Christus als goed voorbeeld

[learsi]

Was Filippus toen hij onder de boom zat in nood? Of was hij lekker aan het uitrusten? We weten het niet, maar toch geloofde Filippus Christus, omdat Christus hem al had gezien, voordat Filippus Hem had gezien.

Het was natuurlijk Nathanael .

......."Waarlijk een Israeliet in wie geen bedrog is".......

In Psalm 32 staat de enigste tekst in het OT die positief over bedrog spreekt...." in wiens geest geen bedrog is".
Dat maakt het erg aannemelijk dat Nathanael onder de vijgeboom aan het bidden was, en niets weghield voor de Heere in zijn gebed.
Nathanael bad als David in Psalm 32.

En als de Heere dan zegt.......Eer Filippus u riep, daar gij onder de vijgenboom waart zag Ik u.........
Kijk, daar zag de Heere de vijgenboom, en Nathanael als een van de vruchten(!).........
En Nathanael denkt terug aan dat moment en erkent:... al is Deze uit Nazareth, Deze moet het zijn Die komt uit Bethlehem(= huis van het Brood).......naar de profetie!
Wonderlijk is Zijn Naam.
De Heere leert de Zijnen Zelf dat Hij het IS.

h.g. Learsi

[alexander91]

Het was natuurlijk Nathanael .

Ach excuus, goed gezien! Ik had ze door elkaar gehaald.

Mooi, de relatie met psalm 32!

Wat een enorme diepte zit er in deze tekst! (Johannes 1: 35-51)

[alexander91]

Ja, hoe en waar is Petrus bekeerd?
Hoe........op wat voor wijze?
Bewaard onder de wet, getrokken door de Vader tot de Zoon, door de Zoon komen tot de Vader (geroepen/getrokken door Woord en Geest).
Dus door de 3-enig God.

Waar.......op welke plaats?
Bij de 3-enig God.

......."Indien gij Hem zoekt, Hij zal van u gevonden worden".......

......."Indien dan gij die boos zijt weet uw kinderen goede gaven te geve, hoeveel te meer zal de hemelse Vaderde Heilige Geest geven degenen die hem bidden"........


h.g.
Learsi

Met waar, bedoelde ik vooral, op welk punt in de Bijbel kunnen we het vinden. Maar dieper nog bedoel ik hiermee: is het belangrijk om dat ene moment van bekering op te zoeken?

Het is overigens interessant om te lezen wat je eerder in je reactie over Petrus schreef. Ik kan dat zeker onderschrijven (wat is het toch goed om dicht bij het Woord alleen te blijven!)

@alexander91, zou je ff in het kort uit kunnen leggen wat jij verstaat onder "bevindelijke standen-prediking?

Em, dit is wel een lastige, maar terechte vraag. In elk geval bedoel ik de lering in de rechterflank van de kerk (o.a. GG een GGiN) dat de bekering voor het overgrote deel gelijk moet zijn aan de wijze waarop Paulus bekeerd werd. Daar hoort een diep schuldbesef aan vooraf te gaan en achteraf hoor je precies aan te kunnen wijzen op welk moment in je leven je bekeerd was. De precieze theologische terminologie ken ik niet (zou ik op moeten zoeken voor je), maar wel de grote lijnen. Ik wil eigenlijk geen namen noemen maar ds. (van?) Moerkerken is hier in elk geval een fervent verdediger van.

Is dit enigzins duidelijk, of moet ik het verder uitleggen. Ik doel er in elk geval op: kunnen we de plaats en tijd van bekering van Petrus en Salomo aanwijzen, en is dit in overeenstemming met de standenleer als je het later leven van beide personen bekijkt.

[learsi]

PS en zeker, een diep schuldbesef of nood spelen wel degelijk een rol. het zijn middelen die de Heilige Geest wil gebruiken om zondaren naar Christus toe te leiden, maar de nauwheid van de smalle weg worden niet door deze twee bepaald. Het is onjuist om alleen maar Jakob, Job en Paulus te gebruiken. Als je het universeel maakt, moet het voor elke gelovige in de Bijbel gelden, en niet stiekem verpakt of alleen maar af te leiden na een grondige tekststudie en een handvol inlegkunde. Als dat de nauwe weg was, dan had Christus daar wel over gesproken. God leren wij het beste kennen in Zijn Zoon. Geen tekst leert ons God beter kennen dan Christus zelf. Hij is het levendgeworden Woord. Hij vervulde Gods heilige Wet, en liet dus zien hoe het moest. Dat is toch een voorbeeld? Of niet? Zeker, Christus is meer dan een voorbeeld alleen, maar waarom hebben we 4 evangelien en zoveel verhalen over Hem? Omdat woorden tekort schieten om Hem te leren kennen. Nu kennen wij nog ten dele. Eens zullen wij ten volle kennen, en Hem loven om Zijn machtig werk, die ons (ja ook: theologische) verstand te boven gaat.

Beetje moeilijk te pakken wat je nu precies bedoelt met het roodgemaakte stukje. Misschien zou je hetzelfde in andere woorden kunnen zeggen?

Het lijkt er op, dat je de nood uit het roodgemaakte plaatst voor de ingang van de nauwe weg. Maar ik weet niet of ik je dan goed begrijp?

......"Geen tekst leert ons beter kennen dan Christus Zelf".....zeg je.

Bedoel je dan te zeggen, dat we het niet kunnen en mogen doen met alleen het geschreven Woord, maar dat We Christus Zelf nodig hebben(de Geest Die de Heere is) om duidelijkheid te krijgen over het geschreven Woord? Want dan ben ik het gewoon met je eens.

h.g.
Learsi

[learsi]

Wat een enorme diepte zit er in deze tekst! (Johannes 1: 35-51)

Klopt geldt eigenlijk voor het gehele Joh. Evang.

