Pcrt'je, ik zal je de achtergrond van mijn epistel uit de doeken doen.
Een tijdje terug waren we op een verjaardag (zo'n chaotische, met veul mensen die hun mening kwijt moeten, de cola over de tafel gaat en de saucijzenbroodjes verbranden in de oven, maar wel gezellig ) en één van de stellen had dit dus precies aan de hand. Hun kind kan door lichamelijke beperkingen niet naar de basisschool van oudere broers en zussen, dus op zoek naar aangepast onderwijs. De meerderheid van de visite was trouwens van de gereformeerde gemeente en zij ook. Het is best heel moeilijk om een school te vinden die dan bij je past. Zij hadden er verschillende bezocht en tot hun verbazing voelden ze zich het beste thuis bij de openbare school.
De directeur en het personeel wat er rondliep was heel belangstellend naar hun kind, wilden het naadje van de kous weten over de zorg die nodig was, en was belangstellend over hun manier van leven. Ze benadrukten dat ze hun best doen om ieder kind mee op te voeden in de traditie van thuis. Zo zaten er op de school ook andere kinderen uit de refo-zuil, kinderen van ongelovige ouders, en kinderen met een islamitische achtergrond. De lerares van één van de klassen vertelde dat ze zelf niet gelovig was, maar dat ze wel hun best doen om rondom de gereformeerde en islamitische hoogtijdagen altijd daar aandacht aan besteden. Ze gaf als voorbeeld dat er rondom pasen verteld wordt over de wederopstanding van Jezus en niet enkel over de paashaas. Dat ouders altijd van harte welkom waren om een themales te verzorgen in de klas.
Openbaar betekend niet anti-religieus en de ouders waren daar heel bang voor geweest. De sfeer op de school was heel open, veilig en prettig. De algehele stemming van de visite op deze verjaardag was dat het kind daar prima op z'n plek was en dat je in ieder geval niet bang hoefde te zijn dat jouw kind buiten de boot viel doordat het niet mee zou doen met -bijvoorbeeld- oefenen voor de eerste communie.