heintje schreef:Volgens mij valt het best mee. We wijken niet heel veel af van wat TS bedoelt.
Onbegrip is het kernwoord. En onkunde soms, wellicht gebrek aan kennis en natuurlijk egocentrisme. ''Alles wat ik niet leuk vind of niet in mijn straatje past is maar lastig''
Als mensen zich nu eens gewoon kunnen verdiepen in een beperking..
''Geen tijd voor'' ''Gebrek aan inlevingsvermogen'' ''Mezelf op de eerste plaats stellen'' Ik denk dat we wat dat betreft allemaal beperkingen hebben, sinds de zondeval.
Maar ik zie dat niet als excuus hoor.
Wat mijn dochter enorm heeft geholpen is er veel (VEEL!) over vertellen. Iedere spreekbeurt ging over autisme of aanverwante problemen. Maar ik denk dat dit in een kerkgemeenschap wat lastiger is. Openheid is heel belangrijk.
Zeker, maar zie maar de juiste balans te vinden als ouders. Als je meerdere kinderen hebt en het ene kind krijgt veel meer aandacht , grote kans dat er ook iets scheef groeit bij kind dat veel minder aandacht krijgt. En misschien gaat het kind dat veel aandacht krijgt zich heel speciaal voelen. Dat kan ook mis gaan.
En als ze je dan nog niet willen begrijpen...so be it! Dan is dat hun probleem.
Of niet? Zo zou je het ook kunnen zien.
Anders blijft het toch heel moeilijk voor alle omstanders (...) niet onder ogen ziet en er daadwerkelijk iets aan wil doen, voor zover mogelijk.
Eén van de kenmerken is dat men een eigen waarheidsbeleving heeft.
Zie dat dan maar eens om te buigen naar DE waarheid.
Dat komt me bekend voor.
heintje schreef:
Uiteindelijk is het helaas een feit dat de 'autist' met zijn of haar probleem moet zien om te gaan omdat je dit van de niet-directe- omgeving niet kan (mag?) verwachten. Maar een kerkgemeenschap? Ik zou toch enig begrip verwachten als bekend is hoe het komt dat je "afwijkt" van de kudde.
Dat zou je wel mogen verwachten ja.
JohannesHermanus schreef: Overigens is er nauwelijks een diagnose denkbaar die in de loop van de jaren zo nietszeggend is geworden als die van autisme. Alles dat maar enigszins afwijkt van het gemiddelde krijgt een label.
Het is inderdaad wel flink toegenomen (op papier), het aantal mensen met '' autisme'' en ''adhd'' . Hoe zou dat komen?
Al die zogenaamde gevallen, zou dat niet gewoon een ''welvaartsziekte'' zijn? Hup, jij bent een beetje druk, dat vinden we lastig en hop plak ''etiket''!
Misschien zijn kinderen wel druk omdat ze geen of weinig aandacht krijgen van de ouders, omdat papa en mama het druk hebben. Het aantal tweeverdieners is de laatste jaren natuurlijk ook flink gestegen, flink gestimuleerd door de overheid. '' Wordt de samenleving niet verziekt op deze manier!?''
''Het kan zijn dat we het niet doorhebben, omdat het sluipsgewijs gaat en omdat het met mij misschien nog wel goed gaat''
heintje schreef:en met dat laatste bedoel ik dat er meerdere ziekten zijn die alleen onder het spectrum autisme vallen. PDD-Nos is er 1 van. ADHD en nog veel meer in ook nog eens verschillende gradaties.
PDD-NOS is een subcategorie en voldoet niet aan alle kenmerken van ''autisme'' en valt er als zodanig ook niet onder.
'' Het is een restcategorie'' van mensen die soms misschien lastig zijn, maar niet lastig genoeg''
Even cynisch gezegd. Het is wel opzienbarend hoeveel verschillende soorten labels er zijn vandaag in de DSM-list. Straks krijgen we zo'n gerobotiseerde maatschappij. De gegevens van mensen die enigszins verward zijn worden tegenwoordig al opgeslagen in een databank. En waar eindigt het.
Aan de ene kant begrijpelijk, dat heeft zich zo ontwikkeld in de loop der jaren en mensen willen toch een afgestemde behandeling, maar slaan we niet teveel door als maatschappij, wat zijn de werkelijke oorzaken!?
Ik geloof en weet wel dat er mensen zijn waar op een bepaald gebied vanaf de geboorte de hersenen anders functioneren en die wel degelijk baat hebben bij een diagnose.
Maar uiteindelijk werken bij iedereen de hersenen anders en ik zie het ook als een beperking van de niet ''niet-gediagnosticeerde'' als men niet er mee weet om te gaan. Het is wel heel makkelijk te zeggen dat het dan aan de ander ligt. Zelfreflectie is voor iedereen nodig.
(..)Namelijk de rechtvaardigheid Gods door het geloof van Jezus Christus, tot allen, en over allen, die geloven; want er is geen onderscheid.(..)Rom.3.