Luther raadt aan om in moeilijke tijden(persoonlijke en kerkelijke) het Johannes Evangelie te lezen/overdenken. Dit omdat er zoveel in staat wat tot troost en lering is.

h.g. Learsi

[learsi]

Met waar, bedoelde ik vooral, op welk punt in de Bijbel kunnen we het vinden. Maar dieper nog bedoel ik hiermee: is het belangrijk om dat ene moment van bekering op te zoeken?

O.K. .
Kijk, dat punt waar gelovigen tot bekering zijn gekomen(in OT of NT) dat is niet zo nodig om dat aan te kunnen wijzen.
Er is er Eén Die het weet. "Ik ken de Mijnen en de Mijnen kennen Mij".

Petrus wordt uiteindelijk gewoon door de Heere de wereld in gestuurd.
Daaruit blijkt dat de Heere er op vertrouwt, dat Petrus geleerd heeft dat hij zich ook in de toekomst volkomen afhankelijk van Jezus weet.
En ook uit Handelingen en de brieven van Petrus wordt duidelijk, dat de Heere Zelf borg staat voor de verdere ontwikkeling van Petrus.


Voor gelovigen die dag en ure aan kunnen wijzen kan het toch wel enigszins op een bekering als van Paulus lijken. Zeker als ze tijdens het opgroeien tot een bepaald moment geleefd hebben als Paulus. het verwachtend van werken der wet. Als de Heere dan de blindheid van zo een voor het evangelie van vrije genade geneest dan is de tijd waarin dit voorvalt natuurlijk duidelijker aan te wijzen.
Maar in de bekering gaat het er nooit om wat de mens gedaan heeft, maar wat de Heere aan diens ziel gedaan heeft. Dan zal ook een die het moment niet kent omdat alles geleidelijker gegaan is, erkennen dat hij op dezelfde weg wandelt.
Dat de tijd niet gekend wordt zegt niets over wel of niet bekeerd zijn.
Daarnaast kan het ook zo zijn, dat een die gevoelige indrukken gehad heeft denkt bekeerd te zijn terwijl het niet zo is. Daarom ook aan ieder de opdracht:

.......Onderzoekt uzelf of gij in het geloof zijt, beproeft uzelf........

h.g.
Learsi

[alexander91]

Beetje moeilijk te pakken wat je nu precies bedoelt met het roodgemaakte stukje. Misschien zou je hetzelfde in andere woorden kunnen zeggen?

Het lijkt er op, dat je de nood uit het roodgemaakte plaatst voor de ingang van de nauwe weg. Maar ik weet niet of ik je dan goed begrijp?

Nee zo bedoel ik het absoluut niet. Integendeel juist. Nood is geen vereiste om door de nauwe weg te kunnen gaan. Het is een van de middelen die de geest kan gebruiken. Met het roodgemaakte stuk wilde ik tegemoetkomen aan de gedachten van Atro, maar juist ook benadrukken dat we niet op de nood moeten wachten om Christus pas te kunnen gaan volgen.

......"Geen tekst leert ons beter kennen dan Christus Zelf".....zeg je.

Em, ik schreef "Geen tekst leert ons God beter kennen dan Christus zelf" .... en met deze zin bedoelde ik dat wij in Christus het meeste inzicht kunnen krijgen over God. In Christus komt alles samen waar het OT over profeteert. Hij is het levende Woord. Christus heeft ons laten zien hoe het had gemoeten. Hoe we de wet hadden moeten vervullen. En daarmee mag Christus ook zeker als een voorbeeld gezien worden voor hoe wij moeten leven. Wij moeten de genade die God ons schenkt, ook schenken aan onze schuldenaren, dat zijn wij verplicht (Jezus vertelde dit in een gelijkenis).

Bedoel je dan te zeggen, dat we het niet kunnen en mogen doen met alleen het geschreven Woord, maar dat We Christus Zelf nodig hebben(de Geest Die de Heere is) om duidelijkheid te krijgen over het geschreven Woord? Want dan ben ik het gewoon met je eens.

Dat bedoelde ik dus niet, maar ik onderschrijf dat overigens wel in de eerste plaats. In de tweede plaats vraag ik me wel af of we er per se van bewust moeten zijn dat we Christus nodig hebben voor die duidelijkheid. Het is goed, maar niet noodzakelijk lijkt mij (het ligt dus erg subtiel in mijn ogen). God wacht niet totdat wij de juiste gedachten of theologie uitgeplozen hebben over hoe Hem te benaderen. Hij is niet van ons afhankelijk in Zijn Genade, en gelukkig maar ook. Christus geeft dus niet alleen duidelijkheid als we beseffen dat Hij dat moet doen, want dan zou er volgens mij weer een voorwaarde komen voor die genade.

[alexander91]

O.K. .
Kijk, dat punt waar gelovigen tot bekering zijn gekomen(in OT of NT) dat is niet zo nodig om dat aan te kunnen wijzen.
Er is er Eén Die het weet. "Ik ken de Mijnen en de Mijnen kennen Mij".

Petrus wordt uiteindelijk gewoon door de Heere de wereld in gestuurd.
Daaruit blijkt dat de Heere er op vertrouwt, dat Petrus geleerd heeft dat hij zich ook in de toekomst volkomen afhankelijk van Jezus weet.
En ook uit Handelingen en de brieven van Petrus wordt duidelijk, dat de Heere Zelf borg staat voor de verdere ontwikkeling van Petrus.


