartoe gedwongen door herhaalde oproepen. Zij hebben ook ooit voor de eerst keer gezegd: "Ja Heere, ik geloof".

Daarom stel ik dat we niet te hard moeten oordelen, wanneer jonge gelovigen een veel menselijker, veel actiever en veel vrijwilliger beeld hebben van hun eigen bekering. Sterker nog: volgens mij begint elke bekering bij een bewuste, vrije wilsdaad. Ik neem de beslissing: ik geloof het Evangelie. Ik neem Jezus aan als mijn Zaligmaker. Ik beter mijn leven. Ik kies voor Jezus. Ik geloof het helemaal. Ik geef mijn leven welbewust helemaal aan God. Dit is een Bijbelse bekering. Lees de voorbeelden er maar op na. Er is helemaal niets mis met deze overtuigde, bewuste keus voor het Evangelie.

In die zin mag de prediking van mij ook vol zijn met oproepen om in God te geloven. Om heden, nu, de keuze te maken voor God. Om mensen te dwingen in te komen. Om ze met vele woorden te overtuigen. Om ze te zoeken in de heggen en in de sloppen. Om te verkondigen dat wie zoekt ook zal vinden en dat wie klopt ook opengedaan zal worden. Dat dat hier en nu wordt aangeboden. Dat het wordt aangeboden zonder tegenprestatie.
Ds. L. Huisman (Geref. Gem.) heb ik eens horen zeggen in een preek: " Geef de Heere de hand! Als je nu, vandaag kiest om in Hem te geloven...voor de klok twaalf slaat zul je zalig zijn, eeuwig zalig". Een preek in de geest van Spurgeon. Je kunt geen kant meer op. "Zij zagen niemand meer dan Jezus alleen".

En zo moet het volgens mij.

Wat zou er gebeuren...

Wat zou er gebeuren als je zo vol overtuiging antwoord geeft op de prediking? Als je volkomen bewust voor God kiest na deze oproep tot bekering? Wat zou er gebeuren als je zo frank en vrij, zo vrijpostig misschien, zo onder de indruk van Gods liefde en trouw zou ingaan op Gods roepstem en je leven aan Hem zou geven? Wat zou er gebeuren als je zo "verkeerd", zo "remonstrants", zo "Arminiaans", zo jeugdig en onbezonnen voor Jezus zou kiezen? Wat zou er gebeuren als je met zoveel lichte kost, zo lichtvaardig, spontaan en zonder twijfelen de zoom van Zijn kleed zou aanraken?

Ik denk dat je hartelijk welkom geheten zult worden. Dat God je alles zal geven wat je ontbreekt. Dat je als een verloren zoon het huis binnen zult mogen om daar het feestmaal te vieren. Ik denk dat dat zal gebeuren.
Dat je als kind van God door het leven mag. Ik denk dat het gebrek aan inzicht, het gebrek aan ervaring, het gebrek aan vaste spijze geen enkel beletsel is voor deze bekering. Ik denk dat het, hoezeer het jongelingschap er ook aan kleeft, toch een echte, waarachtige bekering zal zijn. Hier zijn ook Bijbelse voorbeelden van. Zie eens hoe terstond de discipelen Jezus achterna zijn gegaan. Op het eerst gezicht bijna.
Begrepen zij het helemaal? Welnee. Maar dat maakt de omkeer en de liefde voor de Heiland niet minder waarachtig.

Of denken we dat God iemand zal wegsturen, omdat hij nog onvoldoende gevoed is met de vaste spijze, met de kennis die pas jaren later wordt verkregen? Wie van het schorriemorrie rond Hem is ooit weggestuurd door Jezus? Wie dan? Zou dat nu anders zijn? Zou Jezus je niet willen redden als je "te evangelisch" bent of "te jong om het al te weten"? De vraag stellen is hem beantwoorden.

O zeker, het geloof is een gave Gods. Zonder Gods genade zou niemand zalig kunnen worden. Het is Gods verkiezende liefde, het is louter van en door Hem dat wij behouden worden. Hoe radicaler dit wordt geleerd, hoe Bijbelser. Maar het mag geen struikelblok zijn in de acceptatie van bekeerlingen die het anders hebben ervaren. Natuurlijk hebben ze het anders ervaren. Quasimodo geniti infantes (als pas geboren kinderen).

