Keizer Constantijn de Grote is het beste wat het christendom is overkomen.
Met zijn edict van Milaan in 313 maakte hij een einde aan de christenvervolgingen.
Het was waar de christenen in die tijd voor gebeden hadden.
God heeft hun gebeden verhoord.
Ik eer en gedenk hem en zijn godzalige moeder Helena in dankbaarheid
Deze primair aan mijn adres gerichte en buitensporige idealisering van de politieke overwinning van het christendom in de 4e eeuw kan ik niet op mij kan laten zitten, dit loopt werkelijk de spuigaten uit, te gek voor woorden!
Maar voor allen die het gelezen hebben stel ik er prijs op te verklaren dat de repliek van mona hierop mij uit het hart gegrepen is.
Hier dus mijn repliek:
Jes 62:1: ‘Om Sions wil zal ik niet zwijgen, en om Jeruzalems wil zal ik niet stil zijn; totdat haar gerechtigheid voortkome als een glans, en haar heil als een fakkel, die brandt !’
Dat Gods macht en goedheid zo groot is dat Hij zelfs uit het grootste kwaad nog iets goeds geboren kan laten worden. De kruisiging van Zijn Gezalfde was het toppunt van de goddeloosheid in de loopbaan van de gevallen mens. Maar God heeft nooit een grotere en heerlijkere overwinning behaald op de macht van satan, dood en hel dan door het kruis! Moeten wij daarom Judas, Kajafas, Pilatus en de Joodse Raad als heiligen gaan vereren? De Kerk kreeg door de politieke overwinning van het christendom in de 4e eeuw een machtspositie in de wereld. En dat was een grote ramp met rampzalige gevolgen voor kerk en wereld. Denk maar aan de stromen bloed vergoten in de door de Paus geïnspireerde en gezegende kruistochten. En dan de vele godsdienstoorlogen in Europa. Allemaal door de machtshonger van de paus die zich zelfs boven de keizer en de koningen verhief! En wat nog veel erger is, met die omwenteling in de 4e eeuw werd ook die rampzalige, godonterende verv-theologie geboren. Want het is de Kerkvader Augustinus geweest die deze “overwinning van het christendom” (wat nog iets anders is dan de Gemeente van Christus) ook theologisch onderbouwd heeft. Augustinus leerde dat Israël voorgoed had afgedaan en de kerk nu de belichaming was van het aan Israël beloofde koninkrijk. En zo werd het historische Israël gereduceerd tot slechts een voorlopig gestalte, een pseudoniem en wegwerpverpakking van het “geestelijke Israël” de alleenzaligmakende kerk, die de definitieve gestalte van het aan Israël beloofde koninkrijk heette te zijn. Benamingen als Sion, Jeruzalem en dergelijke moesten dus op de Kerk toegepast worden en al de profetieën van het O.T. werden vergeestelijkt en op de Kerk overgebracht. De kerk werd dus het geestelijke Israël, Christus werd “ Koning van de Kerk”, de doop kwam in de plaats van de besnijdenis, de eerste dag der week werd de sabbat enz. kortom de kerk gaf het hemelse standpunt waarop Christus haar door Zijn opstanding geplaatst had volledig prijs en kroop in de huid van Israël. En zo kregen wij een duizendjarig vrederijk zonder Israël, zonder de wederkomst, zonder de eerste opstanding, terwijl honger, oorlogen, pestilentiën en allerlei rampen “gewoon” doorgingen, dat in flagrante tegenstelling is met dat wat de profeten over het vrederijk leren. Maar het is godonterend zelfs maar te veronderstellen dat Hij de eed waarmee Hij Zich aan Abraham en zijn zaad verbonden heeft zou kunnen verloochenen. En de rampzalige gevolgen voor de Joden zijn openbaar sinds het duidelijke, zij het indirecte, verband tussen de vervangingstheologie en de Shoah door een scala aan theologen, historici en filosofen onweerlegbaar aan het licht is gebracht. Hier zal ik het maar weer bij laten, kom mij alsjeblieft nooit meer met zulke dwaasheden aan boord!
gr: ereunao