DeDwaler schreef:Beste Naamloos, wat is de waarheid? Het Evangelie omvat de gehele waarheid. Als ik door de waarheid vrijgemaakt moet worden, dan betekent dat toch dat ik ergens in verstrikt zit waar ik zelf niet uit kan komen? Je kunt toch niet zeggen dat men vrijgemaakt moet worden, zonder ook te zeggen waarvan of waaruit? Waarom is het donker? Waarom is Jezus het licht? Het probleem is, dat we in het westen niet onbekend zijn met christelijke terminologie, aangezien bijna iedereen wel een Bijbel heeft, Godsdienstles heeft gehad of naar de E.O. heeft gekeken, etc. We gaan er te gemakkelijk vanuit dat mensen begrijpen wat je met bepaalde termen bedoelt of wat je ze wilt zeggen, omdat ze het al vaker hebben gehoord.
Kijk, ik wil heus geen zwijgverbod opleggen over de shit waarin we van nature zitten.
Echter, als je verteld over de grenzeloze liefde van God, dan besef je toch per definitie hoever wij daar vanaf staan!
Preken over zonde hel en verdoemenis zie ik als een poging om met 'darkcifers' (bedoelt als tegenovergestelde van lucifers) licht in de duisternis te brengen. Nou, dat gaat niet lukken. Alleen licht kan de duisternis doorbreken, toch?
Uit eigen ervaring kan ik zeggen dat ik veel meer van mn eigen zonden zie als ik naar Jezus kijk. En ook als ik mensen op een christelijke manier zie reageren zie ik in dat licht het verschil met mijn eigen gevoelens, reacties en daden. Dat klapt er direct in, en dan zie ik dat ik fout zit.
En verder geloof ik dat het voor Jezus niet uitmaakt of je een vaag besef hebt, vanwege opvoeding of horen zeggen, wanneer je tot hem komt.
De dokter stuurt je ook niet weg als je een vermoedt dat je een ziekte-gen hebt geërfd, of als je via een andere weg hebt vernomen dat je wel eens een ernstige ziekte onder de leden kan hebben. Hij stuurt je zelf niet weg als je jezelf alleen maar voor de zekerheid wilt laten nachecken.
Ik zie dus geen probleem met de bekendheid van de christelijk terminologie van de E.O. of zoiets, een goede dokter neemt je sowieso serieus.
DeDwaler schreef:Als je tegen mensen zegt: God is liefde en wil je vergeven. Dan denkt men: oja jaja, omdat ik een zondaar ben toch? Weet je, daar zit geen kennis in of wetenschap. Het is niet doorleeft, of aangetoond en in het licht van de volmaakte en heilige God gezet. Daarom zal elke beweging van de mens naar aanleiding daarvan, hoe goed het ook bedoeld is, halfslachtig zijn. Het zal uiteindelijk ook niet standhouden, wanneer het daadwerkelijk beproeft wordt, omdat ze wat ze denken te hebben zelf in stand moeten houden, in plaats van dat God ze in Zijn hand houdt. Ik zoek naar de logica, waarom spreek je over vrijmaken, blijde boodschap, donker, licht, vergeving etc., zodat het verhaal handen en voeten krijgt.
Denk je dat een dokter alleen maar mensen wil genezen die goed pijn hebben gevoeld?
Dat de genezing afhangt van het besef van de ernst van de ziekte?
En waarom in vredesnaam zou de genezing van een zieke geen stand houden als hij de voorschriften van de dokter volgt?
Iemand die overtuigt is dat hij beter kan (wie niet?), zal beter willen. In dit verband dus meer liefde, licht, vrijheid enz.
DeDwaler schreef:Zover ik weet heb ik het niet specifiek over preken gehad, zoals een dominee een preek geeft. Ik heb het voornamelijk over de prediking van het Evangelie: het dienstwerk van gelovigen in de wereld.