Het gemis aan rechte kennis van deze dingen staat de praktijk van de bekering niet in de weg. Al denken wij helemaal verkeerd, al menen wij dat wij zelf zo verstandig en besluitvaardig zijn geweest om de juiste keuze, de keuze voor het geloof, te maken, ook dan is die verkeerde gedachte toch geen belemmering voor de bekering. Die bekering is dan echt. Het leren of kennen van de orthodoxie houdt geen verband met het aantal bekeringen of met de waarachtigheid van die bekeringen. God zoekt en vindt overal.

Wat zou er gebeuren wanneer iemand met de "verkeerde theologie", met een "verkeerd inzicht", met een "verkeerde leer" gelooft?
Wel, dan wordt hij of zij zalig. Want wie geloof zal zalig worden.
Dat Christus onder een bedekking is gepredikt, dat de leer die men gehoord heeft niet rechtzinnig was, allemaal waar. Maar voor God is dat geen belemmering. "nadien zult gij het verstaan". Later worden de geheimen van het geloof en het heil wel duidelijk. Dan blijken de werkelijke verhoudingen tussen Gods werk en ons werk wel. Dan komt de vaste spijze. Maar nu, in de eerste liefde, is men voluit zalig, voluit kind van God.

Jezus zegt: "Want ik ben niet gekomen om te roepen rechtvaardigen, maar zondaars tot bekering"

laten we er dus niet zo vreemd van opkijken dat de waarachtig bekering soms vreemde vogels betreft met weinig rechtzinnige ideeën.
Prijst de Heer liever en wees met de engelen blij om één zondaar die zich bekeert.

En laten wij verder de rechtzinnige leer, de orthodoxie, hoog in het vaandel houden. Want die bevat een diepe wijsheid die de kerk van alle tijden en plaatsen, soms door schade en schande, heeft geleerd.

gravo

Beloken Pasen
Laatst gewijzigd door gravo op 06 apr 2018 10:02, 1 keer totaal gewijzigd.
'Von Gott wissen wir nichts. Aber dies Nichtwissen ist Nichtwissen von Gott'
(Franz Rosenzweig, Der Stern der Erlösung)

Gebruikersavatar
benefietdiner
Kolonel
Kolonel
Berichten: 3460
Lid geworden op: 22 jan 2012 14:06

Re: Wat zou er gebeuren...

Berichtdoor benefietdiner » 05 apr 2018 21:20

Goed en mooi verwoord, uit mijn hart gegrepen d:)b
Om het maar voorzichtig te zeggen: eerst Arminius en dan Gomarus.
Het is een misverstand om te stellen: 'Arminius contra Gomarus'.
Een van mijn slogans is: Arminius niet geleerd Gomarus niet begeerd.

Gebruikersavatar
schaapje
Generaal
Generaal
Berichten: 4536
Lid geworden op: 28 dec 2010 12:08

Re: Wat zou er gebeuren...

Berichtdoor schaapje » 06 apr 2018 10:05

@gravo

Wat een waarheid heb je geschreven het kan mijn bekeringsverhaal zijn, alle stappen die jij hier hebt beschreven, heb ik doorlopen. Van "ik heb me bekeerd" omdat Jezus voor mij gestorven is, tot een ander inzicht n.l. God heeft in mijn hart gewerkt en heeft mij het geloof gegeven en het nieuwe leven in Hem.
Van melk tot vaste spijs om Hem recht te kennen en Hem alle eer te geven en inderdaad omdat Hij mij het eerste heeft lief gehad.
Wie overwint, zal van de tweede dood geen schade lijden.

Johan100
Kolonel
Kolonel
Berichten: 3644
Lid geworden op: 22 okt 2015 15:06
Contacteer:

Re: Wat zou er gebeuren...

Berichtdoor Johan100 » 06 apr 2018 10:10

Ik zou willen beginnen met een tekst uit Joh 3.
'De wind blaast waarheen hij wil, en gij hoort zijn geluid; maar gij weet niet vanwaar hij komt en waar hij heengaat; alzo is een iegelijk die uit den Geest geboren is, Joh. 3:8.'