Voor gelovigen die dag en ure aan kunnen wijzen kan het toch wel enigszins op een bekering als van Paulus lijken. Zeker als ze tijdens het opgroeien tot een bepaald moment geleefd hebben als Paulus. het verwachtend van werken der wet. Als de Heere dan de blindheid van zo een voor het evangelie van vrije genade geneest dan is de tijd waarin dit voorvalt natuurlijk duidelijker aan te wijzen.
Maar in de bekering gaat het er nooit om wat de mens gedaan heeft, maar wat de Heere aan diens ziel gedaan heeft. Dan zal ook een die het moment niet kent omdat alles geleidelijker gegaan is, erkennen dat hij op dezelfde weg wandelt.
Dat de tijd niet gekend wordt zegt niets over wel of niet bekeerd zijn.
Daarnaast kan het ook zo zijn, dat een die gevoelige indrukken gehad heeft denkt bekeerd te zijn terwijl het niet zo is. Daarom ook aan ieder de opdracht:

.......Onderzoekt uzelf of gij in het geloof zijt, beproeft uzelf........

h.g.
Learsi

Helemaal mee eens!

Een aanvullende tekst die ik pas heb gehoord: Joh 21 15-17:
"Toen zij dan het middagmaal gehouden hadden, zeide Jezus tot Simon Petrus: Simon, zoon van Jonas, hebt gij Mij liever dan dezen? Hij zeide tot Hem: Ja, Heere! Gij weet, dat ik U liefheb. Hij zeide tot hem: Weid Mijn lammeren.
Hij zeide wederom tot hem ten tweeden maal: Simon, zoon van Jonas, hebt gij Mij lief? Hij zeide tot Hem: Ja, Heere, gij weet, dat ik U liefheb. Hij zeide tot hem: Hoed Mijn schapen.
Hij zeide tot hem ten derden maal: Simon, zoon van Jonas, hebt gij Mij lief? Petrus werd bedroefd, omdat Hij ten derden maal tot hem zeide: Hebt gij Mij lief, en zeide tot Hem: Heere! Gij weet alle dingen, Gij weet, dat ik U liefheb. Jezus zeide tot hem: Weid Mijn schapen."

Interessant hier is de werkelijke grondtekst, want de SV maakt het niet heel duidelijk. Bij de eerste 2 vragen van Christus gaat het liefhebben volgens het Griekse woord om de allerhoogste liefde, zoals deze in 1 Korinthe 13 wordt beschreven. Petrus beantwoord Christus niet met diezelfde liefde, maar met het houden van zoals familie van elkaar houden of broers en zussen. Petrus kent zichzelf. Hij zal zichzelf niet overschatten. Hij heeft geleerd dat zelfs zijn hart hem kan verraden en Christus doen verloochenen.
De derde keer gebruikt Christus niet meer de allerhoogste liefde in Zijn vraag, maar dezelfde liefde die Petrus benoemt. Christus weet het, en Petrus heeft dat geleerd. Dat Christus het weet is het allerbelangrijkste. Christus vervolgt ook niet voor niets met waar Hij mee begon bij hem: Volg Mij!

[learsi]

We weten alleen wat de dingen zijn door het contrast. Hoe kunnen we weten wat gerechtigheid is als we geen benul hebben van ongerechtigheid, wat licht is als we niet weten wat duisternis is, wat voor zinnigs valt er te zeggen/weten over ellende als je onbekend bent met verlossing/zaligheid enz.
Het is onzin om tegen mensen die alleen bekend zijn met duisternis te zeggen dat ze eerst hun duisternis moeten leren kennen voordat je ze bekend mag maken met het licht.
Je kunt alleen weten wat duisternis is als je ook weet wat licht is. Ze zitten al in de duisternis, en als je ze helpen wilt moet je met het licht komen.
Zo is het ook met de ellende, iedereen verkeert van nature al in de ellende en als je ze helpen wilt moet je met het evangelie van verlossing komen.

Ik begrijp wat je bedoelt te zeggen.
Toch is je benadering erg algemeen.

Ik ben het met je eens dat iedereen van nature in de ellende verkeert.
Maar, dat wil niet zeggen, dat de mens dat ook weet! Dat hij zijn ellende kent.
De natuurlijke(ongelovige!) mens is blind m.b.t. zijn ellende.
Vraag maar eens aan een natuurlijk mens wat zijn ellende is, waar hij zich in bevindt.
Ik kan je garanderen, dat hij alles zal zeggen, echter niet dat hij een zondaar is!!


....En in Zijn naam moeten gepredikt worden bekering en vergeving der zonden.......Lukas24:47
Bekering van wat? Van zonden en ongeloof.
Bekering tot wie? Tot Hem die gekomen is om zondaren zalig te maken.
De Geest zal overtuigen(Joh.16) en gebruikt daartoe Gods Woord.
Daarom ook moeten wet en evangelie beiden gepredikt worden!

Matthew Henry zegt het zo:....De Geest wordt genoemd de Vertrooster en er staat: hij zal overtuigen. Dat is geen zwakke overtuiging, maar de methode die de Geest gebruikt, eerst overtuigen, dan troosten; eerst de wond open leggen, daarna helende medicijnen toepassen......

Thomas Boston zegt het zo:......Twee dingen zijn noodzakelijk om in het genadeverbond te treden; het geloof der wet voordat men in de staat der genade treedt en het geloof van het evangelie waardoor men naar binnen treedt.....
Door de prediking der wet ervaart de mens drie dingen:-1- hij gaat zichzelf als zondaar zien waar hij tevoren in eigen oog rechtvaardig was; -2-hij leert zichzelf zien als een verloren zondaar;-3- hij leert dat hij volkomen onbekwaam is om zelf de staat van genade te bereiken.
"Het geloof van het evangelie'' is hetzelfde als het zaligmakend geloof waarin men Christus aangrijpt. Dit geloof heeft 4 componenten;-1- het geloof in Christus' genoegzaamheid, de zondaar gelooft dat Christus geheel en al bekwaam is de mens te verlossen;-2- die mens gelooft dat Christus wordt aangeboden aan zondaren zoals hij zelf is;-3- het geloof in het recht op Christus waardoor men aangespoord wordt tot Christus te gaan;-4- het geloof tot zaligheid waardoor men Christus toe-eigent als zijn of haar persoonlijke Zaligmaker.