Ik neem persoonlijk aan Paulus wel graag een voorbeeld, want hij is de mens (behalve Christus dan) waarvan we het meeste kunnen leren. Via zijn hand en hart is ook het grootste deel van het Nieuwe Testament tot ons gekomen. Dit schrijft hij aan Timotheüs: "Maar ú hebt mij nagevolgd in mijn onderwijs, levenswandel, levensopvatting, geloof, geduld, liefde, volharding,...". Waarom zou je zijn wijsheid en handelen in de wind slaan?
Inhoudelijk leer ik ook heel veel van Paulus, maar de vorm is voor mij echt geen wet. Ik hou meer van de stijl van Johannes.
Daarbij, Veel Bijbelwetenschappers zijn van mening dat iemand anders dan Paulus de brief aan Timotheüs heeft geschreven om de woorden meer gezag te geven, wat in die tijd wel meer gebeurde.
DeDwaler schreef:Het doel waar je het over hebt daar gaat het mij uiteraard ook om en belangrijker nog, hoe de Heere Jezus en de apostelen dat doen, zodat ik, aangezien we daartoe worden opgeroepen, niet zomaar wat uit mijn nek klets of een verhaal afsteek die mensen in de duisternis laat.
Mooi dat we het eerste eens zijn! Maar in tegenstelling tot jou gaat het er mij helemaal
niet om
hoe anderen dat hebben gedaan.
Mij is ook geen 'wet' bekent dat wij op dezelfde manier te werk moeten gaan.
Volgens mij eist elke cultuur en situatie wél dezelfde principes, maar zeker niet perse dezelfde aanpak.
DeDwaler schreef:Waaruit blijkt de onvoorwaardelijke liefde, ontferming, mededogen, vergeving? Liefde blijkt uit haat. Ontferming blijkt uit verlossing van de toorn. Vergeving blijkt uit schuld. Het een kan niet zonder het ander.
Met acceptatie begrijp ik niet helemaal wat je bedoelt, vrees ik. Er zullen inderdaad mensen zijn die zich tot zo'n Jezus aangetrokken voelen, dat blijkt, maar is dat ook de Jezus van de Bijbel? Die heeft het naast vergeving, ontferming en liefde, overduidelijk wel over zonden, schuld, verlossing van de toorn en haat.
Onvoorwaardelijke liede, ontferming, mededogen, vergeving e.d. zijn, voor zover mij bekent, geen dingen die we vanzelfsprekend vinden.
Met haat, uitbuiting, egoïsme, dominantie, discriminatie e.d. zijn we helaas veel meer vertrouwd.
Zet daar het eerste tegenover, dan is het meteen duidelijk, toch?
Met acceptatie bedoel ik dat je welkom bent bij Jezus, je hoeft zijn liefde niet te verdienen, ook niet door 'doorleefde kennis' ofzo.
God aanvaard je in Christus als zijn kind, en ik vertrouw zijn wijsheid in het opvoeden van zijn kinderen.
DeDwaler schreef:Het Evangelie verkondigen betekent gewoon de Bijbelse waarheid verkondigen. Mensen vertellen hoe het werkelijk is. Wie God is, wie de mens is, wie de Heere Jezus is en wat het kruis betekent etc. Een theologische uiteenzetting van het Evangelie is het boek Romeinen. De eerste 3 hoofdstukken van de Romeinenbrief zijn voornamelijk gewijd aan onze menselijke staat en daarna legt Paulus pas Christus als fundament (Romeinen 3 vanaf vers 21).
Hoe de mens geschetst wordt klinkt niet erg 'liefdevol', maar er klinkt wel liefde voor de waarheid. Je kunt ook in hoofdstuk 3:21 beginnen en alles wat ervoor staat eruit scheuren, want dat is exact wat je doet als je mensen het stuk over 'hel en verdoemenis' wilt besparen. Dat vinden mensen niet prettig en als ze het niet prettig vinden, dan willen ze ook niet naar de Heere Jezus komen. Dat is de positieve aanpak?