Daarmee wil ik Gods soevereiniteit benadrukken. En ik geloof dat wat de een van voren leert, de ander van achteren leert.

Maar Jezus laat ook veelvuldig merken dat het fundament goed moet zijn.
Maar als de zon opgegaan was, zo is het verbrand geworden; en omdat het geen wortel had, is het verdord. Mattheüs 13:21. Doch hij heeft geen wortel in zichzelven, maar is voor een tijd; en als verdrukking of vervolging komt, om des Woords wil, zo wordt hij terstond geërgerd. Marcus 4:6.

In Mattheus 7 heeft Jezus het over de wijze en dwaze bouwer. Beiden waarschijnlijk ernstige personen. Ze gaan beiden aan het werk blijkt uit de gelijkenis. Ze zoeken waarschijnlijk beiden hun behoud en beseffen waarschijnlijk beiden de noodzakelijkheid van bekering.
Maar dan blijkt dat de ene bouwer wijs is en de andere bouwer dwaas. Wat doet de dwaze bouwer? Hij gaat zomaar bouwen zonder zich ernstig om het fundament te bekommeren. Hij berekend ook de kosten niet die het volgen van Jezus met zich meebrengt.

De wijze bouwer daarentegen wordt genoemd een voorzichtig man. Hij graaft diep en wil een goed fundament hebben. Hij is ervan overtuigd dat als de winden en slagregens komen de zandgrond niet voldoende is, dat de zandgrond niet houdt. Hij is door zaligmakende overtuigingen erachter gekomen dat hij zelf niets bezit om aan zijn eigen zaligheid toe te brengen. Nog geen nagelschrap. Hij weet dat als hij een nagelschrap aan zijn eigen zaligheid toe moet voegen, het voor eeuwig verloren is. Hij beseft diep dat Christus de Rotsteen is, het Enige fundament waarop hij moet bouwen.

En zo gaat hij aan het werk.
(..)Namelijk de rechtvaardigheid Gods door het geloof van Jezus Christus, tot allen, en over allen, die geloven; want er is geen onderscheid.(..)Rom.3.

Gebruikersavatar
benefietdiner
Kolonel
Kolonel
Berichten: 3460
Lid geworden op: 22 jan 2012 14:06

Re: Wat zou er gebeuren...

Berichtdoor benefietdiner » 06 apr 2018 10:24

Kijk aan, dat klinkt weer erg Gomariaans dat nagelscharpseltje uit Ulrum :D

Johan100
Kolonel
Kolonel
Berichten: 3644
Lid geworden op: 22 okt 2015 15:06
Contacteer:

Re: Wat zou er gebeuren...

Berichtdoor Johan100 » 06 apr 2018 10:27

benefietdiner schreef:Kijk aan, dat klinkt weer erg Gomariaans dat nagelscharpseltje :D

Ja, maar toch is het waar.
En we moeten er ook alles aan doen.
Beiden waar wat mij betreft.
We moeten onze zaligheid uitwerken met vreze en beven.
En aan de andere kant uitgewerkt raken en rusten op het Enige fundament.
(..)Namelijk de rechtvaardigheid Gods door het geloof van Jezus Christus, tot allen, en over allen, die geloven; want er is geen onderscheid.(..)Rom.3.

Gebruikersavatar
benefietdiner
Kolonel
Kolonel
Berichten: 3460
Lid geworden op: 22 jan 2012 14:06

Re: Wat zou er gebeuren...

Berichtdoor benefietdiner » 06 apr 2018 10:40

Johan100 schreef:Ja, maar toch is het waar.
En we moeten er ook alles aan doen.
Beiden waar wat mij betreft.
We moeten onze zaligheid uitwerken met vreze en beven.
En aan de andere kant uitgewerkt raken en rusten op het Enige fundament.

Gesprekken over godsdienst zijn hopeloos ingewikkeld. Niemand heeft de waarheid in pacht. De waarheid is niet in te blikken in een formule, een dogma, een belijdenis, je kunt God niet in een doosje doen.
Afbeelding
bron:https://www.nrc.nl/nieuws/2006/04/01/religie-kan-in-de-waarheid-wandelen-11106246-a75381

Johan100
Kolonel
Kolonel
Berichten: 3644
Lid geworden op: 22 okt 2015 15:06
Contacteer:

Re: Wat zou er gebeuren...