We weten de dingen door contrast.

h.g.
Learsi

[1a2b3c]

Ik begrijp wat je bedoelt te zeggen.
Toch is je benadering erg algemeen.

Ik ben het met je eens dat iedereen van nature in de ellende verkeert.
Maar, dat wil niet zeggen, dat de mens dat ook weet! Dat hij zijn ellende kent.
De natuurlijke(ongelovige!) mens is blind m.b.t. zijn ellende.
Vraag maar eens aan een natuurlijk mens wat zijn ellende is, waar hij zich in bevindt.
Ik kan je garanderen, dat hij alles zal zeggen, echter niet dat hij een zondaar is!!

Je hebt verschil tussen ongelovigen en ongelovigen in die zin dat er ongelovigen zijn die weten van Jezus en de Bijbel maar er geen geloof aan hechten, en ongelovigen die wel geloven dat de Bijbel waar is, maar toch Jezus niet (durven) aannemen. De laatste groep weet over het algemeen precies waar hun ellende uit bestaat, en erkent ook dat ze zondaar zijn.
En toch vinden dominees uit de rechts bevindelijke kringen het nodig om zondag aan zondag te vertellen wat de gemeente al lang weet, omdat hij vind dat ze het moeten doorleven.
En zo kan het gebeuren dat mensen dingen gaan vragen die ze al lang hebben, en op die manier komen ze niet toe aan geloofsovergave omdat hen voorgehouden wordt dat er eerst 'echte' ellende-kennis nodig is.

....En in Zijn naam moeten gepredikt worden bekering en vergeving der zonden.......Lukas24:47
Bekering van wat? Van zonden en ongeloof.
Bekering tot wie? Tot Hem die gekomen is om zondaren zalig te maken.
De Geest zal overtuigen(Joh.16) en gebruikt daartoe Gods Woord.
Daarom ook moeten wet en evangelie beiden gepredikt worden!

De grote opdracht van Jezus was: Markus 16:15 Ga heen in heel de wereld, predik het Evangelie (= blijde boodschap, geen wet en ellende) aan alle schepselen. Paulus preekte Jezus Christus en Die gekruist 1 Kor.2:2.
Jezus aannemen door je naar Hem toe te keren, impliceert dat je je afkeert van de weg van Jezus af. (bekering)
Je kunt nu eenmaal niet naar het nuiden of het zoorden lopen. (daarna blijft de dagelijkse bekering nodig in ons denken en doen Rom.12:2, Kol.3:1-17, Ef.2:10, Tit.2:7 enz. enz.)

We weten de dingen door contrast, dat houd in dat we het tegenovergestelde moeten kennen van wat we zijn anders kom je nooit tot een contrast.

Bedoel je dan te zeggen, dat we het niet kunnen en mogen doen met alleen het geschreven Woord, maar dat We Christus Zelf nodig hebben(de Geest Die de Heere is) om duidelijkheid te krijgen over het geschreven Woord? Want dan ben ik het gewoon met je eens.

Ik geloof wel dat dat waar is, maar dat is redeneren bij Gods kant vandaan. Iemand die Jezus nog niet kent moet aangesproken worden op ZIJN verantwoordelijkheid, die moet niet lastig gevallen worden met dogmatiek.
Anders krijgt hij de indruk dat hij niet mag geloven enkel en alleen op Zijn woord.
Joh.17:20 En Ik bid niet alleen voor dezen, maar ook voor hen die door hun woord in Mij zullen geloven.
Zo 'werkt' het van de kant van de mensen: Hem geloven op zijn woord want: vers 17 Uw woord is de waarheid.

Groetjes

[Atro]

We weten alleen wat de dingen zijn door het contrast. Hoe kunnen we weten wat gerechtigheid is als we geen benul hebben van ongerechtigheid, wat licht is als we niet weten wat duisternis is, wat voor zinnigs valt er te zeggen/weten over ellende als je onbekend bent met verlossing/zaligheid enz.

Het is onzin om tegen mensen die alleen bekend zijn met duisternis te zeggen dat ze eerst hun duisternis moeten leren kennen voordat je ze bekend mag maken met het licht.
Je kunt alleen weten wat duisternis is als je ook weet wat licht is. Ze zitten al in de duisternis, en als je ze helpen wilt moet je met het licht komen.
Zo is het ook met de ellende, iedereen verkeert van nature al in de ellende en als je ze helpen wilt moet je met het evangelie van verlossing komen.

Het klinkt mooi! Alleen de intentie ligt verkeerd. Het is rationeel. Jouw theorie klinkt goed in de oren, maar is niet in overeenstemming met Gods Woord.

Als een mens alleen maar verlossing en dankbaarheid te horen krijgt, dan is er nooit een omkeer in iemands leven gekomen. Dan leven we verder met blinde ogen. Dan weet een mens niet wat verkeerd is en kan men het Wonder van Golgotha nooit recht peilen. Dan weet de mens niet wat ze verkeerd gedaan hebben. Wat nu zonde is! En wie er nu recht op jouw leven heeft.

Als jij altijd in het donker leeft, dan voel jij je daar thuis. Dan weet je het onderscheid niet tussen duisternis en licht. Dan ken je alleen de duisternis. Dan kan je het Licht wel aan zo iemand gaan verkondigen, maar die mens heeft geen behoefte aan het licht.

De brug naar de wereld moet opgehaald worden. Het moet tot een nood worden, om een Borg en Middelaar te krijgen. “Hoe kunnen we weten wat gerechtigheid is, als we geen idee hebben van ongerechtigheid? Wat licht is, als we niet weten wat duisternis is?”. Dan zijn deze woorden die je geschreven de Waarheid. Om Genade te krijgen om te weten wat Genade is, zal er eerst rechtgesproken moeten worden. Een aardse rechter begint bij een proces ook niet bij het vonnis. Zo is ook de Hemelse Rechter. Die wel dat jij schuld belijd, dan pas kan er een vonnis uitgesproken worden.