Wat mensen wel of niet prettig vinden blijkt in de praktijk nogal te verschillen.
Verder zijn er veel voorbeelden van mensen die tot Jezus getrokken werden zonder de dreiging van hel en verdoemenis.
Maakt het voor jou verschil of mensen tot Jezus
getrokken worden door zijn liefde, of dat ze tot Hem
gedreven worden uit angst voord de hel?
Ik geef de voorkeur aan het eerste, maar het eindresultaat is hetzelfde.
DeDwaler schreef:Sterker nog, ik ga ervan uit dat ieder mens een vreemdeling is in zijn eigen hart (prachtig omschreven trouwens!). Niet, omdat je dingen anders ziet dan ik, maar omdat ik dat zo lees ik in de Bijbel en het Licht van God in mijn eigen hart ..... bracht me op de knieën en dat doet het nog. Ons hart is van nature van steen waar Gods waarheid niet inkomt: "Want zij hebben, hoewel zij God kennen, Hem niet als God verheerlijkt of gedankt, maar zij zijn verdwaasd in hun overwegingen en hun onverstandig hart is verduisterd." (Zie Romeinen 1 - 3:20).
Wel, ik geloof
niet dat ik geheel een vreemdeling ben in mijn eigen hart. Ik begrijp dat je er graag een bijbeltekst bij hebt: "Want wie van de mensen kent de dingen van de mens dan de geest van de mens, die in hem is".
Daarmee zeg ik niet dat ik de diepte van mijn eigen hart doorgrond, maar ik weet wél wat er in mijn eigen hart leeft. (niet wat er sluimert)
Verder: ik lees ook in de Bijbel en ik onvang ook licht van God in mijn hart. Toch verschillen we van opvatting, en nu?
DeDwaler schreef:Dank dat je dat antwoord met me (ons) deelt, Naamloos, dat vind ik mooi dat je dat zegt. Ik kan me dat laatste ook niet voorstellen, maar toch gebeurt het ergens en door iemand. Je kunt je ook niet voorstellen dat er twintig man aan de grond staat genageld en te kijken hoe iemand verzuipt, niemand doet wat. Het gebeurt. De toestanden in de vernietigingskampen, WOII, onvoorstelbaar, maar het gebeurt, door mensenhanden van mensen net als wij. Dat we het ons niet kunnen voorstellen, betekent niet dat we er niet toe in staat zijn, want de dagelijkse praktijk wijst wel uit dat we overal toe in staat zijn, waaronder door haat of angst voor vervolging ook roepen: Kruisig Hem!
Er zijn, God zij dank, ook veel voorbeelden van mensen (gelovig én ongelovig) die hun leven wagen of geven om een ander te redden.
Waar we toe in staat zijn dat laten we met z'n allen wel blijken. Maar dat zegt naar mijn beleving niet dat ik zelf tot alles in staat ben.
Daarmee zeg ik niet dat ik
mindere zonden bega en anderen
ergere maar
andere.
Ik heb liever een kogel door mijn kop dan dat mijn lieve meisje in de handen van mensenhandelaars valt.
DeDwaler schreef:Ik ook niet, maar er is verschil tussen weten dat je niet volmaakt bent en om die reden vluchten in de liefdevolle armen van God. Daarvoor is volgens mij wel iets meer sloop- en breekwerk nodig, als je begrijpt wat ik bedoel.
Tja, toch zijn er mensen die om een snottebel naar de dokter gaan, en een goede dokter ziet direct dat die 'snottebel' een heel serieuze zaak is.
Maar een goed getuigenis van Jezus en zijn eigenschappen maakt het contrast met de eigen werkelijkheid echt wel duidelijk.
Dan weet je meteen ook dat het niet om een kleinigheidje gaat.
Alle spreken over Boven komt van beneden, ook het spreken dat beweert van Boven te komen. (Kuitert)