Berichtdoor Johan100 » 06 apr 2018 10:45

benefietdiner schreef:Gesprekken over godsdienst zijn hopeloos ingewikkeld. Niemand heeft de waarheid in pacht.
We kunnen wel de Bijbel naspreken. We zijn hierin diep afhankelijk van de leiding van de Geest.
(..)Namelijk de rechtvaardigheid Gods door het geloof van Jezus Christus, tot allen, en over allen, die geloven; want er is geen onderscheid.(..)Rom.3.

Gebruikersavatar
gravo
Majoor
Majoor
Berichten: 2017
Lid geworden op: 12 jan 2009 23:20

Re: Wat zou er gebeuren...

Berichtdoor gravo » 06 apr 2018 10:49

Johan100 schreef:Ik zou willen beginnen met een tekst uit Joh 3.
'De wind blaast waarheen hij wil, en gij hoort zijn geluid; maar gij weet niet vanwaar hij komt en waar hij heengaat; alzo is een iegelijk die uit den Geest geboren is, Joh. 3:8.'

Daarmee wil ik Gods soevereiniteit benadrukken. En ik geloof dat wat de een van voren leert, de ander van achteren leert.

Maar Jezus laat ook veelvuldig merken dat het fundament goed moet zijn.
Maar als de zon opgegaan was, zo is het verbrand geworden; en omdat het geen wortel had, is het verdord. Mattheüs 13:21. Doch hij heeft geen wortel in zichzelven, maar is voor een tijd; en als verdrukking of vervolging komt, om des Woords wil, zo wordt hij terstond geërgerd. Marcus 4:6.

In Mattheus 7 heeft Jezus het over de wijze en dwaze bouwer. Beiden waarschijnlijk ernstige personen. Ze gaan beiden aan het werk blijkt uit de gelijkenis. Ze zoeken waarschijnlijk beiden hun behoud en beseffen waarschijnlijk beiden de noodzakelijkheid van bekering.
Maar dan blijkt dat de ene bouwer wijs is en de andere bouwer dwaas. Wat doet de dwaze bouwer? Hij gaat zomaar bouwen zonder zich ernstig om het fundament te bekommeren. Hij berekend ook de kosten niet die het volgen van Jezus met zich meebrengt.

De wijze bouwer daarentegen wordt genoemd een voorzichtig man. Hij graaft diep en wil een goed fundament hebben. Hij is ervan overtuigd dat als de winden en slagregens komen de zandgrond niet voldoende is, dat de zandgrond niet houdt. Hij is door zaligmakende overtuigingen erachter gekomen dat hij zelf niets bezit om aan zijn eigen zaligheid toe te brengen. Nog geen nagelschrap. Hij weet dat als hij een nagelschrap aan zijn eigen zaligheid toe moet voegen, het voor eeuwig verloren is. Hij beseft diep dat Christus de Rotsteen is, het Enige fundament waarop hij moet bouwen.

En zo gaat hij aan het werk.


Ik ben het geheel met je eens. De vraag is of je dit inzicht als bekend moet veronderstellen bij beginners op de geloofsweg. Of in mijn ogen nog erger: of je dit inzicht als voorwaarde mag stellen bij onze beoordeling van de waarachtigheid van iemands ommekeer.
Het lijkt mij veel pastoraler, en gezien de praktijk zoals ik die heb beschreven ook veel behoedzamer, om mensen aan het begin van hun geloofsweg niet teveel te ontmoedigen, maar hen vooral aan te moedigen, te troosten en hun al te enthousiaste kijk op de zaak voor lief te nemen.

Het gewicht van al die zware kost kan soms te groot zijn voor mensen die slechts lichte voeding kunnen verdragen. We kunnen het prille geloof pletten door er direct allerlei vraagtekens bij te plaatsen. Je loopt bovendien het gevaar om alleen het onderscheid te benadrukken tussen beginnende en ervaren gelovigen in plaats van de overeenkomsten.
Het zal niet voor de eerste keer zijn dat mensen zich daardoor niet begrepen voelen en hun heil elders zoeken. In een kudde zijn nu eenmaal allerlei leeftijden aanwezig. Laten wij denken als een goede herder: hoe hou ik de kudde bij elkaar. Dan helpt het niet om sterke oordelen uit te spreken. Niet dat jij dat doet, maar waarschuwingen kunnen soms een verkeerd effect hebben. Laten we rekening houden met de kleinen in het geloof. Zij moeten worden ontzien vanwege hun zwakte. Alleen zo kunnen ze opgroeien in geloof en wijsheid.

