De tweede kamer heeft een wetsvoorstel gedaan tot versoepeling van de wet mbt euthanasie.
Zo zou een ieder die meent dat zijn leven voltooid is en het wil beëindigen dit wettelijk mogen doen. Zonder medische redenen.
Bij ons op het werk (thuiszorg) een hot item. De ene collega vindt het prachtig en de ander dreigt met ontslag als de wet erdoor komt.
Er zijn schrikbarend veel cliënten, ook in onze wijken, die aangeven niet meer te willen leven. Dit gaat om ouderen, vaak hoogbejaard en last hebbende van de ouderdomskwalen. Ze verliezen hun zelfstandigheid, en hun wereldje wordt heel klein. Familie overlijdt en de eenzaamheid is erg aanwezig. Ik begrijp het als iemand zegt: mijn leven is voltooid.
Maar de meest grote moeite zou ik hebben om straks voor zo iemand een proces in gang te moeten zetten en degene moet begeleiden in dat proces. Zelfs bij ongeneeslijk zieken vind ik het al lastig betrokken te raken bij euthanasie.
Want bij andere clienten in soortgelijke situaties zie ik verschil, het kan anders. Deze mensen zorgen zelf dat ze actief betrokken blijven in de gemeenschap ook al kunnen ze zelf het huis niet meer uit. Typisch is is dat dit juist vaak de mensen zijn zonder gezin om zich heen, kinderloos. Vaak al jarenlang aangesloten bij verenigingen waar men nu nog bezoek van krijgt of door opgehaald wordt.
Nu is het nog maar een voorstel en maar zeer de vraag of het door de eerste kamer komt. Maar de tijden veranderen en misschien komt het ooit zover dat je gewoon de dokter kan bellen om zonder reden een afspraak te maken om het voltooide leven te beëindigen.
Mocht het zover komen dan weet ik niet of ik als verpleegkundige nog wel zuiver werk doe als 1 van de taken wordt om mensen hierbij te gaan helpen. Misschien wat voorbarig maar ik denk daar wel aan.