Verschrikkelijk is het om op Gods stoel te gaan zitten door te stellen dat, wanneer je bekering niet overeenkomstig dát model is, je verloren gaat.
Het is al erg genoeg dat mensen altijd maar weer geneigd zijn overal een wet van te maken -in dit geval de bekeringsweg- en die aan anderen willen opleggen.
Maar om die ook nog aan God te durven opleggen dat, wil er echte verlossing plaatsvinden, HIJ bekeren moet en ZÓ bekeren moet ....
Men verwijt dat die 'lichten' het geloof in hun broekzak hebben, maar ze zien niet dat ze zelf GOD in hun broekzak hebben door precies te weten hoe God werkt!

De bekeringsweg is geen schema 1a2b3c! Als je dit schema je niet bevalt, pakken we de volgende maar uit de kast? Zo werkt de Heere niet. De Heere is machtig en vrij om iedereen op een andere manier te bekeren. Maar doet Hij dat? … nee toch? De Heere kan het, maar een mens kan Zijn Werk nu al niet doorgronden. De Heere maakt het ons niet moeilijk. De Heere werkt eenvoudig door Woord en Geest!

De Bijbel staat vol met VERSCHILLENDE bekeringsgeschiedenissen, het is een kwalijke zaak om van één bekerings-geschiedenis een wet te maken!
God zegt: bekeert u. De kerkleer zegt: nee dat moet God zelf doen. God zegt: die wil die kome. Die kerkleer zegt: alleen degenen die hun ellende kennen zijn welkom. God zegt: geloof. Die kerkleer zegt: niet doen, want dat kan je niet.
Geloven is het aannemen van het VOLKOMEN WERK VAN HEM (!!!) waar idd geen nagelschrapsel van de mens bij is. De mens zal dat zelf moeten aannemen, dat kan God niet voor je doen. o.a. Mark.4:20 En dit zijn zij bij wie in de goede aarde gezaaid wordt: zij horen het Woord en nemen het aan en dragen vrucht ...
De veel misbruikte tekst uit Jeremia -bekeer mij dan zal ik bekeerd zijn- die gaat helemaal niet over de persoonlijke bekering van een 'afkeren van een leven in de zonden - toekeren tot Jezus om Hem in geloof aan te nemen en te volgen'. Die tekst staat in verband met de terugkeer van Israël vanuit de ballingschap naar het eigen land.

Het is geen wet! Het is de “gang van zaken”. Moet het dan precies zo en zo gaan? Nee God is almachtig en volkomen soeverein om op andere manieren te bekeren. Maar dan stel ik weer de vraag: doet Hij dat? Al de bekeringsgeschiedenissen hebben één Rode draad! Ellende, verlossing en dankbaarheid.

Geloven is amen zeggen op wat God in Zijn Woord over Hem en over jou zegt. Geloven is het omhelzen van Christus, als de enige Borg en Middelaar van God gegeven, om jou te verlossen van het verderf.

Ga jij je maar zelf bekeren. Maar dan moet je het ook helemaal in eigen kracht doen .. doe het maar! Je komt er nooit! Je zal bedrogen uitkomen. Niemand komt tot de Vader, tenzij Hij hen trekken! Het geloof is een gave Gods. Uit genade zijt gij zalig geworden! Trek mij, wij zullen u nalopen! God bekeert een mens terug tot Hem. God velt een mens neer op het slagveld van Vrije Genade en God stelt de Christus hun voor ogen. Kan een mens dan Christus aannemen? Nee .. net als Mefiboseth gaan we dan kermen: ik heb geen handen om aan te pakken en geen voeten om te gaan. Maar Christus is zelf naar deze wereld gekomen, om de Zijnen te zaligen! Om de Zijnen Zelf op te zoeken. Om Zelf het geloof te schenken in het hart.

Een mens is verantwoordelijk, wij zijn van God afgegaan. Dan moet je ook voor eigen daden verantwoording dragen.

God heeft het OT niet alleen gegeven voor het volk Israël, maar ook voor ons! Juist in het OT mag een gelovige juist vaak zo een diepe herkenning vinden. Ook al is het ten diepste voor Israël, toch wil God ook door middel van het OT in mensenharten werken.

De mens kan niet en wil niet ..... zeker, maar dat geldt niet MEER voor degenen die wel willen, die wel geloven.
Als je een baby/kind/volwassene ziet, dan zeg je ook niet tegen hem: hé, jij kan er vanuit jezelf helemaal niet zijn.
Zo moet je ook niet tegen een gelovige zeggen dat hij van nature niet kan en wil. Het feit dat hij gelooft bewijst dat hij wel wil en kan, dat hij niet meer in zijn natuurstaat is.
Tegen iemand die wél wil moet je niet zeggen: 'dat kan je van nature helemaal niet' maar: laat hij die wil, het water des levens nemen, voor niets. Opb.22:17.
Dat is de taal van de Bijbel en niet 'vraag maar of God het wil doen'. Hij heeft het al gedaan, en die grote zaligheid biedt Hij ons aan. En hoe zullen wij ontvlieden als wij op zo'n grote zaligheid geen acht slaan!

Dan zijn we al een stap verder. Nu gaat het al over mensen die het ware geloof deelachtig geworden zijn. Maar ten diepste blijft de natuurstaat hem veel parten spelen. Ook zijn onwil voor het van God volkomen laat hij genoeg merken. Hoe vaak gaat een kind van God niet van het heilspoor af? Hoe vaak gaat hij niet op in wereldse beslommeringen? Totdat God hem rekenschap gaat afvragen, dan komt er verdriet over het weglopen bij de Vader en mag in een nieuwe geloofsdaad de Heere omhelst worden.

[alexander91]

Een aardse rechter begint bij een proces ook niet bij het vonnis. Zo is ook de Hemelse Rechter. Die wel dat jij schuld belijd, dan pas kan er een vonnis uitgesproken worden.

