naamloos schreef:Ik neem aan dat ie bedoelt dat de korste weg naar God geloof in de Heer Jezus Christus is.
Dat zal vast!
naamloos schreef:Verder snap ik nooit zo goed waarom sommige christenen keer op keer op keer op keer ... maar willen blijven horen hoe ze christen zijn geworden.
Mensen gaan toch ook niet elke dag of week een lezing luisteren over (hun) geboorte en hoe dat biologisch (theologisch gezien ivm wedergeboorte) in z'n werk gaat (ging).
Omdat de onzekerheid kennelijk groot is?
naamloos schreef:Je bestaan is genoeg bewijs voor je geboorte. Je geloof is genoeg bewijs voor je wedergeboorte.
Tja, op zich heb je gelijk. Maar er zijn veel soorten geloof hé. Met en zonder diepgang. Weet je, wedergeboorte is een groot wonder. Geloof wordt ook geschonken uit genade. 'Uit genade zijt gij zalig geworden'. Zoals licht in contrast staat met donker, zo staat wedergeboorte in contrast met de zondeval. In sommige (waaronder evangelische?) oppervlakkige gemeenten kunnen ze alles zelf grijpen en is het wonder en de diepe doorleving van zonde en genade nergens te bespeuren.
Je hebt dus het ene uiterste, maar ook het andere uiterste.
naamloos schreef:Nadat iemand geboren is ligt de focus op opgroeien en een productief volwassen gaan leven leiden.
Dat is in geloofsleven niet anders. Het lijkt me ongezond om te blijven hangen in "geesteljjke kraampraatjes en beschuit met muisjespreken."
Inderdaad als de kern van de zaak goed ligt is het nodig dat we opgroeien en vrucht dragen.
Maar dan moet de kern van de zaak wel goed liggen. 'Uit u geen vrucht in der eeuwigheid', 'uw vrucht wordt uit Mij gevonden'.
M.a.w. wij kunnen in der eeuwigheid niets toevoegen aan onze zaligheid, maar alleen door Christus kunnen we vrucht dragen.
Maakt jou dat ook afhankelijk?
Ik zie zo een beeld voor me van iemand (heb het niet over jou hoor) die het geloof en zijn eigen zaligheid zeg maar zelf gegrepen heeft en dan zogenaamd als een raket vooruit schiet 'in het dragen van vruchten' en er nogal mee pronkt. Of verstandelijk heel goed weet dat je vrucht moet dragen en daar graag over praat, maar dragen ze ook werkelijk vrucht? Bezoeken ze de weduwen in hun verdrukking? etc. Of praten ze er alleen maar over? Het ware geloof praat graag over het Voorwerp van het geloof en schijngeloof praat graag over zichzelf. Maar bij een waar geloof val je er zelf tussenuit.
Trouwens, over vruchten gesproken, de realiteit bij christenen als Paulus is veel anders. God ziet Zijn eigen vrucht wel, maar voor de gelovigen is het vaak 'het goede dat ik wil doe ik niet, maar het kwade dat ik niet wil dat doe ik'.
Ik ellendig mens, wie zal mij verlossen uit het lichaam dezes doods?
Ik dank God, door Jezus Christus, onzen Heere.
Zo dan, ik zelf dien wel met het gemoed de wet Gods, maar met het vlees de wet der zonde.
Rom.7.
En toch droeg Paulus vrucht die voor God welbehaaglijk was.
(..)Namelijk de rechtvaardigheid Gods door het geloof van Jezus Christus, tot allen, en over allen, die geloven; want er is geen onderscheid.(..)Rom.3.