Hallo,
Sinds mijn pubertijd heb ik last van artritis psoriatica. Toen ik mijn man leerde kennen viel het mee en zag mijn huid er redelijk normaal uit.
In onze verkeringstijd kwam het zo af en toe terug en mijn man had daar best wat problemen mee en maakte toen al opmerkingen in de richting van: 'je hebt het voor mij verzwegen' en 'als ik dat had geweten...dan...'
Ik werd daar heel verdrietig van maar ik hield van hem en dat doe ik nu nog overigens
Gelukkig waren daar medicijnen die ik mocht gaan gebruiken die super goed hielpen
Nu zijn we een tijdje getrouwd en hebben een gezond kindje gekregen. Tijdens mijn zwangerschap is de psoriasis weer in alle hevigheid terug gekomen omdat ik mijn medicijnen niet meer mocht gebruiken en begonnen de opmerkingen weer en werden steeds erger...
Ook kwamen er opmerkingen bij van: 'en dan zie ik overal van die mooie vrouwen lopen en dan loop ik met zo'n vrouw' en 'zelfs een vent die lelijker is als ik heeft soms een mooiere vrouw'
Er vallen regelmatig korstjes uit mijn haar, ik kan er niks aan doen maar ik voel me soms echt een klein duimpje...
Hij zei al een keer tegen me: kun je niet een hoofddoek dragen ofzo? dit stak me recht door mijn hart...
Ik ben naar het ziekenhuis gegaan en mocht lichttherapie volgen waardoor het stukken beter ging in korte tijd...
Nu na de zwangerschap en mijn verlof moest ik helaas stoppen met de lichttherapie en je raad het al...de ziekte komt weer terug...niet zo snel als daarvoor maar mijn man maakt zich er weer enorm druk om wat de situatie van mijn huid niet bepaald bevorderd...(stress is nu eenmaal de veroorzaker)
we zijn op zoek naar een ander huis omdat we nu vrij klein wonen...
een van zijn opmerkingen was vorige week...we gaan roosters in de vloer maken zodat al die korstjes ertussen kunnen vallen...
hoewel deze opmerking, zoals ik hem nu schrijf, erg lachwekkend klinkt kwam hij niet zo bij mij binnen...hij was nogal geirriteerd en ik heb toen vooral verdrietig maar ook boos gereageerd dat we toch niet in een koeienstal hoeven te wonen en dat hij zich eens niet zo druk moet maken daar om...
Hij blijft ook steeds maar hameren op mooiere vrouwen...dat doet mij ook heel veel pijn...
vooral omdat ik er pas ook achter ben gekomen dat hij regelmatig porno kijkt...hij vind dit de normaalste zaak van de wereld, zeker met een vrouw die er maar weinig zin in heeft zegt hij dan...
Ik vind dit erg vervelend want hoe kan ik me nu geven aan een man die me steeds zoveel pijn doet?
Soms is hij erg lief voor me en dan ben ik er voor hem maar als hij een aantal opmerkingen heeft gemaakt, sorry maar dan kan ik het gewoon niet...Mijn man denkt dat ik me maar aan zit te stellen als ik dat tegen hem zeg en dat ik de enige vrouw ben die zo reageert...
Ben ik dan echt zo vreemd? Ligt het dan aan mij dat het niet goed lijkt te gaan tussen ons? Iemand tips voor mij?