Ten eerste bega je de fout door de Hemelse Rechter gelijk te maken aan een aardse rechter. Als de Hemelse Rechter zou richten als de aardse rechter, dan zouden we allemaal niet meer bestaan. Gods rechtspraak kunnen wij niet doorgronden. Petrus moest het ook afleren.

Deze uitspraak gaat m.i. ook in tegen de volgende tekst:

Zacharia 3:1-8:
"1 Daarna toonde Hij mij Josua, den hogepriester, staande voor het aangezicht van den Engel des Heeren; en de satan stond aan zijn rechterhand, om hem te wederstaan.
2 Doch de Heere zeide tot den satan: De Heere schelde u, gij satan! ja, de Heere schelde u, Die Jeruzalem verkiest; is deze niet een vuurbrand uit het vuur gerukt?
3 Josua nu was bekleed met vuile klederen, als hij voor het aangezicht des Engels stond.
4 Toen antwoordde Hij, en sprak tot degenen, die voor Zijn aangezicht stonden, zeggende: Doet deze vuile klederen van hem weg. Daarna sprak Hij tot hem: Zie, Ik heb uw ongerechtigheid van u weggenomen, en Ik zal u wisselklederen aandoen.
5 Dies zeg Ik: Laat ze een reinen hoed op zijn hoofd zetten. En zij zetten dien reinen hoed op zijn hoofd, en zij togen hem klederen aan; en de Engel des Heeren stond daarbij.
6 Toen betuigde de Engel des Heeren Josua, zeggende:
7 Zo zegt de Heere der heirscharen: Indien gij in Mijn wegen zult wandelen, en indien gij Mijn wacht zult waarnemen, zo zult gij ook Mijn huis richten, en ook Mijn voorhoven bewaren; en Ik zal u wandelingen geven onder dezen, die hier staan.
8 Hoor nu toe, Josua, gij hogepriester! gij en uw vrienden, die voor uw aangezicht zitten, want zij zijn een wonderteken; want ziet, Ik zal Mijn Knecht, de SPRUITE, doen komen."

Let vooral op de overgang van vers 3 naar 4: Josua verscheen voor de Rechter (in zijn vuile klederen). Begint Josua dan zijn pleidooi? Zijn schuldbekentenis? Nee, de Rechter spreekt het Vonnis uit van Genade!
Zie ook de duivel die erbij staat: de aanklager van het geweten. De duivel probeert Josua voor de laatste maal te verleiden, door zijn ziel aan te klagen. De duivel wijst op de zonden, dat het niet genoeg was. Maar Josua zwijgt, hij vertrouwt op (of gelooft) de Heere Jezus Christus: Christus is Zijn Middelaar, die zijn vuile klederen aangetrokken heeft en hem er bruiloftskleding voor in de plaats geeft. Niet zijn schuldbesef of schuldbelijdenis is zijn redding, maar Christus, en Christus alleen.

En ook de volgende vergelijking: de gelijkenis van de verloren zoon. De Vader wachtte geen schuldbelijdenis af, Hij sloot hem direct in Zijn Armen toen hij terug kwam. De Vader stond zelfs buiten het huis hem op te wachten.

Gebruik geen aardse voorbeelden om Gods grootheid uit te beelden (Gij zult geen beeld maken). Alleen Gods Woord is waarheid en daaruit wil God gekend worden, niet uit beelden en daden van mensen.

[Atro]

Ten eerste bega je de fout door de Hemelse Rechter gelijk te maken aan een aardse rechter. Als de Hemelse Rechter zou richten als de aardse rechter, dan zouden we allemaal niet meer bestaan. Gods rechtspraak kunnen wij niet doorgronden. Petrus moest het ook afleren.

Deze uitspraak gaat m.i. ook in tegen de volgende tekst:

Zacharia 3:1-8:
"1 Daarna toonde Hij mij Josua, den hogepriester, staande voor het aangezicht van den Engel des Heeren; en de satan stond aan zijn rechterhand, om hem te wederstaan.
2 Doch de Heere zeide tot den satan: De Heere schelde u, gij satan! ja, de Heere schelde u, Die Jeruzalem verkiest; is deze niet een vuurbrand uit het vuur gerukt?
3 Josua nu was bekleed met vuile klederen, als hij voor het aangezicht des Engels stond.
4 Toen antwoordde Hij, en sprak tot degenen, die voor Zijn aangezicht stonden, zeggende: Doet deze vuile klederen van hem weg. Daarna sprak Hij tot hem: Zie, Ik heb uw ongerechtigheid van u weggenomen, en Ik zal u wisselklederen aandoen.
5 Dies zeg Ik: Laat ze een reinen hoed op zijn hoofd zetten. En zij zetten dien reinen hoed op zijn hoofd, en zij togen hem klederen aan; en de Engel des Heeren stond daarbij.
6 Toen betuigde de Engel des Heeren Josua, zeggende:
7 Zo zegt de Heere der heirscharen: Indien gij in Mijn wegen zult wandelen, en indien gij Mijn wacht zult waarnemen, zo zult gij ook Mijn huis richten, en ook Mijn voorhoven bewaren; en Ik zal u wandelingen geven onder dezen, die hier staan.
8 Hoor nu toe, Josua, gij hogepriester! gij en uw vrienden, die voor uw aangezicht zitten, want zij zijn een wonderteken; want ziet, Ik zal Mijn Knecht, de SPRUITE, doen komen."

Let vooral op de overgang van vers 3 naar 4: Josua verscheen voor de Rechter (in zijn vuile klederen). Begint Josua dan zijn pleidooi? Zijn schuldbekentenis? Nee, de Rechter spreekt het Vonnis uit van Genade!
Zie ook de duivel die erbij staat: de aanklager van het geweten. De duivel probeert Josua voor de laatste maal te verleiden, door zijn ziel aan te klagen. De duivel wijst op de zonden, dat het niet genoeg was. Maar Josua zwijgt, hij vertrouwt op (of gelooft) de Heere Jezus Christus: Christus is Zijn Middelaar, die zijn vuile klederen aangetrokken heeft en hem er bruiloftskleding voor in de plaats geeft. Niet zijn schuldbesef of schuldbelijdenis is zijn redding, maar Christus, en Christus alleen.

