Catechese vormt een wezenlijk onderdeel in het kerkelijk leven. Het onderwijs aan jongeren is van levensbelang voor het voortbestaan van het kerkelijk leven, maar bovenal voor hun persoonlijk leven.
Ik wil in dit topic eens nader ingaan op de catechese. Vanaf mijn twaalfde heb zelf op catechisatie gezeten, tot en met mijn zeventiende jaar. Toen ik 18 was, zat ik op belijdeniscatechisatie.
Voor kinderen jonger dan 12 jaar is er zondagsschool of kindernevendienst. Voor jongeren van 12 jaar en ouder is er catechisatie. Dit lijkt me een goede zaak, omdat je met jongeren vanaf 12 jaar ook dieper in kan steken op de beleving en het gevoel. De leerstof van de Heidelbergse Catechismus (HC) ontleent zich hier goed voor. Het vertellen van geschiedenissen uit de Bijbel is een goede vorm van onderwijs aan kinderen jonger dan 12 jaar, omdat hun belevingswereld ook heel erg in het vertellen van verhalen ligt.
Catechese wordt gegeven aan jongeren vanaf 12 jaar. Toch leert de ervaring dat zij bepaalde zaken met betrekking tot het (christelijk) geloof moeilijk kunnen begrijpen. Ten minste, dit was wel het geval toen ik zelf op catechisatie zat. Ik weet nog goed dat toen ik zelf een jaar of 14 was, dat er verschillende leeftijdsgenoten op catechisatie zeiden dat ze de Heidelbergse Catechismus zo moeilijk vonden. Toch kan de HC wel een goede leidraad vormen voor catechisatielessen. Als er moeilijke woorden in de HC staan, dan is het de taak van de catecheet om het zo eenvoudig mogelijk aan de jongeren uit te leggen wat het betekent.
Mijn vraag is: hoe kan de catechisatieles het beste ingericht worden, zodat het aansluit bij (het niveau van) de jongeren? Een aantal vragen en antwoorden uit de HC leren, en/of ook nog iets anders? Wanneer heeft de catechisatie een meerwaarde voor de jongeren?