Geestelijke groei in de gemeente
Paulus vindt het verschrikkelijk dat onze christelijke kerken lijken op een babycreche.
In 1 Korinthe 3 zegt hij: Krijgen jullie nu nog steeds melk?
Dragen jullie nou nog steeds luiers?
Ds. Sybrand van Dijk behandelt in zijn gemeente de Hebreeënbrief en leest daar: "gij behoort leraars te zijn" (Hebr. 5:12).
Geestelijk volwassen.
Dat zijn mensen die in staat zijn te onderscheiden tussen goed en kwaad (Hebr. 5:14).
Maar veel gelovigen laten de dominee en de kerk bepalen wat goed en kwaad is.
Wij voeden onze kinderen op tot volwassenheid.
En de kerk behoort dat ook te doen.
Zodat wij zelf een persoonlijk geloofsleven hebben, zelf bidden, zelf bijbel lezen, zelf Gods stem leren verstaan, zelf leren getuigen, zelf iemand tot Christus leiden, zelf jonge christenen kunnen onderwijzen.
Zelf onze gaven en talenten leren inzetten in en vanuit de kerk.
Geestelijke groei.
Waarom lijkt de christelijke gemeente op een babycrèche.
Paulus komt hoofdschuddend de gemeente van Korinte binnen.
En schrikt.
Wordt hier nog altijd babymelk uit flesjes gedronken?
Worden hier nog altijd luiers verschoond?
Wat een gekrijs en geschreeuw?
Tjonge, jonge, lopen jullie nou nog steeds voorgangers achterna?
In Hebreeen 5:11 en volgende klaagt de schrijver:
"Nog steeds onmondig?
Nog steeds onvolwassen?
Ik had erop gerekend dat jullie zelf inmiddels leraren waren.
Moet ik jullie nu nog de eerste beginselen bijbrengen?"
In Hebreeën 5:14 beschrijft de auteur dat volwassen gelovigen door oefening van hun zintuigen hebben leren onderscheiden wat goed en wat kwaad is en zij zijn in staat anderen geloofskennis bij te brengen.
Waar zijn we in hemelsnaam mee bezig?
Is onze gemeente een babycreche?
Zit onze kerk vol onmondigen?
Worden nog altijd de tien geboden voorgelezen?
Of wordt er alles aan gedaan om ons te vormen, te trainen, te laten oefenen, ons toe te rusten om volwassen christenen te worden die zelfstandig met God leven en zelf de juiste beslissingen kunnen nemen?
Want we moeten erop uit.
De gemeente is uitvalbasis.
Christenen gaan vanuit de gemeente de wereld in en mensen van de wereld worden gastvrij onthaald in de gemeente.
Dat is naar mijn diepste overtuiging Gods doel met de gemeente.
Is dit herkenbaar, een schokkende ontdekking.
worden we inderdaad in slaap gehouden, in slaap gewiegd in het gespreide bedje van traditie, bekendheid, vertrouwdheid, sociale controle, dogmatiek e.d.
Of is onze gemeente in volwassenheid aan het opgroeien of al opgegroeid.
en zijn we een gemeente naar het voorbeeld van de Heere Jezus in contact en open staand naar allen, alle mensen, levende getuigen.
Allen, juist hen, die de Heere Jezus zo hard nodig hebben, die wel geloven in God of "iets" maar voor wie de kerk zo iets ver wegs of pijnlijk is geworden uit eerdere ervaringen of beleving.
Ik las eens het volgende, heel confronterend maar zo waar
Wie geen melk drinkt, groeit niet
We zien zo veel christenen helemaal niet op Jezus lijken.
Ze blijven hangen in allerlei aardse zaken en blijven maar weigeren om de meest fundamentele stappen te zetten.
Maar wie de melk niet drinkt, zal als christen niet echt groeien.
Zo iemand blijft een geestelijke baby.
Zo wil jij toch niet zijn?
Een onvolwassen christen die in de kerk vermaakt wil worden en nog steeds denkt dat de wereld om hem draait.
Die geen melk wil drinken, maar roept om “vast voedsel” (“Ik wil weer eens een echte goeie preek!
Ik wil vast voedsel waar ik weer een hele week mee vooruit kan!”).
Ondertussen “poept” hij de hele boel onder.
Hij oordeelt,
hij moppert,
hij bromt
en leidt menigeen af van zijn taak.
Ondertussen ligt er een wereld in nood op hem te wachten.