Eigenlijk zit hier de volgende visie achter: naar mijn mening moeten we iedereen binnen de christelijke gemeenschap die zegt in Jezus Christus te geloven beschouwen als een waarachtige gelovige, een kind van God. Tenzij het tegendeel openlijk blijkt, uiteraard. Dat behoedt ons voor al te snelle oordelen. Wij kunnen niet in iemands hart kijken. En het zorgt er voor dat de gemeenschap niet splijt door allerlei uitgesproken of niet-uitgesproken afkeuringen over de echtheid van elkaars geloof.

gravo
'Von Gott wissen wir nichts. Aber dies Nichtwissen ist Nichtwissen von Gott'
(Franz Rosenzweig, Der Stern der Erlösung)

Gebruikersavatar
benefietdiner
Kolonel
Kolonel
Berichten: 3460
Lid geworden op: 22 jan 2012 14:06

Re: Wat zou er gebeuren...

Berichtdoor benefietdiner » 06 apr 2018 11:04

Johan100 schreef:We kunnen wel de Bijbel naspreken. We zijn hierin diep afhankelijk van de leiding van de Geest.

Afbeelding

ereunao

Re: Wat zou er gebeuren...

Berichtdoor ereunao » 06 apr 2018 13:57

Het is goed dat dit eens aan de orde gesteld wordt en ik ben het in geest en hoofdzaak met gravo eens dat wij de jong-gelovigen serieus moeten nemen en op zijn minst het voordeel van de twijfel moeten geven. Er zit zelfs in die 1e liefde iets waar ik jaloers op ben en dat later nooit meer terugkeert. Het is ook idd. zo dat velen in hun eerste arminiaans denken en er later achter komen dat het alles alleen Gods liefde en genade was die hen getrokken en overwonnen heeft. Een kind groeit op zoals het gebakerd is, velen worden door de liefde getrokken en overwonnen. Anderen zoals Paulus worden echter door het recht Gods achterhaald en neergeworpen. Maar als het recht ligt komt de zaak altijd op een uit. Roemen in de vrije gunst die eeuwig Hem bewoog en in het kruis van Christus. Ik heb mensen ontmoet waar alles in beginsel aanwezig was, er ontbrak niets aan. Maar er stond niets op zijn plaats, de lamp stond op de vloer en de tafel hing aan het plafond. Als het eens wat doorvloeit in de liefde zeg ik daar liever niets van, dat brengt de Heere zelf wel op zijn plaats. Maar het wordt wat anders als alles op het gevoel drijft en men meent met een belofte of een versje gered en bekeerd te zijn. Met een belofte wordt je niet rijk, maar doodarm en ongelukkig in het gemis van de beloofde zaak. Wij zien dat al bij Abraham, hij was gerechtvaardigd door het geloof in de belofte. Maar het werd hoe langer hoe onmogelijker. Zij waren beiden veel te oud om nog een kind te verwekken. Het probleem met die jong-gelovigen is echter dat zij i.p.v. zich leerzaam aan te stellen vaak zo eigenwijs en betweterig worden. Dan gaan ze bij hopen naar de dominee: ‘Dominee, wij zijn pas tot geloof gekomen en nu tegen enkele dingen aangelopen die anders zouden moeten’. En dan schoppen ze tegen alle tradities aan. De kerkdiensten moeten opgeleukt worden, er moet meer praise en aanbidding, meer muziekinstrumenten komen etc. En in belevingszaken menen ze het vaak ook veel beter te weten dan oude en geoefende christenen. Het is moeilijk hier het juiste evenwicht in te vinden. Want er is onder de oudere kerkgangers id. veel dood conservatisme, dat alles eeuwenlang hetzelfde moet blijven omdat het altijd zo geweest is. Maar tradities kunnen in die tijd in een zekere mate van geest en leven ontstaan zijn, maar als het leven eruit geweken is het ook de dood in de pot. Een kerk hoeft geen museum te worden. Ik heb B.V. op zich geen bezwaar tegen hert zingen van gezangen, mits ze Bijbels verantwoord en qua zangwijs geschikt zijn voor gemeente zang, wat ze lang niet allemaal zijn. En ik vind het bepaald een verarming als het ‘Hoe groot, hoe vreselijk zijt G'alom’ ingeruild wordt voor liedjes als ‘Ik noem U mijn Vriend’. Maar jonge leden kunnen de ouderen soms beschamen in hun liefde en kinderlijk vertrouwen op de Heere. En ook oude gelovigen zijn nooit te oud om iets te leren. Zo hoorde ik zeer recent een preek over Rom.5. De dominee legde er de nadruk op dat het ’zondaars waren’ in de v.v.t. staat. Gelovigen zijn dus geen zondaars meer en kunnen dus niet meer zondigen als zondaars, wel als ongehoorzame kinderen. Ik had daar aanvankelijk vanuit de praktijk en ervaring van het geloofsleven grote moeite mee. Toch had hij gelijk; statelijk gezien is de id. waar dat een gelovige niet meer als zondaar kan zondigen. Maar ik miste hier de bevinding. Want als een gelovige in zijn geweten overtuigd wordt dat hij gezondigd heeft heeft hij niets aan zijn bekering, dan komt ook zijn genadestaat zo bedekt te liggen dat hij in eigen waarneming als een zondaar de toevlucht moet nemen tot de verzoening in het bloed van het Lam. Het is dus zo dat je het allebei moet laten staan v.g.l. 1Joh.1:8 met 1Joh.5:18.. Statelijk zondigt een gelovige idd. niet als zondaar, maar als een ongehoorzaam kind. Maar standelijk kan hij hier niets mee en moet hij weer als een zondaar gerechtvaardigd worden. Wij zijn dus wel gehouden jonge lidmaten te verwelkomen in de strijd, maar moeten niemand haastelijk de handen opleggen, verheugt u met beving en laat al dat vlagvertoon en bazuingeschal bij het aannemen van nieuwe lidmaten liever achterwege. Hier wil ik het voorlopig maar even bij laten .h.gr: ereunao

