Berichtdoor gravo » 02 jan 2016 18:42
Als iemand nog de illusie zou willen koesteren dat bevindelijk gereformeerde orthodoxie nooit kan leiden tot extremistisch gedachtengoed, welnu dan dient de genoemde site als overduidelijk tegenargument voor dit illusoir vermoeden.
Het is de vloek van de orthodoxie: er is altijd iemand te vinden doe nóg orthodoxer is dan de vorige en die er met de goodwill die aan orthodoxie hangt vandoor gaat.
Extremisme van orthodoxe snit doet er altijd een schepje bovenop om aan kop te blijven. Weliswaar ondergaat men daarmee een gelijdelijke en onvermijdelijke verdunning van het aantal volgelingen, maar dit sterkt de extremisten alleen maar in hun beweging: niemand is zo zuiver, zo streng, zo radicaal, zo extreem als wij....kijk maar hoe weinig mensen ons nog volgen.
Wat zij niet zien is dat de grote groep achterblijvers deze vorm van orthodoxie niet langer met hun geweten in overeenstemming kunnen brengen (Godlof). En dat zij de extremisten node hun ondergang via het gekkenhuis tegemoet zien gaan.
Uiteindelijk worden alle banden, zelfs de geloofsbanden door dit soort extremisme doorgesneden en verdwalen deze dwalenden in een verschrikkelijk niets. Daarom is extremisme gevaarlijk.
Want zeg nu zelf, wie de site van GPPB leest krijgt toch de indruk dat er sprake is van een soort Heilige Viervuldigheid, te weten: God de Vader, de Zoon, de Heilige Geest en Bromsnor Burggraaf. De laatste dan in de hemelse kardinaalsfunctie (hoofd van de Congregatie van het Laatste Oordeel) met de goddelijke opdracht om nu reeds een voorschotje te nemen op wat de Rechter aan het einde der tijden zal beslissen.
Geen christen kan hier nog mee instemmen. GPPB staat alleen. Erger nog, hij vervreemdt niet alleen van de gemeente, maar ook van God.
De Heere geve nog dat dhr. Burggraaf (slechts*) een psychische ziekte onder de leden heeft.
Dat zou verdragelijker voor hem zijn in het oordeel, dan wanneer hij zich trots bij de hemelpoort zou melden om te vertellen hoe hij alle zondaren de huid vol heeft gescholden tijdens zijn hele aardse leven.
Want dan zal blijken dat God precies diezelfde zondaren genade wilde verlenen.
En dan sta je als GPPB, met eerbied gezegd, toch met een mond vol (knersende) tanden. Ja, dan komen de waterlanders, maar dan is het te laat.
GPPB, oudste zoon, leer ook eens je te verblijden om de verloren zoon.
Hij was verloren, maar is gevonden. Hij was dood, maar is levend.
Schuif eens aan aan de feestelijke dis der genade in plaats van mokkend binnen te blijven zitten en al het vuur van de rokende vlaswieken om je heen woedend uit te trappen.
gravo
• (ik onderschat de zwaarte van een psychische ziekte niet)
'Von Gott wissen wir nichts. Aber dies Nichtwissen ist Nichtwissen von Gott'
(Franz Rosenzweig, Der Stern der Erlösung)