En ook de volgende vergelijking: de gelijkenis van de verloren zoon. De Vader wachtte geen schuldbelijdenis af, Hij sloot hem direct in Zijn Armen toen hij terug kwam. De Vader stond zelfs buiten het huis hem op te wachten.

Gebruik geen aardse voorbeelden om Gods grootheid uit te beelden (Gij zult geen beeld maken). Alleen Gods Woord is waarheid en daaruit wil God gekend worden, niet uit beelden en daden van mensen.

Zei de verloren zoon niet: "Vader ik heb gezondigd tegen de hemel en voor u, en ben niet waardig uw zoon genaamd te worden" .. tot tweemaal toe sprak de verloren zoon deze schuldbelijdenis uit!
Voordat hij in de armen van zijn vader lag en daarna!

Daarnaast zou het niet rechtvaardig zijn als God ons zou richten naar onze handel en wandel? Zou het niet verdiend zijn als wij allemaal voor Zijn aangezicht weggevaagd zouden zijn? Is de Heere niet een vertoornd vuur, waarbij niemand wonen kan? .. naar recht zou het zijn als God mij voor eeuwig verloren had laten gaan.

MAAR ... God heeft een Weg gegeven, waardoor een mens in het reine kan komen. Hij, zonder zonde, is voor ons zonde gemaakt! Hij heeft de schuld op Zichzelf genomen. En dat moet nu geleerd zijn... mijn zonde hebben Hem deze smarten aangedaan! MIJN ZONDE .. door het Allesreinigende Bloed van het Lam weggewassen. God, de Heere, heeft mij uit een ruisende kuil opgericht.

[1a2b3c]

Het klinkt mooi! Alleen de intentie ligt verkeerd. Het is rationeel. Jouw theorie klinkt goed in de oren, maar is niet in overeenstemming met Gods Woord.

Zeg dan maar wat er niet klopt, graag met de schriftplaatsen erbij.. En we worden nou eenmaal aangesproken via de ratio hè!

Als een mens alleen maar verlossing en dankbaarheid te horen krijgt, dan is er nooit een omkeer in iemands leven gekomen. Dan leven we verder met blinde ogen. Dan weet een mens niet wat verkeerd is en kan men het Wonder van Golgotha nooit recht peilen. Dan weet de mens niet wat ze verkeerd gedaan hebben. Wat nu zonde is! En wie er nu recht op jouw leven heeft.

Als een mens het evangelie van verlossing aanneemt, dan HEEFT hij zich al omgekeert en leeft hij NIET met blinde ogen verder.
Bovendien is onze kennis van zonden niet zaligmakend, dat is alleen Jezus en Zijn werk. Of je je nu met veel of weinig kennis in Zijn armen stort, bij Hem ben je veilig. Je dacht toch niet echt dat er ook maar iemand is die zichzelf volledig kent?

Als jij altijd in het donker leeft, dan voel jij je daar thuis. Dan weet je het onderscheid niet tussen duisternis en licht. Dan ken je alleen de duisternis. Dan kan je het Licht wel aan zo iemand gaan verkondigen, maar die mens heeft geen behoefte aan het licht.

Je confronteert hem gewoon -in gehoorzaamheid aan Jezus Markus 16:15- met de boodschap van het licht, hoe hij daar op reageert is niet de verantwoordelijkheid van de boodschapper.
Gods woord zal doen wat Hem behaagd, en bij gehoorzaamheid aan Hem mag je grote dingen verwachten.

De brug naar de wereld moet opgehaald worden. Het moet tot een nood worden, om een Borg en Middelaar te krijgen. “Hoe kunnen we weten wat gerechtigheid is, als we geen idee hebben van ongerechtigheid? Wat licht is, als we niet weten wat duisternis is?”. Dan zijn deze woorden die je geschreven de Waarheid. Om Genade te krijgen om te weten wat Genade is, zal er eerst rechtgesproken moeten worden. Een aardse rechter begint bij een proces ook niet bij het vonnis. Zo is ook de Hemelse Rechter. Die wel dat jij schuld belijd, dan pas kan er een vonnis uitgesproken worden.

Iets is waar omdat het waar is, het wordt niet pas waar wanneer ik het zo beleef. Zelfs al zou iemand helemaal geen nood voelen, en puur met zijn ratio geloven dat hij zonder Jezus verloren is, dan blijft Hij trouw aan zijn belofte: Wie (geen enkele voorwaarde) tot Mijn komt zal Ik beslist niet uitwerpen.

De bekeringsweg is geen schema 1a2b3c! Als je dit schema je niet bevalt, pakken we de volgende maar uit de kast? Zo werkt de Heere niet. De Heere is machtig en vrij om iedereen op een andere manier te bekeren. Maar doet Hij dat? … nee toch? De Heere kan het, maar een mens kan Zijn Werk nu al niet doorgronden. De Heere maakt het ons niet moeilijk. De Heere werkt eenvoudig door Woord en Geest!

We pakken helemaal geen schema!!! En ja, ieder mens is uniek dus iedere bekering ook. Zeker kunnen we Hem niet doorgronden, dus probeer dat dan ook ook niet.
Hij maakt het ons niet moeilijk, dat doen de mensen die er een schema van maken waar God zich maar aan te houden heeft.

Het is geen wet! Het is de “gang van zaken”. Moet het dan precies zo en zo gaan? Nee God is almachtig en volkomen soeverein om op andere manieren te bekeren. Maar dan stel ik weer de vraag: doet Hij dat? Al de bekeringsgeschiedenissen hebben één Rode draad! Ellende, verlossing en dankbaarheid.