naamloos
Generaal
Generaal
Berichten: 4541
Lid geworden op: 02 jan 2014 02:58

Re: Wat zou er gebeuren...

Berichtdoor naamloos » 06 apr 2018 14:28

Johan100 schreef:In Mattheus 7 heeft Jezus het over de wijze en dwaze bouwer. Beiden waarschijnlijk ernstige personen. Ze gaan beiden aan het werk blijkt uit de gelijkenis. Ze zoeken waarschijnlijk beiden hun behoud en beseffen waarschijnlijk beiden de noodzakelijkheid van bekering.
Maar dan blijkt dat de ene bouwer wijs is en de andere bouwer dwaas. Wat doet de dwaze bouwer? Hij gaat zomaar bouwen zonder zich ernstig om het fundament te bekommeren. Hij berekend ook de kosten niet die het volgen van Jezus met zich meebrengt.

De wijze bouwer daarentegen wordt genoemd een voorzichtig man. Hij graaft diep en wil een goed fundament hebben. Hij is ervan overtuigd dat als de winden en slagregens komen de zandgrond niet voldoende is, dat de zandgrond niet houdt. Hij is door zaligmakende overtuigingen erachter gekomen dat hij zelf niets bezit om aan zijn eigen zaligheid toe te brengen. Nog geen nagelschrap. Hij weet dat als hij een nagelschrap aan zijn eigen zaligheid toe moet voegen, het voor eeuwig verloren is. Hij beseft diep dat Christus de Rotsteen is, het Enige fundament waarop hij moet bouwen.
Johan100 schreef:Ja, maar toch is het waar.
En we moeten er ook alles aan doen.
Beiden waar wat mij betreft.
We moeten onze zaligheid uitwerken met vreze en beven.
En aan de andere kant uitgewerkt raken en rusten op het Enige fundament.
Grappig is dan wel dat het in deze gelijkenis nou juist gaat om 'doen' en ook in een context staat van doen-vrucht dragen.
Wie deze mijn woorden hoort en doet ... en wie deze woorden van mij hoort en niet doet ....
Een goede boom kan geen slechte vruchten dragen, evenmin als een slechte boom goede vruchten dragen kan.
De dwaze bouwer wordt dus niet veroordeeld vanwege bouwen op eigen goede werken, maar vanwege zijin slechte werken: Ik heb u nooit gekend; ga weg van Mij, u die de ​wetteloosheid​ werkt!

