coby5 citeert:
Het viel me wel op dat Paulus wel naar die synagoges ging maar met die andere lui sprak hij op het marktplein, niet in hun tempel.
Onze apostel Paulus ging altijd eerst naar een synagoge toe. Daar sprak hij hun taal en zij waren volledig bekend met het Hebreeuws. Paulus liet hun de teksten zien die betrekking hadden op de Messias en motiveerde dat omdat er ooggetuigen waren die dat massaal konden bevestigen. Zij, die bij machte waren om naar Jeruzalem te gaan tijdens een van de feesten, konden zijn getuigenis bevestigen. Dat was zijn kracht in de uitleg. Helaas waren er ook velen die nog verblind waren dat zij de boodschap van Paulus niet doorgronden. Het zou heel goed passen bij deze tijd, waarin velen het Evangelie niet begrijpen of willen aanvaarden.
Als er in een plaats minder dan 10 mannen waren dan bleef de synagoge dicht en verhandelde Paulus zijn boodschap op het marktplein. Dan stonden daar ook anderen bij die voor het eerst het Evangelie horen. Daar, waar Paulus niet meer gewenst was in de synagoge, heeft vaak te maken met enige kortzichtigheid en gezichtsverlies door de leiders van de plaatselijke synagoge. Als gevolg daarvan ging hij gewoon de straat op. En natuurlijk zaten onder die hoorders enkele volksgenoten die het een en ander konden bevestigen. Wat dat betreft was die tijd net zo seculier als hier in het westen.
Paulus brengt, als hij weer na een lange tijd in Jeruzalem is een gelofteoffer en met hem 4 andere mannen. De offerdienst ging gewoon door tot aan de verwoesting van de tempel. Paulus legt ook verantwoording af in de tempel en dat wordt hem niet in dank afgenomen. Maar let op: wie maakte in die dagen de dienst uit in de tempel? Dat waren voornamelijk de Sadduceeën die de opstanding uit de dood gewoon ontkenden. Daar geloofden zij niet in. Dat was ook de oorzaak van de strijd die er voortdurend was. Helaas was Paulus als Farizeeër ook beïnvloed door de leer van de Saduceeën. Gelukkig heeft hij tijdig ingezien dat dit niet juist was.
Gelet op de invloed van de Sadduceeën is het ook duidelijk dat het verzet zo groot was vanuit de geestelijke leiders in Israël in de dagen na de opstanding van Yeshua uit de dood.