Vertel eens hoe je dit bij Levi terug vind?

Geloven is amen zeggen op wat God in Zijn Woord over Hem en over jou zegt. Geloven is het omhelzen van Christus, als de enige Borg en Middelaar van God gegeven, om jou te verlossen van het verderf.

Klopt.

Ga jij je maar zelf bekeren. Maar dan moet je het ook helemaal in eigen kracht doen .. doe het maar! Je komt er nooit! Je zal bedrogen uitkomen. Niemand komt tot de Vader, tenzij Hij hen trekken! Het geloof is een gave Gods. Uit genade zijt gij zalig geworden! Trek mij, wij zullen u nalopen! God bekeert een mens terug tot Hem. God velt een mens neer op het slagveld van Vrije Genade en God stelt de Christus hun voor ogen. Kan een mens dan Christus aannemen? Nee .. net als Mefiboseth gaan we dan kermen: ik heb geen handen om aan te pakken en geen voeten om te gaan. Maar Christus is zelf naar deze wereld gekomen, om de Zijnen te zaligen! Om de Zijnen Zelf op te zoeken. Om Zelf het geloof te schenken in het hart.

Een mens is verantwoordelijk, wij zijn van God afgegaan. Dan moet je ook voor eigen daden verantwoording dragen.

Allemaal geredeneer van de verkeerde kant vandaan, wat God allemaal 'moet' doen! Kun je tenminste God de schuld geven wanneer je verloren gaat. (niet dat de hel daar minder erg door is) Bekering en geloof is een bevel/opdracht, speel de bal niet terug naar God.
En in de Bijbel staan dingen als 'uw geloof heeft u behouden' - 'en hij bekeerde zich' - 'het Evangelie, dat ik u verkondigd heb, dat u ook aangenomen hebt.' Op hééééééééééél veel plaatsen meer staan dergelijke dingen. Allemaal fout volgens jou???

Dan zijn we al een stap verder. Nu gaat het al over mensen die het ware geloof deelachtig geworden zijn. Maar ten diepste blijft de natuurstaat hem veel parten spelen. Ook zijn onwil voor het van God volkomen laat hij genoeg merken. Hoe vaak gaat een kind van God niet van het heilspoor af? Hoe vaak gaat hij niet op in wereldse beslommeringen? Totdat God hem rekenschap gaat afvragen, dan komt er verdriet over het weglopen bij de Vader en mag in een nieuwe geloofsdaad de Heere omhelst worden.

Ik zou niet durven zeggen dat mensen die gewillig zijn ook het ware geloof al deelachtig zijn. Opb.22:17 en die dorst heeft, kome; en die wil, neme het water des levens om niet. Hier worden mensen die willen genodigd te komen = geloven.

[alexander91]

Zei de verloren zoon niet: "Vader ik heb gezondigd tegen de hemel en voor u, en ben niet waardig uw zoon genaamd te worden" .. tot tweemaal toe sprak de verloren zoon deze schuldbelijdenis uit!
Voordat hij in de armen van zijn vader lag en daarna!

Daarnaast zou het niet rechtvaardig zijn als God ons zou richten naar onze handel en wandel? Zou het niet verdiend zijn als wij allemaal voor Zijn aangezicht weggevaagd zouden zijn? Is de Heere niet een vertoornd vuur, waarbij niemand wonen kan? .. naar recht zou het zijn als God mij voor eeuwig verloren had laten gaan.

MAAR ... God heeft een Weg gegeven, waardoor een mens in het reine kan komen. Hij, zonder zonde, is voor ons zonde gemaakt! Hij heeft de schuld op Zichzelf genomen. En dat moet nu geleerd zijn... mijn zonde hebben Hem deze smarten aangedaan! MIJN ZONDE .. door het Allesreinigende Bloed van het Lam weggewassen. God, de Heere, heeft mij uit een ruisende kuil opgericht.

Laten we de tekst pakken:

"En tot zichzelven gekomen zijnde, zeide hij: Hoe vele huurlingen mijns vaders hebben overvloed van brood, en ik verga van honger!
Ik zal opstaan en tot mijn vader gaan, en ik zal tot hem zeggen: Vader, ik heb gezondigd tegen den Hemel, en voor u;
En ik ben niet meer waardig uw zoon genaamd te worden; maak mij als een van uw huurlingen.
En opstaande ging hij naar zijn vader. En als hij nog ver van hem was, zag hem zijn vader, en werd met innerlijke ontferming bewogen; en toe lopende, viel hem om zijn hals, en kuste hem.
En de zoon zeide tot hem: Vader, ik heb gezondigd tegen den Hemel, en voor u, en ben niet meer waardig uw zoon genaamd te worden.
Maar de vader zeide tot zijn dienstknechten: Brengt hier voor het beste kleed, en doet het hem aan, en geeft hem een ring aan zijn hand, en schoenen aan de voeten;"

De zoon uit zijn schuldbelijdenis tegenover de Vader pas nadat de Vader zich over hem ontfermt had. Zijn Vader negeert in het geheel die belijdenis. De Vader ontfermt zich over hem voordat hij nog maar iets kon zeggen. De Vader wachte niet af wanneer de zoon zijn schuld zou belijden. De terugkomst was alles wat telde. Het schuldbesef was het middel hier toegepast om hem terug te drijven, maar de Geest heeft meer middelen om mensen door de smalle poort te drijven. Zie bijvoorbeeld Salomo.


PS en zeker, het zou rechtvaardig zijn als God ons zou richten als een menselijke rechter, maar Hij doet dat NIET. Hij staat boven ons, en je kunt Hem dus niet met een menselijke rechter vergelijken.
PPS Onze zonden zijn niet de weg, Christus is de Weg. Als ik naar mijn zonden kijk, kom ik er nooit en te nimmer uit. Christus gaat voorop, niet iets dat van mij is, ook niet mijn zonden.