Verder: voor hen die de Gomarus-leer aanhangen vind ik de openingspost de meest vruchtbare houding.
Waarbij ik wel wil opmerken dat zij die de Arminius-leer aanhangen heus niet per definitie als baby's in het geloof beschouwd hoeven worden.
Er zijn heel wat Arminianen die geestelijk met kop en schouders boven de Gomarianen zijn uitgegroeid.
Een Arminiaans kind wordt kan evengoed volwassen worden als een kind van Gomarus (eignlijk hoor ik het gewoon kinderen van God te noemen, maar even voor de duidelijkheid) Het eigen gelijk van Gomarus ligt er wel dik bovenop trouwens!
Hoe het werkelijk zit? Lijkt me een kwestie van interpretaie en/of geloofsaanname.
Laatst gewijzigd door naamloos op 06 apr 2018 14:39, 1 keer totaal gewijzigd.
Alle spreken over Boven komt van beneden, ook het spreken dat beweert van Boven te komen. (Kuitert)

naamloos
Generaal
Generaal
Berichten: 4541
Lid geworden op: 02 jan 2014 02:58

Re: Wat zou er gebeuren...

Berichtdoor naamloos » 06 apr 2018 14:34

-
Alle spreken over Boven komt van beneden, ook het spreken dat beweert van Boven te komen. (Kuitert)

Johan100
Kolonel
Kolonel
Berichten: 3644
Lid geworden op: 22 okt 2015 15:06
Contacteer:

Re: Wat zou er gebeuren...

Berichtdoor Johan100 » 06 apr 2018 14:37

naamloos schreef:Grappig is dan wel dat het in deze gelijkenis nou juist gaat om 'doen' en ook in een context staat van doen-vrucht dragen.
Wie deze mijn woorden hoort en doet ... en wie deze woorden van mij hoort en niet doet ....
Een goede boom kan geen slechte vruchten dragen, evenmin als een slechte boom goede vruchten dragen kan.
De dwaze bouwer wordt dus niet veroordeeld vanwege bouwen op eigen goede werken, maar vanwege zijn slechte werken: Ik heb u nooit gekend; ga weg van Mij, u die de ​wetteloosheid​ werkt!
Wat een dwaasheid wat ik hier lees. 'Niet veroordeeld worden vanwege bouwen op eigen goede werken'.
Het enige fundament is Christus!
(..)Namelijk de rechtvaardigheid Gods door het geloof van Jezus Christus, tot allen, en over allen, die geloven; want er is geen onderscheid.(..)Rom.3.

naamloos
Generaal
Generaal
Berichten: 4541
Lid geworden op: 02 jan 2014 02:58

Re: Wat zou er gebeuren...

Berichtdoor naamloos » 06 apr 2018 14:40

Johan100 schreef:Wat een dwaasheid wat ik hier lees. 'Niet veroordeeld worden vanwege bouwen op eigen goede werken'.
Het enige fundament is Christus!
Jawel, maar daar gaat het in deze gelijkenis niet om. Als je knip en plakwerk wilt doen moet je wel rekening houden dat het over hetzelfde onderwerp gaat.
Maar goed, toon aan de hand van Matt.7 maar aan wat er zo dwaas is.
(heerlijk opbouwend verwoord trouwens, precies wat je verwachten kunt van mensen die zelf alleen maar tegen opbouwende kritiek kunnen)
Laatst gewijzigd door naamloos op 06 apr 2018 14:49, 1 keer totaal gewijzigd.
Alle spreken over Boven komt van beneden, ook het spreken dat beweert van Boven te komen. (Kuitert)


Terug naar “[Religie] - Algemeen”

Wie is er online

Gebruikers op dit forum: Geen geregistreerde gebruikers en 20 gasten